Kerstmis nog lang in ere
houden, met veel schitteren-
de ballen en het goeie ser-
vies op tafel. We hebben nog
maar zo weinig te vieren.
Als je in het buitenland kijkt
- Frankrijk, Italie, Grieken-
land - daar grijpen ze nog
iedere gelegenheid aan om
volgens bepaalde ceremo-
nien feesten te vieren
In ieder geval hebben wij
gelukkig Kerstmis nog.
Vroeger bij ons thuis - we
waren met zeven kinderen -
kwamen op de vooravond
van kerst de kartonnen
dozen met spullen te voor-
schijn. Mijn moeder stond
dan op een wankele trap om
de piek in de kerstboom te
steken en wij mochten het
benedenwerk doen. De ene
keer de vogeltjes laag en de
ballen hoog, dan weer an-
dersom. Prachtige vogeltjes
met van die wipstaarten.
Helaas kwamen er geen
kaarsen in de boom, want
mijn vader was als de dood
voor vuur met al die kinde
ren.
Onder de boom kwam
altijd een pakdoos die
met pakpapier tot een soort
grot werd gemaakt, waar
mijn vader met zand en mos
de kerstgroep in zette.
En ieder jaar weer zat ik de
volgende dag die Kerstgroep
anders neer te zetten. Maria
nooit in het midden, maar
een beetje verscholen met
haar kind en de os moest
tussen de drie koningen.
Mijn vader liet dat altijd toe,
hij gaf nooit de indruk dat bij
zich door mijn ingrijpen
gepasseerd voelde. Ik herin
ner het me heel goed van
vroeger, maar voel het nog
altijd - die unieke sfeer, die
toewijding en de overgave
waarmee men aan een kerst-
tafel zit
A Is ik kinderen had zou
IX ik in de opvoeding mijn
uiterste best doen om ze te
leren daarvoor gevoel te
hebben. Het is namelijk
genieten van iets ongrijp-
baars. Je kunt het niet uit-
pakken, je kunt het niet
hebben en in je kamertje
opbergen - het is gewoon
niets. Kaarslicht, glanzende
spullen en een bepaalde
sfeer. Ik zou mijn kinderen
het liefst dit rijke gevoel mee
willen geven. Dat is nou echt
iets waar ze hun levenlang
iets aan hebben, ook al
hebben ze geen cent meer op
zak.
Tarbot, kalkoenkuiken,
ijs met abrikozensaus
en roomsoesjes toe!
Alles moet schitterend opge-
diend worden. Mooie servet-
ten, mooie glazen - de aan-
kleding vind ik ontzettend
belangrijk. Die eethuizen
met zand op de vloer en je
eten op een houten plank
naast zo'n oude mand met
een smerige druipkaars, dat
vind ik persoonlijk echt
vreselijk. Nee, het moet er
beeldig verzorgd uitzien
dat vind ik eigenlijk het
belangrijkste.
/k ben niet echt een gour
met, ik vind de gezellig-
heid van zo'n kerstdiner uit-
eindelijk nog heerlijker dan
het eten dat geserveerd
wordt.
En dan nu mijn diner.
Om te beginnen twee sala-
des. De ene: geblancheerde
champignons in plakjes
gesneden, gemarineerd in
eigen gemaakte mayonaise.
Dit wordt geserveerd op
antieke zilveren schoteltjes
met kristallen bakjes, die ik
geerfd heb. De tweede sala-
de is gemaakt van gesneden
andijvie, aangemaakt met
een vinaigrettesaus, waar
doorheen in reepjes gesne
den Hollandse boerenkaas
met gebakken spekjes.
Daarna een gebraiseerde
tarbot (in een Blanc de
Blancs) met peterselie en
een beetje honing. Daarop
volgt het kalkoenkuiken met
een garnituur van salade,
aardappelpuree en een
schaal met cranberry-
compote. Om tussen de
gerechten door even op
adem te komen een mooi
opgemaakte kaasschotel.
Als dessert: ijs met abri
kozensaus. En tenslotte
koffie met pralines, bonbons
en roomsoesjes. Zo'n menu
moet je echt rekken met
glazen verrukkelijke wijn,
een mooie witte bij de tong,
bij de kalkoen een rose of
een niet te droge rode wijn.
En toe een zoete witte wijn".
OH Albert Heijn Allerllandc/T
