Openhartig gesprek i
DE KLANT BIJ DE NEUS NEMEN
IS DOM EN KORTZICHTIG
b Antoni Jensen
uitwierp liet
IH-versheids-eraWeem
Franse
KROON OP HET UITERLIJK
■immuun
DEENSE
KUNSTENAAR
TEKENDE
LLER -11 DE-B A D P V k-1N F OIï \I ATIE
NIEUW BIJ AH-
Een (goed gekozen) hoed betekent voor jong en oud:
Voorstel 121/2%
rente op
klantenobligaties
wsblad van
Albert Heijn N.\. - Zaandam
Aller
Hand©
HOnJtTRAKCICR
SAHO01000144
Alierfiande paasnummef 1968
Paasnumuier 1968 oplage 1.829,000
13e jaargang no. 3 (143)
Er zijn instellingen die controleren of de Nederlandse consument bij de neus
genomen wordt of niet. Om maar drie namen te noemen: Consumentenbond en
de twee televisieprogramma's ..Uitgerekend" en ..Koning Klant". Met de deur in
huis: Vindt Albert Heijn dat prettig? ..Ja", zegt de lieer A. Heijn. president,
onomwonden. ..De Consumentenbond is een uitstekende instelling en de twee
tv-programma's zijn zeer goed en nuttig. Ik wil er alleen meteen iets bijzeggen:
de mensen achter deze „instellingen", dragen een grote verantwoordelijkheid.
Wie hier nonchalant te werk gaat kan een levensgrote fout maken".
De Nederlandse huisvrouw I
wordt prijsbewust genoemd. En J
gevoelig voor kwaliteit. Dat is j
ze ook, maar dat kan ze alleen
zijn wanneer ze vergelijkt.
dat, hoe kan dat, wat is daar- mensen altijd, andere mensen
van de oorzaak? We hebben de I soms, maar nooit alle mensen
A. Heijn, president
i Antoni Jensen
£EN artikel in het vo
rige nummer van Al-
ler-Hande heeft al duide-
'ijk gemaakt, dat Albert
Heijn „Alles verser bij AH"
er echt mag stellen. Neder
land zal in de komende
nadrukkelijk met deze
vaarheid worden gecon
fronteerd, o.m. via een ad
vertentiecampagne in de
pers. In de filialen zul-
n de affiches en uit te
iken drukwerkjes erop
'ijzen, dat AH op het ge-
ned van versheid een voor-
instaande plaats inneemt.
Iet embleem voor deze ac
tie, een boompje, is ontwor-
)en door de veelzijdige |i
jeense kunstenaar Ib An-
oni Jensen.
Hij behoort
tot die catego
rie van mensen
voor wie eigen
lijk allang geen
grenzen meer
bestaan. Deze
bijna 39-jarige
Deen heeft van
de hele wereld
zijn werkter-
iln gemaakt. Dat is natuur
lijk niet direct in één slag ge
leurd. Hij kreeg zijn opleiding
de Dansk Klichefabriek en
Dansk Reklame, waarna hij
zijn kleine vaderland verliet
zich in Duitsland, Zwitser
and, Italië, Frankrijk en de
Verenigde Staten verder in de
afische kunst te bekwamen,
daden met een enorme bage-
aan opgedane ervaring
«rde hij in 1967 terug naar
kopenhagen, om zich daar als
elance-ontwerper te vesti-
;en.
Ib Antoni is niet vaak in
ijn atelier in de Deense hoofd-
itad te vinden. Zijn naam is
angzamerhand zo'n begrip ge-
Worden in de wereld van re
pine en publiciteit, dat gro-
e concerns in vele landen el
kaar bijna verdringen om zich
van zijn diensten te kunnen
'erzekeren. Zijn affiches zijn
te zien in de ondergrondse
van New York en langs de
grote autowegen, en zij waren
blikvangers voor Deense
weken in o.a. Stockholm, Dal
las, Rome, Parijs, New York,
Monaco en Londen. Hij werk
te voor Shell, Unicef, Holiday J
on Ice, Volvo, Time Life en ij
dé Brusselse automobielten
toonstelling van 1963.
