Niet-aanbak-pannen
hebben liefde nodig
STALEN SIERADEN
Engels schooltje in Parijs
Een beeldschoon
alternatief
Haremdraeht
winterwarmte
Katten
Emigrante opende
confectie-atelier
in Australië
„Veilige" lengte
ARNHEMS OPENLUCHTMUSEUM
Uniek territoir met
idyllische plekjes
uit het verleden
Duizenderlei mogelijkheden
Ragfijner dan edele metalen
Roestvrij
Niet hechten
Lieve pan
Zes kinderen
Baantje erbij
Katoen
Zwembad
Vorm
Hogere prijs
Onbegrensd
Werkt u al met polytetrafluorethyleen
AUGUSTUS 1970 ALLERHANDE
Wat een heerlijkheid, als we eens precies zouden weten wie er nu eigenlijk een
bepaalde mode begint. Dat kunnen we de uitvinder óf omhelzen óf op zijn hoofd tim
meren. Het is niet meer „Parijs" dat om het half jaar voorschrijft wat we precies moe
ten dragen, want als lange rokken ons niet bevallen, dan dragen we ze lekker niet.
Sieraden hoeven niet meer per se van zilver of goud te
zijn; dit is een halssieraad uit roestvrij staal.
Maar toch: wie begint er
nu een bepaalde mode? Het
is net als met grote uitvin
dingen, zeggen de deskun
digen. Er hangt iets in de
lucht en op een bepaald mo
ment vindt iemand het wiel
uit. Maar het had net zo
goed een andere uitvinder,
in een ander land kunnen
zijn. Gewoon, de tijd is dan
rijp voor dat wiel en wie
het uitvindt doet eigenlijk
niet zo ter zake.
Dank u wel, deskundigen, dan
kunnen we nu zeker stellen dat
de tijd rijp is voor het gebruik
van staal.
Niet alleen -staal voor sche
pen, roestvrije aanrechten, pot
ten, pannen en auto's, maar
ook staal als vervangingsmiddel
voor het kostbaarste dat we op
deze wereld kennen: de siera-
Werkt u al met polytetra-
fluorethyleen in de keuken?
Wanneer u nu roept: „Hele
maal niet, zoiets engs komt
mijn nette keukentje niet
binnen," weet dan, dat u er
misschien al jaren mee
werkt. Want polytetraflu-
orethyleen (hè hè, u hoeft
de naam verder nooit meer
uit te spreken) is het mate
riaal dat aan de binnenkant
zit van zeg maar de „niet-
aanbak-pannen."
Want waardoor bakken die
pannen nooit of bijna nooit aan,
waardoor komt het dat u er
zelfs zonder boter in kunt bak
ken? Door dat speciale laagje
aan de binnenkant en de naam
van dat laagje mag u afkorten
met de letters PTFE.
PTFE is een chemische stof,
die de eigenschap heeft, dat het
aan bijna geen enkel ander ma
teriaal „hecht". Jaren geleden
alweer is men gaan zoeken naar
een methode om zuivere PTFE
mechanisch aan aluminium te
bevestigen, uiteraard met het
idee om dat samen voor pannen
te gaan gebruiken. Die metho-
Nederlanders gebruiken te
veel vet en dat komt vooral
door de lekkere vette jus".
Maar we kunnen zelfs hele
maal zonder vet vlees bra
den; in een PTFE-pan bijvoor
de is gevönden en zelfs in de
loop der jaren verbeterd, zodat
de binnenlaag langer behouden
blijft en beter blijft vastzitten
aan zijn ondergrond.
AH biedt u in deze maand
drie soorten pannen van alumi
nium die met PTFE zijn be
kleed. Een koekepan met een
diameter van achttien centime
ter, een koekepan met een dia
meter van 26 centimeter en een
steelpan die veertien centimeter
in doorsnee is. Bij al die pan
nen wordt een houten spatel
geleverd.
Als u het nog niet al lang
mocht weten, hoeft u maar één
keer te proberen om te ontdek
ken dat pannen met een bekle
ding van PTFE een paar gewel
dige voordelen hebben.
U kunt er zonder of bijna
zonder vet in bakken. Geweldig
wanneer u voor ogen houdt dat
wij Nederlanders veel minder
vet moeten gaan eten, willen we
goed gezond blijven. Bakken
zonder vet kan dus en boven
dien zijn de PTFE-pannen heel
makkelijk schoon te maken.
Een lieve pan dus, zo'n PTFE-
pan, maar u moet de pan ook
een beetje liefde teruggeven.
De binnenlaag is nogal gevoe
lig voor krassen. Lekker over
de bodem rondgaan met een
stevig gepunte vork is niet zo
best; vandaar de houten spatel
die het binnenlaagje met zacht
heid behandelt.
De binnenkant moet u liever
ook niet schoonmaken met een
schuurmiddel of een panne
spons.
Houdt u zich aan die richt
lijnen, dan doet de PTFE-pan
heel lief terug de binnenlaag
blijft in uitstekende conditie en
u hebt er extra lang plezier
van.
