ik
"Bas en
willen
missenF
zou ze voor
geen goud
Vlees enVis
Qet Ho<V
Jasperina de Jong: "Eerst
dacht ik dat het een stenen
hondje was. We zaten ergens
bij Baarn een kopje koffie te
drinken en buiten zag ik dat
hondje zitten. IJskoud was
het. Maar opeens bewoog hij
en ik zeg tegen die meneer
van het restaurant "Ik heb
aldoor zitten denken dat u
een beeldje buiten had staan,
maar het is een echte hond."
Ja, dat dier zwierf hier al een
dag of vier, vijf rond... Zoiets
vind ik echt vreselijk.
We wilden hem pakken,
maar het beest was zo
ontzettend bang - het lukte
ons niet. De restauranthou-
der zou wel even helpen - nou,
ik geloof dat die man een paar
weken met zijn hand in de
zwachtels heeft gezeten...
Uit het asiel
Nu hebben Jasperina de Jong
en Eric Herfst Bas en Floor
nog,kinderen van Muis."Vuil-
nisbakkenras hoor,"zegt
Jasperina. "Bas is net een
Tibetaanse terrier, maar hij
Echt uit angst hoor, ik kon
aan die ogen zien dat ze
niet vals was. Wij naar de
politie, daarna naar de dieren-
arts en tenslotte thuis teken
plukken. Alleen van dat
koppie haalden we al twee-
honderd teken af. Het was
verschrikkelijk en dat dier
was zo bang. Ze poepte en
pieste van angst overal, maar
als je nou maar lief tegen zo'n
dier bent gaat dat vrij gauw
over. Dat was Muis. Een
echte konijnejaagster - moest
altijd los in het bos. En nu is
ze pas dood. Overreden. 0 het
was zo'n lastig kreng, maar ik
mis haar nog steeds, Muis."
42/Albert Heijn AllerHande
