Aardappels met jus? Met Afe'C'HclflCfS t"K0t$ kun je nog
zoveel meer. Vijf aardappelliefhebbers aan het woord.
ARIS SPADA, ITALIE:
'Bij ons in Italie is de
aardappel meer een
soort groente'
Aris: 'In Italie eten we net
als jullie veel aardap
pels, maar dan wel op
een heel andere manier.
Aardappels zijn voor ons
meer een groente. Het is dan ook niet ongewoon
om pasta en aardappels tegelijkertijd te serve-
ren. Mijn favoriete aardappelgerecht is gnocchi
(spreek uit: njokkie). Dat is een pasta gemaakt
van aardappelpuree, meel en ei. Vroeger werden
gnocchi eigenlijk alleen gegeten als feestmaal.
Hoewel het niet moeilijk is om ze te maken, kost
het namelijk best wat tijd. Zowel met een Napo-
litaanse saus als een Bolognesesaus zijn gnocchi
heerlijk. Maar heel simpel - met boter, verse
salie en geschaafde parmezaanse kaas - ook. Het
geheim van goede gnocchi zit in de aardappel.
Als er een slechte tussen zit, is de smaak niet
meer wat hij moet zijn. Voor het beste resultaat
gebruik je een kruimige, wat oudere aardappel.'
HAIDY HELLINGS,
SURINAME:
'Rijst en aardappel
tegelijk op je bord
is in Suriname heel
normaal!'
Haidy: 'In Suriname is de
aardappel erg popu-
lair. Er wonen diverse
bevolkingsgroepen en dat zie je ook terug in
de aardappelgerechten. We hebben vele soor-
ten aardappels, die in Nederland niet zo vaak
worden gegeten: bijvoorbeeld cassaves, yams
en zoete aardappels, ook wel bataten genoemd.
Aardappels worden in Suriname vooral als
een groente beschouwd. Wij eten bijvoorbeeld
rijst tegelijkertijd met aardappels: iets dat je in
Nederland niet zo snel zult tegenkomen. Een
typisch Surinaams aardappelgerecht is aardap-
pelsoep, maar het bekendst is natuurlijk roti. Dit
van oorsprong Hindoestaanse gerecht heeft elke
Surinamer wel eens gegeten. Je kunt het op vele
manieren bereiden. Roti met lams-, rund- of
geitenvlees zijn bekende combinaties. Ikzelf ben
een echte kipliefhebber, dus geef mij maar roti
met kip en dan lekker wat groenten erbij.'
ISABELLE VAN
MEER, FRANKRIJK:
'Bij feestelijke gele-
genheden aten we
aardappelgratin'
Isabelle: 'Fransen berei
den de aardappel op alle
mogelijke manieren en
daar kennen ze weer vele
variaties op. Tegenwoordig eten ze aardappels
waarschijnlijk net zo als in de meeste westerse
landen, maar vroeger zag de Fransman ze als
een groente. Toen wij rond 1960 naar Nederland
verhuisden, waren we dan ook heel verbaasd
over de grote hoeveelheden aardappels die de
Nederlanders aten. Elke dag - we vonden het zo
eentonig. Voor ons waren rijst, pasta en brood
bij het warme eten toen al heel gewoon. Maar
bij feestelijke gelegenheden met veel eters kwam
naast een groot stuk gebraden vlees, kip of
kalkoen steevast een aardappelgerecht op tafel:
gratin Mazenod. Niet alleen heel erg lekker, maar
ook altijd op tijd klaar. Je kunt het rustig op
een lage temperatuur in de oven laten staan tot
iedereen eraan toe is. En je keuken gaat er ook
nog eens heerlijk van ruiken.'
ALEX SVADKOVKSI,
RUSLAND
'Wij Russen lusten
veel meer aardappels
dan jullie!'
Alex: 'Rusland is enorm
groot. Ieder volk had
zijn eigen gerechten
en elk recept kent nog
steeds vele varianten. Russen eten altijd heel veel
aardappels. Die zijn ooit door de Duitsers naar
Rusland meegenomen, vandaar de Russische
naam, kartofel. Nederlanders eten maar twee a
drie aardappels per maaltijd; wij Russen lusten
er wel meer! Wel eten wij ze op dezelfde manier
als jullie, in combinatie met vlees of vis en
groenten. Ook eten we ze graag met zure room,
of als gratin of puree. Bij ons in de familie aten
we vaak aardappelblini's, oladji genoemd. Dat
waren lekker dikke pannenkoeken. We aten er
een salade bij. Soms serveerde mijn moeder ze
ook wel met zalm of spek of gewoon met een
glas melk. In Rusland hebben we een bekend ge-
zegde: Gdje bliny, tarn i my! Dat betekent: 'Waar
de pannenkoeken zijn, daar zijn wij ook!'
GRAINNE BAGNOLL,
IERLAND:
'Bij mijn opa en oma
at ik vaak champ.
Daar hoorde een heel
ritueel bij'
Grainne: 'Ierland was
het eerste Europese land
waar aardappels op grote
schaal werden verbouwd. Decennialang waren
aardappels Ierlands belangrijkste voedselbron.
Ook nu nog is de aardappel niet weg te den-
ken uit de Ierse keuken: je vindt hem in allerlei
soorten gerechten terug. Ik houd erg van de Ierse
champ, een soort kruising tussen een stamp-
pot en aardappelpuree. Als klein meisje at ik
graag champ bij mijn opa en oma. Daar hoorde
een heel ritueel bij. Als de aardappels eenmaal
geschild en gekookt waren, begon mijn opa
de aardappels fijn te stampen in een enorme
pan. Mijn oma nam het daarna over: ze deed er
melk en flink wat fijngesneden bosuitjes bij en
stampte net zo lang tot alles zo zacht als boter
werd. Er bleef geen klontje over. Ik kreeg dan een
flinke kom vol, met in het midden een kuiltje
met gesmolten boter. Heerlijk!'
AllerHande 11 2005 105
