Het Distributiecentrum zou in 1965 een nieuwe impuls krijgen,
toen wij onze eerste computer installeerden. De levertijd aan de
winkels werd daarmee bekort van 148 uur naar 48 uur. Als je
bedenkt wat we daarna niet allemaal hebben moeten doen om de
levertijd te bekorten tot 18 uur.
Naast de opleiding hield Van Meer zich bezig met prospecting en
andere onroerend-goedzaken. Hij deed dat op onovertroffen
wijze. Ikzelf ben geen harde onderhandelaar, sterker nog, als er
harde onderhandelingen gevoerd moeten worden, zeg ik altijd:
“Stuur maar een ander.” Van Meer was daarentegen een heel scher
pe vogel. Hij kwam met dictaten binnen als: “We gaan het zo doen”
of: “Laten we er niet over zeuren, wij betalen deze prijs.” Ieder
ander zou hierom zijn weggelachen, maar Van Meer was zo dwin
gend dat hij in één klap de onderhandelingen omdraaide: niet hij
maar de onderhandelingspartner moest iets voor elkaar zien te
krijgen. Een zelfde doortastendheid legde hij binnen het bedrijf
aan den dag. Wij spraken onder elkaar nog steeds bewonderend
over De Gruyter, maar Van Meer stelde zijn medewerkers eenvou
dig een boete van vijf cent in het vooruitzicht als zij de naam van
dat bedrijf ijdellijk gebruikten. Ik wed dat hij zelfs enkele boetes
heeft geïncasseerd.
Van Meers onderhandelingstactiek kreeg extra kans doordat er
geleidelijk meer bouwvolume kwam voor andere zaken dan
woningen. In 1961 werd in Amstelveen het eerste shopping centre
van Nederland geopend en tot ieders verbazing bemachtigde Van
Meer daar voor ons een supermarkt van bijna duizend vierkante
meter, twee keer zo groot als de grootste tot dusver. Dit kunststuk
je flikte hij nog eens in Rotterdam-Hoogvliet en Amsterdam-
Osdorp. De supermarkt in Osdorp besloeg zelfs meer dan driedui
zend vierkante meter en was eigenlijk een warenhuis-in-de-dop.
Hij telde bijna 7500 artikelen en had aparte afdelingen voor aarde
werk, bloemzaden, lederwaren, huishoudelijke artikelen, bijous,
100