Ook in ons land is Ib Anto
ni Jensen, die ook tapijten,
""rdijnen en porselein ont
werpt, al jaren een goede be
kende. Hij droeg zijn steentje
°a- bij aan vier films voor de
Nederlandse televisie en was
verder o.m. actief voor Bols (niet
Jan., maar die van de likeu
ren). de Jeugd-Melkcampagne
en reeds meerdere malen voor
Albert Heijn.
De man die thans voor AH
een boom heeft getekend en
in Tokio, Milaan, Toronto en
Los Angeles onderscheidingen
verwierf, is een naar perfec
tie strevend kunstenaar. Druk
kers pleegt hij tot wanhoop te
brengen door tot het laatste
ogenblik te blyven controle
ren en corrigeren. Een boom
valt niet met de eerste slag,
zou het devies van Ib Antoni
Jensen kunnen zijn.
Er is hardop gezegd: „Als
consument word je beduveld
bij het leven". Er is ook ge
zegd: „Kortingen en tijdelijke
aanbiedingen zijn bijna altijd
holle frazen". Dat is gewoon
niet waar en de consument
weet dat, omdat de consument
zelf de eerste is die kan contro
leren.
Glazen huis
„Er gebeuren in ons land na
tuurlijk wel eens gekke din
gen", zegt de heer A. Heijn.
„Als ik bij ons eigen bedrijf
blijf: Kijk, als wij stomme din
gen doen, dan ziet de klant dat
direct, want we zitten in een
glazen huis. We proberen, net
als de mensen die die twee te
levisieprogramma's maken, ons
best te doen. Men mag daar
voor die camera's best eens een
fout maken, wanneer men ons
dan ook maar de gelegenheid
geeft die fout recht te zetten,
wanneer we de vergissing kun
nen aantonen."
En ineens zegt de heer Heijn:
„Wat jammer dat dat rijstver-
haal zo de wereld ingeslingerd
is zonder dat er geverifieerd
werd." Wij hebben er al eerder
over geschreven. Dat is een ty
pisch voorbeeld.
\i<»f moeilijk
Dat rijstverhaal...
Het is soms goed man en
paard te noemen en het begon
met deze opmerking: „Nog niet
zolang geleden kostie de In
stant rijst van Albert Heijn
92 cent per pak, toen een tijd
je 85 cent in een tijdelijke
aanbieding en daarna één gul
den; dan raakt de huisvrouw
in de war en drie verschillen
de prijzen in korte tijd is ons
wat gortig."
Ja en dan? Waarom gebeurt
vraag voorgelegd aan de heer
Heijn.
„Het is niet moeilijk om het
antwoord te geven", zegt hij.
„Maar ik heb er wat cijfers en
data bij nodig, daar kom ik
niet onderuit. Kijk, per 1 mei
1965 kostte de rijst die een
belangrijke rol speelt binnen
de EEG 85 cent per pak
verkoop.
„Op 1 februari 1967 werd de
prijs bij AH met vier cent
verhoogd en kwam op 89 cent
per pak.
„In september 1967 moest de
prijs weer worden verhoogd en
ging bij ons met drie cent naar
92 cent per pak.
„Ik moet nog even met cij- j
fers doorgaan", aldus de heer
A. Heijn. „Begin november j-
1967 moest de prijs maar mei
liefst acht cent naar boven. Wij
hebben deze verhoging toen
uitgesteld, omdat de voorberei
dingen voor (ta reclame-aanbie
ding al waren getroffen en j
men met de productie was
gestart. Deze aanbieding is ge
woon doorgegaan en wel een
week lang: een pak rijst van 92
cent voor 85 cent. En na die
aanbieding hebben we de prijs
met acht cent verhoogd tot
één gulden; dat was december
1967."
De heer A. Heijn is nog even
heel duidelijk: „Een verhoog
de verkoopprijs van rijst is af
hankelijk van de prijsstijging
op de wereldmarkt en van de
bepalingen in de E.E.G.."
