Tien jaar geleden
overleed de dichter
Werumeus Buning
Kleurige Kerstdecoraties
voor Kamer Kerstboom
Voor weinig geld
en een handvol
fantasie
95
Kerstboom bereikte
ons land via
Old England
DICHTER MET PEN EN POLLEPEL
IDEETJES OP 'T LAATSTE NIPPERTJE
150
25
75
sno^.
spnttj
50
50
50
75
30
50
m
«\-
6^" 'r* 1 -
DECEMBER 1968
ALLERHANDE
11
Op het schooltje in ons dorp
ebben alle kinderen „Lang zal
David leven" gezongen voordat
yj het beschuit met muisjes
opaten en daarmee is een einde
gekomen aan een spanning die
iii jna negen volle maanden
leeft geduurd.
Voordat er misverstanden
ontstaan: De naam David héb-
hen we echt helemaal zelf ge-
tonden ik deponeerde hem
bij de burgerlijke stand drie
jagen voordat het prinsekind
David als vierde naam kreeg
toegewezen. Daarmee wil ik
natuurlijk niet zover gaan dat
fflcn in Drakenstein onze ad
vertentie heeft gelezen en heeft
gedacht: Dat is een leuke
A aam, die zullen wij er ook
maar bij nemen".
De spanning, die aan zijn
tomst voorafging, zinderde niet
ilechts hoopvol in mijn gezin
uiaar David vurig werd ver
heid, maar ook in de groeiende
groep vriendjes en vriendinne
tjes van ons 12-jatig dochtertje
llarijne, want die had zeer ge
degen de publiciteit van de ge
beurtenis ter hand genomen.
Wij hebben Marijne een
vooruitstrevende opvoeding ge
geven althans tien jaar gele
ien gold een dergelijke opvoe
ding als vooruitstrevend. Mis-
ichien is onze methode nu
veer achterhaald, want we le
ren zo snel dat het moeilijk
valt alles precies bij te houden.
Onze vooruitstrevendheid be
helst onder meer dat er niet of
nauwelijks een klap wordt uit
gedeeld, omdat de Duitsers in
rijf jaar meer klappen hebben
gegeven dan de mensheid in
eeuwen zal kunnen verwerken.
Daarom geven we ook zo min
mogelijk bevelen opvoeden
de verzoék-vorm lukt wel
niet altijd, maar we doen echt
ons best.
Bovendien mag Marijne alles
weten wat haar ontbottende
hersentjes kunnen bevatten en
dus heeft ze de ontwikkeling
san een miljoenste speldeknop-
je tot David bijna op de voet
gevolgd via een groot platen-
hoek waar alles in kleur
fotografisch wordt uitgelegd.
Zo'n ingrijpende gebeurtenis
in haar leventje kon ze moei
lijk alleen verwerken en dus
werden in de wijde omtrek
vriendjes en vriendinnetjes in
gelicht: „Hij is nu een visje en
lij zwemt in mijn moeders
buik rond. Dat vindt hij heer
lijk".
Dergelijke nieuwsberichten
brachten verwikkelingen, want
tr zijn ouders die minder in
bijzonderheden afdalen als zij
hun kroost inleiden in de ge
heimen des levens. De voor-
ichting van Marijne werd
urns nogal schilderachtig ver-
kt. Ontstelde ouders hoor-
cen hun jeugdig nageslacht ar-
llfeloos babbelen over het merk
waardige feit dat mijn vrouw
Ipjdelijk een soort aquarium
tas geworden ten gerieve van
ten wezentje dat zich sparte
lend wenste te vermaken.
Naarmate de blijde gebeur
tenis Zichtbaarder werd, groei-
ie de prille belangstelling als
mijn vrouw op de dijk liep om
de hond zijn dagelijkse portie
buitenlucht te geven. Een va
der kwam zich wat opgelaten
erontschuldigen omdat zijn
■htertje van vijf met eerbie-
iige verbazing mijn in bloei
taande vrouw had bekeken en
laar had gevraagd: „Kunt u
iat visje nu ook voelen rond-
vemmen?".
Toen mijn vrouw op het
nstandige excuus antwoordde
it ze de belangstelling heer
lijk vond en dat zijn dochtertje
haar net zoveel mocht vragen
als ze zelf wilde, wist de be
duusde vader het helemaal met
meer. Hij had beslist niet een
al te beste indruk van ons toen
hij vertrok.
