branche was, hebben wij ons afgevraagd of we met de supermarkt
wel op het goede spoor zaten. De Gruyter liet het op dat terrein
volledig afweten; zij kwamen pas elf jaar na ons met hun eerste
supermarkt. Ik besef dat bij De Gruyter de band tussen productie
en verkoop (ze waren zelfs als productiebedrijf gestart) sterker was
dan bij ons, zodat het moeilijker was om op een algemene super
markt over te schakelen. Maar waar het vooral om draaide was dat
de oudere generatie, zeg maar de generatie van mijn vader en oom,
net even te lang kon blijven zitten, omdat ze nog niet aan hun pen
sioen toe waren. Op ons honderdjarig jubileum in 1987 hebben wij
enkele jongere De Gruyters uitgenodigd en die vertelden: “Wij wis
ten wat we moesten doen, maar we kregen de kans niet.” Spijtig
voor De Gruyter. In de jaren zeventig viel het doek voor het Bos
sche bedrijf, overigens op een moment dat wij er ook bepaald niet
florissant voor stonden.
128
