Wieteke van Dort
cn Albert Hcijn AllerHande/45
Ieder jaar weer doe ik
mijn uiterste best om
met kerst niet te hoeven
werken. Ik wil het thuis
vieren, drie dagen lang,
maar soms lukt het
gewoon niet.
Televisie-series als de
Stratemaker-op-zee-
show en de Senioren
show 'Dat ik dat nog
mag meemaken' zijn
produkties die soms
toch in die periode
gepland staan en dat
vind ik afschuwelijk.
Met Kerstmis wil ik
thuis zijn, echt kerst
vieren met de
kinderen. Helemaal
geen werk. Want mijn
'kerst-werk' heb ik al
maanden tevoren gedaan
Ik heb eens voor de
KRO-televisie een opname
gemaakt met nieuwe kerst-
liedjes, begeleid door een
koor van honderdvijftig
kinderen. Dat was op 14 juni
en de temperatuur was
dertig graden. Daar stond ik
met honderdvijftig kinderen
in een kerk in Enschede. Er
zijn veertien kinderen flauw-
gevallen toen, terwijl ze
zongen over kerst. De plaat
die ik pas gemaakt heb lag
ook al zo buiten het seizoen.
Ik wou eens een kerstplaat
maken met - meezingertjes,
zal ik het maar noemen.
We draaien thuis altijd
platen met bekende kerst
liedjes maar die zijn dan uit-
gevoerd door de Wiener
Sangerknaben en die zingen
voor mij en voor de kinde
ren veel te hoog."
T1 erwijl ik dat meezingen
juist zo mooi vind, want
met z'h vieren in de kamer
klinkt toch altijd een beetje
iel. Verder
wil ik op mijn
plaat nu ook eens
de kerstliedjes zetten die de
kinderen tegenwoordig op
school leren. Kling, klokje,
klingelingeling bijvoorbeeld.
Die kinderen zingen dat liiid
keels, maar de rest van de
familie keftt die liedjes niet,
dus die wou ik er ook op
hebben. Nou zijn het muzi-
kaal helemaal niet van die
ingewikkelde liederen, maar
hoe eenvoudig de wijsjes
ook zijn - je moet het toch
goed repeteren. Dus daar
ging ik: hoogzomer, ramen
open, met mijn kerstliedjes.
Een keer
dacht ik'Ze
kunnen me wat'.
Ik wilde nu op die enkele
zonnige dag die we hadden
in de tuin. Dus ik met mijn
cassetterecorder de tuin in.
Het kommentaar dat ik
kreeg! Zo van: 'Ik begrijp dat
je in de war raakt, maar het is
echt nog zomer hoor'.
Dat soort dingen. Nee,
kerstwerk doe ik op ieder
moment van het jaar, als het
zo uitkomt, maar werken
met kerst wil ik niet.
We vieren het heel tradi-
tioneel, vanaf de vierentwin-
tigste's avonds.
De boom hebben we dan al
zeker twee weken in huis
en daar wordt dagelijks
omheen geknutseld.
Yroeger toen de kinde
ren nog klein waren
versierden wij
's avonds de boom en
mochten de kinderen
beneden komen
voor een kant-
en-klare kerstboom.
De laatste jaren, ze
zijn nu acht en
veertien, helpen ze
zelf mee en de
grote opwinding
breekt echt uit als
die vertrouwde
spullen weer uit
de dozen komen. De
stal, de versierselen,
de kaarsenhoudertjes.
We krijgen het allemaal
ontzettend druk: nu
moet er eens iets gemaakt
worden zus en dit jaar
moeten we eens iets zo doen.
De kinderen vinden het
echt een heerlijke tijd.
Ik trouwens ook. Vroeger in
Indie raakten we ook altijd
half door't dolle, als Kerst
mis naderde. We waren met
zeven kinderen en we liepen
altijd met watten. Dat was
dan sneeuw. De boom was
een tjemara, een soort den,
met flink veel sneeuw erin
en eronder, en op kerst-
avond gingen dan de kaars-
jes aan. Echte kaarsjes, dus
er stond altijd een grote
emmer klaar. We vierden het
daar precies zoals hier.
Alleen, het was warm. Op
school werden kerstspelen
ingestudeerd en ik ben als
kind echt alles geweest Als
baby werd ik al ingeschakeld
voor het kindje in de kribbe,
maar ik ben Maria geweest,
Kerstmis is meer