■I* EI* ALLERLEI
7&wVi
4
MODE voor
Mijnheer
Anti-slipschool leert fijne kneepjes
Chips
98
verhaal vol ridders, eieren, kippen en een haas
e schrijver van
de Paaseieren"
R LEEFDEN NS ENKELE
RME KOLENBRANDERS..
NIEUW!
spaar nu bij
Treinuitstapje in 1859
LrT 196:
J
AL
(en voor mevrouw die zijn overhemden koopt)
Wie wil, kan voor de mode-illusie méér
betalen, maar nodig is 't niet
Vaardigheid en
zelfvertrouwen
aankweken
Albert Heijn huldigt
directeur reclamebureau
Gouden kruis
van verdienste
ALLERHANDE
11
)E EEN VORIGE-EEUWSE KINDERAUTEUR grote in
goed heeft uitgeoefend op de wijze, waarop de Westeuro-
ijnens het paasfeest opsiert met gekleurde eieren, kan men
iet volgende artikel lezen. Men zal tevens bemerken dat
van de sfeer, zoals die de kinderen zo lang, als essentieel
het paasfeest, voorgetoverd is (het eierenzoeken, het
uen van de eieren en het „optreden" van de paashaas),
taan is bij het verhaal van de kanunnik Chris toph
S c h m i d die van 1768 tot 1864 leefde en verschei-
wellicht zelfs nü nog gelezen „onverbiddelijke best-
i" heeft geschreven.
weest van dit verhaal: de dertig
godvruchtige spreuken, die op de
eieren van de kolenbranderskin
deren waren te lezen, hebben
I daarna nog op honderdduizenden
echte eieren gestaan.
de mooiste dingen voor tafel-en-keuken
(vèr beneden de winkelprijs)
De letterzegeltjes op de
achterzijde van de Knorr
6oepzakjes hebben nu waarde
Vraag
de nieuwe
spaarfolder
bij uw winkelier
IET LEVEN van onze
otouders en overgrootou-
■bben zeker de eieren van
[rijver Christoph von
jd die in het Duitse taalge-
de „Verfasser der Osterey-
e schrijver van de paaseie-
ekendheid kreeg en wiens
(vele!) in vele talen ver
eerden en, in hun roman-
zoetheid en braafheid de
eitjes van de kinderen van
eede helft van de vorige
en daarna ook heus nog
iroerden. Deze Von Schmid
tijdens zijn leven, dat
van 1768 tot 1854 (hij
len slotte, Domhcrr van
nrg, waar hij aan de cliole-
>rf) verscheidene boeken,
'jon, in 1801, toen hij nog
c priester was, met een
geschiedenis voor kinde-
uerd aldaar in Duitsland
- een belangrijk school-
jaarna schreef hij vrome
Ijes „Kleine Erzahlungen",
aan het einde van de zon-
oolles voorlas eri, in 1816,
stereyer einé Erzahlung
stergeschenke für Kinder";
aseieren een vertelling
ascadeau voor kinderen";
rd een soort onverbidde-
jstseller in de vorige eeuw
heeft, tientallen jaren lang,
e paasgebeuren zoals een
at ervaart, speciale kleur
dorpelingen stellen vast dat de
vrouw vaak treurig is en „roodge
weende ogen" heeft.
Haan en hennen
Op een dag vraagt zij een kind
uit het dorp haar toch wat eieren
te brengen; het kind begrijpt het
verzoek echter niet en dan blijkt,
dat het dal zo afgelegen is, dat
men er nog niet bekend is met
het fokken van kippen. De oude
bediende doet daar dan iets aan:
hij gaat op reis en komt, na lange
tijd, terug met een haan en enke
le hennen en deze vormen de
grondslag voor een succesvolle kip-
penteelt.
Op een mooie dag nodigt die
„feine ï'rau" alle bewoners uit en
laat de mensen zien wat men alle
maal met eieren kan doen en ze
kookt ze en bakt ze en laat op
allerlei manieren duidelijk wor
den „wat voor weldoend geschenk
des Heren de eieren wel zijn". Al
len krijgen ten slotte een paar kip
pen mee naar huis. zodat ze zelf
eieren kunnen gaan verzamelen
Dat het volkje de bewuste kip
pen ook snel had kunnen wegvoe
ren naar hun woninkjes om ze
aldaar te slachten en handenwrij
vend in de pan te bereiden, kwam
niet in het hoofd van de verteller
op.