De laatste weken voor de
grote gebeurtenis verstrekte
llarijne dagelijks met het ge-
van een ingewijde
nieuwsbulletins, maar ten slot-
It kwam haar nieuwsvoorzie
ning in de klem want David
tiet op zich wachten. De ver
traging werd ruim beloond,
icant David woog tien pond.
Yu zijn maten en gewichten al
tijd een moeilijk onderdeel op
de lagere school geweest en
een bezorgde mevrouw belde
ons op om te informeren of
David in een couveuze lag,
want haar dochtertje had ge
meld, dat hij tien ons woog.
Een week later zijn ze alle
maal op bezoek geweest. De
ouster had voor stapels
beschuiten met muisjes en lan
ge rijen bekertjes limonade ge
zorgd. Ook David moest na
tuurlijk bewonderd worden. Ze
keken naar het spartelende
hoopje mens en naar mijn
weer denne-slank geworden
vrouw. In hun ogen lichtte de
twijfel op. Als we ze hadden
verteld dat David gewoon door
de ooievaar was gebracht, zou
ten ze ons onmiddellijk hebben
geloofd.
LOUIS SINNER
HET GOEDE DER AARDE
vond in de dichter en le
vensgenieter Johannes We
rumeus Buning, die tien
jaar geleden is overleden,
een talentvol rentmeester.
Hij heeft zijn leven lang de
lof gezongen van de liefde
en de dood, de dans, de
bloemen, het schip en de
zee, de kookpan, het glas
blazen, het poppenspel, de
bongerd en de akkers en
wat al niet.
Zijn liefdespoëzie kan zich
met die van de klassieke
meesters van het sonnet meten.
Het ballet }cent geen gracieuzer
lyricus dan deze liefhebber bij
uitstek. Zijn 'Avonturen met
een Pollepel' waren in de
voor-oorlogse jaren bekend in
elke keuken en elke huiskamer,
en zijn er nóg niet uit verdwe
nen. Als fijnproever was hij
raadgever van de grootste
drankslijter in het land. Als
vertaler van Shakespeare ("Ro
meo en Julia"). Cervantes ("De
geestrijke :dder Don Qui-
chot"), Loi^a ("De bloedbrui
loft") en Melville ("Moby Dick,
de witte walvis") vond hij nau
welijks zijn weerga. Zijn krui
dentuin op een dakflat in het
hart van Amsterdam trok lief
hebbers uit vele landen.
„Dichter met vele
liefhebberijen"
En nog is de lijst niet volle
dig, want Werumeus Buning
hield er een stal vol stokpaar-
Werumeus Buning: een
meester in de kunst van het
leven.
den op na zeven-en-twintig
volgens de titel van één van
zijn meer dan vijftig boeken
en het was zijn lust en zijn
leven ze te berijden en te
roskammen, om er mee te kun
nen pronken: glanzende, sterke
en fraaie hobby's die een mens
gelukkig maken.
Het geheim van deze bemin
nelijke mens was, dat hij alles
wat hij deed, goed deed; zo
goed dat hij weldra een gids
werd voor amateurs die dachten
dat ze al veel wisten. Weru
meus Buning wist altijd wat
meer, met aardiger en belang
rijker details, en hij bezat een
Hebt u dat soms ook, wanneer liet op het geven van een
cadeautje aankomt, dat gevoel van: Onder, de tien gulden
heb je eigenlijk niets meer? Onzin natuurlijk, want er zijn
talloze dingen die géén tien gulden kosten, maar voor goede
vrienden of kennissen doet zoiets voor het gevoel dan een
beetje „iel" aan.
En statistieken zullen ons
vertellen, dat we doodgewoon
meer cadeautjes weggeven,
dan pak weg tien jaar
geleden. We hebben aan Sin
terklaas gedaan, we doen mis
schien ook weer iets met
Kerstmis, omdat dan de vrien
delijke sfeer thuis uitnodigt
nog iets vriendelij kers te
doen: weer presentjes geven.
Maar wanneer de portemon
nee dan begint te gillen, om
dat daaruit zojuist ook al de
kalkoen en de rollade en de
kerstkransen en nog negentig
andere dingen werden betaald,
als die portemonnee dan gilt,
brengt die ons misschien op
dat „oude" idee: wie niet veel
kan uitgeven en toch iets wil
doen, die laat zijn vingers en
fantasie werken en die maakt
iets zélf.
