mi KAN ZAL ER BIJ ZIJN
7&wVl
een dode rat
I25
cd
n
OPEN
VAN
BRIEF
CISKA
If 25 JAAR GELEDEN
We waren al blij met
iverpelijke
liedjes
Restaurant Oud-Leusden nu Alberts Corner
Appelsap
V
VIVADE NIEUWE (KOUSEN)MOBEKLEUR
27 mei - reünie van Birmagangers in Scheveningen
Goed
iekeken
door
P.W.
RUSSEL
spaar nu bij
AH Instant
agere Cacao
f35.-
X
Q in handige
:eoware-beker
Instant cacao
(in handige beker)
Gebakken satés
IL 1967
ALLERHANDE
(Advertentie)
moeilijk denken
„Nou gaat nel spannen
.Tralies, dikke muren
de mooiste dingen voor tafel-en-keuken
(vér beneden de winkelprijs)
De lettercegeltje* op de
achterzijde van de Knorr
eoepzakjes hebben nu waarde
A Vraag
de nieuwe
spaarfolder
bij uw winkelier
nderd dagen zouden ze „UIT EN THUIS"
ÜJN, Wim Kan met zijn ABC-cabaret, toen men in
,ber 1939 naar (toen nog) Nederlandsch-Indië op
iée ging. „De Keizer van Japan, in nauwe samen-
ing met zijn gehoorzame onderdanen, maakte er 2279
van", zegt Wim Kan. „Corry en ik waren drieën-
jf aar van elkaar gescheiden; zij op Java ik in
rwouden van Birma en Siam, werkend aan de spoor-
van de dood."
moest transporteren. „Ik was ge
kleed in een soort groene zak met
knopen die me er als een idioot
deed uitzien", aldus Wim Kan.
Het was mijn eerste contact met
„Jan", zoals het Knil in de wande
ling genoemd werd en zo'n slecht
zittend uniform heette „de jurk
van Jan". Toen ik zo'n goede twee
jaar later ergens diep in Birma
een quiz leidde en één van mijn
vragen luidde: Wat is „het groene
zootje?" kwam dan ook vlot als
antwoord: „Het leger van Jan"."
KAN ergens in
iritserland piekert hard-
Gelukkig zijn wij „railroad-
alles vergeten wat ons
sombere dagen werd be-
i wat we ons hadden voor-
n." Eigenlijk is het niet
ial waar wat hij zegt; er
onderden gebeurtenissen uit
ren die men niet vergeten
n er zijn handenvol liedjes,
kt in die oerwouden rond-
r Birma-lijn, die Wim Kan
trgetcn is. Hij zal ze laten
ook, op die 27ste mei, wan-
le eerste reünie van Birma-
rs in Scheveningen wordt ge-
Jawel, Wim Kan zal daar
Contact met Jan
de oorlog met Japan uit-
ras hij met zijn ABC-caba
Sumatra. „Onze eerste zorg
m naar Bandoeng, onze mo
e-bestemming, te komen,
te doen gebruikelijk was al
ii iteen in de war: de treinen
n om onverklaarbare rede
eens langzamer te rijden, de
vorderden stapvoets, ïnlich-
;entra gaven verkeerde ant-
maar het lukte ons
tn op 10 december 1941 vei-
wel Bandoeng te bereiken.'
n Kan werd omroeper
generale staf. Corry
volgde een cursus
hulp bij ongelukken
Dist C o r L e m a i re bestu-
hoe je gewonden van het
1 naar veiliger oorden
suiker, inhoud 200 gram
rme of koude melk toe
gen, éven roeren, klaar!)
Samen
voor
slechts
Ekcoware-beker kunt u
h gebruiken voor lunch
camping. Veilig in tas en
'd. Sluit luchtdicht af.
'aart de verse smaak van
me en koude dranken.
albert heijn
een korporaal, een man met een
ontstellend gemeen gezicht, die
naar geen enkele klacht wilde
luisteren en altijd eindigde met:
That's the war".
De vriendelijkste Japanner die
ik er gezien heb was een man,
die mij door de tralies van het
grote hek een boeket bloe
men bracht. Waarom en waar
voor zal een eeuwig raadsel blij
ven. Hij zei er geen woord bij en
maakte ook geen enkel gebaar.
