Pierement niet uit Amsterdamse stadsbeeld weg te denken OVER DE GRINS GEIEZEN DRAAIEN, ALTIJD DRAAIEN Het voorjaar en de van jong leven groei Orgelbouwer Q. Perlee oeniet grote bekendheid De trage gezinsvermeerdering van de herten en reeën en de zeer snelle van knaagdieren fppj M HAART 1969 ALLERHANDE 13 Als we winkelen of zo maar wat rondslenteren in de pittoreske slopjes en stegen van de gezellige oude Amsterdamse binnenstad en we horen vanuit de verte melodieuze draaiorgelmuziek, dan kunnen we het niet laten onze pas te versnellen om dan enige tijd te blijven stilstaan bij de meestal bohémienachtig uitziende orgel man. Al draaiende aan het grote rad tovert hij in een strak ritme met veel lef en bravoure, schijnbaar onver moeid, vrolijke en bekende deuntjes uit het karakteris tieke pierement. Het koperen ovale geldbakje wordt met veel rinkelende munten vrijmoedig en met grote behendigheid onder de neuzen van de voorbijgangers gedrukt. In vaktermen noemt men dit „mansen". Er is dan echt maar een enkele ongeïnteresseerde passant of dagdromer die zijn porte- monnaie niet te voorschijn haalt. Gavioli, die de bekende „buik orgeltjes" introduceerde. Het pierement zoals wij dat kennen is door de Fransen ver vaardigd. Morrenci en Goudin zijn in orgelkringen namen van draaiorgelbouwers met een grote reputatie", aldus Perlee. „De grootvader van mijn moeders kant Leon Warnies is in 1875 met de draaiorgels be gonnen en vestigde zich in de Jordaan. Warnies heeft de-voor de danszalen ontworpen Ga- violi-orgels tot straatorgels om gebouwd. Hij was het die in Amsterdam de eerste orgels verhuurde. Toen Opa Leon in 1903 stierf kwam de zorg van de orgelbusiness op de schou ders van mijn kwieke groot moeder, die het zeven jaar al leen heeft moeten „versieren". Mijn vader die met de dochter van de oude Warnies trouwde, heeft hierna gezamenlijk met zijn zwagers, de zaak voortge zet. In 1925 trokken de War nies zich terug en nam ik ver volgens de zaak over. En thans beheer ik het bedrijf nog, maai- nu gelukkig met mijn twee zoons, die natuurlijk vol ledig in het „vak" zijn inge schoten. In de Amsterdamse Wester straat, in het hartje van de Jordaan, brachten we een be zoek aan G. Perlee (60), die met het bouwen, repareren, restaureren en verhuren van draaiorgels zijn kost verdient en in orgelkringen ovèral in ons land en ver daarbuiten bekendheid geniet. In zijn in tieme gezellige bijzonder grote werkplaats waar draaiorgelon derdelen aan de lopende band worden vervaardigd, zat hij wat men noemt op zijn praat stoel en hebben we hem graag aan het woord gelaten. „Voor straatorgelmuziek heb ik altijd al een zwak gehad. Als er vroeger een straatorgel langs mijn huis ging kon ik als kind al urenlang achter het pierement aanzeulen en van de heerlijke muziek genieten. Ik kwam vaak uren na etens tijd thuis en kreeg dan van mijn vader menigmaal een fiks pak voor mijn broek. In sommige plaatsen wordt een paard voor het orgel gespan nen. In Amsterdam zie je dat niet. Daar wordt het piere ment gewoon sportief met landkracht voortbewogen. De uitvinder van het draai orgel is infeite de in Parijs - J hebbende Italiaan ewoond variant Een aardige variant op het 3 pagina 3 voorkomende re cept „Vis in romige saus" is het volgende: u gaat op dezelf de wijze te werk maar u laat de worteltjes uit het geheel weg. De bodem van de schotel wordt dus alleen bedekt met de aardappelpuree en daarop komt dan de vis die overgoten wordt met de saus. Deze saus wordt vervolgens bestrooid met niet al te fijne broodkruimels die u in -wat boter heel licht goudkleurig fruit. Laat er in een behoorlijk warme oven een mooi knap pend korstje op komen. Even voor het opdoen maakt u in korstje een klein gaatje waar u een glas goede droge sherry doorgiet. Het effect is zeer verrassend. Leflopers Gijsbert Perlee, zoals hij of ficieel voluit bij de burgerlijke