A
De witte wijn komt op tafel. Louis van Dijk, rechtop, pakt het glas laag bij de voet - pink ietsje los -
en proeft. "Hij mag nog iets hebben, ietsje koelet; maar dan is hij ook uitstekend!" Louis houdt van
het spel met de wijn, maar hij kan er ook erg om lachen. "Als ik met Rogier van Otterloo ging eten
en met de ober over de wijn begon - dan pakte Rogier de kaart om zich daarachter te verstoppen van
ellende. Vanachter die kaart, onzichtbaar; vermaande hij me dan: "Lodewijk, houd op met die onzin!"
Lachen. Louis van Dijk lacht veel. Hij ziet het leuke en het zotte om zich heen en geniet er zichtbaar
van. "Wijn is prima. Weet je trouwens - ik wil niet flauw doen hoor; maar ik vind het ook onzin om er
niet over te praten - dat die wijnen van de Vrienden van de Goede Wijn van Albert Heijn uitstekend
zijn? Ze moeten daar voortreffelijke inkopers hebben, want ik bestel prima wijnen bij ze via dat krantje
En ze zijn een stuk voordeliger - dat weet ik gewoon!'
cn ALLERHANDE/40
De veertigjarige pianist vindt dat zijn leven de laat-
ste jaren ordelijker en overzichteiijker is geworden.
Zijn huwelijk met Hilda, zestien jaargeleden, is naar
zijn zeggen een 'ongekend goeie gok' geweest
"Zoiets is natuuriijk altijd een gok' zegt hij. "Eerst
hebben we elkaar vier jaar als gekken op de huid
gezeten met ruzie en trammelant en vanaf het mo
ment dat we getrouwd zijn loopt het uitstekend.
Zij heeft kennelijk een grenzeloos vertrouwen in
mij, en ik leun op haar Ze is ijzersterk
Je had dat moeten meemaken vroegei; zoals zij de
zaken regelde. Zij was de manager - dat is ze tnoo-
wens nog - en zij nam de telefoon aan. Ik deed dat
niet meet; want ik ging altijd meteen in de foul
Als ze zeiden: "Wfe willen zo graag dat u komt spe-
len, maar we hebben bijna geen geld',' dan zei ik al:
"Nou, dat is niet zo erg!' Terwijl dat natuuriijk wel erg
was. Ik moest de kost verdienen voor een gezin met
twee kinderen. Nee, dan Hilda
Als de telefoon ging en iemand begon te jengelen
van onze club is nog maar zo klein, dan zei zij - heel
vriendelijk overigens - "Belt u nog eens als de club
wat groter is!' Zo is Hilda
Maai; al liep het allemaa! goed, het bleef toch een
rommeltje. Als de telefoon ging had ik werk als-ie
niet ging had ik niks.
Nu is mijn leven veel overzichteiijker geworden, en
daar ben ik blij om. Als je dit seizoen bekijkt - van
de zomer stond al vast: vijfentwintig concerten met
Daan. (Daniel Wayenberg, Red.)
Verder twintig concerten met John Clayton, Ann
Burton en Chris Hinze en dertig concerten met
Liselore Gerritse, Jan Hollestelle en Judy Schomper
en Louis Debij. Zo kon ik de winter in. Hard werken,
flink studeren, maar het is een stuk duidelijker en
pnettiger dan dat schnabbeltje hiei; televisie-optre-
dentje daar van vroegei: Ik werd geleefd, ik wist af
en toe niet meer waar ik zijn moest
En als kleine venassing kregen we eind vorig jaar
Jelle erbij. Enig vonden we dat Bart is al vijftien,
Selma dertien, dus een nakomertje kunnen we Jelle
wel noemen. Ik vind het fantastisch, dat joch.
Ik verdiep me niet zo eig in de mystiek van de astro-
logie, maar het feit dat hij ook een vroege boog-
schutter is, maakt dat ik al handenwrijvend om dat
knulletje heenloop.
Hij was bijna op mijn verjaardag geboren, een dag
eerdei; hij de zesentwintigste, ik de zevenentwintig-
ste november en ik zie het al helemaal voor me.
In zijn buggy zet ik hem naast het klaviei; omdat ik
niets verloren wil laten gaan. Alles wat-ie nu oppikt,
elke dag weet is meegenomen. Als hij de ambitie
van de vroege boogschutter heeft en een beetje
muzikaal talent, ja hoor! Ook voor hem een muzi-
kale karriere!
Eigenlijk zou hij Jeroen heten, dat hadden we afge-
sproken met z'n vieren. Jeroen Krabbe, dat is een
goeie vriend van ons, wist er al van. Maar de dag
voordat hij geboren werd dacht ik opeens: nee.
Half Nederiand heet al Jeroen, we bedenken iets
anders. Dat werd Jelle. Jelle van Dijk. Klinkt goed he?
Ja, thuis en in m'n werk, ik heb het echt zeer naar
mijn zin. Kort geleden nog een prachtige plaat ge-
maakt met Elly Ameling. Elly niet als jazz-zangeres,
niet als klassieke zangeres, maar een heel andere,
nieuwe Elly die met alle lage registers Cole Porter
en Gershwin zingt
Elly and Louis, heet die plaat, met een knipoogje
naar Ella Fitzgerald en Louis Armstrong natuuriijk.
Zoiets vind ik geweldig. Ik zou nog wel eens een
spattende jazzplaat willen maken met allemaal top-
musici, maar daar zit helaas niemand op te wachten.
Daar zit geen brood in.
Zo heeft ieder mens wel zf n geheime wensen. Een
hele gnote patserige auto, dat lijkt me bijvoorbeeld
ook prachtig. Ik ben nameljjk gek op automobielen,
daar heb ik echt een soort dinky-toy achtige belang-
stelling voor Maar ach, wat moet je met dit soort
wensen...
Ik ben eigenlijk buitengewoon tevreden met mijn
leven, met de manier waarop alles nu loopt
Die jazz-muziek voor de kost heb ik achter me ge-
laten. Met moeite hoor en op dringend advies van
platendirekteur John Vis, die zei dat ik nu maar eens
een eigen geluid moest zien te vinden. Dat was heel
wijs van hem en ik ben hem daar nog altijd innig
dankbaar voor
Grote jazzpianisten nadoen.... dat heeft natuuriijk
niet zoveel zin. Nu heb ik in mijn werk mijn draai
gevonden en thuis heb ik het ook uitstekend.
Een oerdegelijk Hollands gezin zijn wij: vader werkt
hard voor de kost, moeder doet het huis en de kin
deren en mede dankzij die vriendelijke burgerlijk-
heid hebben we vaak mensen over de vioer
Lachen. Gezellig. Daar houd ik van, van gezellig-
heid. En van echt ouderwets gezellige, huiselijke
feesten als Kerstmis en Oud en Nieuw. Met de mu-
ziek die daarbij hoorti"
PI A NIST El