De bloemen heb ik 's middags
meegegeven aan ons begrafenis
corvee. Drie maanden na ons
vertrek uit Tandjong Priok wa
ren er 280 man van de 1700 ge
storven. Ze werden begraven op
het kerkhof van Rangoon en de
Birmanen stalen de houten krui
sen van de graven, want hout
bracht in de stad geld op."
Aan het einde van dat 1942, op
Pak maar in!
21 december, vertrokken de
zeshonderd nos* enigszins fitte
mannen (van de oorspronkelijke
groep van 1700) in een klein
scheepje van Rangoon en bereik
ten in één nacht en één morgen
Moulmein.
Wim Kan: „Kerstnacht vierden
we in de intieme gevangenis van
Moulmein. Op de ochtend van de
Eerste Kerstdag vertrokken we
per trein, keurig verpakt met veer
tig man in kleine beestenwagens,
naar Than'byuzayat. het ba
sis-hospitaalkamp van de werkers
aan de Birma spoorlijn. De och
tend na onze aankomst werden er
op het kerkhof van ons nieuwe
kamp drie mannen, die een ont
vluchtingspoging hadden gewaagd,
in naam van de keizer doodgescho
ten.
De Nederlanders stonden bij de
Engelsen, Australiërs en Amerika-
nen fÈ
Als alles goed gaat
dert ie d'r door!
„Ja, dia papajaplantjes"
Mannen, nou gaat het spannen leen van zijn inspectie-reizen van
I zijn hongerkampen informeerde
hij eens naar de hygiëne. De Ne-
Struik bezet?
dërlandse overste die hem
woord stond deelde mee dat er
nogal wat besmettelijke ziekten
voorkwamen.
Pinksteren 1943: geallieerde bom
menwerpers zien het kamp voor
een belangrijk militair doel aan.
Bommen. Wim Kan: „Ik zat hele
maal alleen in een diepe kuil en
verwonderde me erover, dat de vo
gels tijdens zo'n hels kabaal toch
bleven fluiten. Even later vertelde
men mij, dat er gemitrailleerd
was! Het waren geen vogeltjes,
maar kogeltjes! Het kostte veel do-
den en gewonden. Vierentwintig
uur later verlieten we Thanbyu-
zayat om hogerop langs de lijn on-
:lsen, Australiërs en Ameruca-1 ze tenlen te gaan opslaan." Het
bekend als de beste saboteurs. d kletsnat onde
„De bruggen werden door hen
niet met „Delftse eeuwigheidsbe
grippen" maar met begrip voor
het tijdelijke" gebouwd en 's
avonds zong Wim Kan in het
kamp:
Jongens, de brug is bijna
klaar.'
Jongens, nog twee-drie balie-
kies maar.'
Mannen, nou gaat het span
nen,
Nog één zo'n rotbalk en de
boel zakt in mekaar'.
Jongens, de brug is jofel hoor.'
Jongens, straks komt de Bir-
maspoor
werd een kletsnat onderkomen
dat eens op een kamp leek, met
hutten zonder daken in een regen
die niet ophield en iedereen tot
op de botten nat maakte.
..Tastend vind ik de weg naar
een soort kreupelbosje'', aldus
Kan. „Is deze struik bezet, infor
meer ik bescheiden. Als je je bek
houdt ken je er nog wel bij, deelt
een stem mee, je kop en je lijf
hieronder, maar niet bewegen an
ders gaat het weer lekken."
Wim Kan herinnert zich:
„Zijn er ook ratten?" vroeg Na-
gotomo. „Jawel", antwoordde de
overste, „daar wordt steeds jacht
op gemaakt." - „Goed, deelt u de
mensen dan mee dat het Japanse
keizerlijke leger voor elke dode
rat 25 cent zal uitbetalen." Maar
de Nederlandse overste, die niet
bang was uitgevallen, antwoordde:
,,Ik denk niet dat u ze daar voor
krijgt. De jongens koken ze en
eten ze op en als ze ze al verko
pen, brengen ze tenminste een roe-
pi op. Het is het enige vlees dat
ze hier krijgen."
Begin 1944: „Ik bevind me op
een historische plaats, op de grens
van Birma en Siam, de Drie Pago
den Pas. Iemand weet, achter de
pagoden, nog een plasje waar nog
een goede decimeter water staat.
Als jongers van de railroad ken
nen we de techniek van het ba
den: voorzichtig met je etenspan
water scheppen, dan drie meter
van de poel af gaan staan en de
inhoud van je pan over je li
chaam uitschudden."
