I
'De vis is hier
altijd vers'
Babs Giardina-Bakema
I
'Sicilie hangt wat tussen noord en
zuid in. De wind uit de Sahara blaast
rood zand en vochtige warmte naar
ons eiland. Toeristen van buiten Italic
zie je hier weinig, hooguit voor een
dagtocht vanaf Malta om de Etna en
Taormina te bezoeken. Maar zelfs de
Siciliaan die altijd vol trots over zijn
mooie eiland praat, zie je amper van
de natuur genieten. De natuur bete-
kent voor hem: zomervakantie, zee en
strand. En de boer flaneert's avonds
na een zware werkdag liever over de
piazza dan dat hij geniet van schitte-
rende stranden, natuurgebieden en
archeologische resten. Negen maan-
den per jaar zijn de stran
den dan ook uitgestorven.
Af en toe kom je 'n ver-
dwaalde wandelaar tegen,
maar dat is meestal een
buitenlander. Toen ik hier
kwam wonen, kon je twee
keer per week verse melk
op bestelling krijgen. Nu
ligt dat gewoon in de winkel. Net als
bijvoorbeeld margarine, die tot voor
kort helemaal niet te koop was. Dat is
niet zo gek, want een Siciliaan werkt
met olijfolie. Let wel: met echte olijf-
olie, die je dit jaar voor 14,- per
liter bij de boer kunt krijgen. Fruit en
groenten eten we als de tijd daar rijp
voor is. Druiven in September, sinaas-
appels in december en citroenen het
hele jaar door.
Pasta is natuurlijk de hoofdschotel op
Sicilie. En vis. Zwaardvis, tonijn en
sepia, een lekkernij van de calamares-
familie. 's Avonds varen de vissers uit
om de netten uit te zetten. Als ik
's ochtends vroeg uit mijn raam kijk,
is de kust vol met vissers die hun net-
ten weer binnenhalen. De vangst gaat
rechtstreeks naar de visboer, waar de
mensen al in de rij staan om de beste
vis uit te zoeken. Wat dat betreft zijn
we erg verwend: vis van een dag oud
eten we niet.'
reisleidster, vertrok veertien
jaar geleden naar Sicilie.
Ze woont in Pozzallo, een klein
dorpje in het uiterste zuiden,
midden tussen de Sicilianen.
v
-