Tweede feest
Met Pasen is er dan een tweede
feest; nu zijn de kinderen aan de
beurt. De vrouw komt op de ge
dachte de eieren kleurig te gaan
verven en de molenaar (duidelijk
een heldere kwant in dat dal) legt
het zo uit:
„De geverfde eieren zijn precies
mooi voor het feest als de natuur
haar witte wade aflegt en zich
met allerlei kleuren siert, de
kersen rood maakt en de peren
geel." Kortom:, hij begrijpt meteen
volkeren", was de schurkachtige
Hanno het land binnengevallen en
had er alles verwoest.
Zij, Rosalinde, had zich ternau
wernood kunnen redden en was
toen in dit verborgen dal gaan wo
nen. Enige tijd later komt er een
pelgrim langs en die vertelt dat
Arno. haar gemaal, behouden uit
de oorlog is weergekeerd en de
booswicht Hanno al de geroofde
bezittingen en kastelen weer heeft
ontnomen.
De ontknoping
In een stroom van tranen laat
nu de mevrouw haar kinderen
hun avondgebedjes zeggen, waarin
zij elke dag weer om de terug
keer van hun vader hadden ge
vraagd en dan. ja dan werpt de
pelgrim zijn pij en capuchon af
en.... hij is Arno zelf! Arno von
IN 1859 maakten de Neder
landse Spoorwegen (toen nog
bestaande uit een aantal particu
liere maatschappijen) mini-trips
(al was er van mini-rokken geen
sprake!). De Nederlandsche Rhyn
Spoorweg organiseerde, voor
woensdag 31 augustus 1859, een
Wat al dat brave aangaat: I tocht per extra trein van Am-
men moet wel beseffen dat, in sterdam, Rotterdam en de „tus-
srjjenstations naar Utrecht heen en
de vorige eeuw, de taak van de
verteller-opvoeder was: kinde
ren vormen tot deugdzame en
eerbare mensen en een der
hoofdthema's was: Een braaf
kind gehoorzaamt gezwind".
terug" voor de „veel verminderde
vracht van één gulden per plaats
in rijtuigen met gevulde zittingen
en vijftig cents per plaats in over
dekte wagens" een dagtocht naar
het Kamp van Zeist (faldera!)
De affiche die dit plan open
baarde, zei voorts:
„De biljetten zijn vroeger ver
krijgbaar doch moeten uiterlijk
daags te voren genomen worden
ter voorkoming van oponthoud. De
afgifte geschiedt aan de Stations
van vertrek en aan de Factorijen
der Maatschappij te Amsterdam op
den Dam en te Rotterdam naast
de. Beurs. Vertrek naar Utrecht
van Amsterdam en van Rotterdam
des morgens ten zes ure. Terug
keer van Utrecht naar Amsterdam
des avonds ten 8.20 en naar Rot
terdam ten 7 u 55 min.
Het vertrek aan de tusschensta-
tions aangewezen op de aanplak
biljetten en kleine aankondigingen,
alom verspreidt."
TN DE HERENMODE speelt de illusie een ferme rol, al is deze
A minder groot dan in de mode voor de vrouw. De herenmode is
nog steeds meer gericht op de praktijk dan op de schoonheid, het
mooi-zijn. Maar zeker is dat reeds, in allerlei details, ook daar die
„zalige waan" een rol is gaan spelen en we behoeven de ontwik
kelingen in die mode maar eens te bekijken om te zien hoe men,
ook de man „bewerkt" met de idee dat het aantrekken van
kostuum A of shawl B of das D hem „ineens" tot een ander
mens zal maken.
Wie herinnert zich?
irom flan ook willen wij
houd hier verkort vertel-
wellicht herinneren oude-
tiers zich het thema nog.