Als u wat de roklengte betreft in hei onzekere zweeft,
dan is de lengte van dit lieve jurk je de veiligste: het is
gemaakt van Dacron Polyestervezel en van Du Pont
„In" voor het komende winterseizoen zijn ook de zoge
naamde harembroeken. Dit originele pakje is van bedrukte
Polyamid-pongê (model Papset van Du Pont)
JN Parijs is onlangs een schooltje geopend waar kindertjes van drie tot elf jaar Engels
kunnen leren en ook conversatielesjes krijgen. Calliopeheet de school en men stelt zich
er tot taak de kinderen in veertig lessen van steeds drie kwartier zeker zo'n zes- tot acht
honderd Engelse woorden te leren. Dat betekentdat ze na de cursus al een aardig gesprekje
kunnen voeren, maar zo „officieel" gaat het er allemaal niet toe.
De kinderen steken hun talenkennis op door kleine toneelstukjes in het Engels op te
voeren, er weer een paar woorden bij te leren, om dan opnieuw een iets langer toneel
stukje op te voeren, enz.
Het eiland Man, tussen
Dublin en Liverpool, bezit
een unieke kattensoort: het
zijn de Manx-katten die geen
staart hebben, zelfs geen
klein stompje. Deze merk
waardige speling van de na
tuur komt voor in alle moge
lijke kleuren: zwart, wit,
grijs, tijgermotief en gestip
peld.
Van nature staartloos (het
dier heeft geen laatste hei
ligbeenwervels en natuur
lijk ook geen staartwervels)
is deze kat verder opmerke
lijk door de merkwaardig
huppelende gang, als van
een weglopende haas en door
zijn dubbele konijnen vacht
met langere haren aan de
oppervlakte en zachtere bij
de huid.
Dan bestaat er op aarde
ook een volledig vachtloos
kattenras. Leden van dit ras
komen voor in Zuid-Ameri-
ka. Het vreemde is dat ze
bij hun geboorte nog een
kort vachtje dragen dat la
ter verdwijnt, waarna ze op
nieuw een nestvachtje krij
gen dat echter, na enkele
weken, ook weer uitvalt om
dan een kaal diertje achter
te laten.
Weet u wanneer een
vrouw op een geweldige
manier zelf haar kleren
maakt? „Wanneer ieder
een jaloers wordt op je jur
ken en vraagt of je voor
anderen óók eens iets wilt
naaien," zegt Joanna
Thannhauser. „En als je
slim bent, moet je meteen
„ja" zeggen. Kijk maar wat
je ermee kunt bereiken,"
zegt ze en draait nonchalant
rond in haar bekende con
fectie-atelier.
Dat atelier moet u overigens
niet in Nederland zoeken; het
staat op een van de industrie
terreinen van de Australische
stad Brisbane. Achttien jaar ge
leden emigreerde de Neder
landse mevrouw Thannhauser
daarheen, met haar man en drie
kinderen. In Australië heeft ze
er nog drie kinderen bij gekre
gen.
„Daar kijken veel Nederlan
ders van op, hè", zegt mevrouw
Joanna Thannhauser, „maar wij
hier in Australië kennen het
probleem van overbevolking
nog niet. Ik zou bijna zeggen:
hier zijn ze blij met grote ge
zinnen. Nou ja, wij vonden het
ook fijn om zes kinderen te
hebben."
Nu gaan we even terug naar
achttien jaar geleden, want hoe
kwam mevrouw Thannhauser
nu aan dat confectieatelier, een
atelier dat nu rokken aflevert
die iedere Australische graag
draagt, omdat ze redelijk in
prijs zijn en zeer goed van snit
en afwerking?
Wel, in Nederland was ze al
leen maar „huisvrouw" geweest,
maar nu moest ze er in de be
gintijd een baantje bij nemen
om de gezinsportemonnee te
helpen spekken. Ze werd de-
monstratrice in een warenhuis
en reeds daar vielen haar
zelfgemaakte kleren op en
spoedig kwam de vraag van
klanten „Maakt u voor mij ook
eens iets".
Mevrouw Thannhauser kroop
thuis iedere dag achter de naai
machine en kreeg het in korte
tijd zo druk, dat haar man
moest bijspringen in het privé
naai-atelier.
„En toen, omdat we beiden
onze centjes in de confectie
moesten gaan verdienen, be
dachten we een kleine stunt, om
op te vallen", zegt ze. „We heb
ben het gezocht in opvallende
katoenen stoffen katoen is
een geweldig materiaal in dit
vrij warme Australische kli
maat."
En zie, de opvallende patro
nen sloegen in. De beide Thann-
hausers hebben in de begintijd
wel steeds achttien uren per dag
voor „de zaak" gewerkt, maar
toen het eenmaal liep konden
ze zich personeel veroorloven
en ook een echt confectieatelier,
buiten de stad Brisbane.
