Wieteke van Dort cn Albert Hcijn AllerHande/45 Ieder jaar weer doe ik mijn uiterste best om met kerst niet te hoeven werken. Ik wil het thuis vieren, drie dagen lang, maar soms lukt het gewoon niet. Televisie-series als de Stratemaker-op-zee- show en de Senioren show 'Dat ik dat nog mag meemaken' zijn produkties die soms toch in die periode gepland staan en dat vind ik afschuwelijk. Met Kerstmis wil ik thuis zijn, echt kerst vieren met de kinderen. Helemaal geen werk. Want mijn 'kerst-werk' heb ik al maanden tevoren gedaan Ik heb eens voor de KRO-televisie een opname gemaakt met nieuwe kerst- liedjes, begeleid door een koor van honderdvijftig kinderen. Dat was op 14 juni en de temperatuur was dertig graden. Daar stond ik met honderdvijftig kinderen in een kerk in Enschede. Er zijn veertien kinderen flauw- gevallen toen, terwijl ze zongen over kerst. De plaat die ik pas gemaakt heb lag ook al zo buiten het seizoen. Ik wou eens een kerstplaat maken met - meezingertjes, zal ik het maar noemen. We draaien thuis altijd platen met bekende kerst liedjes maar die zijn dan uit- gevoerd door de Wiener Sangerknaben en die zingen voor mij en voor de kinde ren veel te hoog." T1 erwijl ik dat meezingen juist zo mooi vind, want met z'h vieren in de kamer klinkt toch altijd een beetje iel. Verder wil ik op mijn plaat nu ook eens de kerstliedjes zetten die de kinderen tegenwoordig op school leren. Kling, klokje, klingelingeling bijvoorbeeld. Die kinderen zingen dat liiid keels, maar de rest van de familie keftt die liedjes niet, dus die wou ik er ook op hebben. Nou zijn het muzi- kaal helemaal niet van die ingewikkelde liederen, maar hoe eenvoudig de wijsjes ook zijn - je moet het toch goed repeteren. Dus daar ging ik: hoogzomer, ramen open, met mijn kerstliedjes. Een keer dacht ik'Ze kunnen me wat'. Ik wilde nu op die enkele zonnige dag die we hadden in de tuin. Dus ik met mijn cassetterecorder de tuin in. Het kommentaar dat ik kreeg! Zo van: 'Ik begrijp dat je in de war raakt, maar het is echt nog zomer hoor'. Dat soort dingen. Nee, kerstwerk doe ik op ieder moment van het jaar, als het zo uitkomt, maar werken met kerst wil ik niet. We vieren het heel tradi- tioneel, vanaf de vierentwin- tigste's avonds. De boom hebben we dan al zeker twee weken in huis en daar wordt dagelijks omheen geknutseld. Yroeger toen de kinde ren nog klein waren versierden wij 's avonds de boom en mochten de kinderen beneden komen voor een kant- en-klare kerstboom. De laatste jaren, ze zijn nu acht en veertien, helpen ze zelf mee en de grote opwinding breekt echt uit als die vertrouwde spullen weer uit de dozen komen. De stal, de versierselen, de kaarsenhoudertjes. We krijgen het allemaal ontzettend druk: nu moet er eens iets gemaakt worden zus en dit jaar moeten we eens iets zo doen. De kinderen vinden het echt een heerlijke tijd. Ik trouwens ook. Vroeger in Indie raakten we ook altijd half door't dolle, als Kerst mis naderde. We waren met zeven kinderen en we liepen altijd met watten. Dat was dan sneeuw. De boom was een tjemara, een soort den, met flink veel sneeuw erin en eronder, en op kerst- avond gingen dan de kaars- jes aan. Echte kaarsjes, dus er stond altijd een grote emmer klaar. We vierden het daar precies zoals hier. Alleen, het was warm. Op school werden kerstspelen ingestudeerd en ik ben als kind echt alles geweest Als baby werd ik al ingeschakeld voor het kindje in de kribbe, maar ik ben Maria geweest, Kerstmis is meer

Allerhande | 1980 | | pagina 45