Omnoi/rJij/.
De heer Heijn herinnert aan
een bekende uitspraak, waarin
wordt gezegd dat men sommige
11 i j d bij de neus kan ne
men.
„Als iemand bij ons een pak
rijst koopt om even bij dat
onderwerp te blijven en het
deugt niet, dan komt hij ge
woon niet meer terug", zegt
hij. „We zitten in dat glazen
huis, waar ik het al over had;
het is niet alleen ons eigen be
lang om de klant niet te be
duvelen, maar het is zelfs voor
ons onmogelijk. Want er zijn
wel mensen die denken dat
„de" klant dom is, maar ver
geet dat maar onmiddellijk.
lie leven mi
Wat de heer Heijn binnen
die EEG nog maar altijd een
vreemde en opvallende zaak
vindt is, dat iedereen steeds
gehoord wordt van wegen
bouwers tot mijndireeties
maar nimmer de consument.
Welke klant weet waarom
hij nu een stevige prijs voor de
sinaasappelen moet betalen?
Wie weet dat Duitsland en
Frankrijk tot overeenstemming
kwamen over de afzet van hun
voorraden graan en dat Italië
ook akkoord ging. mits het
even niet zijn sinaasappelen er
tussendoor mocht glippen? Zo
dat Italië, met aanmerkelijk
minder sinaasappelen dan
Spanje, toch de prijs binnen de
EEG bepaalt... en de klant be
taalt.
„Als je over die EEG praat is
het natuurlijk bijzonder plezie
rig te kunnen vaststellen, dat
onze kleinkinderen het prettig
zullen hebben, maar wij leven
nu", zegt de heer Heijn.
Graufi zelfs
De consument beschermen
tegen prijsopdrijvingen en
tweederangs-kwaliteit? Voor
de klant controleren wat hij
gaat kopen of gekocht heeft?
Graag zelfs.
Maar niet scoren wanneer er
niemand aan „de andere kant"
in het doel staat en ook graag
informeren waarom een be
paald artikel in prijs omhoog
ging, voor men zijn kritiek
loslaat.
Dat is het werkelijke belang
van de klant.
.Sprekende dessins en seluiin-oplopenrie. sjankmakende
coupenaden camoufleren liet teveel aan maag: een v-vormig
decolleté is daar op zijn plaats. Ken model van Jant/.eu
.,Yahiga". Op pagina 9 vindt li een uitgebreid artikel over
badpakken.
Toost is een heerlijk eten en
een gezond eten. Wie aan de
lijn 'doet zal graag een knappe
rig toostje consumeren in
plaats van een verse boterham.
Toost laat zich genieten als
snackje, bij de soep, aan het
ontbijt (vooral voor de trage
eters!) en als de kinderen met
grote trek uit school komen zal
zo'n Frans toostje met wat jam
bij een kopje thee wonderen
verrichten.
De Franse toost Is ongeveer
anderhalf maal zo groot als de
bij ons bekende toost, de houd
baarheid is bijzonder groot n.l.
zeker 6 a 7 weken. In de door
zichtige verpakking bevinden
zich twee apart verpakte rijen
van 16 stuks toost en dit pak
van 32 stuks totaal kost slechts
80 cl.Doordat de toosts alle
maal exact het zelfde model
hebben is een zeer strakke ver
pakking mogelijk, hetgeen de
houdbaarheid zeer bevordert.
En nu we het toch over deze
Franse toost hebben, wat
smaakt deze toost verrukkelijk
bij alle mogelijke slaatjes!
Als altijd zijn de Fransen
groots op culinair gebied, iets
wat ze ook weer bewijzen met
de fantastische winkeltjes waar
Hoe toch is de houding
van de Nederlandse vrouw
ten opzichte van de hoed
Dat is een brandende
vraag voor wie, op het ge
bied der mode (ook), be
langstelling heeft voor zijn
lieve landgenoten, maar
het is een bepaald vlam
menspuwende vraag voor
wie in hoeden handelt of
voor icie hoeden fabri
ceert. Dat verklaart dan
ook het onderzoek dat de
Commissie Detailhandel in
Dameshoeden heeft laten
instellen over de vraag:
Hoe staat de vrouw tegen
over de hoed?