stand staat ingeschreven, heeft thans de beschikking over 22 orgels voor de verhuur; Hier van zijn er 9 over het gehele land her en der verspreid. Dertien orgeldraaiers vóór de oorlog waren het er 33 proberen in onze hoofdstad een bótërham te verdienen. Voorts. Zijn er in-Mokum nog drie „leflopers". Wat dat zijn? Wel, zegt Perlee, deze lieden zijn een soort (ongevaarlijke) beunhazen, die zonder vergun ning van de politie er met het orgel op uit trekken. In to taal zijn er in ons land onge veer 100 draaiorgels, die de straten met gezellige muziek opfleuren. Draaiorgelboeken In het orgeldomein van de heer Perlee zijn in hoge rekken grote aantallen orgelboeken op gestapeld. Het. is echter een hele toer om steeds weer aan voldoende nieuwe boeken te komen. Er zijn eigenlijk maar twee landgenoten die goede draaiorgelboeken maken, nl. de Amsterdamse politierechter mr. Romke de Waard, die als hobby voornamelijk ouvertures produceert en het geld ten goede laat komen aan het or gelmuseum en Gerrit Razen- berg uit Middelharnis die het voor zijn beroep doet en zich meer toelegt op het populaire genre. Twee anderen voorzien hoofdzakelijk de kermisorgëls van boeken Buitenland „Ik ga nooit met een orgel de straat op", zegt de heer j Perlee. „Alleen bij bijzondere gebeurtenissen of bij een Hol land-festival in het buiten land willen ze mij hiervoor wel eens strikken. Mijn debuut in het buitenland was in 1955 tij dens een festival te Londen. Met mijn beide zoons heb ik er vier weken gedraaid. Met mijn bekende orgel „De Ara bier" ben ik in Londen voor de B.B.C. opgetreden om Wil lem (Sonneveld) Parel tijdens een t.v.-uitzending te begelei den." Vereniging van draaiorgelvrienden Mr. Romke de Waard die alles wat met draaiorgels te maken heeft nauwlettend in het oog houdt en in feite de man achter de schermen is die het verenigingshart op de juis te wijze laat kloppen, doet heel veel op dit gebied. Hij heeft ond$r meer het boekje geschreven: „Van speeldoos tot pierement" en heeft het zijne ertoe bijgedragen dat in de Lange Nieuwstraat te Utrecht een museum werd op gericht, dat de naam van zijn boek draagt. Tussen haakjes; zeer interessant om er eens een kijkje te nemen. Alle ten toongestelde exemplaren wor den er voor U „gedraaid". Orgeltjes voor eigen gebruik Als U op een feestje de pick-up eens tot zwijgen wilt brengen dan kunt U bij Perlee een orgeltje huren, compleet met boeken, die U zo in uw autokoffer kunt meenemen. U kunt dan voor de variatie zelf eens als draaiorgelman funge ren, hetgeen door Uw gasten ongetwijfeld zal worden ge waardeerd. Een soortgelijk orgeltje staat in Buckingham-Palace. Voor ongeveer tien jaar gele den werd dit door het bestuur van de Jaarbeurs aan Prins Philip cadeau gegeven voor zijn kinderen. v Veel orgels staan in kinder ziekenhuizen, onder meer in het Gooise Kinderziekenhuis te Laren, waar spastische kinde ren het orgel voor oefeningen van hun ledematen zelf moe ten draaien. Het grappige hiervan is dat dit orgeltje werd aangekocht uit collectegelden die waren ingezameld door middel van een draaiorgel dat wordt gebruikt voor liefdadige doel einden. Varkens-koteletten in de oven Paneer uw koteletten en bak ze mooi lichtbruin en gaar Neem wat champignons, was ze goed, laat ze uitlekken, snijd ze in schijfjes en bak ze in wat boter Tijdig van te voren hebt u spinazie gekookt en ook die goed uit laten lekken, omdat het gerecht anders verwatert, bovendien moet u de spinazie niet tot het bekende papje hak ken, maar ze liever grof snij den Verdei heeft u gezorgd voor heerlijke luchtige aardap pelpuree er. een niet al te dun ne sauce Béehamel die gerust wat aan de pikante kant mag zijn. Neem een vuurvaste schaal, beboter deze en spuit langs de rand een dikke laag aardappel puree. Vul het midden op met de spinazie, leg daar de kote letten op. strooi de gebakken champignons over de