Frankrijk, van
stokbrood tot quiche
De verenigde smaken
van Amenka
De smeltkroeskeuken
Naarmate de belangstelling
voor het eten en bereiden
van uitheemse gerechten toe-
nam, deden steeds meer bui-
tenissige groenten en vruch-
ten hun intrede: koolrabi,
pompoen, broccoli, knolven-
kel, tauge, snijbiet en bleek-
selderij, om maar een paar
-thans alledaagse-voorbeel-
den te noemen.
Voor veel mensen was en is
Frankrijk het favoriete va-
kantieland. Ongeveer gelijk
met de opkomst van bij
voorbeeld Chinese, Italiaan-
se, Spaanse en Griekse res
taurants, kwamen ook de
Franse bistro's in zwang.
Daar leerden we niet alleen
uiensoep en pate met stok
brood eten, maar ook slak-
ken, bouillabaise en knof-
lookboter. In Frankrijk zelf
proefden we romige kazen
als Brie, Camembert en Port
Salut. We waagden ons ook -
eerst nog aarzelend, maar
gaandeweg met groeiend ani-
mo - aan pittiger kaassoorten
als Roquefort en geitekaas.
Thuis experimenteerden we
met het bakken van quiches,
het bereiden van vlees of kip
in wijnsaus en het maken van
chocolademousse. En
's avonds onthaalden we
onze vrienden en kennissen
op een Frans kaas- en wijn-
festijn.
Stokbrood moest je in die
dagen speciaal bij de bakker
bestellen; croissants waren
alleen in Frankrijk zelf te
koop. Nu is stokbrood net
zo gewoon als een halfje wit
en hoeven we onze zondagse
croissantjes alleen nog even
op te bakken. Ook Franse
kazen en pate zijn volledig
ingeburgerd geraakt. En veel
gerechten die in de tijd van
de bistro's furore hebben ge-
maakt, zijn nog steeds popu-
lair of worden het weer.
De nieuwste trend op eetge-
bied komt niet uit Frankrijk,
maar uit de Verenigde Staten.
De invloed van dit land op
onze eetgewoonten rijkt ver-
der dan de overal ter wereld
ingeburgerde hamburger, de
groeiende belangstelling voor
mai's en de huidige populari-
teit van ijsbergsla. Van de
Amerikanen hebben we ook
het instituut 'brunch' - een
samentrekking van de woor-
den breakfast en lunch -
overgenomen.
Maar dat is een relatief oude
trend en dus geen echte
trend meer. De jongste trend
betreft de Amerikaanse ge-
woonte om produkten en ge
rechten uit verschillende lan-
den en werelddelen door el-
kaar te husselen.
De gewoonte is ontstaan in
California, waar veel Mexica-
nen en mensen van Aziati-
sche afkomst wonen. Behalve
Amerikaanse produkten, zijn
daar dus ook allerlei ingre-
dienten uit de Mexicaanse en
de Oosterse keuken te koop.
A1 die produkten worden in
de Californische keuken op-
gewekt met elkaar vermengd,
vaak met alleszins smakelijke
resultaten.
De internationale smeltkroes
keuken zal ongetwijfeld ook
in Europa furore maken. En
waarom niet? Waarom zou je
geen Chinese sojasaus kun-
nen gebruiken in combinatie
met een oerhollandse groente
als spruitjes, een Franse
groentetaart kunnen maken
met paksoi of een fijngesne-
den Spaanse peper door de
macaroni kunnen roeren?
Wie een goed gevoel heeft
voor smaken, kan zich achter
het fornuis naar hartelust uit-
leven en zal ongetwijfeld de
ene verrassing na de andere
uit de pannen toveren. We
kijken nu al niet meer op van
zoete pizza's en als tosti ver-
momde croissants.
Toch schuilt in de trend om
de karakteristieke produkten
van het ene land te verwer-
ken in min of meer traditio-
nele gerechten van een ander
land ook een gevaar. De kans
bestaat dat we over niet al te
lange tijd overal ter wereld
hetzelfde (kunnen) eten. Dat
geen enkel gerecht meer ken-
merkend is voor een bepaald
land of als iets bijzonders
wordt ervaren.
Vooralsnog kunnen we ech-
ter vooral van de voordelen
profiteren: voor een spaghet
ti alia Bolognese hoeven we
niet meer naar Italie, voor
moussaka niet meer naar
Griekenland en voor echt
Chinees eten niet meer naar
China. Alles - bijna alles - is
in ons land te koop.
AllerHande65