Het blijkt nu dat de da
meshoed een sterke positie
heeft als onmisbaar onderdeel
van verzorgde kleding en dan
vooral bij bepaalde feeste
lijke of plechtstatige gele
genheden. En daar dan blij
ken vooral de rijpere vrou
wen, de beter gesitueerden en
de gelovigen de hoed te dra
gen. Zij allen achten de hoed
een essentieel onderdeel van
de verzorgde verschijning. In
deze kringen acht men zich
niet gekleed zonder hoed. Bij
de jeugd is dat (nog) niet het
geval al zijn er tekenen (me
nen wij persoonlijk) dat, van
wege de grillige sprongen van
de kindermode, de hoed heel
wat vaker (in de vorm van
een opmerkelijk petje, een
baretje, een flaprandhoedje
etc.) op de warme, glanzende
bollen van onze meisjes en
jonge vrouwen terecht komen
dan men zou verwachten.
Bij een Italiaans model van
Clara Centinaro van uil-wollen
crêpe wordt een hoed gedra
gen die doet denken aan de
mode rond de jaren dertig,
liet is een cloquemodel dat
vele vrouwen hogelijk flat
teert. Het is mode! De folo is
van Ente Moda in Turijn.
Minder-goed-gesitueerden
vinden het dragen van een
hoed ook niet zo nodig. Dat is
jammer, vinden wij.
Want hieruit blijkt dat vele
vrouwen niet beseffen dat het
dragen van een hoed haar
aantrekkelijkheid verhoogt!!!
Een hoed heeft (zeggen wij)
vele voordelen: een hoed be
dekt het hoofd op aangename
wijze, een hoed accentueert
bepaalde voordelige trekken
van het gelaat en een hoed
„kleedt af": maakt de vrouw
tot harmonisch geheel. Een
mooie hoed maakt van een
aardige, jonge vrouw, die wat
aanmodderde, met een hoofd
doekje, een schoonheid. Een
mooie hoed accentueert het
modesilhouet. En wat een on
zin om te menen dat een hoed
„iets is voor ouwere minse"!
Daarom: het jonge, frisse,
mooie vrouwengezicht moet
omlijst worden of be
kroond met een goede, een
goedgekozen, een modieuze
hoed. Dat zeggen wij, maar
wij weten dat de heren van
de hoedenbranche het er he
lemaal mee eens zijn.
Nu blijkt aldus deze he
ren dat sommige vrouwen
drempelvrees tonen en dat
vooral omdat zij niet weten
dat een hoed zo buitengewoon
kan flatteren. Wat énig staat
een hoed niet boven een smal.
tenger, stralend gezicht!
Daarom: jongere én oudere
vrouwen: werp de hoofdlap
in de vuilnisbak en koop een
hoed. Dat hoeft werkelijk
niet meteen een bruidsmoe-
dermodel te zijn of ^en extra
vagant pluimenfregat. Wel
nee: kies een modieus model
en maak daarmee eindelijk
uw verschijning af.
LEEFTIJD EN HOED
Goed: enkele cijfers uit het
bewuste onderzoek.
Vier percent onzer vader
landse vrouwspersonen
draagt nimmer een hoed. Dat
is niet veel. Maar, aan de an
dere kant: slechts zeven per
cent draagt altijd iets op het
hoofd. De grote massa zit in
de 89 percent, die zo nu en
dan een hoed op heeft. Daar
mee heeft natuurlijk het weer
veel te maken. En hier blijkt
dat de hoed (en de muts en al
die haaktoestanden en
pluisflappen en bontdeksels
en frommelgevallen, die men
de schedels ziet dekken) een
praktische functie heeft voor
de meeste vrouwen en als hij
dan nog leuk staat ook is dat
meegenomen. Wie modieus
wil zijn en mee wil gaan, die
moet de hoed invoegen in zijn
garderobe niet (alleen) als
beschermer voor het koppe
tje, maar daarbij als accent
op eigen aantrekkelijkheid en
schoonheid. Dus: een hoed in-
plaats van zo'n vormeloze
muts! Dus: een hoed inplaats
van benauwde armoelapjes!