BEETJE FANTASIE
Nu hoeft u niet in paniek te
bedenken dat u toch geen tijd
meer hebt om truitjes te brei
en of verdere handwerken uit
te voeren, want met vijf minu
ten fantaseren bereikt een
mens soms meer dan in een
uur zenuwachtig arbeiden.
Stel: uw dochter kan een
nieuw spiegeltje boven de toi
lettafel gebruiken. Wel, iets
dat dus nodig is en niet duur
hoeft te zijn. Maar die spiegel
blijft een spiegel. Wanneer u
nu (uiteraard) de kleuren in
haar kamertje kent, koopt u
een stuk plakplastic of plak-
stof (bestaat ook, onder meer
met vilt). De randen van de
spiegel kunt u daarmee versie
ren en het is reuze leuk om
wanneer u gebloemd materi
aal gebruikt bijvoorbeeld
de binnenste rand gekarteld
uit te knippen, zodat, de bloe
metjes „los" komen. Een roos
je dus precies langs de contou
ren uitknippen.
DIE DOOS
Wanneer u nog een goede,
stevige, ronde of vierkante
kartonnen doos bezit, kunt u
ook wat dat betreft met plak-
I plastic of plakstof aan het
werk gaan. Doos doodgewoon
beplakken (ook de binnen
kant). Geweldig geschikt om
losslingerend speelgoed van de
kinderen in op te bergen, ge
schikt als prullenbak, als para-
plubak, als opbergplaats voor
breiwerk, noem maar op.
Stevig, maar goed vouwbaar
karton kunt u gebruiken om
dat koele, zakelijke telefoon
boek in een nieuwe jas te ste
ken. Snijdt het iets breder en
langer af dan het telefoonboek
lang en breed is en beplak het
met stof. Wanneer u geen plak
stof kunt krijgen, kunt u met
een beetje slimmigheid ook ge
wone, losse stof gebruiken en
die met lijm vastzetten.
NACHTSPIEGEL
Wanneer u bijvoorbeeld nog
ergens in huis zo'n verrukkelij
ke ouderwetse stenen nacht
spiegel hebt staan of u ont
dekt zoiets op de rommel
markt dan zijn er geweldig
leuke „transfers" te krijgen
die zo'n ding onmiddellijk een
hip aanzien geven. Transfers
zijn vellen papier waarop fi
guurtjes staan, die u zonder
veel moeite op een glad vlak
kunt overbrengen, zonder dat
ze nog ooit zullen loslaten.
Een kwestie van de transfer
in warm water leggen, de on
dergrond losweken en de losge
komen figuurtjes stevig op het
onderwerp van uw keuze druk
ken.
Zo'n beplakte nachtspiegel
mét een leuk plantje erin doet
het „lekker gek" op een tiener-
kamer.
En wanneer u dan nog
steeds denkt: „Ach, ik geef Ti
neke totih maar een riks en
voor Jan zal het ook wel een
zakcentje worden", dan kunt u
nog iets leuks doen. Van wit
karton een (geld)envelopje zon
der flap vouwen en die zaak
aan de voorkant beplakken
met kerstmannetjes, denne-
boompjes of figuurtjes naar
uw keuze.
Toch altijd nog leuker dan
onder die denneboom heel za
kelijk uw portemonnee te ope
nen.
welhaast Florentijnse gratie
om die kennis over te brengen
zonder eigenwijs te zijn of de
ander de moed in de schoenen
te doen zinken.
Hij was een perfectionist.
Elk kattebelletje dat uit zijn
handen kwam, hoe onbenullig
ook: een verzoek om een
sauszweepje, of 'n gelukwens
bij een geboorte, werd gete
kend in een sierlijk handschrift
met allerlei krullen en tiere
lantijnen. Zo werd het vanzelf
'n schilderijtje dat zo in een
lijstje kon. Heel journalistiek
en letterkundig Amsterdam
wist in de oorlogsjaren dat wie
de frontsituaties voor Toe
broek, Stalingrad of Caen pre
cies wilde weten, het best te
recht kon in de flat van JWB,
waar de strategische stafkaar
ten het best waren en waar
gekleurde speldeknoppen de al
lernieuwste BBC uitzendingen
tot op de minuut en kilometer
bij hielden.