NIEUW BIJ AH
EEN KOP KOFFIE is heerlijk
op zijn tijd. Een kopje thee
ook, natuurlijk. Maar een mens
wil ook wel eens iets anders. Bij-1
voorbeeld een kop chocolade met I
een bros kaneelbeschuitje.
Wat een uitkomst betekent daar
om het nieuwste snufje van Al-
bert Heijn: de I.M.C. Oftewel: del
Instant Magere Cacao (van 27 J
april af in de filialen verkrijg-1
baar). Heerlijke cacaopoeder, ver
mengd met suiker, zo fijn, dat uj
het naar wens met koude of war-
me melk alleen maar hoeft aan tc
roeren en uw drank is klaar. Ook
weer eens iets anders voor de kin
deren in plaats van al die frisdran
ken.
Rat: één roepi
Over de zogenaamde derde bran
che-kampen van de Birmalijn
heerste de kclonel Nagotomo. Op
Wim Kan soldaat-omroeper
was eroij toen op zaterdag
maart 1942 dat laatste commu
niqué per radio kwam: de
toestand is ernstig doch niet hope
loos. Een dag later kwam de mede
deling dat het Knil als eenheid
had opgehouden te bestaan. „Die
zondag hadden Corry en ik toen
een beetje dom naar elkaar zitten
kijken. Op het kantoor van onze
omroep was niets meer te doen.
Aan ontvluchten van Java viel
niet meer te denken. De val was
dicht. We zaten gevangen."
Op vrijdag 13 maart 1942 kwam
het bericht: melden. Wim Kan ver
trok, per fiets. „Als het niks is,
kom je dan gauw weer thuis",
riep Corry Vonk hem na Maar
het was wél wat, deze keer, en
het duurde precies tot 16 augustus
1945.
Eerst werd ik met vele landge
noten opgesloten in het Landsop-
voedingsgesticht. Tralies, dikke
muren. „Samen met mijn vriend
Niek Rayer. een uitstekend accor
deonist en begeleider, begon ik
een cabaret-tournée door onze ge
vangenis; we trokken „van zaal
tot zaal". Na zes weken was het
verhuizen en we kwamen terecht
in een kamp in Tjimahi."
Tot begin oktober 1942 bleef
men daar. Toen, midden in een
naeht, klonk een bel en dat bete
kende: afvoer. „En afvoer beteken
de: schip, onderzeeboot, railroad
Birma-Thailand, cholera, honger
en dood, maar dat wisten we toen
nog niet. In de donkere nacht
ging ik op reis en zachtjes zongen
we net lied:
Pak maar in! Pak de hele boel
maar in.'
t Heeft geen zin, maar pak toch
de boel maar in!
Elk verhuist hier na een poos.
't Is precies van Gend en Loos.'
Pak maar in.' Pak de hele boel
maar in.'
EEN BEELD, vooral de meeste automo
bilisten goed bekend: het gezellige
restaurant Oud-Leusden vlak bij de
Amersfoortse weg, werd op 3 april jl.
overgenomen door het Restaurantbedrijf
van Albert Heijn en draagt nu
Alberts Corner. Een fijner plekje voor
de rustzoekende rijder om even snel een
hartig hapje of een sfeervol diner te
genieten, is haast nauwelijks denkbaar.
En parkeergelegenheid in overvloed.
Ruim 100 graden
De ochtend in oktober 1942 was
snikheet op de kade van Tandjong
Priok en daar lag het schip Tako-
ma Maru. „Eens was ik aan die
zelfde kade aangekomen met de
Sibajak". aldus Wim Kan. „Journa
listen en fotografen waren aan
boord geklauterd om ons ABC-ca
baret te beschrijven en te fotogra
feren' Dat was december '39. En
nog geen drie jaar later ligt daar
een ander schip. Met stokken ge
wapende Japanners. die 1700
krijgsgevangenen de ruimen
ranselen Een Japanse fotograaf
ziet op de kade lachend toe. Een
stinkend ruim, diep in het schip.
Het is er zo vol dat niemand kan
geloven dat dit een verre reis zal
worden. Een temperatuur van
over de honderd graden, voortdu
rend vallen mensen flauw.
