o ercf\ |<.©o L
Niet ver van de Spaanse hoofdstad Madrid staat een groot
wit kasteel. Het kasteel ligt aan een rivier, en onder aan
de kasteelmuur ligt een grote stoomboot afgemeerd. In het
kasteel woont geen koning, graaf of baron: het is de Zwarte
Pietenschool. Als Sinterklaas en zijn Zwarte Pieten niet in
Nederland zijn wonen ze met z'n alien in dit mooie kasteel
in Spanje. Hier worden ook de nieuwe Pieten opgeleid. Er
zijn speciale gymnastiekzalen waar Pieten leren koppeltje
duikelen en salto's maken. Ook leren de Pietjes hier hoe je
op gladde daken kunt lopen zonder eraf te vallen. En hoe je
door kleine wc-raampjes naar binnen kunt om cadeautjes
en snoep te brengen. Verder moeten de Pieten Nederiands
leren, want anders lcunnen ze de verlanglijstjes van de
Nederlandse kinderen niet lezen. Het is niet eenvoudig om
een goede Zwarte Piet te worden, Het duurt wel vier jaar
voordat de leerlingen offkieel de titel Zwarte Piet krijgen,
en tot die tijd heten ze Hulppietjes. Een van de Hulppietjes
heet Anniddo. Annickio is al drie keer mee geweest naar
Holland en hij is een van de beste leerlingen op de Zwarte
Pietenschool. Nog maar een jaar hoeft hij mee als
Hulppietje en dan krijgt hij zijn diploma.
Begin november was het een enorme drukte in het kasteel.
Alles moest worden klaargemaalct voor de grote reis.
Pepernoten en marsepein moesten in de stoomboot wor
den geladen, al het speelgoed uit de speelgoedwerkplaats
ingepakt en het grote boek van Sinterklaas bijgewerkt. Alle
Zwarte Pieten verheugden zich al op de reis en op de blije
kindergezichtjes in het verre Nederland. En ook op het
Nederlandse eten. 'Straks weer leklcer erwtensoep met
worst!' riepen ze tegen elkaar. 'En wat dacht je van dub-
belvla en hagelslag...', sprak de Hoofdpiet dromerig. 'Dat
hebben we hier in Spanje allemaal niet.'
Maar diezelfde avond tijdens het eten was Annickio ver-
dwenen. Zijn klasgenootjes riepen onmiddellijk hun
Lesgeefpiet, meester Pedagogio. Met de hele klas gingen ze
Annickio zoeken, maar omstreeks bedtijd hadden ze nog
geen spoor van hem gevonden. Meester Pedagogio stapte
op de Hoofdpiet af. 'Weet je wat ik doe,' zei de Hoofdpiet,
'ilc laat alle grote Pieten de hele nacht zoeken. Maar als
Annickio vannacht niet wordt gevonden, moet ik morgen-
vroeg Sinterklaas waarschuwen.'
Sinterklaas waarschuwen! Dat gebeurde alleen in heel em-
stige gevallen! De grote Pieten zochten de hele nacht, maar
de volgende ochtend was Annickio nog steeds niet gevon
den. Dus vertelde de Hoofdpiet aan Sinterklaas dat er een
Hulppietje was verdwenen. 'Luister Hoofdpiet,' sprak
Sinterklaas somber, 'ik kan niet met de stoomboot richting
Nederland varen als ik weet dat een van mijn Hulppietjes
vermist wordt. Zoek net zo lang tot je hem vindt.' 'Maar
beste Sint, we hebben overal al gezocht en als we over twee
dagen niet naar Nederland vertrekken, stellen we duizen-
den kinderen teleur!' antwoordde de Hoofdpiet.
Sinterklaas dacht diep na. Toen kreeg hij plotseling een
idee. Hij liet de Verstoppiet bij zich komen. Die wist in elk
huis altijd de meest onverwachte plekjes te vinden om
cadeautjes te verstoppen. En dus vroeg Sinterklaas aan de
Verstoppiet: 'Als jij je in dit kasteel zou moeten verstoppen,
waar zou je dat dan doen?' De Verstoppiet dacht even na.
Toen zei hij: 'Op de zolder van de klolckentoren, daar komt
het hele jaar niemand. Daar zou ik me verstoppen als ik
Annickio was.'
Sinterklaas, de Hoofdpiet, de Verstoppiet en meester
Pedagogio gingen meteen naar de klolckentoren. En ja
hoor, in een kast zat het kleine Hulppietje Annickio. Wat
schrok hij toen hij Sinterklaas zag! 'Wat doe jij daar nou,
Annickio?' vroeg de Sint vriendelijlc. Annickio begon te
huilen. 'Alle Zwarte Pieten lusten Nederiands eten,' snilcte
Annickio, 'en ik ook wel, behalve boerenlcool! Alle andere
Pieten zijn dol op boerenkool. Behalve ik. Hoe kan ik nou
ooit mijn diploma halen als ik geen boerenkool lust?'
'Tja..,' sprak de Sint bedachtzaam, 'een goede Zwarte Piet
lust alles, ook boerenkool. Mijn Pieten moeten tenslotte
het goede voorbeeld geven...'
Meester Pedagogio kreeg een idee. 'Sinterklaas,' zei de slim-
me Lesgeefpiet, 'als we de Kookpiet Montinjakkio nou vra-
gen om boerenkool eens klaar te maken op een Spaanse
manier, dan lust Annickio misschien toch boerenkool en
dan kan hij straks gewoon zijn diploma halen.' Sinterklaas
vond dat een prachtig plan en gaf Montinjakkio meteen
opdracht om voor iedereen diezelfde avond Spaanse boe
renkool te bereiden.
Die avond zaten alle Pieten en Hulppieten te smullen van
een bord Spaanse boerenkool. En wie had het eerst zijn
bord leeg? Precies, Annickio! Op deze manier vond hij boe
renkool maar wat lekker. Nu kon Annickio zich net als alle
andere Pieten weer verheugen op de reis naar Nederland.
En als Annickio het komende Sinterklaasfeest goed zijn
best doet, krijgt hij vast en zeker zijn diploma. En als je
vader of moeder Spaanse boerenkool maakt, wie weet
komt Annickio dan wel op de geur af en dan kun je hem
met eigen ogen zien. Lijkt je dat geen leulc idee?
Cabaretier Bavo
Galama is vader van
drie kinderen. Bavo
vertelt ze een zelf-
verzonnen sprookje
over het gerecht dat
op tafel komt en tien
tegen een dat de
maaltijd er dan met
smaak ingaat!
Fotografie
Renee Frinking (portret)
Henk Brandsen (gerecht)
kok Korrie Brandt
illustratie Bart van Leeuwen
130 AllerHande 11-2000