kotelet ten en bedek vlees en champig nons met de Béchamelsaus waardoor u eventueel om het helemaal lekker te maken, wat fijn gesneden ham roert. Nood zakelijk is dit allerminst. Strooi over het gerecht een behoorlijke hoeveelheid gerasp te oude kaas en gratineer de schotel in de oven. Mansenop de Nieuwen- dijk teAmsterdam. Op het orgel de afbeeldingen van Pipo en Corry Brokken. Een door Perlee gebouwd miniatuur-orgel op een on derstel van een kinderdagen te midden 'van een grote voorraad orgelboeken Het voorjaar explodeert als het ware in een grandioos i arm gebied als onze Veluwe vuurwerk van nieuwe bloei, nieuwe groei en nieuw be- i niet minder boeiend. wegen. Na de stilte van de winter dringt het nieuwe le ven in talloze vormen naar voren en de mens die het wil bestuderen, wordt overstelpt met een zo grote overvloed van gebeurtenissendat het hem duizelt: Waar hij ook kijkt en zoektoveral manifesteert zich de wedergeboorte na de dood die de winter voor vele levende wezens en planten was; meestal echter is die dood slechts een toe stand van .schijndood en blijkt dat, in het allerdiepste binnenste van dier en plant, de ontwikkeling naar de nieuwe geboorte, de wederopstanding, rustig voort is ge gaan. Hieronder een willekeurige greep uit het vele dat het voorjaar ons biedt. De heer Perlee in het magazijn bij een beeldengroep. Komkommers warm Neem de komkommer, schil hem in plakken van ca. een halve cm. dikte. In ruim ko kend water, voorzien van wat zout en een klein scheutje kruidenazijn, kookt u de schij ven komkommer gedurende ongeveer een kwartier. (Even opletten dat ze niet overgaar worden.) Intussen maakt u een gebon den witte saus van bloem en boter met melk, peper, zout, een bewijsje geraspte ui en wat tijm. Laat de uitgelekte schijven komkommer hier nog wat in smoren en roer er even voor het opdienen een flinke dosis fijngehakte peterselie door. Ja, de vogels (de koekoek en de griet uitgezonderd, aldus het liedje) leggen in het voorjaar en dan vooral in mei (dat is de voorjaarsmaand bij uitstek, in ons gevoel) een ei. En de trek vogels keren, uit ongelooflijk verre landen en gebieden, terug naar hun broedgebieden. En de vleermuizen gaan, mager van het vasten, in hun warm-bon- ten pakjes weer op de wieken. Tot in november sliep overdag, achter een van de lui ken voor onze ramen, een vleermuis en hij bleek ook nog regelmatig op jacht te gaan. Het was een bijzonder aardig gezicht, het diertje, op de kop hangend aan twee „duimna gels", rustig te zien ademen, be dekt door een heel warm vachtje met slagjes erin. Hij woont daar al enkele jaren; la ter in de winter, als het kouder wordt, verdwijnt hij vanachter het luik en zoekt elders een veilig en warm winterslaapon- 'derkomen. Overigens: ofschoon alle vleermuizen in Europa een kor te of langere winterslaap hou den, is het moeilijk de juiste duur ervan voor elke soort nauwkeurig op te geven; het klimaat in de verschillende Europese landen verschilt zo danig, dat ook de winterslaapge woonten van de vleermuizen va riëren. Men kan ervan uitgaan, dat de vleermuissoorten die 's avonds vroeg verschijnen, ook maar een korte winterslaap Doorkijkmode Probeert u eens te verzinnen waar dit over gaat: van drie heren is er eentje helemaal voor, van de acht dames zijn er vijf helemaal tégen en de rest zegt: „Alles goed en wel, maar..." en dan volgt een lijst met „voor" en „tegens". Onderwerp van gesprek is de door- kijkblouse, door de modeontwer pers in Parijs en Rome geweldig ge propageerd. Het Duitse damesblad „Petra" heeft nu bij mannen en vrou wen een paar meningen over dat blootjes-kijken gehaald. Een van die ondervraagde mannen was zelfs de heer André Courrègetf, mode-ont werper in Parijs. .Hij zei bijvoor beeld: „In de Rococo-tijd lieten de vrouwen ook allemaal hun boezem zien, waarom zou het dan nu niet kunnen. Ik voorspel de doorkijk-kle- ding