Langzamerhand vindt iedereen
een houding uit waarin hij
enigszins zal kunnen liggen; „Als
jij je hoofd op mijn knie legt. dan
trek ik m'n arm naar links en dan
kan Jaap met z'n rug tegen jouw
j linkerbil leunen, mits hij niet plat
maar op z'n zij gaat liggen
Als één gloeiende oven komt de
iTakoma Maru in Rangoon aan.
meer dan driehonderd opvarenden
i hebben dysenterie. Het' werd de
j plaatselijke gevangenis
Moeilijk denken
En nog een extra tip: probeert
deze instant cacao eens op de
boterham of door de slagroom (of
yoghurt) gemengd. Een traktatie!
Handig bekeken
Wat een extra verrassing is, is
de verpakking: de Instant magere
cacao koopt u bij AH in een han
dige beker van Ekcoware, een
beker met een inhoud van 200 gram
voor slechts 1,25. De beker, die
op zichzelf al een winkelwaarde
heeft van 70 cent(!>, kunt u heel
handig gebruiken om allerlei lek
kers in te bewaren in de koelkast
of als u van de zomer eens een
dagje naar buiten gaat. Het deksel
dat zult u alras merken is ook
een handige onderzetter of druppel
vanger.
I.aag vetgehalte
Een dan last but not least: deze!
'nstant cacao van AH heeft een
bijzonder laag vetgehalte (geen
22. maar 15 pet.) wat dus een i
pluspunt betekent voor degenen,
die bezorgd zijn voor de slanke
taille.
PMC-Werphengel
met molen
Clubprijs
waarvan slecht?
ƒ10.- in PMC
cheques. Verger-
Jijkhare winkel
waarde 65.-,
Bestelnummer
1-880.
Dc ideale hengel voorvaders
(cn hun zonen) die op vrije
dagen pretentieloos een hen
geltje willen uitwerpen. Maar
ook de verbazend goede
werphengel voor dc kriti
sche sportvisser die markan
te resultaten van zijn uitrus
ting verlangt.
De „Olympic" werphengel is
ruim 2.10 m lang cn heeft
een vverpgewïcht van 10 tot
20 gram. De vverpmolen'
weegt 312 gram, inhaalsnel-
heid 50 cm per slingerslag.
Compleet met 2 spoelen, op-
berghoes en instructieboekje.
„Als nu uit dat geheimzinnige
donkere bosje mijn moeder eens
te voorschijn kwam, zo uit haar
huis in Scheveningen, hoe zou ik
haar dan die voor mij zo heel
gewone dingen moeten zeggen
Ja moeder, dat trompetten, dat
zijn olifanten, die ons bij het
werk helpen en wij zijn hier
aan het baden met ons etenspan-
netje in het laatste poeltje van
een verdroogde Birmavallei en
loop even met ons mee naar die
drie kleine pagoden, die je daar
in de verte in de zon ziet schitte
ren. Marco Polo heeft ze vijfhon
derd jaar geleden ook al gezien.
Je kunt blijven lunchen, moeder.
i We eten rijst met blaren en rat.
Maar na de lunch moet ik weer
het bos in, om stenen te hakken
i met een bijl... Ik hoop dat de rat
i gaar is. U houdt toch van rat?
Da's moeilijk denken."
Het eerste „plaatje"
Edison's eerste opname gebeurde
met behulp van een cilinder,
waarop een laagje bladtin was ge
legd en waarover een naald gleed
die de trillingen weergaf. Toen
Edison zijn eerste proefneming
deed, zei hij een Engels kinder
versje op „Mary had a little
lamb/Its fleece was white a,s
snow/And everywhere that Mary
went/The lamb was sure to go".
Het lukte! Toen men de rol terug
draaide met de naald opnieuw
erin hoorde men het versje van
„Mary's lammetje dat zo wit was
als sneeuw en overal meeliep waar
Mary ging."
Slotzin
Albert Heijn
Bloemen
,fie hoogste Japanse autoriteit
die ik ooit tussen de muren van
de gevangenis heb gezien, was
APELDOORN ZWOLLE
UTRgCHTAMSTERDAM
ZONDER MOEITE
QRIE SATÉSTOKJES, beprikt
Augustus 1945 en de groep Ne-
I derlanders onder wie ook Wim
Kan zit in het kamp Nakhon
Pathom. niet ver van Bangkok
lOp de avond van de 16de au
gustus begint Kan met de repeti-,
tie van een door hem geschreven AANBIDDERS.
I toneelstuk dat twee dagen later,
als de Japanners hun toestemming
geven, zal worden opgevoerd.
De PMC-Voorjaarscatalo-
gus is uit! Een kleurrijk boek
je vol prachtige PMC-pre-
mies. Als u een volgend keer
naar de AH-winkel gaat,
neem er een mee! 't Is gratis!