Nu staat daar op hun terrein
van drie hectare (met gom
bomen) ook een geweldig huis
(met zwembad) en daarin ver
telt nu meneer Thannhauser:
„Het hele geheim, van hoe je
hier in Australië slaagt, ligt in
de vastberadenheid van man en
vrouw. Voor we hier kwamen,
hadden we al besloten altijd
alles samen te doen. Voor elk
gezin dat naar een vreemd land
gaat is dan de strijd al half ge
wonnen."
den.
Oorbellen, ceintuurs en arm
banden, haarspelden en hals
kettingen van roestvrij staal
kunnen beeldschoon zyn. Maar
waarom nu juist sieraden van
staal, waarom niet dezelfde
mooie sieraden gemaakt van
bijvoorbeeld zilver, als het toch
in één moeite doorgaat?
„Er zijn een heleboel redenen
om staal te gebruiken in plaats
van bijvoorbeeld zilver", zo zei
onlangs een moderne Neder
landse edelsmid. ?,Kijk, waarom
zijn we zo gek op zilver? Omdat
we het altijd hebben verweven
met het begrip „kostbaar".
Goed, ,maar bij de moderne
sieraden is de vorm belangrijker
dan het materiaal, mogen we
wel stellen. Bovendien, waar
praat ik over: u moet dood
gewoon eens een mooie stalen
halsketting om een vrouwenhals
zien dat kan een schitterend
gezicht zijn."
Er zijn nog een paar redenen
die pleiten voor het gebruik
van staal voor sieraden: staal is
een materiaal dat zich erg goed
laat verwerken en volgens in
gewijden zelfs meer mogelijk
heden biedt dan de edele me
talen. Daarbij stijgt de prijs van
vooral het zilver voortdurend;
waarom dus niet tijdig naar een
goedkoper vervangingsmiddel
gezocht als de vorm van een
modem sieraad inderdaad be
langrijker is dan het daarvoor
te gebruiken materiaal?
Staal is trouwens iets dat
bijna onbegrensde mogelijk
heden biedt. Mode-ontwerper
Paco Rabanne in Parijs gebruikt
al vele jaren dunne metalen
plaatjes voor zijn jurken, maar
sinds kort zijn er nu ook prui
ken van staal, samengesteld uit
ragfijne stalen draadjes.
En dan te weten dat het
„huishoudelijk gebruik" van
staal in het niet zakt bij wat
grote industrieën en de bouw-
I wereld er mee uithalen.
Glanzend, zijdezacht haar is dit ja, dat dacht u. Het is
een pruik die is gemaakt van ragfijne staaldraadjes.
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiniiii
niet weet: er is ook nog een
restaurant.
Foto links boven: Lief
hebbers van molens kunnen
in het openluchtmuseum
hun hart ophalen.
Foto rechts boven: Het
interieur van een Marker
vissershuis.
Foto links onder: Het
Zaanse buurtje waarvan de
woningen voornamelijk uit
Koog a/d Zaan afkomstig
zijn.
Foto rechts onder: Een
West-Friese „Stolp"-boer-
derij, die in 1949 vanuit het
Noord-Hollandse Zuid-
Scharwoude naar Arnhem
werd overgebracht. De
boerderij dateert uit 1745.
Onder de rook van Arnhem ligt in een bosrijke om
geving het openluchtmuseum. In dit ruim 40
hectaren metende museum kunnen wandelliefheb
bers niet alleen heerlijk rondwandelen in een prach
tig natuurgebied, ze zullen er ongetwijfeld ook vele
interessante dingen zien.
De vereniging „Het Neder
landse Openluchtmuseum" is
in 1912 begonnen met een
groot aantal kostbare speci
men van oude streekboer-
derijen, molens, interieurs,
enz. aan te kopen. Vervolgens
werd alles vakkundig en
behoedzaam gesloopt, om
daarna in de oorspronkelijke
staat te worden herbouwd.
Nog steeds worden unieke
aankopen gedaan, niet alleen
om het park uit te breiden,
maar vooral ook om culturele
voorwerpen en gebouwen
voor ons nageslacht te be
waren.
In het museum bevindt
zich ook een 15-tal bedrijfs
gebouwen waar men onder
meer kan zien hoe boer en
molenaar hun werk ver
richtten. Er staat een houts
koolbrander!] van de Veluwe,
een olieslagerij uit Zieuwent,
een Limburgse stroopkokerij
en een Brabantse bierbrou
werij. Men kan er zien hoe
de papiermaker vroeger het
papier schepte, hoe de klom
penmaker uit populieren- of
wilgenhout paren klompen
vervaardigde en de radmaker
in zijn radmakerij de raderen
voor de boerenwagens -en
karren maakte.
Het openluchtmuseum is
gevestigd aan de Schelmse-
weg 89 te Arnhem en ge
opend van 1 april tot 1 no
vember. Als u op een mooie
dag in uw auto stapt om dit
unieke museum te gaan be
zichtigen, doet u er verstan
dig aan een paar gemakkelijk
zittende „stappers" aan te
doen. Want als u veel wilt
zien, zult u er wel voor
moeten tippelen. Overal in
het park staan echter rust-
bankjes waarop u zonodig
weer helemaal op adem kunt
komen. En voor wie het nog
