Kenners over eten en drinken op Nederlandse bodem
'De gezelligheid is
belangrijker dan de
inhoud van het bord'
Hoe kijken anderen naar Nederland en de Nederlandse keuken? Wat vinden ze raar, wat leuk, wat lekker?
AllerHande liet drie Europeanen die beroepshalve veel met eten en drinken bezig zijn aan het woord over
'de Nederlandse eetcultuur
Picknick in stijl
Nederland in de ogen van
Karin Bodegom
Nationaliteit: Belgische
Functie: hoofdredacteur Proeven
Frequentie: 6 x per jaar
Oplagc: 130.000
Proeven is het grootste culinaire blad van Vlaan-
deren. Het wordt verslonden door hobbykoks en
levensgenieters. Ervaring, leeftijd en sociale klasse
doen er niet toe, liefde voor koken wel. 'Koken uit
hobby, nieuwe recepten willen uitproberen, dat
soort mensen,' verduidclijkt Bodegom.
'Als ik denk aan Nederland, word ik altijd
weer een beetje vertederd. 't Is als met een
kind: soms lief, soms stout. Er is geen
land ter wereld dat soms zo veel en soms
zo weinig te bieden heeft op culinair
gebied. Zoveel, omdat Nederland gul is.
Gul in gezelligheid en hoeveelheden.
Voor een tafelende Nederlander is de
gezellige babbel belangrijker dan het bord
en zijn inhoud. Mij hoor je daar niet
denigrerend over doen, want gezelligheid
is belangrijk en verhoogt de slaagkansen
van een etentje. Helaas wint de kwantiteit
het vaak van de kwaliteit: een overvol
bord is voor de gemiddelde Nederlander
een maatstaf voor goed eten, een houding
waarmee hij in het buitenland weinig
sympathie oogst.
Maar Nederland is voor mij ook het land
waar je sommige dingen kunt eten 'zoals
ze zouden moeten zijn'. Zo herinner ik
mij een winderige voorjaarsdag ergens in
de kop van Noord-Holland, waar ik aan de
voet van een molen de lekkerste pannen-
koek ter wereld heb gegeten: een wagen-
wiel groot, met appel en spek. Of die keer
in Zeeland, waar ik na een lange wande-
ling door de duinen, rechtopstaand uit
een plastic bekertje de perfecte erwten-
soep heb genuttigd. Dat bruine bolletje
met die zelfgemaakte kroket, die pittige
bami goreng, dat malse maatje uit het
vuistje, eenmaal door de uitjes
gehaald...
Stuk voor stuk gewone dingen, heel
gewoontjes geserveerd, maar nu nog
loopt het water me in de mond. Zoals
het zou moeten zijn, inderdaad, maar
zo is het helaas lang niet altijd. Want in
Nederland is het erg voornaam om te
weten waar je gaat eten. Ga liever niet
onbevangen een etablissement binnen,
want wellicht staat je een onaangename
verrassing te wachten: een te hard
gebakken biefstuk, te lang gekookte
groente, een fletse pint in een limona-
deglas, tomatensoep die bol staat van de
kunstmatige smaakversterkers, of - het
ergst van al - een saai bord eten met
'aardappels, vlees en groente'. Kortom,
een keuken zonder persoonlijkheid,
maar wel gezellig en met gedenkwaar-
dige uitschieters.'
Culinaire ontwikkelingen in Belgie:
Karin Bodegom: 'Belgen zijn de Japanners op
culinair gebied: ze zijn leergierig, nieuwsgierig,
nemen dingen over en doen het dan liefst een
beetje beter. Oosterse invloeden zie je tot in de
kleinste bistro opduiken, maar dan wel op een
heel persoonlijke en westerse manier verwerkt.
De Belgische keuken wordt ook steeds lichter,
met verrassende smaakcombinaties en een dui-
delijk mediterrane toets (olijfolie, balsamico-
azijn, kruiden). Ook groente is steeds
prominenter aanwezig, en dat is heel lang
anders geweest in het land van biefstuk-frietl'
86 AllerHandf
