Gestaag is zijn liefd 6 voor het vak gegroeid. FfU I tt01 0T Izaak Barendregt is het
helejaarzoet met zijn appel" en peren bomen. 'Laat mij maar heerlijk
buiten zijn. De hele dagtussen de appels en peren: geweldig!'
Dik Trom, Pietje Bell, Krui-
meltje - ze bestaan nog.
Ook een jonge knaap van van-
daag de dag, verslingerd aan
housemuziek en Nintendo-
spelcomputers, mag nog graag
een appel of een peer uit de
boomgaard jatten. Fruitteler
Izaak Barendregt (40) rent er
niet met een hooivork achter-
aan. 'Af en toe zeg ik d'r wel
eens wat van,' bromt hij. 'Maar
ik vind het niet zo erg. Het gaat
ook niet met kisten tegelijk.
Meestal zijn het jongens van
een jaar of dertien, veertien die
hier naar school fietsen, over
het dijkje. Maar in de zomer
plukken ze ook rauwe appels.
Die zijn natuurlijk niet te eten.
Krijg je dat brutale, baldadige
gedoe dat ze ermee gaan
gooien. Kijk, dat vind ik minne
streken.'
Barometer
Papegaai Pino zit bedaard in
zijn antieke, koperen kooi. We
zijn in Zeeland, vlak bij Krui-
ningen, en zitten in de boeren-
woonkeuken van de familie
Barendregt. Om het huis staan
de appel- en perenbomen, rij
na rij. 'Ik ben hier opgegroeid,'
zegt Izaak. 'Mijn vader had
heel vroeger een melkvee-
houderij, maar in 1967 is hij
overgestapt op de fruitteelt.
Daarna hield hij de koeien
voor gezien. Hij vond het bui-
tenleven in de boomgaard
mooi. Ik ook. Na schooltijd
ging ik altijd met m'n vader
mee: op de trekker, plukken,
snoeien. Van lieverlee krijg je
liefde voor het vak. Ik heb dus
eigenlijk altijd tussen de appels
en peren gezeten - nooit iets
'Na schooltijd
ging ik altijd
met m'n vader
mee: op de
trekker, plukken,
snoeien'
Om het huis staan appel-
en perenbomen, zo'n
dertigduizend in totaal.
AllerHande 9-2002 87
