Tcrwifl ze zingen, kifk.cn
zc naar de witte vlokken die
langs, kef raa\M dwarrelen.
Ineens wordt er gebeld.
ledereen zit
wieteen recktop
ze het bericht. Het is van haar schoonmoeder.
IK HEB HELAAS GEEN TIJD OM JE MET
HET KERSTDINERTE HELPEN.
Karin legt haar mobiel weg. Dat kan er ook nog
wel bij, ze moet dus alles alleen doen. Ze wilde
dat ze een slaappil kon innemen zodat ze pas na
de kerst wakker zou worden. Chris, waarom laat
je niks horen? Je laat me gewoon barsten met de
kerst, alsof het alleen mijn kinderen zijn.
Ze weet zelf wel dat het onredelijk is. Ze
heeft hem zelf weggestuurd. Ze was helemaal
overstuur. 'Emit!' had ze geroepen toen hij
thuiskwam en ze had hem naar buiten gestuurd.
Daarna had ze wat van zijn spullen in een koffer
gepropt en voor de deur gezet.
Chris had nog van alles geprobeerd. 'Karin, lk
wil met je praten, het spijt me.'
Maar wat haar betreft viel er niet te praten. Ze
had de deur dicht gesmeten en hij kwam er niet
meer in.
Was het niet een beetje te streng, denkt ze
terwijl ze wat lauw water in een kopje laat
lopen. Meteen roept ze zichzelf tot de orde. Nu
gaat ze zich nog schuldig voelen ook, wat een
onzin. Chris heeft met een ander gezoend, zij
toch niet. Als ze daar weer aan denkt, wordt ze
razend. Hoe durft hij? Van haar hoort hij nooit
meer iets. En ze doet het water bij het vlees om
te blussen.
wakker worden.' Tom schudt aan haar
arm. 'Het is Kerstmis en het sneeuwt!'
'Sneeuwt het?' Eva staat meteen voor het raam.
De tuin is helemaal wit.'Nu is het helemaal een
mooie kerst,' zegt ze.
Als ze beneden komen, heeft Karin de lichtjes
van de boom al aangedaan.
'Prettige kerst!' Ze geven mama een kus.
'Prettige kerst, lietjes.'
'Nou mogen we ons kerstkleed.' Anne rent naar
de kast.
Karin zet het kerstbrood op tafel.'Kijk eens, wat
lekker jongens.'
Mama doet vrolijk, maar ze is niet echt vrolijk,
dat zien Eva en Tom wel.
'Steken jullie de kaarsjes aan?'
Eva zet de cd met kerstliedjes op.Terwijl ze zin-
gen, kijken ze naar de witte vlokken die langs
het raam dwarrelen.
Karin had gedacht dat de kinderen verdrietig
zouden zijn, maar ze zijn net zo vrolijk als
andere jaren. Gelukkig maar, denkt ze. Maar
het verbaast haar toch. Zijn ze Chris zo snel
vergeten?
avond is de kamer omgetoverd tot een
theater. De gordijnen zijn dicht. Over de tafel
hangt een lang kleed, tot aan de grond. Dit is
het hoi van de berenfamilie.
Anne rinkelt de kerstbel. 'Hallo, ons toneelstuk
gaat beginnen!'
Mama en oma komen de kamer in. Ze gaan
op de stoelen zitten die de kinderen hebben
klaargezet.
Uit het berenhol klinkt gemopper.
'Jij ruimt nooit je rotzooi op,' moppert mama
beer.
'En jij rijdt altijd tegen paaltjes aan met de auto,'
moppert papa beer.
'Maar jij rijdt te hard,' roept mama beer.
'Moet jij zeggen,' zegt papa beer. 'Jij bent veel
te hard achteruit gereden en nou hebben we
een deuk."
'En jij vergeet alles,' zegt mama beer. 'Je wist niet
eens dat ik jarig was.'
Ik heb toch een draaiorgel laten komen,' zegt
papa beer.
'Veel te laat,' zegt mama beer. 'De dag was al
bijna om.'
'Mens, bij jou is het ook nooit goed.' Papa beer
kruipt het hoi uit. Zuchtend gaat hij op een
bankje zitten. 'Ik wou dat ik een lieve vrouw
had.'
Hij zit heel somber voor zich uit te kijken
wanneer Anne beer aan komt lopen. 'Dag,
papa beer, ben je verdrietig?' Ze kietelt hem
in zijn nek.
'Ik hoef heus niet te lachen,' zegt papa beer.
'O nee?' Anne beer gaat naast hem zitten en
slaat een arm om papa beer heen.
'Het helpt niks," zegt papa beer. 'Ik ben nog
steeds treurig.'
'Wacht maar tot ik je een kus geef, dan word
je weer vrolijk,' zegt Anne beer.
'Doe dan,' zegt papa beer.
Anne drukt een kus op zijn mond.
'Mmmm... Maar ik ben nog niet vrolijk,' zegt
papa beer. 'Geef me nog maar een kus. Nog
een, en nog een.'
O jee, papa beer ziet met dat opa beer eraan
komt. Opa beer blijft staan en gluurt naar de
kussende beren. Hij schudt zijn hoofd en gaat
gauw het hoi in.
Even later steken er twee berenkoppen uit het
hoi. Opa beer wijst naar het bankje.
'Wat!' Mama beer rent naar buiten.
Papa beer springt gauw op. 'Het spijt me.'
'Niks, het spijt me.' Mama beer geeft papa een
schop tegen zijn berenbillen.'Hoepel jij maar
op.'
Ze gaat het hoi in. Je hoort gerommel en dan
wordt er een koffer met spullen naar buiten
gegooid.'Wegwezen, jij valse beer!'
De beren gluren stiekem naar Karin. Aan haar
gezicht zien ze dat ze het verhaal herkent. Ze
kijkt heel sip.
Oma is ook met blij. Ze begrijpt niet hoe
