De onmin met oom Gerrit speelde voor mijzelf in een uiterst nare
periode. Mijn vrouw en ik hadden de portierswoning verruild voor
een zelfgebouwd huis aan de Provincialeweg en materieel viel er
niets te klagen. Maar Herma was veranderd. Zij had altijd angst
voor zwangerschap gehad en uitgerekend haar moest het overko-
Nederland had geopend en ons als eerste klant had. De conclusies
van McKinsey, die uiteraard door ons waren ingefluisterd, waren
vernietigend voor oom Gerrit. “Heb ik het dan allemaal verkeerd
gedaan?” riep hij uit. Ik antwoordde: “Nee, maar wat het ene mo
ment een goede beslissing is, hoeft dat het volgende niet meer te
zijn.”
Van Patria kwamen we makkelijk af. Patria werd in mei 1963 aan
de Sitos-bakkerijen verkocht, waar Jan Kreiken toen zat. Sterovita
ging in twee etappes weg. In september 1964 ruilden cmc en wij
onze aandelen met de Melkunie, die een dochter van cmc was.
Hiermee verdween de naam Sterovita. In 1968 deden we vervolgens
onze aandelen Melkunie aan cmc over. Toevallig kwam er in
dezelfde periode een eind aan onze avonturen in Noord-Afrika,
omdat de Amerikaanse legertroepen daar vertrokken. Casablanca
werd in oktober 1968 overgedaan aan een Marokkaans consorti
um, waarin ook koning Hassan bleek te zitten, en Tripolis ging
begin 1970 gewoon dicht.
Alleen Sterovita Melkexport behielden we tot 1987, omdat dat
als melkkoe voor de supermarkten kon fungeren. Dit was tegen het
zere been van directeur Rein Talsma (en oom Gerrit) die het
onjuist vond dat er geld van zijn bedrijf werd overgeheveld naar
een ander bedrijf. Ons antwoord was: “De winkels hebben eerst
geld verdiend voor Sterovita, nu verdient Sterovita weer geld voor
de winkels. In elk bedrijf met een lange geschiedenis verdringt op
een gegeven moment het ene product het andere.” Wij waren zake
lijk genoeg om dit soort discussies niet te hoog te laten oplopen,
maar onder de oppervlakte smeulde een vuurtje.
io8