,t zo is, zou het erg
i§ zijn als zij de redactie
dit blad daar eens over
i inlichten.
aisschien kunnen zij zich
k nog wel iets herinneren
andere boeken van de
van de paaseieren":
eh von Eichenfels" (een
riestig verhaal: maar wèl
„Der Weinachtsabend",
tume Kind". „Rosa von Tan-
„Genoveva", Itha Grafin
iggenburg" en „Das alte
iloss" alsmede „Das
then" en zo nog een vijftig
halen meer.
'orig-eeuws sprookje
leefden eens (zo begint
htereyer")vele honderden
geleden, in een klein dal,
de bergen, enige arme
renders. Het- smalle dal
ndom ingesloten door wou-
rotsen... Ofschoon deze
i maar weinig bezaten, wa-
toch een gelukkig volkje,
tij hadden geen wensen".
Lindenburg! Arno had lang tever
geefs naar haar gezocht. To't op
een dag een van zijn soldaten met
een beschilderd ei terugkwam,
waarop hij: RoSaliiide's handschrift
herkende. Via Fridolin kwam hij
er toen achter waar zij verbleef.
„In goud en paarlen zal ik daar
om dit ei laten zetten en als aan
denken in onze slotkapel aan het
altaar hangen", luidt zijn eind-
toespraak.
GOED RIJDEN
IS EEN KUNST
EEN EFFEN, GLADDE WEG zo denkt men gewoonlijk is
niet zo gevaarlijk. Als er tenminste geen felle rukwinden zijn.
er niets vlak voor je neus gebeurt en de weg mooi vlak is. Waar
uit we kunnen concluderen, dat ook een normale, gladde weg toch
wel gevaarlijk kan zijn. Omdat het namelijk ir_ ons land altijd wel
waait. En ook gebeurt er vrijwel dagelijks iets vlak voor je neus.
En over de wegen gesproken: zo vlak, effen en zonder één enkel
gat er in vind je ze maar zelden. Als we al deze punten eens op
een rijtje zetten, dan is het heus geen overbodige luxe om eens
wat meer af te weten van wat we zouden kunnen noemen de „Ho
gere Rijkunst".
IAE AMSTERDAMSE slipspecia-
Viermaal werd deze ontroeren-hst Pf ter Gys wijt kan
dP apschiedpyiis van de naaseie-daar uren over Praten- over the0"
ae gescmeaenis van ae paaseie praktyk. Maar overtuigen-
ren voor het toneel bewerkt; een der nogy danu zijn redenering zijn
i het mooie van dat kleuren De kin-str00rn van tranen werd er dooi Gyswyts proefjes: zet een ervaren
deren mogen nu in de tuin van I opgeroepen. Groot is trouwens automobilist in een auto. laat hem
het huisje, de eieren gaan zoekende invloed op het paasfeest ge- vaart maken op een gladde baan
jen het wordt een luid geschreeuw
als ze zien dat ze gekleurd zijn.
Gekleurde eieren
„Rode eieren.' Rode eieren!",
riep het ene kind, „de mijne zijn
allemaal rood!"
„En ik heb blauwe!", riep een
ander, „o, ze zijn alle zo blauw
als de hemel!"
„De mijne zijn geel!",
schreeuwde een derde, „nog veel
mooier dan de sleutelbloemen of
de helgele vlinder die daar
vliegt!"
,,En de mijne hebben alle kleu
ren!", riep het vierde kind.
„O, wat zullen dat mooie kip
pen zijn!", riep een klein knaap
je, ..die zulke eieren leggen. Die
zou ik wel eens willen zien."
„Ik geloof helemaal niet dat
kippen zulke mooie eieren kun
nen leggen", zei een meisje. „Ik
geloof dat ze door het haasje
zijn gebracht die uit het jenever
bosje sprong en toen wegliep
toen ik daar een holletje wilde
maken."
En alle kinderen lachten en zei
den schertsend dat de haas die
gekleurde eieren had gelegd.