een geweldige toekomst. We zul len er net zo snel aan wennen als aan de mini-jurkjes." Maar er was nog een man, die in de mode niet zijn salaris hoeft te verdienen gelijk Courrèges. En hij zei: „Het zullen de mannen zijn, die deze mode zullen boycotten. In ieder geval, waar het hun eigen vrouw betreft. Ze zullen niet tolereren, dat anoeren wellicht genieten van het geen ze voor zichzelf hebben gereser veerd." Nooit meer huiswerk Britz-Buckow-Rudow heet de school die de modernste school van Europa wordt genoemd en ze staat, in Berlijn. Het Duitse blad „Quick" heeft er een paar dingen over ver teld. Zitten blijven komt op die school nooit meer voor en ook huis werk is iets onbekends.. Er wordt wel na de schoollessen verplicht ge studeerd onder leiding van docenten, maar thuis werken is er echt niet meer bij. De kinderen kunnen al op de school komen wanneer ze nog kleuter zijn en ze kunnen de school eventueel pas weer verlaten met een eindexamen in hun tiener-zak. Het lesrooster van iedere dag mo gen de kinderen zelf vaststellen, ieder voor zich. En dat hangt dan weer af van de,vakken waarvoor zij hebben gekozen. Die vakken lopen van muziekstudie tot techniek en van Frans leren in het' „spraak-labo- ratorium" tot fysica. De gemiddelde leeftijd van de iera ren is 32 jaar, er zijn er op de school 39 werkzaam en een van hen zei: „Je moet wel ontzettend veel moed en idealisme hebben om op deze school leraar te worden. De leerlin gen hebben het namelijk makkelij ker, wij veel moeilijker." Mooie werkster Miss Honeywell is de naam en ze is gegeven aan een robot die eruit ziet als een slanke maan-reizigster. Miss Honeywell is bedoeld als hulp in de huishouding. Mén hoeft maar een aantal knoppen in te drukken en naar gelang gaat de robot de planten water geven, stofzuigen, een aanrecht schoonmaken of het for nuis poetsen. Ze is nog helemaal niet te koop, want er moeten eerst nog allerlei proeven met haar worden genomen. Maar als ze ooit op de markt komt Borstvoeding Gelezen in het Amerikaanse blad „Ladies Home Journal": Vrouwen die hun baby borstvoeding geven hebben meer gevoel voor sex dan vrouwen die voeden met de fles. is ze wel mooi: zwarte laarzen, een mini-rok en een soort hoofdkapje van zilveren materiaal met daarop een soort camavalsmasker. Het „waarom" van dit alles was ook het Belgische blad „De Post" dat er over schreef nog niet dui delijk. BANDJE En het Britse blad „Weekend" liet een echtpaar aan het woord met het volgende verhaaltje: „Onze huwe lijksplechtigheid hebben wij des tijds op èen 'bandje laten opnemen. Iedere keer als wij ruzie hebben, zetten we de bandrecorder aan' en we zijn weer gelukkig." Lezen met vergiet Een goede tip voor straks, wan neer de muggen weer komen verve len in huis. In het Engelse blad „Good Shopping" schreef een me vrouw: „Als mijn echtgenoot op warme zomeravonden in bed wil le zen, zet hij altijd een vergiet op zijn hoofd. Hij heeft dan geen last van de muggen en door de gaatjes komt genoeg licht en lucht." Twee broers Gelezen in „Ladies Home Journal" uit Amerika: voor één dollar (on geveer drie gulden en zestig cent) kan iedereen in het bezit komen van een „magnifiek" (maar toch niet zo mooi en erg sentimenteel) portret van de beide vermoorde broers Ken nedy. De titel van het portret is: „Broeders verenigd". De Amerikanen doen wel meer in die trant, want zo waren in Dallas (waar president John Kennedy werd vermoord) de prentbriefkaarten erg populair, waarop in kleuren de plaats van de moord was afgebeeld Met een kruisje en pijlen bij de plek waar vermoedelijk de schutter stond. De koe en de stier In het Britse blad „Woman" staat het volgende verhaal. De zesjarige Julie doet haar moeder uit de doe ken wat het verschil is tussen een koe en een stier. „De stier", zegt zij, „is de man en draagt een ring door zijn neus. De koe is zijn mevrouw en die draagt