DE STAND VAN ZAKEN In de eerste AllerHande van dit jaar las u al iets over 'gecontroleerde teelt'. We gaan nu wat dieper in op de normen waaraan de telers van AH moeten gaan voldoen. Met die normen zetten we een grote stap op de weg naar een duurzame landbouw. at Duurzame landbouw betekent een manier van telen, die de bodem niet aantast, zodat de grond tot in lengte van jaren voor de teelt van aardappels en groenten benut kan wor- den. Om de nodige veranderingen voor elkaar te krijgen, heeft AH in nauwe samenwerking met het Centrum voor Land bouw en Milieu normen opgesteld voor de teelt. Onze leveranciers zien dit als een grote uitdaging. Ze zijn ervan doordrongen dat de bakens verzet moeten worden en de meesten experimenteren al jaren met teeitwijzen die min der belastend zijn voor het milieu, maar wel de hoge kwa- liteit opleveren die de klanten van AH gewend zijn. Omdat de omschakeling veel voeten in de aarde heeft, kan het allemaal niet van de ene dag op de andere. AH streeft ernaar dat aardappels en groenten uit de voile grond uiterlijk in 1995 aan de over- heidsnormen voldoen. En dat is vijf jaar eerder dan de rijks- overheid in gedachten heeft. Waarom is er zoveel tijd nodig? Het antwoord ligt in het verleden. Na de Tweede Wereldoorlog ging het erom dat er vddl geproduceerd werd voor een zo laag mogelijke prijs. En bovendien zo snel als maar kon. Dat gold voor vele eerste levensbehoeften. Het Ministerie van Landbouw en Visserij heette in die jaren niet voor niets Ministerie van Landbouw, Visserij en Voed- selvoorziening! Die begrijpelijke redenering is, toen de druk om genoeg te eten te hebben minder werd, doorgeschoten en niet alleen wat de landbouw betreft. Het breekpunt kwam in de jaren zestig met de Club van Rome en het rapport Grenzen aan de Groei. Maar het heeft een tijd geduurd tot bij grote groepen mensen het besef doordrong dat er inderdaad problemen in aantocht waren als iedereen op de oude voet zou voortgaan. Veel telers die voor AH wer- ken, waren op eigen initiatief al een tijd aan het experimen teren omdat ze inzagen dat het anders moest. Zo gaat de nog vaak gehoorde uitspraak 'Ze spuiten maar raak' al jaren niet meer op! Gewasbescher- 100 AllerHande

Allerhande | 1992 | | pagina 100