En deze grap. verklaart de
schrijver, heef: zich tot in onze
tijd gehandhaafd.
het: het is de roman-
klassieke toon van het ty-
Porige-eeuwse sprookje met
Bistere wouden en diepe da-
aarin-een arm volkje leeft,
emt. meteen al, die sfeer
(verige, een beetje griezeli-
r daarom juist zo spannen-
aangename somberheid... Zo
ervoeren onze voorvaderen
rmoederen het; vooral de
griezelden graag bij de.
•ns gevoel, nogal weke en
ke verhalen.
Mooie dames
in dat dal nu verscheen
dag een groepje vreemden:
aoie. gesluierde dame met
edere, wonderschone kinde
een oude bediende. En die
v zeide, met een „zachte,
stem: „Erbarmen met
gelukkige moeder en haar
eintjes. die door een schrik-
_uit hun vaderland zijn ver-
de molenaar staat ze vrien-
een huisje af dat hij juist
gebouwd. Daar wonen de
hi, stil en bescheiden, en de
't Mooie komt nog!
Maar dat is niet alles! O nee!
Het wordt een hele ridderroman.
De vrouw geeft een jonge trekker
die erg hongerig is, een paar ge
kleurde eieren, waarop spreuken
zijn geschreven, mee op reis. En
deze „Wandervogel", Fridolin gehe
ten, ontmoet even later een ridder
die in een ravijn is gevallen. Hij
helpt de held met water en geeft
hem, aangezien de man er lelijk
aan toe is, de eieren van mevrouw.
Op het laatste ei dat de ridder
lijke figuur in handen krijgt leest
Fridolin de tekst: „Vertrouw op
God; Hij helpt in nood" en dat ei
wil Fridolin niet afstaan. Maar de
ridder geeft hem er twee
goudstukken voor om het te bewa
ren.
Edele ridder
Intussen Edele ridder, krijgen
we het verhaal te horen van de
raadselachtige mevrouw: zij is (al
dus vertelt zij de molenaar, die
blijkbaar nogal eens in de buurt
is) Rosalinde, dochter van de her
tog van Bourgogne. En twee mach
tige graven, ene Hanno von Schro-
feneck alsmede ene Arno von Lin
denburg, hadden om haar hand ge
vraagd. De moeilijkheid nu was
dat deze Hanno wel rijk was
maar niet goed en edel. Met Arno
stonden de zaken anders: hij was
arm, maar daarbij „de dapperste
en edelste ridder in het land.
Daarom had ze Arno genomen. En
toen nu deze Arno, kloekmoedig
in verre vreemde landen een veld
tocht hield „tegen wilde, heidense
Dé HEER M. Aronson wordt door de
heer G. J. Heijn met het gouden kruis
van verdienste onderscheiden.
npiJDENS EEN LUNCH tussen'ene jaar is ons gebleken, hoe
1 twee normale werkbesprekin-1 zeer wlJ toen de heer Aronson
gen in restaurant „De Walvis" in misten. Door afwezig te zijn was
hLffr «reSTan SlvSïïSS
NAde directeur van het Amster
damse reclamebureau Frad N.V
„Instant-Aronson"
de heer M. Aronson, gehuldigd,
omdat deze gedurende vijfentwin
tig jaar Albert Heijn tot zijn
cliënten heeft mogen rekenen.
De heer G. J. Heijn, lid van
de raad van bestuur, overhandig
de de heer Aronson, het Gou
den Kruis van Verdienste
van Albert Heijn. Hij zei daarbij
dat de heer Aronson in de geschie
denis van het bedrijf de tweede
buitenstaander (de eerste was
prof. mr. dr. G. M. Verrijn Stu
art) was. die deze onderscheiding,
die normaliter wordt verleend aan
hen, die 25 jaar tot tevredenheid
bij Albert Heijn werkzaam zijn
geweest, in ontvangst mocht ne
men.
De heer J. Legerstee, direc
teur Verkoopbevordering van Al-
bert Heijn. memoreerde het unie
ke feit, dat een reclamevakman 25
jaar lang voor dezelfde opdracht
gevers heeft gewerkt.
„Eigenlijk waren het er maar
24", zei de heer Legerstee, „want
er is een jaar geweest, waarin
wij wel eens wat anders wilden.