vanonder een tas met melk omdat de stier die tas niet wil dragen. Mannen willen nooit tassen dragen." Vitamine-regen Dr. Bruce Parker, een Amerikaan, heeft ontdekt dat regen, dié bij on weer valt, vitamine B-12 bevat. Maar om genoeg van die vitamine binnen te krijgen moet men naar het schijnt wel een minuutje of tien met open mond in de regen gaan staan. „En dat zou te gek zijn", schrijft dr. Parker zelf in het Britse blad „Natu re", „want die vitamine zit ook in vlees, vis en melk bijvoorbeeld. En als je dat nu neemt, loop je tenmin ste niet het risico natte voeten of een verkoudheid op te lopen." Citroen in bad In het Duitstalige blad „Fur Sie" deze tip, gelicht uit een verhaal over baden met verschillende soorten kruidenextracten. Drie citroenen in schijfjes snijden en deze een paar uur laten trekken in een kom water. Wanneer u in bad gaat, dit alles aan het badwater toevoegen. Het werkt rustgevend, maar bovendien staan die citroenen erom bekend dat ze een wat grauwe huid weer mooi ma ken en die hele huid ook uiterst zacht en fluwelig laten worden. Voor mensen die van een verkoud heid willen afkomen: baden met vijf tien druppels extract van de Euka- lyptus in het badwater. En dan met een naar bed. houden. Vijftien soorten ken nen wij in ons land; ze vormen verschillende varianten van de Chiroptera, zoals ze officieel he ten. De herten De natuurkenner die, nog in het najaar toen de eerste nacht vorsten toesloegen, het liefdes roepen van de herten heeft ge hoord en wist dat, met het ru moer van gevechten om het be zit van de kudde en de heer schappij, de najaarsparingen plaatsvonden, die weet dat, zo'n 33 tot 34 weken later (van mid den mei tot begin juni), de her tenkalfjes worden geboren; soms is het een tweeling. Het is, pasgeboren, voorzien van een buitengewoon misleidende camouflagetekening: het jong vertoont op de rug en langs de flanken witte droppelvlekken die» op zonneplekken lijken. De eerste dagen is het diertje vol komen hulpeloos en ligt roer loos in het bos of op de heide maar is desondanks moeilijk te vinden; zó perfect is de camou flage. Na een weekje is de schutkleur verdwenen; dan volgt het de moeder door dik en dun en is al zo snel snel, dat het zich niet meer laat vangen. Een waarschuwing: wie ooit een nog hulpeloos hertje in de natuur vindt, dient het te laten, waar het is en vooral niet aan te raken. Wie het aanraakt en dus besmet met mensengeur, zal het tegelijkertijd aan uitsto ting prijs geven, want de moe der verstoot zo'n jong. Dus: niet aanraken en liggen laten. Men behoeft niet bang te zijn dat het diertje vereenzaam):! om komt, want de moeder (de hinde of hertekoe) is vlakbij en wacht op het „alles veilig" als u weg bent. Zo'n hertenjong wordt tot het volgende voorjaar gezoogd, al eet het toch ook plantaardig voedsel. In het derde levensjaar is het edelhert volwassen en heeft dan een fiks gewei, dat al in het tweede jaar begint te groeien. Twee jaar blijft het j kalf in de buurt van de moe- j de'r, die soms alweer in het eer ste jaar na de geboorte een an der kalf heeft geworpen en dan dus gevolgd wordt door twee kinderen van verschillende grootte en leeftijd. Het gewei In maart begint het edelhert i zijn koptooi af te werpen, een altijd geheimzinnig gebeuren, daar het zich jaarlijks voltrekt. Hoe vreemd het ook moge klin ken: het hert stoot het oude gewei af en dan groeit, in slechts enkele maanden, een ge heel nieuw gewei, dat meestal een nieuwe tak méér toont dan dat wat afgestoten is. Het wordt omgeven door een be schermende, viltige laag (bast- of mosgewei noemt men het) en het weegt, bij grote exempla ren, toch wel zo'n kilo of tien! Dat betekent dus, dat het li chaam van het dier in deze voorzomermaanden een nieuw gewei moet produceren, dat ééntwintigste bedraagt van het gewicht van het hele dier, dat zo'n 200 kg kan wegen (waar van maar 20 kg