„Wat doet een bedelaar
met rode rozen"
Het woord Ludiek was in de
dertiger jaren nog niet zo in de
mode als nu, ook al was prof.
Huizinga's 'Homo Ludens' al
wereldberoemd. Maar Buning
mag er wel een vaandeldrager
van genoemd worden want
speels was hij. Er hangen bon
te guirlandes van legendes,
grappen en plagerijen door dit
welbestede schrijversbestaan.
Nog tijdens zijn leven mocht
hij meemaken dat versregels
van hem in de taalschat wer
den opgenomen, zoals: „En de
boer hij ploegde voort" en ook
„Wat doet een bedelaar met ro
de rozen?" Buning schreef in
oude spelling, omdat hij het
woordbeeld zo veel mooier
vond. „Eenig is toch veel unie
ker dan enig", zei hij, en „een
visch zonder ch heeft geen
schubben".
Jobs heette hij voor zijn
vrienden, een welhaast bijbels
fratemale figuur, op elk mo
ment van de dag goed voor een
levenswijs advies, een sonnet,
een oud recept met nieuwe
kruiden of een goed glas Bour
gogne. De Olifant noemden
de intimi hem, een naam die
paste bij zijn oubollige figuur
van gezagvoerder-op-de-grote
vaart-in-ruste. Toen hij de
zestig voorbij was kreeg hij
in zijn uiterlijk steeds meer
van die andere levenskunste
naar, de Amerikaanse schrijver
Ernest Hemingway, met wie
hij vaak de keuze van zijn on
derwerpen gemeen had:
Spaanse copla's, middeleeuwse
balladen opnieuw verwoord,
maar ook het krijgsambacht,
de stierenvechter, verhalen
over vis en schip en zee. Hij
had de scherpe ogen en neus
van een zeeman.
Hoe velen van de oude gene
ratie hebben het eigen land pas
leren zien met zijn ogen. Hij
was hun dichterlijke gids in
„Ik zie, ik zie, wat gij niet ziet"
een omvangrijke bestseller
voor wandeltochten, die elke
zilveren gulden welke men er
nu voor moet neertellen nog
ten volle waard is. Werumeus
Buning schreef ook „De Wereld
van de Dans", het eerste Ne
derlandse handboek over de
danskunst. In „Woestijn en
water1' bundelde hij een
EEN OUD VERS
Wat ik betreur te hebben niet
bezeten
Is het geluk van menig burger
man:
Den vrede van het huisgezin,
en van
De kinderen, die mee aan tafel
eten.
En ik weet wel. dat in mijn arm
gelegen
De liefste is bezwijmd van za-
ligheid.
Dat ik de stem ken van de
eeuwigheid.
En van het hart, dat mijn hart
is genegen.
Maar dit is alles niets, al deze
dingen,
Gezegend, en te min; 't is eens
niet meer;
Men hoort de vogels in de
hoornen zingen,
De jaren gaan, de winter keert
steeds weer,
De sterren staan. Ik heb niet
goed gekozen.
Wat doet een bedelaar met
roode rozen?
scheepsreis naar Spanje, een
tocht met een haringlogger en
een vaart rond Kaap Hoorn.
Maria Lécina is het meest ge
drukte vers van de Neder
landse letterkunde van deze
eeuw. Het kent slechts één ri
vaal: „Een voetreis naar Rome"
van Bertus Aafjes. Beide ver
zen naderen een oplage van
een half millioen exemplaren
elk.
Dat nieuwe lied waarmee
een zeeman zijn liefde betaalt,
moet, zegt Maria Lécina:
„Het moet in gedrukte letters
wezen
en er moeten honderd couplet
ten zijn.
En het moet in eerbare woor
den wezen
en het moet tweestemmig te
zingen zijn."
De blije lezer die nieuwsgie
rig de coupletten van dit lied
„gedrukt voor een zilveren gul
den" gaat tellen, ontdekt ont
hutst dat het er hon
derd-en-een zijn. Toen ik Jobs
een keer vroeg waarom hij dat
gedaan had, typeerde het ant
woord zijn speelsheid ten voe
ten uit: „Och, er is altijd wel
een idioot die gaat tellen, nou,
dan heeft hij wat voor zijn
moeite."
