Internationale
theetradities
Fermenteren: de thee wordt
twee a drie uur in een vochti-
ge, warme ruimte gelegd bij
een temperatuur van 27 °C.
De blaadjes beginnen bruin
te verkleuren en krijgen hun
specifieke geur. Voor groene
thee (veel gedronken in Japan)
wordt dit proces overgeslagen.
Drogen: de blaadjes worden
ongeveer twintig minuten
gedroogd bij zeer hoge tempe
ratuur (80 a 90 °C). A1 het
vocht verdampt en de thee
krijgt zijn zwart-bruine kleur.
Sorteren: de thee wordt uitge-
spreid op grote trilzeven en
naar grootte gesorteerd.
Er zijn drie klassen in blad-
grootte en deze worden weer
gesorteerd op kwaliteit.
Door de vele bewerkingen
blijft er van honderd kilo vers-
geplukt blad nog maar twintig
kilo zwarte thee over.
De thee wordt nu verpakt in
grote kisten en verzonden
Thee kent verschillende tradities, die per land of
werelddeel verschillen. In Japan is de theeceremonie
gebonden aan strenge regels. Het is een rituele,
filosofisch getinte gebeurtenis. In Tibet wordt thee
gezet van briketten, grote plakken thee, waar een
stukje van wordt afgebroken. De thee wordt
gedronken met zout en ranzige boter van de yak,
de plaatselijke bergkoe. Dit zijn twee extreme vor-
men van theetradities. In Turkije wordt thee op een
heel bijzondere manier gezet o.a. met takjes munt.
Na het trekken wordt de (sterke) thee geserveerd
in kleine glaasjes met veel suiker. In Europa
verschillen die tradities minder van elkaar.
Engeland, een theeland bij uitstek, kent de high
tea, een soort theemaaltijd waarbij traditioneel sco
nes (cakebroodjes met jam en room) en sandwi
ches (bijvoorbeeld met komkommer) worden
geserveerd. De Engelsen drinken sterke thee, bij
voorkeur met melk. In Rus/and gebruiken ze de
samovar, een soort waterkoker. Een thee-extract
wordt verdund met water uit de samovar.
in Noord-Duitsland doen ze room en kandij in de
thee. Nederland heeft geen echte theetraditie,
of het moet zijn dat de middag van oudsher het
moment voor een kopje thee is tegenover de
ochtend voor een kopje koffie.
AllerHande 33