'n Ité per K1,M
is verrassend
voordelig
AAN ALLE ONBEKENDE
Nu in
LITER-
fles
Zuiver sap. gezond, fris, ver
kwikkend, vitaminenrijk. Koel
geserveerd, altijd welkom!
albert heijn
met saté babi van .iet fijnste
vlees, zitten kant en klaar bi aer-
lijk in een plastic vacuumverpak-
king.
U zorgt voor een pan met ko
kend water, u deponeert et de
gesloten zakjes saté in, laat ze
daar een minuut in (ik deed het
een ietsje langer) en dat is alles
U knipt het zakje open en ser
veert de ratés met het pindas::u?je
dat u var tevoren klaar hebt ge
maakt. Ze zijn meer dan heerlijk
en op die manier hoeft u zelf niet
meer ie roosteren en u vermijdt
alle luchtjes in huis (een groot
I voordeel!).
I Buiten de koelkast zijn nge-
veer een week houdbaar, in de
koelkast kunt u ze bijna drie we
ken goed houden. Let dus bij het
kopen van de satés op de datum
I van aanschaf.
Ze worden in alle AH-SuperMarts
verkocht en u zult er met de
I uwen echt van genieten!
i „Toen we een half uur aan de
'gang waren, werd onze hoofd
rolspeler. tevens hutcommandant,
1 samen met alle andere hutcom-
Imandanten op het Japanse hoofd-
1 kantoor geroepen... De oorlog was
geëindigd!"
„We waren niet gemitrailleerd,
er waren geen parachutisten bo
ven ons kamp afgeworpen en ze
hadden ons ook niet in prauwen
de zee opgesleept. Het was doodge
woon zomaar ineens uit. En de
Japanse kampcommandant. die
I zich zestien maanden lang zelden
I of nooit om ons lot had bekom
merd, of het moest zijn om dood
zieke mensen de jungle in te laten
transporteren om koeliediensten te
laten verrichten, deze zelfde man
hield een toespraak en zei: „Er is
wapenstilstand De oorlog is op al
le fronten geëindigd. U bent geen
krijgsgevangenen meer. U zult ech
ter nog wel enige tijd in dit kamp
i moeten verblijven voor er gealli-
eerde troepen komen Zorg goed
voor uzelf en voor de papajaplant-
'jes (dat waren tropische meloe
nen)".
Wim Kan: „En zo eindigde dan
een wereldoorlog met: „Zorg goed
voor uzelf en voor de .japajaplant-
jes." Drie jaar, vijf maanden
en drie dagen had ik achter prik
keldraad gezeten. Twaalfhonderd
envijftig dagen had ik de tijd te
over gehad om na te denken over
het mogelijke einde. Wat een ge
luk dat ik het niet deed! Want
hoe zou een redelijk mens ooit
zo'n slotzin van een werelddrama
hebben kunnen verzinnen?"
AT AG ik om te beginnen
u allen mijn excuses aanbieden
voor het feit, dat ik langs deze, wat
minder intieme, maar wel efficiënte
weg antwoord op de vele hartelijke
brieven, die met de regelmaat van
de klok onze redactie binnen
dwarrelen? Vanzelfsprekend is
deze brief van mij niet bestemd
voor degenen, die mij vragen om
een bepaald recept of een heel
specifiek borduurpatroon. Of; des
noods zoals onlangs nog de
Klok van Arnemuiden. Allemaal
verzoekjes, waar ik met liefde
persoonlijk aan voldoe.
Maarer komen ook andere
epistels! Brieven met regelrechte
liefdesverklaringen, in de trant van:
„Ciska, ik vind je geweldig! Ik ken
je wel niet, maar je lijkt me een
leuke, vlotte jonge meid en ik zou
het mieters vinden om je persoon
lijk eens te ontmoeten."