Nog tijdens zijn leven heeft
de dichter de voldoening
gesmaakt dat er een parodie op
geschreven is die een tiende
van de oplage van het origineel
heeft gehaald. Het ope
ningscouplet
„Maria Lécina loopt te zwieren
in groene zijde en zwart satijn
met vogels en rozen en anjelie
ren
in een doek zo wit als de ma
neschijn.'
inspireerde Kees Stip (tegen
woordig vooral bekend als
Trijntje Fop in Elsevier en als
Chronos in De Tijd) tot het
welhaast even befaamde:
„Dieuwertje Diekema staat te
draaien
in fil d'écosse en crêpe de chine
en menig man gaat naar de
haaien
die Dieuwertje Diekema heeft
gezien."
December was een maand
naar Werumeus Buning's hart.
Van de donkere avonden, het
volle glas, het houtvuur en de
versregels van de oude dich
ters. Hij vond het zalig: dat spel
met sierlijke, bont papieren sur
prises van Sinterklaas met rij
melarijen en speelse spotter
nijen, en de gloed van goedtoe-
bereïde maaltijden en zorgvul
dig gekozen flessen rond Kerst
mis; de ganzelever, het gevulde
kapoentje en het teentje knof
look.
Hij moge dan tien jaar dood
zijn, zijn fijnproeversgeest is
nog overal voelbaar: in de ge
dichten die onder onze kinde
ren de ronde doen, in de ma
nier waarop uw vrouw de sla
mengt, of Uzelve met uw wijn
handelaar praat, in de wandel
tochten van de ANWB, de
bladspiegels van Enschede's
beste uitgaven, in de
boodschappenlijsten waarmee
u in de SuperMarten uw Kerst
diner dat extra toefje probeert
te geven, maar ook nog in het
repertoire van onze dansge
zelschappen en de Shakespeare
opvoering van het toneel, hij
heeft ons aller leven verfraaid
en veraangenaamd, en ons
dankbaar gemaakt voor het be
zit van onze zinnen, en voor
het feit dat we wezens willen,
zijn die ook werkelijk leven.
KOREN DER ENGELEN MET KERSTNACHT
Hoor hoe de herders zingen met hunne beste stem:
Er is een kind geboren en zij herkennen hem.
De menschheid was verloren, maar hij heeft haar verstaan,
Die wij eens mochten loven is tusschen hen gegaan,
Voor luttel snelle jaren in allergrootste pijn,
Zoo zal óns laatste zingen maar voor kort afscheid zijn:
Eere zij der hemelen fonkelendste ster
Die dezen heeft beschenen te Bethlehem van ver.
Geen zon en maan mocht schijnen op dezen nieuwen dag;
Een nieuwe ster is opgegaan waar dit kind lag.
Die alle hemelen wentelen laat, eere zij den Heer.
Hij zond van duizend lichten een op aarde neer.
Van duizend duizend lichten het allerliefste licht,
Een moeder bij te lichten waar dit kind ligt.
Der menschen hart is duister, maar duister middernacht.
De lichte dageraad is na, zoo lang verwacht.
Zij zullen niet op eens bestaan, in eenen korte dag,
Al wat er was verwachten, waar dit kind lag.
Deze verzen zijn, met toestemming van de uitgever, ontleend aan de
„Verzamelde Gedichten" van J. W. F. Werumeus Buning, Uitgave Em. Que-
rido, Amsterdam.
Het handschrift van J. W. F.
Werumeus Buning.
In elke Albert Heijn SuperMart glinsteren en twinkelen de feestelijke versieringen die de sfeer
rond de kerstdagen scheppen. Er is veel dat n zal interesseren, niet in de laatste plaats de
feestelijk-voordelige prijzen. U komt toch ook!
Adventster 50 cm,
voor sfeervolle verlich
ting.
Bijpassend snoer (2i meter), met fitting en
stekker met Kema-keur 1.75. Bijbehorende
gloeilamp 65 ct.
Kerstklok die 'Stille
nacht, heilige nacht'
speelt. Trek aan'de
klepel en het melo
dietje begint te klin-
Doos met"twee, 30 cm
lange kaarsen met
'gekleurde ringen.
20 cm hoge nol-lan
fcaam van goudkleu
rig staniol.
Grappige tafeldeco
ratie voor de kinde
ren - denneappeltje
in de vorm van een
kerst- of sneeuwman.
