Als de zon bijna onder is, lopen de mannen gearmd de
velden in. Nog een keer kijken hoe de druiven erbij hangen.
Gemarineerde vanilledruiven met kaas
e druiven zijn rijp als de bladeren
moe zijn.' Hoe je dat ziet? Georgos
Balakanakis (38) grijpt naar een
druivenstok. 'Zie je de toppen? Die beginnen
al een beetje te buigen. Nog even en de eerste
doosjes pitloze druiven staan klaar om richting
Zaandam te vertrekken.' De Griekse firma
Balakanakis levert witte druiven aan Albert
Heijn. Pitloze druiven, wel te verstaan.
PLUKKEN OP GEVOEL
Samen met zijn broer Miltiadis (36) werkt
Georgos in het bedrijf van zijn vader. In de
enorme bedrijfshal in Nafplio (twee uur ten zui-
den van Athene) worden de druiven geselecteerd
en verpakt om verder getransporteerd te worden.
Familietrots met een hoofdletter F. En ondanks
zijn gevorderde leeftijd heeft hun vader nog
altijd het laatste woord als het om druiven gaat.
De dagen vlak voor de oogst zijn belangrijk. De
broers controleren de druiven dagelijks en wach-
ten het juiste plukmoment af. 'Buikgevoel,' aldus
Georgos. Natuurlijk zijn er tekenen. Behalve
de vermoeide bladeren, kleuren de steeltjes van
felgroen naar geel. Maar om het exacte moment
te herkennen, moet Balakanakis je achternaam
zijn. Vandaag is ook vader Athanasios (73) erbij.
De handen op zijn rug spelen met de zilveren
kralen van zijn komboloi (soort rozenkrans,
red.). Hij loopt langs zijn stokken. Het hoofd
iets schuin naar beneden, de ogen onafgebro-
ken gericht op zijn druiventrossen. Het is half
juli, kwart over acht's ochtends en bijna dertig
graden. De oude man is stellig. 'We moeten niet
te lang meer wachten. Voor volgende week wordt
regen voorspeld.'
KWETSBAAR RAS
In het gebied rond Nafplio en Korinthe wordt
vooral de druivenvariant Thompson verbouwd,
een van de lekkerste pitloze druiven die er is.
Het is het bijzondere microklimaat dat ervoor
zorgt dat deze druif het hier zo goed doet: weinig
neerslag en lekker warm. Omdat de druif hier al
sinds mensenheugenis op de hellingen staat, be-
schikken de boeren uit deze streek over veel ken-
nis. Georgos: 'Dit is een kwetsbare druif, omdat
de vruchten erg dicht op elkaar groeien. Vocht
is bijvoorbeeld niet goed, want als dat tussen de
druiven komt, heb je kans op rotting.'
WAAR IS DE PIT GEBLEVEN?
We willen het toch echt weten en u hebt het zich
vast ook wel eens afgevraagd: hoe is die druif
van zijn pitten afgekomen? Balakanakis kreeg
de vraag vaker gesteld: 'Niks geen gemanipuleer
in een laboratorium. Pitloze druiven zijn zo
oud als de Griekse mythologie; een stokoud ras.'
Sultanines werden ze genoemd en wij kennen ze
als rozijnen. Het zijn van oorsprong heel kleine
druifjes die zich het best leenden om te drogen.
Door de stokken op een bepaalde manier te
behandelen en te snoeien, lukte het de boeren de
86 AllerHande 9 2005
Een ruig landschap, eindeloze
druivengaarden, fruitbomen en
tempels. In de zomermaanden
Is het er heet en droog; precies
het klimaat waarin de pitloze
druif zich goed voelt. De familie
Balakanakis is trots op de eigen
druivengaarden, die elk jaar weer
een grotere oogst leveren dan het
jaar ervoor. Nog twee jaar en de
stokken bereiken hun top.