Dus: binnen het raam van ons
klimaat zo mooi mogelijk
proberen te zijn! En; ook des
zomers eens een hoed dragen!
Jonge vrouwen van 1624
dragen geregeld of wel eens
een hoed in een percentage
van 20; een vijfde van deze
groep dus. Van 25—34 jaar is
dat 32 percent; van 3549
jaar is het 52 percent en van
50—70 is het 85 percent.
Voor vervolg zie pag. 2
Zonnehoed van Ricci gemaakt van rode para (een fijn stro-vlechlselmet gele band. die gedragen wordt
op een omboorde vierkante .-jaal van bijpassende kleur (een grapje waarmee men, op luxueuze boule
vards, bepaald opzien kan baren).
alle mogelijke kant en klaar
hapjes zowel koud als warm te
koop zijn.
Eén is er in Parijs en dat
heet zeer toepasselijk „Little
Pig"! Ik heb een keer in alle
rust geprobeerd te tellen hoe
veel verschillende slaatjes, los
in grote schalen (verkoop per
gewicht), en opgemaakte hap
jes in schelp of staniol bakjes
er uitgestald stonden en het is
met niet gelukt. En dan moet
u niet denken dat er iedere
dag hetzelfde assortiment staat
te wachten op de cliëntèle,
want dat varieert ook steeds.
Alle mogelijke soorten ham
staan er, gesneden en weer
precies in de vorm terug ge
legd. klaar om ingepakt te
worden. De Fransen eten ham
namelijk niet flinterdun
gesneden op boterhammen, zij
eten een flinke plak ham met
stukjes knappend stokbrood al
clan niet in gezelschap van een
klontje boter. 1
Het meest bijzondere vond ik
echter de enorme warmplaat
langs één wand die vol stond
met grote bakken met de meest
verrukkelijk gebraden vlees
soorten, geroosterde kipjes,
verse groenten, rijst, kommen
met sauzen, spaghetti, aardap-
pel-purée, gebakken aardappel
tjes, alles dampend en wel en
per gewicht te koop.
Tegen twaalf uur begint de
verkoop en in een ommezien
staat er een lange file mensen
buiten, geduldig te wachten tot
men het heerlijks bereiken
kan. De warme gerechten kan
men alleen dan kopen, de kou
de schotels de hele dag, slechts
's zondags-middags sluit Little
Pig zijn deuren. (Wie mompelt
daar wat?!)
c
Het jaarverslag over het
boekjaar 1967 zal omstreeks 22
april a.s. verschijnen. Aan de
op 3 mei a.s. te houden alge
mene vergadering van aan
deelhouders zal worden voor
gesteld het dividend op de ge
wone aandelen over het boek
jaar 1967 vast te stellen op
20%.
Indien dit voorstel wordt
aanvaard, zal op de 4% winst-
delende klantenobligaties per
1 juli a.s. 12betaalbaar
zijn, waarvan 4% interest en
8 !g uit hooide van het
winstdelend recht van deze
obligaties.
De omwisseling van de hui
dige aandeel bewijzen van
1.000,nominaal in nieuwe
aandeclbewijzcn, vertegen
woordigende 50 aandelen van
J' 20,nominaal, zal binnen
kort plaatsvinden. Voorts is
besloten het geplaatste aande
lenkapitaal met 7.750,000,
nominaal te vergroten door
een emissie met voorkeurs
recht van de aandeelhouders
in de verhouding één nieuw
aandeel voor elke twee oude
aandelen.
De koers van uitgifte zal
kort vóór het verschijnen van
het prospectus worden bekend
gemaakt.
Buitengewone omstandighe
den voorbehouden zal het di
vidend van 20%, op het ver
hoogde aandelenkapitaal ge
handhaafd kunnen worden.