Hangpalm
met zes
Yvs zilver
kleurige
takken.
Grote kerstman als
opblaaspop. 56 cm
hoog.
•Forse stompkaars,
klassiek model, 15 cm
lang, doorsnede 5 cm,
rood of wit. Blijft
urenlang branden.
Corsagetakje voor
feestelijke tafeldeco
ratie.
Kerstboomstandaard. Onbreekbaar
plastic. Met brede gleuf voor onbelem
merde watertoevoer. 27 cm 0.
Sneeuw in spuitbus.
Eén druk op de knop
en het sneeuwt. Vol--
doende om twee klei
ne of één grote boom
te laten 'ondersneeu
wen'.
Oin zelf bloemstuk-
jes op te maken:
zakje met 5 pepers en
6paddestoelen.
Grote bol in honing-
raatvorm met prach
tige multi-kleur en-
effecten.
Slinger van 5 meter
zilverkleurige lamet-
ta of slinger van 3
meter sneeuwlamet-
ta.
Deurhanger. Vrolijk klingelen de vijf
klokjes, als de deur opgengaat.
Kersttak van groen
lametta met denne-
appels en lint voor
wand- -of tafeldeco
ratie.
Deze zwart gemoffel
de metalen kandelaar
is geschikt voor vele
soorten sierkaarsen.
Keuze uit twee model
len.
Mooie gothische di
nerkaars, 29 cm lang.
Keuze uit vele kleu
ren. AH's eigen merk,
dus voordelig.
Voor de kinderen-
Kerstman, 30 cm
hoog, helemaal aan
gekleed met echte
baard en muts.
50
Kerstman op slede,
volbeladen met pak
jes, om in de kerst
boom te hangen.
Kaartenhouder met
45 klemmen. Geen
kerst- of nieuwjaars
kaarten meer aan de
muur, hang ze 'aan.
de lijn'.
6 Kerstmannen op
chenille draad.
Zilverkleurige glas
slingers. 2 stuks, elk
100 cm lang.
Bij gothische kaarsen
past deze heldere gla
zen kandelaar bijzon
der goed.
Sierkaarsen, 10 cm
lang, modem van
vorm. In vele kleuren
beschikbaar.
2 stuks l!s
ch
albert heijn
H
'•y
a - p
f ir. vjc,
a ...J#
t jat,..
/.v<h
nil Ati.-
- - --•
if Veccr.
•-
'jf
f-- 4 ««*-
- L r.
mtmè
r??
9?
Weinig bekend is dat de
kerstboom, zoals deze nu,
versierd en wel, stralend met
kaarsen en glinsterslingers, in
de huiskamers (en ook wel bui
tenshuis op pleinen en soms
ook in tuinen) verschijnt, ons
via Engeland heeft bereikt.
Daar was het de prins-gemaal
van Koningin Victoria, die de
boom uit zijn vaderland
Duitsland invoerde voor zijn
(talloze) kinderen.
Na zijn vroege dood in 1861
(hij was toen 42 jaar oud) bleef
zijn hem hevig toegewijde
vrouw (die een volle nicht van
hem was) deze Duitse traditie
handhaven en maakte er zo
een soort mode van. Zij schreef
in haar dagboek over een an
dere Duitse gewoonte tijdens
het Kersfeest n.L het blazen
van een fanfare op trompetten:
„Dit gaf een mooi en plechtig
effect en het ontroerde de lieve
Albert hevig; hij werd bleek
en kreeg de tranen in de ogen
terwijl hij mijn hand warm
drukte. Het ontroerde mij ook
want ik voelde dat hij nu zou
denken aan zijn geliefde va
derland, dat hij voor mij had
verlaten". Zij heeft haar gehele
leven lang in haar wedu-
wenstaat (zij stierf pas in 1901)
terwijl zij toch verder niets
wilde weten van feesten etc.,
de kerstboom doen plaatsen en
zij gaf daarbij dan enorme
feesten met geschenken voor al
haar verwanten, het personeel,
de pachters en de kinderen van
naburige scholen. Haar opvol
ger, Koning Edward VII, en Ko
ningin Alexandra handhaafden
de tot traditie gegroeide kersfr
boom en plachten op hun land
goed Sandringham, behalve de
gebruikelijke kerstgeschenken,
ook vijftienhonderd pond vlees
te verdelen onder hun pach
ters.
