'I
Bertie op het Veld woont bijna vier jaar in India. Een indrukwekkend land waar
het dagelijks leven onlosmakelijk is verbonden met religie en traditie. Over een land
vol tegenstellingen, maar vooral met een heel speciale eetcultuur.
ndia leeft in haar hon-
derdduizenden dorpen.
Onbeduidende, kleine, af-
gelegen dorpen. Dat is
het werkelijke India, mijn
India.' De woorden van
Mahatma Gandhi - geeste-
lijk vader van India - zijn
meer dan vijftig jaar na zijn
dood nog altijd actueel.
Het grootste deel van de
bijna een miljard(!) Indiers
woont op het platteland en
werkt in de landbouw. In
het noorden onderaan de
besneeuwde hellingen van
de Himalaya, in het zuiden
tussen de tropische gewas-
sen van de regenwouden.
Tegenstellingen
Bertie op het Veld woont in
Hyderabad, een grote stad in
het zuiden van India. Daar
werkt ze als vrijwilliger op
een internationale school,
geeft ze tekenles en heeft ze
de bibliotheek op poten
gezet. Ze vertelt over de
tegenstellingen die ze dage
lijks om zich heen ziet. 'In
India heb je steenrijke, maar
vooral straatarme mensen.
De bevolking woont in
ge'improviseerde tenten, in
lemen hutjes of in paleizen.
Tegenover elke geletterde
staat een veelvoud analfabe-
ten. En terwijl de mensen op
het platteland soms nog op
middeleeuwse wijze in stam-
men leven, zijn steden als
Bombay en Delhi modern
en redelijk verwesterd.'
India heeft een groot deel
van haar geschiedenis te
maken gehad met buiten-
landse overheersers. De laat-
sten waren de Engelsen en
dat is nog goed te merken.
Zo is cricket volkssport
nummer een en is Engels,
naast de achttien officiele
Indiase talen, nog altijd een
belangrijke taal. Toch blijft
het straatbeeld, ondanks alle
westerse invloeden, sprook-
jesachtig kleurrijk door
onder andere de schitteren-
de sari's die de Indiase vrou-
wen dragen.
Het grootste deel van de
bevolking is aanhanger van
het hindoe'isme. Het kasten-
systeem van de Hindoes
drukt een enorme stempel
op de cultuur. Religie en
culinaire tradities zijn dan
ook onlosmakelijk met
elkaar verbonden. Bertie:
'Hindoes hebben ingewik-
kelde regels voor het 'wat,
waar, hoe en zelfs met wie'
op het gebied van eten en
drinken. Zo mogen hogere
kasten geen voedsel aanra-
ken dat door lagere of kaste-
lozen, de onaanraakbaren, is
bereid.' Verschillende kasten
eten nooit samen en praten
ook niet met elkaar. Tref-
fend voorbeeld daarvan is
het verhaal van een Bel-
gische ondernemer in India.
Hij had de beschikking over
een bediende die Engels
sprak en een kok die alleen
Hindi verstond, maar uit
een hogere kaste kwam dan
de bediende. Dag na dag
vroeg de man om kip bij het
diner. Toen hij informeerde
wat er aan de hand was,
nadat hij achtereenvolgens
vis, schaap en ei voorgescho-
teld kreeg, barstte de bedien
de in snikken uit. Hij mocht
namelijk geen nee zeggen
tegen zijn baas, terwijl hij
tegelijkertijd vanuit zijn kaste
onder geen beding de kok
bevelen mocht geven...
Hcilig
De koe is voor hindoes een
heilig dier. Rundvlees zal dan
ook nooit op het menu
staan. Melk mag wel worden
gedronken, vaak wordt deze
door de mensen zelf tot yog
hurt verwerkt. Bij de islam,
een van de andere beleden
religies, is varkensvlees ver-
boden. De meeste boed->
MET DE RECHTERHAND
ALLES TEGELIJK
reen van elkaars eten'
ledereen heeft een eigen doos met kruiden voor het
bereiden van pittige curry's.
In India is het gebruikelijk om met de hand te
eten. Zelfs in de meest chique hotels eten
Indiers zo. Wel met de rechterhand, want de
linkerhand wordt gezien als onrein. In het
noorden eet men alleen met de vingertoppen,
in het zuiden met de hele hand.
Een Indiaas menu kent geen verschillende gan-
gen: alles wordt tegelijk geserveerd. Curry's
worden bij elkaar op een bord geschept met
daaromheen kommetjes sambaren dahl. In
het zuiden wordt het eten vaak opgediend op
een thali: een groot rond blad van staal of van
zilver. In het midden iigt de rijst of staat een
mand metchapati's (broodjes) en daarom
heen staan schaaltjes met allerlei gerechtjes.
AllerHande 9-2001 61
