U
t t/2L*
ecen
0 o
p
Cabaretier Bavo Galama (onder meer bekend van het tv-programma 'Ook dat nog') is vader van drie
kinderen. Zij hebben wel eens geen trek in het eten dat op tafel komt, maar Bavo vertelt dan een zelfverzonnen
sprookje over het gerecht en tien tegen een dat de maaltijd er vervolgens met smaak ingaat!
Hoog boven de wolken zweeft een prach-
tig kasteel. Het is de feeenschool. Binnen
krijgen feetjes les in het zwaaien met
hun toverstafjes, sierlijk door een kamer
zweven en nog veel meer. Vroeger kon-
den alleen meisjes naar de feeenschool,
maar nu zijn ze gelukkig minder streng
en mogen ook jongetjes fee worden.
Als de jongens en meisjes de hele week
goed hun best hebben gedaan, krijgen ze
van de baas van de feeenschool, de oude
tovenaar Feederik, een glaasje tover-
drank. De toverdrank zorgt ervoor dat de
feetjes later genoeg toverkracht hebben
verzameld om hun leven lang te kunnen
toveren. Daarom moeten de leerlingfeet-
jes iedere week een glaasje toverdrank
drinken. Feederik maakt de toverdrank
door geheimzinnige flesjes leeg te schud-
den in een pan. En daama zet hij die bui-
ten op het dak. Als het een keer geblik-
semd en geonweerd heeft, krijgt het
drankje heuse toverkracht.
Van alle leerhngen op de feeenschool
was Eliza wel de allerbeste. Ze kon het
sierlijkst vliegen en zich het snelst
onzichtbaar maken. Eliza kende al heel
veel toverspreuken uit haar hoofd en
omdat ze zo haar best deed kreeg ze aan
het einde van iedere week als beloning
een glaasje overheerlijke toverdrank.
Maar op een dag riep de tovenaar
Feederik alle feetjes bij elkaar, en ook de
grote feeen die op de school les gaven.
'Luister,' sprak hij emstig, 'ik heb een
grote pan toverdrank, maar het heeft al
heel lang niet geonweerd. En als de
toverdrank geen bliksem heeft gezien,
dan werkt het niet.' 'Maar beste
Feederik,' zei Riek, een grote fee die de
jonge feetjes lesgaf, 'kun je dan niet als
de bliksem wat onweer toveren?'
'Nee,' zei de oude tovenaar bedroefd, 'ik
kan alles toveren behalve bliksem.'
'Maar hoe moet het nu verder,' vroeg
Riek bezorgd, 'er is al een emstig feeen-
tekort in de mensenwereld beneden, en
al deze jongens en meisjes willen dol-
graag een echte fee worden.'
De tovenaar Feederik rechtte zijn rug en
zei: 'spinazie!' Als er geen bliksem is, dan
moeten de jonge feetjes voor het drinken
van de toverdrank eerst een bordje spina
zie eten. Dan behoudt mijn drankje toch
zijn toverkracht!' En alle jongens en
meisjes juichten. 'Ja lekker! Spinazie!'
Maar een klein feetje bleef stilletjes zit-
ten. Het was Eliza.
Aan het einde van de week kreeg ieder-
een een bordje spinazie en een glaasje
toverdrank. Alle kleine feetjes smulden,
behalve Eliza. 'Waarom eet je niet, Eliza?'
vroeg Riek. 'Ze lust geen spinazie,' riep
haar vriendje Palo. 'Dat is raar,' zei Riek,
'maar omdat jij nooit zeurt over het eten
zal ik voor jou iets bedenken. Weet je
wat, ik maak een stuk spinazietaart.' Ze
knipte in haar vingers en daar op het
bordje lag ineens een stuk spinazietaart.
Eliza nam een klein hapje maar trok
meteen een vies gezicht. 'Goed, geen spi
nazietaart dus,' zei Riek, 'maar wat
dacht je van spinaziesoep?' Ze knipte
met haar vingers en voor Eliza stond
plotseling een dampend bordje spina
ziesoep. Weer nam Eliza een hapje, maar
opnieuw betrok haar gezicht. 'Dan weet
ik het ook niet meer,' zuchtte Riek, 'dan
moet je de spinazie tegen je zin in toch
maar gewoon opeten.' En de spinazie
soep veranderde weer terug in een bord
je met gewone spinazie.
Eliza moest bijna huilen. Hoe kreeg ze
ooit dat hele bord leeg? Palo schoot haar
te hulp. Hij knipte met z'n vingers. 'Tok,
tok, tok...' In de lamp boven de tafel zat
plotseling een kip. "Palo, niet doen, je
kunt nog helemaal niet goed genoeg
toveren,' zei Eliza tegen haar vriendje.
Maar op datzelfde moment veranderde
het bordje van Eliza in een koekenpan,
waarin de spinazie lag te bakken.
'Gebakken spinazie?' riep Eliza, 'daar
heb ik nog nooit van gehoord.' Op dat
moment viel er een ei uit de kip. Het ei
viel op de rand van de koekenpan kapot
en gleed pardoes de koekenpan in. Daar
kwam Feederik de eetzaal binnenlopen.
Palo werd een beetje bleek om zijn neus.
'Snel, roer het ei door de spinazie, dan
ziet hij het misschien niet.' De oude tove
naar liep langs de rijen. Maar wat roolc
hij daar? Het leek wel de geur van gebak
ken ei met spinazie! De kinderen in de
eetzaal roken het nu ook. Waar kwam
die heerlijke geur vandaan? Ze keken
allemaal naar Eliza en Palo.
Feederik liep naar het tweetal toe. 'Wat
hebben julhe nou voor heerlijks geto-
verd?' vroeg hij. 'Het ging per ongeluk,'
stamelde Palo. 'Het is warempel een spi-
nazieomelet,' sprak Feederik bewonde-
rend. Opgelucht zag Palo dat de oude
tovenaar helemaal niet boos was.
Eliza bekeek wat er in de koekenpan lag.
Voorzichtig nam ze een hapje. 'Het is het
lekkerste wat ik ooit geproefd heb!' riep
ze, en met een knip met zijn vingers
toverde Feederik een spinazieomelet op
alle bordjes. Iedereen vond dit het lek
kerste wat ze ooit op de feeenschool had-
den gegeten. Vanaf dat moment heeft
Feederik nooit meer gewacht op de blik
sem als hij zijn toverdrank maalcte. Alle
leerlingfeetjes kregen voortaan naast de
toverdrank een stuk spinazieomelet.
88 AllerHande 2-2000
Fotografie: Henk Brandsen
lllustratie: Bart van Leeuwen
Kok: Korrie Brandt
