COO**1
the
Cabaretier Bavo Galama is vader van drie kinderen. Bavo vertelt ze een zelfverzonnen sprookje over
het gerecht dat op tafel komt en tien tegen een dat de maaltijd er dan met smaak ingaat!
een land hier ver vandaan regeerde eens een jonge en
knappe koning, koning Janssen de Zeventiende. Omdat het
land eeuwenlang wijze koningen had gehad, heerste er vrede
en voorspoed en iedereen was tevreden. Dat al die koningen
altijd zo wijs en verstandig waren geweest was geen toeval.
AIs ze een moeilijke beslissing moesten nemen, maakte de
paleiskok een geheim gerecht klaar. AIs ze dan's avonds
sliepen, verscheen in hun droom de droomtoverfee. In de
droom gaf de droomtoverfee raad en dat pakte altijd goed uit.
Ook koning Janssen de Zeventiende, die nog niet zo lang
koning was, had zijn kok al een paar keer het geheime recept
laten klaarmaken. AIs enige in het hele land kende de kok het
geheime recept. AIs hij het in de keuken van het paleis ging
klaarmaken, stuurde hij iedereen de keuken uit. Zelfs zijn
mooie en knappe dochter An.
Maar op een kwade dag struikelde Harm Dijvie over de drem-
pel van de bijkeuken en kwam met zijn hoofd heel hard op de
stenen keukenvloer terecht. Door de val vergat hij in een klap
al zijn gerechten. Ook het geheime recept. Het enige dat hij
zich nog kon herinneren was hoe je appeltaart moest bakken.
Dus vanaf dat moment kreeg de koning alleen nog maar
appeltaart te eten. De koning vroeg zich af hoe het nou ver-
der moest. Kon hij de droomtoverfee maar om raad vragen!
Maar ja, niemand kende het geheime recept.
In de maanden die volgden begon hij steeds dommere beslis-
singen te nemen. De minister van landsverdediging was naar
hem toegekomen om meer soldaten te vragen, iets wat een
minister van landsverdediging wel vaker deed.
Liever had hij de droomtoverfee eerst om advies gevraagd,
maar dat kon niet meer. Dus had hij gezegd: 'Ja, da's goed.'
Maar wat de koning vergeten was, was dat er niet genoeg uni-
formen waren voor al die extra soldaten en nu stonden er af
en toe bij de paleispoort soldaten op wacht die niets anders
aan hadden dan een helm op hun kop. 'Moet je nou zienl'
riepen de burgers. 'Soldaten in hun blote bips. Moeten die
bloteriken ons beschermen? Wat een domme koning!'
De koning vond het maar niks dat het volk hem uitlachte.
Hij besloot iedereen in het land het hele jaar vakantie te
geven, want dan zouden ze hem vast weer gaan waarderen.
Maar in plaats daarvan liep alles binnen de kortste keren in
het honderd. Brood kopen konden de mensen niet meer, want
alle bakkers waren met vakantie, kinderen leerden geen lezen
en schrijven omdat de school dicht bleef en alles wat kapot
ging werd niet meer gerepareerd. De mensen werden boos en
omdat ze toch niks te doen hadden - iedereen had tenslotte
elke dag vrij - verzamelden ze zich op een dag voor het paleis.
'Weg met de koning!' riepen ze.
De koning werd steeds verdrietiger. 'Was de droomtoverfee
maar hier om me te helpen,' snikte hij. Nog een keer liep hij
naar de keuken om te vragen of paleiskok Harm zich mis-
schien toch het geheime recept weer kon herinneren.
'Natuurlijk weet ik het geheime recept: appeltaart!' riep kok
Harm. Daar had de koning natuurlijk niets aan. Ergens
achterin de keuken stond An, de knappe dochter van de kok.
'Koning,' sprak ze zachtjes, 'ik moet u wat vertellen. Ik heb
me stiekem een keer verstopt in de grote keukenkast toen
mijn vader het geheime recept klaarmaalcte. Nu weet ik ook
hoe je het maken moet, hoewel dat natuurlijk streng verbo-
den is. U zult wel erg boos op me zijn!' De koning begon te
stralen en keek An met grote ogen aan. Hij zei: 'Integendeel!
Wat ben ik blij dat het geheime recept niet verloren is ge-
gaan. Pak meteen wat potten en pannen en ga aan de slag!'
An ging meteen aan het werk en's avonds tijdens de slaap
verscheen de droomtoverfee weer voor de koning. 'Wat moet
je met al die extra soldaten,' sprak de droomtoverfee wijs. 'En
vakantie is pas leuk als je eerst een tijd hebt gewerkt. Dus
ontsla de helft van je soldaten, zeg tegen iedereen dat de
vakantie is afgelopen en stuur de kinderen weer naar school.'
Dat waren wijze woorden en binnen de kortste keren ging
het weer goed met het land.
De koning was zo blij met de hulp van de dochter van z'n kok
dat hij haar vroeg om met hem te trouwen. Maar An zei niet
meteen ja. Ze maakte die dag eerst het geheime recept
klaar en nam er zelf een paar happen van. 's Nachts ver
scheen de droomtoverfee in haar droom. 'Kan een eenvoudig
meisje als ik wel trouwen met een koning?' vroeg An aan de
fee. 'De koning is erg dol op je,' sprak de fee tot An, 'en als je
hem de liefste man van de wereld vindt, kun je gerust met
hem trouwen.'
An wist genoeg en nog dezelfde week trouwde ze met de
koning. Het werd een groot feest met heel veel appeltaart. En
telkens wanneer de koning wijze raad nodig had, maakte ze
in de keuken het geheime recept voor hem klaar. En iedereen
die wijze raad nodig had, kon naar het paleis komen en dan
maakte de koningin het geheime gerecht voor ze klaar.
Omdat het gerecht geen naam had, noemde iedereen het
voortaan 'een droom van An Dijvie'. En als je het eet, wie
weet verschijnt de droomtoverfee wel in jouw dromen...
98 AllerHande 5-2000
