Een spoor van kerst
Mn
De Sint-Pieterskerlc in 's-Hertogen-
bosch heeft in de jaren zestig een
pastoor gehad die van elektrische
modeltreintjes hield en jaloers
was op de prachtige kerststallen van andere
kerken, vooral op de reusachtige kerstgroep
met honderden opgezette dieren in de Sint-
Janskathedraal. In Brabant is het een familie-
traditie dat men na het lcerstdiner van kerst
stal naar kerststal trelct - minder leuke beel-
dengroepen worden natuurlijk al snel overge-
slagen.
Ieder jaar probeert de arme pastoor mensen
naar 'zijn' kerststal te lolcken, maar de
hoeveelheid beesten in de immense
Sint-Jan werd steeds groter: tegen zo'n
publiekstrekker Icon ons pastoortje niet op.
En ook andere Bossche kerken hadden veel
mooiere beeldengroepen. Daarom kreeg hij
elk kerstfeest minder volk in zijn kerk - en
minder geld in de collectebussen. Dat zat
onze geestelijke niet lekker.
Toen kreeg hij een lumineus idee.
Maandenlang zat hij in de sacristie aan zijn
treintjes te knutselen. Ik was toen misdie-
naartje en zag de pastoor dus dagelijks, maar
ook ik kwam er niet achter wat hij nu precies
bekokstoofde. Het nam hem wel helemaal in
beslag: zelfs zijn jaarlijkse bedevaart sloeg hij
over. Toen kwam de plechtige kerstnachtmis.
De Sint-Pieter zat stampvol, want men had
gehoord dat er iets bijzonders ging gebeuren.
Van de kerststal was niets te zien: een groot
gordijn ontnam de kerkgangers het zicht. Na
een gloedvolle preek trok de pastoor het voor-
hangsel weg. Een golf van teleurstelling ging
door de kerk: men zag alleen een kaal stalletje
zonder beelden. Toen pakte de pastoor het
bedieningspaneel van zijn modelspoorbaan.
Hij drukte op een knop en er begon iets te zoe-
men. Vanachter een kerstden verschenen
Jozef en Maria, die het kindje Jezus in een kin-
derwagen de armzalige stal binnenduwden.
De treinwagonnetjes waarop de beelden ston-
den, waren bijna niet te zien. Links en rechts
lcwamen daarna de os en de ezel over de bijna
onzichtbare rails aanrijden. Vervolgens gin-
gen de herders en hun schaapslcudde over het
ingenieuze spoorweg-emplacement. Ook een
engelenkoor naderde in sneltreinvaart de
Heilige Familie. Ten slotte verschenen de
lconingen met kamelen en gevolg.
Razendsnel ging het nieuws rond: 'De Sint-
Pieter heeft een elektrielce kerststal!' Dat jaar
kreeg de bewegende kerstgroep van de Sint-
Pieter meer bezoek dan het beestenspul in de
Sint-Janslcathedraal: elk kwartier gaf de pas
toor een voorstelling, de hele dag door. Pas op
6 januari liet hij de beelden voor de laatste
keer rijden. Hij had nog nooit zo'n zaaalige
kerst gehad.
L.E.O. Faes, Lonneker (Enschedej
kerstverhalen
Het volgende verhaal vindt u op bladzijde 99
AlierHande 12-1999 77
