beetje op cricket: er gebeurt tijden niets en als er iets gebeurt moet
dat volgens voorschrift verlopen - want ik werd gevraagd om voor
zitter te worden van de Noord-Hollandse Ruitervereniging. En
vandaaruit werd ik weer vice-voorzitter van de Nederlandse Ver
eniging voor Samengestelde Wedstrijden. Bij zulke wedstrijden,
die mijn favoriet waren, wordt gedurende drie dagen een pro
gramma van dressuur, cross-country, steeple-chase en springen
afgewerkt. Ik bezocht ze in binnen- en buitenland, samen met
Herma, als ze tenminste niet op het laatste moment afzegde. Een
trap zonder leuning heeft mij altijd moeite gekost, maar tijdens die
wedstrijden kroop ik door sloten en banjerde ik als het moest door
de modder. Op het punt van Ausdauer had ik nooit te klagen. Mijn
broer Gerrit Jan zei: “Het is gek, maar jij loopt iedereen er nog eens
uit.”
Als ik me in mijn vrije tijd niet met paarden bezighield, was ik te
vinden in de tuin. Ik ben nooit een liefhebber van tuinieren
geweest, dus harken, schoffelen en dat soort zaken, maar op ’t Rey-
gerbosch kon ik bomen planten, geulen graven, paden aanleggen
en een stenen bruggetje bouwen, ’s Avonds las ik meestal manage
mentliteratuur of Amerikaanse pockets. Herma wilde nooit feest
jes of diners geven, en ikzelf kan me niet voorstellen dat je zegt: “Ik
bridge elke woensdag met vrienden.” Ik dronk op z’n tijd een whis
ky of corenwijn (bitter lemon voor de dorst) en hoefde tijdens
vakanties nooit weg.
Wel vroeg ik mij af waarom Herma nooit eens gewoon gelukkig
kon zijn. We hadden een fijne zoon, we hadden ons huis, we had
den de paarden, en nog was het niet goed. Zoals alle ongelukkige
mensen had Herma de neiging haar gemoedstoestand te vererge
ren door tegendraads te zijn. Ze was daar een kei in. Tijdens een
diner, toen ze weer eens behoorlijk onder de pekel zat, zei ze tegen
de commissaris van de koningin in Noord-Holland dat hij niet zo
moest ‘lullen’. Omdat ze mijn vrouw was, leidde dit niet tot een
scène, maar mij sneed zulk gedrag door de ziel. Ik had eerst moe
ten afwachten of ze wel meeging en kreeg vervolgens een optreden
van haar waar de honden geen brood van lustten!
132