„Hoe maak jij dat nou precies", wilden
ze weten, „zo'n jus bij een slavink?
Want daar hou je toch alleen maar
braadvet aan over?" Nou, dat kon ik ze
gauw vertellen. Want die jus had niet
ik gemaakt,
maar Maggi.
Daar
keken ze wel even
van op En dat kan ik
me ook bestvoorstellen.
Want zeg nou
zelf, die jus ziet er toch
zeker schitterend uit?
En die uiringetjes erin
doen't ook goed.
Nu moet ik er wel
bij vertellen dat ik
't niet kon nalaten om
aan die jus ook iets
van mezelf toe te voe-
gen: een flink scheutje sherry om precies te zijn.
Geen droge, maar medium. Die is iets zoeter.
En dat harmonieert prachtig met die hartige
smaak van de jus. En bij de smaak van de slavinkjes,
niet te vergeten. Want die had ik dus wel zelf ge
maakt. Gewoon wat aangemaakt gehakt met kruiden
en plakjes ontbijtspek eromheen gewikkeld.
Soms haal ik die ook kant-en klaar bij de slager.
Maar deze keer had ik wat meer tijd.
Die aardappelpureevormpjes had ik met een
spuitzak gedaan. En natuurlijk worteltjes en
doperwtjes erbij. Want dat vind ik altijd zo'n leuke
kleurencombinatie.
Nog even over die
jus. Ik heb deze keer de
jus met uitjes genomen.
Maar Maggi heeft ook
nog jus met tuinkruiden,
jus met champignons,
pikante jus waar cayen-
nepeper door zit en
vleesjus. Die wil ik toch
ook allemaal eens een
keer uitproberen.
En oh ja, door de
jus had ik behalve sherry
eerst ook nog een scheut
je gembernat willen doen.
Maar dat bewaar ik toch liever voor de volgende keer.
'N BEETJE VAN JEZELE, N BEETJE VAN MAGGI.
„Geen gekke jus voor 'n slavink."
1
UIT ES