Of ook zoals vorige week
een brief met het volgende: „Ciska,
ik ben een goed-geconserveerde
vrijgezel van 46 jaar. Ik lees altijd
je recepten (zou-ie ze ook lekker
klaarmaken?) en jc Allerhandig-
heidjes en ik zou bést eens een
avondje met je uit willen. Ten
minste als je zélf nog vrij bent"
En dit laatste, lieve schrijver uit
U„ is nu juist met u aller Ciska
niet het geval! Zal ik mezelf dan
vandaag maar eens eindelijk „uit-
de-doeken" doen, wèl wetende, dat
ik daarmee voor velen misschien
van een (volkomen onverdiend)
jATUTJRLIJK WILT O ALS
ECHTE VROUW DE nieuwste
mode toch altijd wel zoveel moge
lijk op de voet volgen. En dus ook
met de voet, d.w.z. wat de kou
senmode betreft. Wel, als u „in"
wilt zijn. kies dan vooral eens de
nieuwe kleur viva, die u natuur
lijk ook bij AH in de filialen aan
treft. Het is een vrij lichte, zon- j
nige kleur, die zijn naam te dan
ken heeft aan de Viva Mexico-ten-
dens in de nieuwe mode (denk
maar aan de Viva Maria-film van
Brigitte Bardot en Jeanne Moreau).
Deze nieuwe charmante kleur
treft u ook aan bij de Gulden-Ny
lons van 20 denier zonder naad en
bij de Jolie Madame Nylons 20
denier zonder naad 1.50. Wie van
een iets gedekter tintje houdt, vindt
vast wel in de kleur Sunstar iets
naar haar gading.
Krinliplbuoril
Wat ook heerlijke kousen zijn
dat zijn de Jolie Madame met de
zogenaamde krinkelboord
(ook weer 20 en 30 denier, zonder
naad) ook in kleuren Viva en Sun
star, maar dan voor ƒ1.95.
U weet nog niet, wat „krinKel-
boord" betekent" Foei. wat bent u
dan achter! Krinkelboord boven
aan de kousen betekent: een band
van verrukkelijk elastisch krinkel-
garen, dat niet knelt, lang »iie» zo
gauw „breekt" en dus ook niet zo
makkelijk laddert. Een kous. die
zich mooi aanpast aan het been
Wat wilt u nog meer? Kousen dus
met krinkelboord voortaan! En dat
allemaal voor slechts eén gulden
vijfennegentig!
Wist u dat alle Jolie Madame
nylons per maat verkrijgbaar zijn
in ten minste twee lengtes?
hoog voetstuk val? Wel, daar gaan
we dan. Wég alle mystieke sluiers
rondom mijn persoontje, met een
forse duik het „meer der waarheid"
in: een „leuke, vlotte jonge meid",
beste heer ter S. uit E„ ben ik
reeds ettelijke jaartjes niet meer
Ik ben nét de vermaarde vier
kruisjes gepasseerd, maar voel me
desendanks nog precies als 20 jaar
geleden. Verder ben ik één-meter
zevenenzestig van lengte en heb
confectiemaat 38 (het enige, dat
sinds mijn 18e jaar hetzelfde ge
bleven is). O nee, mijn schoenmaat
is ook nog steeds 36.
Behalve dat ik heel wat uurtjes
per dag achter mijn schrijfmachine
doorbreng, ben ik daarnaast ook
nog liefhebbende echtgenote, huis
vrouw en moeder van vier wel
geschapen kinderen, waarvan de
oudste pas getrouwd is en de
jongste deze maand drie jaar
wordt. U ziet dus, beste lezers,
geen zee uit u aller Ciska te
hoog ook niet wat haar per
soonlijk leven betreft.
Met deze ontboezemingen heb ik
naar ik vrees wel heel wat
illusies van mijn lezersechare
wreed in stukken gereten. Wil mij
hiervoor vergiffenis schenken; ten
slotte moest de waarheid toch ook
eens aan het licht komen. Ook voor
de briefschrijver, die mij vroeg eens
heel eerlijk op te biechten of er
zich achter mijn naam niet in
werkelijkheid eenmans
persoon verbergt, „zoals in zo
veel damesbladen het geval blijkt
te zijn". Aldus onze trouwe lezer
P. C. de W in U., wiens leven dank
zij deze schriftelijke onthullingen
omtrent mijn persoontje mogelijk
ook een illusie armer (of rijker?)
geworden zal zijn.
Maar in alle ernst, lieve mensen:
wees ervan verzekerd, dat u mij
heel blij gemaakt hebt met al die
brieven En ook gevleid! Want is
hel niet een heerlijk, verwarmend
gevoel om ook op een met meer zo
piep-jonge leeftijd van tijd tot tijd
nog eens een aardig compliment te
krijgen. En dan nog wel van
andere mannen? En zo waren uw
brieven tenslotte toch bedoeld, niet
waar?
Heel hartelijk dank dus,
maals! En tot wederschrijfs!
Zoals steeds u aller Ciska.