„Maar", vervolgde hij, „in dat
De heer Legerstee roemde de
originaliteit van de jubilerende
vakman zijn kundig spelen met
woorden en zijn snelle manier
van werken. „Deze laatste ei
genschap heeft hem niet ten on
rechte de bijnaam „instant-A-
ronson" gegeven".
Door de heer Aronson te huldi
gen wordt eigenlijk het reclame
vak in het algemeen gehuldigd,
omdat dit, indien kundig, rea
listisch en vakmanschappelijk be
handeld. niet is weg te denken uit
het bedrijfsleven. De heer Le
gerstee zei ervan overtuigd te
zijn, dat de heer Aronson door
zijn optreden een uitstekend pu
blic relation-man voor het re
clamevak kan worden genoemd.
en blokkeer één van de achterwie
len. Precies: de auto tolt stuurloos
over de baan. Hy smakt de berm
in of botst tegen een stapel ban
den. ,,Die banden", zegt Gyswyt
dan. „zijn de bomen van straks".
Iedere automobilist, zo moet wor
den aangenomen, weet dat hij niet
mag remmen met een slippende
auto. De slip wordt er alleen maar
erger door. Maar wat doen al die
cursisten bij Gijswijt haast auto
matisch? Zc remmen!!
Iedere automobilist weet ook. dat
hij zijn slippende auto moet ont
koppelen en door razendsnel sturen
de voorwielen moet zien te krijgen
in de richting van de slip. Maar
waarom doen Gijswijt's cursisten
dat dan niet?
De heer Gijswijt besteedt er met
zijn instructeurs een gehele dag
aan om de leerlingen de goede reac
ties bij te brengen en ae verkeerde
af te leren. Let wel. die leerlingen
zijn allemaal geroutineerde auto-
i mobilisten.
Wie 's middags kans ziet op de
spiegelgladde baan te blijven in
een Volkswagen met totaal ver
sleten banden en gedemonteerde
schok brekers, met een instructeur!
op de achterbank die plotseling
één van de achterwielen blokkeert,
die zal ook kans zien straks zijn
eigen auto te houden bij slips met
snelheden van rond de honderd
kilometer per uur.
Wie op de slipbaan bovendien
nog kans ziet al slippend de stapels
banden te ontwijken, die houdt zijn
auto, straks op de rijksweg, nóg
onbeschadigd ook.
Het redresseren van een slip is
niet zo'n duivelskunst als het wel
lijkt. Bepaald virtuoos zijn de jon
ge instructeurs op de baan bij de
Schellingwouderbrug, bij het Am
sterdamse militaire kamp Zeeburg.
„Maar", zegt de heer Gijswijt. „het
is natuurlijk onzin om van ieder
een te verlangen die kunstjes te
beheersen".
MINIMUM-EISEN
Wat de heer Gijswijt wél ver
langt is, dat ieder die in een
auto rijdt, ook met die auto kan
remmen op een gladde weg, een
slip kan redresseren, uit de berm
kan sturen zonder meteen om te
slaan en desnoods een dubbele
slip kan maken.
Is dat te veel gevraagd? Wie al
leen maar een uurtje gaat kijken
op de baan van de Eerste Antislip
school zal al verbaasd staan. Hij
ziet auto's hulpeloos doorglijden
met vier geblokkeerde wielen,
auto's de berm in tollen, stapels
banden omrijden en bij de bochten
steeds opnieuw de auto's uit de
baan schuiven.
LIET GELDT OOK voor over
hemden, Men kan over
hemden kopen die de waan schep
pen dat zij de drager ineens
omtoveren in een kloeke Don Ju
an, waar de meisjes aanklitten en
wie dat prettig vindt, moet dat
beslist ook doen. Maar nodig is
het niet! Zomin als het nodig is
alleen dure cosmetica te kopen
om „mooi" te zijn, zomin is het
nodig -alleen dure overhemden te
kopen om modieus te zijn. Want
van kwaliteitsverschil is maar wei
nig sprake wat de overhemden
aangaat.
