Met ons eigen assortiment volgden wij een zelfde politiek. Door
het groeiend toerisme naar het buitenland ontstond meer belang
stelling voor nieuwe producten, wat werd aangezwengeld door bla
den als Libelle en Margriet, die daar lovenswaardig op insprongen.
Wij hoefden in eerste instantie de gerechten uit de Libelle en
Margriet maar te volgen om te kunnen scoren. Dit lijkt vanzelf
sprekend, maar wij waren wel de enigen die dat deden. Onze col-
lega-bedrijven hadden klaarblijkelijk besloten dat ze boven alles
voordelig wilden blijven, waardoor ze het publiek niet voorgingen
maar achternaliepen. Mettertijd ontdekten wij dat juist ketens bij
uitstek geschikt zijn om de mensen vóór te gaan.
Als keten konden wij een hoop lawaai maken als we dat wilden.
Wanneer een nieuwe supermarkt werd geopend lieten we Bekende
Nederlanders opdraven of verklede figuren van de tv (Joop van
den Ende is zijn carrière bij ons als Batman begonnen). Voor alle
winkels hadden we langlopende spelletjes, zoals ‘Appel en Ei’ en het
‘Prijzentroefspel’, waarmee zelfs auto’s te winnen waren; en acties
als ‘Amerika’, waarin we het barbecuen propageerden, toen nog
volslagen onbekend in Nederland. Wij kregen hiermee een
progressief imago, en dat werd nog versterkt door het a h -beeld
merk dat onze ontwerper Egbert Jonker samen met Allied Indus
trial Designers in Londen uitdokterde. Het beeldmerk kostte ons
de lieve som van 8000 gulden en bestaat nu al dertig jaar.
Als keten waren wij ook in staat het gebruik van artikelen te
beïnvloeden. Wie herinnert zich niet de beroemde Pinard? Onze
wijnman Dolf ter Schure vond dat wijn in Nederland nog steeds
een snobistische aangelegenheid was, en een jaarconsumptie van
vier liter per hoofd van de bevolking gaf hem daarin gelijk. Ter
Schure wilde een shockeffect sorteren: in één keer moest iedereen
van het idee af dat wijn voor de happy few was. Hij kwam in 1969
met een rode, witte en rosé Pinard in witte literflessen met een
schroefdop en met etiketten gedeeltelijk in het Nederlands gesteld.
De smaak was ook speciaal op Nederlanders afgestemd; Ter Schu
re bleef expres sigaretten roken om te kunnen proeven wat de
gemiddelde Nederlander proefde. Pinard was dus in de ware zin
van het woord ‘vin ordinaire’. Maar, zoals dat dan werkt, ook als je
117
