Het productieproces
In grote balen gaan versgeplukte thee-
bladeren naar de fabriek. Eerst laat
men de bladeren yerwelken in ondiepe
bakken waar warme en koude lucht
doorheen geblaZen wordt. Na het in-
drogen raakt tweederde van het thee-
blad al zijn gewicht kwijt.
In een walsmachine
worden de blaadjes
geplet. Dit is de
orthodoxe methode.
De Engelsen intro-
duceerden CTC:
Crushing (breken),
Tearing (scheuren)
en Curling (rollen).
In deze machine
worden de blaadjes
nog fijner en kleiner
gesneden.
De stukjes theeblad worden gesorteerd
naar grootte en gefermenteerd, waarbij
zuurstof een reactie aangaat met het
sap uit het blad. Door fermentatie
krijgt thee zijn smaak en karakteristieke
kleur. Dit is een precies werkje dat tus-
sen de 40 minuten en 3 uur duurt. Te
lange of te korte fermentatie leiden tot
slechtere kwaliteit thee. Groene thee
wordt niet gefermenteerd.
En dan kwalificeren. Vorm
en formaat vaststellen.
Behalve de vier hoofdkwali
ficaties blad, gebroken,
farmings en dust zijn er een
hoop onderkwalificaties
die alleen door de echte
theekenner van elkaar te
onderscheiden zijn.
Fannings is de thee die in
het theezakje gaat.
Van de fermentatiebak gaat de thee
de droger in. Op een temperatuur van
ongeveer 130 graden wordt de thee
gedroogd. Dat stopt de fermentatie.
90 AllerHande 11-2002