been). Dus: in 3%s maand „maakt" het hert een gewei dat de helft zo zwaar i is als zijn beendêrstelsel, dat in j 3''2 jaar werd gevormd. En dat I gaat elk jaar zo. Duidelijk is dat grote hoeveelheden voedsel J van bijzondere samenstelling j de oplossing van dit mysterie zijn. Al maakt dat het biologi- 1 sche raadsel op b.v. een zo Een andere eigenaardigheid is, dat het nieuwe gewei op een gegeven ogenblik de viltige bastlaag begint te verliezen; de ze verschrompelt door een be paalde chemische activiteit in het bloed en de bast laat los en wordt vervolgens aan speciale „veegbomen" afgeschuurd. Een zelfde ontwikkeling vindt plaats bij de veel kleinere dam herten met hun platte geweien, al vindt het afwerpen van het gewei daar later plaats: in april begint het, maar het gaat vaak door tot mei - juni, waar na de rest van de zomer wordt gebruikt om het gewei fraai te vegen zodat het, in de bronsttijd in het najaar (begin oktober), mooi geschild en pa raat de kop siert Overigens: wat toch is de oor zaak van het feit, dat b.v. de reeën veertig weken „nodig heb ben" om een kalfje op de we reld te brengen; het is een lan gere periode dan de dracht bij de mens. Al half juli - half augustus vindt de bronst plaats bij tile reeën (dus veel eerder dan bij' de andere hertensoor ten). Men neemt aan dat het zaad ongeveer 20 weken onver anderd in de hinde blijft rusten en eerst in december tot ont wikkeling gaat komen. Waar om? Ja, dat is weer een der raadsels van de natuur, al heeft men wel verklaringen weten aan te voeren. Wat de wilde zwijnen aan gaat: deze vieren hun bronst in de periode van eind november tot midden januari en de dik zakken (gemiddeld wegen de dieren die 1.75 lang zijn en 90 cm hoog, 150 kg) krijgen hun varkensachtige nageslachtje in een aantal van tien tot twaalf, in de voorzomer. Dan is be grijpelijk de zeug bijzonder wantrouwend en ook gevaarlijk voor wie haar kroost benadert. Reinaert en das In het hart van de winter al begint het te roeren in Reinaert de Vos; vanaf eind januari tot begin maart blaft de vos als een hond en zoekt zo contact met een wederhelft waarvan met veel rumoer, geblaf, gesis, en gerèn, bezit wordt genomen: negen weken later al kan men het resultaat van 4 tot 7 stuks blinde welpjes, aantreffen in een goed verborgen hol. Vader de rekel gelooft het dan verder wel en trekt erop uit zonder zich veel te bekomme ren om zijn kroost, Eenzelfde onverschillige houding toont dc das: na de paartijd, in juli of augustus, gelooft de dikke das het wel en gaat, als een kluize naar, zijns weegs en de kleintjes die in februari of maart ter wereld komen, zullen vader nimmer kennen. Wat de das eet? Het is een omnivoor en hij eet alles wat hij tegen komt: wormen, insecten, eieren, jonge vogels, muizen, hagedis sen en zelfs jonge konijnen of haasjes. Ook lust hij bessen en vruchten. De das is een ge duchte wroeter'en dat verraadt soms zijn aanwezigheid in het woongebied. Evenals bij de her ten blijft ook hier het bevruch tende ei van de vroege paring zeer lang onveranderd wachten op de groei tot embryo en dan loopt die groei uit op 3 tot 5 dasjes, die in de periode van februari tot maart worden gebo ren. En dan is daar knaagdier eek hoorn; een lustig voortplanter- tje naar zijn knaagdieren aard: hij "brengt het gemakkelijk tot drie, vier gezinsvermeerderin- gen per jaar en het is maar goed, dat het enorme aantal dat zo ontstaat, van natuurwege ge decimeerd wordt, anders zou den we overstroomd worden met de kraalogige, pluimorige mooierds met hun grappige ge baartjes en hun fraaie pluim staart. Over de andere knaag dieren valt niet meer te vertel len dan dat ook zij geducht aan de vermenigvuldiging van het geslacht bezig zijn; dat ver klaart dan ook de grote hoeveel heden jonge konijntjes ont roerend mooie diertjes die men in ix>s en veld kan tegen komen.

Allerhande | 1969 | | pagina 13