Drie soorten
BÜ AH vindt men in de filialen
met textielafdeling drie -soorten
hemden: de goedkoopste zijn de
Tricot- Enkalon- hemden
(waar menigeen by zweert, menig
een ook niet) van 9,90.
Wij weten dat dergelijke hem
den (dezelfde kwaliteit; ze zijn
voorzien van een naaldfijn streep
je) elders verkocht worden voor
10,90. Zij dragen (bij AH) het
Enkalon-poesje als merkteken en
ze zijn, mede vanwege de daar
mee aangeduide kwaliteitscontro
le, van eenzelfde goede kwaliteit
als de duurdere die men elders
koopt en waarvoor men (mis
schien) en portie illusie mee
krijgt.
Dan zijn er, zagen wij, de
.Merrick"- hemden; ze zijn
van belofast katoenen stof (pop
lin) en dat betekent zoals men
weet, dat ze zowel droog kreuk-
herstellend zijn als nat en dat
weer wil zeggen dat ze „zelfstrij
kend" zijn.
Men verkoopt zc bij AH alleen
iu witte kwaliteit (de meest ge
vraagde) en ze verschillen met
hun prijs van ƒ10,90 zéker één tot
twee gulden in prijs met hemden
elders die, door de reclame, een
mooi Don-Juan-waantje hebben
meegekregen. Daarbij dient na
tuurlijk te worden vermeld dat
grote omzetten (zoals een groot
winkelbedrijf als AH die heeft)
de prijs in gunstige zin beïnvloe
den.
door een goede gladheid en stijl
behouden.
Voorts (in de gemakkelijk-vind-
bare maatvakken, waarin de over
hemden in de SuperMarts van AH
getoond worden) de „Super-
Merrick" overhemden. Zij
kosten, zagen wij, ƒ13,90 en nauw
keurig onderzoek wees uit dat
hier hemden worden aangeboden
(in wit en bleu) met normale èn
lange mouwlengten, die wij elders
aangeboden zagen voor 17,90 tot
zelfs 19,75 toe!
„Super-Merricks"
De „Super - Merrjcks" zijn
gemaakt van een fraaie getwijnde
katoensoort (getwijnde ketting,
zegt de vakman ertegen), die oor
zaak is van de fraaiere glans en
het sterkere weefsel en de dus
grotere duurzaamheid.
Koken - Centrifugeren
U weet dat u Belofast mag koken
en centrifugeren. Wellicht, echter
heeft u zelf al ondervonden dat
drijfnat ophangen, in plaats van cen
trifugeren de als-gestreken-glad
heid ten goede komt.
Zo is het ook met koken. Neem
eens de proef en wast u de volgen
de malen eens bij een temperatuur
tot 55 vanzelfsprekend ook in uw
wasmachine, schoon zijn ze dan
toch en uw man's overhemd blijft
langer wit alsof het gisteren ge
kocht werd.
De „Merricks"
De ..Merrick"- overhem
den, die een normale mouwlengte
hebben, zijn kwalitatief bekeken
het beste in het genre: de boorden
zijn speciaal bewerkt en dat geldt
ook voor de manchetten, die daar-
WIE OP DE spiegelgladde baan ook nog
stapels banden weet te ontwijken,
houdt straks op de weg zijn auto nog
onbeschadigd ook.
Appel-noot-mies
In „De Fruitteelt" gelezen: In
spmmige landen wordt van rege
ringswege de schoolappel
verstrekt aan schoolkinderen. Ook
in Zoetermeer is men dat gaan
doen; de ouders betalen, eens per
14 dagen, ƒ1,25 en dan krijgen de
kinderen elke dag een appel. Dit
systeem werkt al een vol jaar tot
volle tevredenheid.
Albert Heijn
Die moet u eens proberen
die heerlijk knapperige
potato-chips van Albert
Heijn, krokant gebakken
in goudgele olie en licht
gezouten. En, u weet het,
als AH met wat nieuws
komt, dan is ook de prijs
aantrekkelijk:
een grote zak
van 200 gram
„Op vlucht"
Als blijk van waardering ont
ving de heer Aronson ten slotte
een beeldje van Hubert van Lith,
„Opvlucht" geheten. Het stelt een
man voor, die met houding en ge
baar een opvlucht karakteriseert
waarin men heeft getracht de
heer Aronson en zijn bedrijf te
symboliseren.
