golfen of polo ineens spotgoedkoop zou maken, blijft er nog even een elitaire sfeer omheen hangen, die verleidelijk werkt. En precies daarom greep de babyboomgeneratie naar de wijnfles, waardoor de gemiddelde wijnconsumptie naar twintig liter zou stijgen. We hebben de Pinard tot 1985 gehandhaafd; daarna kwamen we met de Albert Heijn Huis-wijn, en dat was iets wat wij indertijd hele maal voor onmogelijk hadden gehouden: een wijn die onze naam ter aanbeveling draagt. Als het moest konden wij ook zelf nieuwe producten initiëren. Wij hebben de opdracht gegeven om dubbelvla, brie en diepvries pizza’s te maken. En als niemand zo’n opdracht wilde accepteren dan konden we het altijd nog zelf doen. Om die reden is de vlees- warenfabriek Meester in Wijhe bij het concern gekomen. Wij had den gehoord dat Zwanenberg bezig was om vleeswaren vacuüm te verpakken, wat inhield dat vleeswaren voor het eerst onder een merknaam zouden verschijnen en vaste prijzen zouden kunnen krijgen. Om die situatie te vermijden vroegen wij andere fabrikan ten of zij iets dergelijks voor ons wilden vervaardigen en toen daar op geen bevredigend antwoord kwam, regelde Van Meer in 1966 de aankoop van Meester. Het jaar daarop grepen we de primeur van vacuüm verpakte vleeswaren. Met betrekking tot groenten en fruit speelden de logistiek en de inkoop als sterke punten van een grootwinkelbedrijf. Ligtenstein liet al in 1961 sinaasappelen met de trein uit het Middellandse-Zee- gebied komen, wat een week sneller was dan de traditionele boot. Ook maakte hij direct gebruik van de eerste koelcontainers waar mee zeeschepen verse groenten uit Australië en Zuid-Afrika aan voerden. Een fantastische zet was de ‘aardbeienluchtbrug’ in 1966 met Italië, die aardbeien binnen 24 uur van het veld op het schap bracht. Door dit soort maatregelen konden wij het seizoen van verswaren zowel vervroegen als verlengen, wat dé troef van onze groentenafdeling werd. Verbetering van de kwaliteit volgde. Ik weet niet of men zich nog een groentenuitstalling van vroeger voor de geest kan halen? Rijp en groen, klein en groot, wormstekig en gaaf lagen door elkaar; alles was zo in vieze houten kisten gekieperd. De tuinbouw scheen 118

Albert Heijn - De memoires van een optimist | 1997 | | pagina 120