„Wie te hard remt, blokkeert
de wielen en glijdt even snel
door als wanneer hij niet zou
PETER GIJSWIJT geeft
talkie aanwijzingen aan
remmen. Wij leren onze cursisten
het remmen in cadans, totdat ze
gewoon niet meer anders kun
nen".
Vrijwel iedere wegsituatie is na
te bootsen op de slipbaan, die van
beide kanten is te gebruiken door
de keerlussen aan de einden. Deze
situatie bijvoorbeeld: de leerling
haalt een auto in. maar tijdens de
manoeuvre brengt de instructeur
hem in een slip. Op dat moment
nadert een tegenligger. De leerling
heeft dan niet alleen de eerste slip
te corrigeren, hij moet meteen
in een tweede slip de tegenstan-
der ontwijken. Kortom, hij moet
om de auto's, die hij inhaalt, heen
slippen en dan normaal zijn eigen
weg vervolgen.
De heer Gijswijt is trots op het
mechanisme dat hij zelf heeft ont
worpen om zijn auto's op ieder
willekeurig gekozen moment in
een slip te brengen. Het is een hef
boom. waarmee de instructeur een
van de achterwielen vast zet, waar
door de wagen zowel naar links
als naar rechts in een slip is te
brengen.
„Als mijn auto's heel blijven
vind ik dat fijn," zegt de heer
Gijswijt. ..maar als ze stuk wor
den gereden, zal ik er niets van
zeggen. Wie bermvrees toont,
laat ik dan ook rustig met de
twee rechterwielen de berm in
gaan. Misschien remt de cursist
en misschien slaat hy om. Maar
wat moet ik anders? De man
soms in de waan laten dat hij
wat kan? Ik heb liever dat hij
hier brokken maakt met die ou
de auto's met kalme snelheid dan
straks op de weg met hoge snel
heid".
Dezelfde auto's en dezelfde slip
baan hebben geleid tot een nieuw
initiatief van de heer Gijswijt: de
'ook al weer) eerste Nederlandse
rijschool voor jongeren, beneden
de achttien jaar. ,.Ze mogen niet
op de openbare weg rijden, maar
het is juist de leeftijd dat ze goed
kunnen leren autorijden", zegt de
heer Gijswijt. Voor geringe bedra
gen laat hij hele ochtenden of hele
middagen zestien- en zeventienja-
rigen oefenen, tot zij met de auto's
de WalkM> kunnen „lezen en schrijven",
de leerlingen.! Het kan goedkoop, omdat de
GIJSWIJTS AUTO'S blijven niet heel. „Het mag stuk", zegt de heer Gijswijt, „liever
hier dan straks op de rijksweg".
„De gedachte, die daar achter-
zit," zegt de heer Gijswijt, „is
heel juist. Zij zeggenlaat ik
eerst maar eens leren sturen en
schakelen. Dan zal ik later be
ter wennen in het verkeer".
auto's oud zyn en omdat er maar
weinig instructeurs nodig zijn. De
jongeren rijden namelijk zelfstan
dig. Zij krijgen aanwijzingen per
walkie-talkie.
Zijn zij achttien, dan is het rij
examen niet zo'n toer. De jongeren
hebben het rijden dan in twee fa
sen geleerd: de behandeling van de
auto en daarna het gedrag op de
weg.
Merkwaardig genoeg heeft deze
instructiemethode ook de aandacht
getrokken van oudere leerlingen.
Thans zijn er meer volwassenen
aan het oefenen dan jongeren.
Volgens de heer Gijswijt heeft
hij zelfs leerlingen die het rijbe
wijs in de zak hebben, maar r.og
nooit alleen in de eigen auto heb
ben gereden. Die kunnen op de
baan bij de Schellingwouderbrug
dan aan het idee wennen. Zelfver
trouwen opdoen, noemt de heer
Gijswijt dat.
