De practical joke
NIEUW VOOR
NEDERLAND
f. r. reiniger
OOK VOOR EEN KOEKJE NIET""
OVER ÉÉN NACHT IJS
SOMS GROOTS!
FRISSE, FLEURIGE
BADHANDDOEKEN
EN BADLAKENS
Y3 cj
DE EERSTE
Huius snil«z2*
Albert Heijn
GESLAAGD
Zorgvuldige voorbereidingen waarborgen
volmaakt produkt, grote omzet, lage prijs
Zeg Ciska
„62 werkuren?
't Valt wel mee!"
U ziet wat u reinigt
ideaal voor 1001
schoonmaakkarweitjes
WANDEN-
r Alleen bij
ENKELE
BEROEMDE
APRIL
GRAPPEN
De moderne huisvrouw houdt van
MAART 1963 ALLERHANDE
En geen dezer mensen
denkt er dan over na (ge
lukkig maar) wat er alle
maal vooraf is gegaan aan
dit doodgewone, gezellige
ogenblik in zijn leven: dit
genoeglijke samenzyn bij
een kopje en een koekje.
Wie er wél aan denken zijn
de mensen die met de pro-
duktie te maken hebben
gehad. Dat zijn de bakkers,
de verpakkingsdeskundigen;
dat zijn de mensen van het
laboratorium. En dat is óók
de proefbakker van Albert
Heijn, de heer C. van
der L e ij.
Hij is, mét de leider van het
grote laboratorium, de eerste
man die een nieuw bakkerij-
produkt in handen krijgt. Hij
óók heeft de Koggetjes „ont
wikkeld"; hij heeft de „Barne
velders" (moeilijke koekjes
omdat ze zeer bros zijn en zeer
licht en gevoelig-van-aard)zo
ver voorbereid dat de grote
produktie van de enorme bak
kerijen die „boven" bi het ge
bouw aan de Zaan gevestigd
zijn, begonnen kon worden.
Zo'n doodgewoon koekje (het
is niet zo doodgewoon trou
wens!) kost heel wat werk en
hoofdbrekens en experimente
ren.
En al die werkzaamheden, al
die proefnemingen verricht de
heer Van der Leij. Hij komt uit
Vrouwenparochie, in de Gemeen
te Het Bildt, helemaal boven in
ons land, aan de rand van
Waddenzee. Daar hebben zijn
ouders, tot voor kort, een kruide
niersbedrijfje gehad en van daar
uit, is hij het bakkersvak inge
gaan. Op zij.n vijftiende jaar
werd hij bakkertje: tot zijn 22ste
ging hij zo door, haalde de vak
diploma's; volgde toen de cursus
op de Bakkersvakschool in Wage-
ningen, de beste opleiding die er
op dit gebied beistaat en, zo al
werkend en studerend, werd hij
na een vormingscursus bedrijfs
leider te hebben doorlopen, een
centrale figuur in de bakkerijen
van een grote biscuitfabriek.
Daarna kwam hij naar Zaandam.
proevend en bakkend, komen
we dan tot een bepaald resul
taat.
En dat moet dan, ina proeven
en nog eens proeven, na onder
zoek op houdbaarheid want
dat is een belangrijk punt voor
een koekje! breekbaarheid
ook en zo nóg het een en an
der, eindelijk maar eens op de
grote bakkerij worden gebak
ken. Dat gaat dan nog niet
meteen in een reusachtige par
tij, maar het is dan toch wel
een kwestie van een kilo of
veertig deeg, zeg maar. De
grote bakkerij werkt volgens
de receptuurgegevens en de
verdere aanwijzingen van het
laboratorium. Die van mij dus
in hoofdzaak ook. Want wij be
neden in de proef bakkerij, heb
ben alles precies uitgekiend.
PROEFRAKSEL
Zo ontstaat een flink proef-
baksel. Dat wordt geproefd.
Door het hele bedrijf. Het
wordt bekeken, gewikt en ge-
wog&i. Het wordt, als er er
gens iets nog niet volmaakt is,
teruggehaald naar de proefbak-
kerij en dan beginnen wij er
opnieuw aan.
Soms zit het in een ingre
diënt, in de meelsoort, in de
suiker, de temperatuur of de
opeenvolgimg van temperaturen
en zo komen we dan ten slotte
met een koekje dat beslist
EXPERIMENTEREN
De heer Van der Leij gaat op
in zijn werk. Hij is een man die
voortdurend in de weer is met
nieuwe produkten. Hij werkt, met
de oud-banketbakker Mars. een
uiterst deskundig vakman, in een
klein proefbakkerijtje. Het is een
bakkerijtje voor een dwerg: de
maehinès en ovens zijn alle aan
wezig maar zó klein, dat er maar
heel kleine baksels op te produ
ceren zijn. Ze zijn, als het wa
re, miniaturen van de enorme
machines die boven in de bakke
rij worden gebruikt.
„Het is eert kwestie van sa
menwerken", vertelt hij,
leider van het laboratorium
krijgt van de afdelimg Verkoop
een speciaal verzoek voor een
of ander soort koek. Neem nu
de „Couque de Lorraine". We
praten er samen eens over, kij
ken eens of er recepten over
bestaan en gaan dan experimen
teren. Met het meel, met de
soort suiker in dit geval een
donkere soort suikermet de
juiste hoeveelheden die ge
bruikt moeten worden; met de
kruiden die erin gaan en zo
voort. Zo, al samenwerkend
móet kunnen. Zo is het gegaan
met de Koggetjes, met de Bar
nevelders, met de Cocossprit-
sen en met de Couque de Lor
raine.
Dat ging allemaal niet één,
twee, drie maar we komen er.
Mn hoe! Want ze blijken alle
vier een succes in de winkel.
De mensen vinden ze lekker.
En wat nog een punt is: veel
mensen willen tegenwoordig
graag lichte koekjes. Koekjes
dus die niet „slaan in de
maag", zoals dat heet. Nu die
Koggetjes el.a Barnevelders zijn
zo licht als lucht. We zijn al
weer bezig met het ontwik
kelen van nieuwe soorten. Daar
hoort u later wel van."
RETTERSCOTC1I
Hoe is men aan het fijne Kog-
getje gekomen? Heel eenvoudig:
vanwege de butterscotch. De but
ter scotchrepen van AH zijn een
„groot" artikel. Zij zijn een
enorm succes.
Door middel van een nieuwe
apparatuur is men erin geslaagd
de toegepaste „caramel-noiga"
(de knapperende, harde stukjes
in de reep) zodanig te verpulve
ren en te verwerken dat men tot
een veel grotere produktie kan
kómen dan aanvankelijk mogelijk
was toen de oude methode nog
moest worden toegepast.
Die butterscotch nu is een zui
vere uit room, koffie en suiker
samengestelde caramelpasta
de smaak is verrukkelijk.
MEVR. E. DE JONG uit St.
Anna Parochie
schrijft ons: „Toen ik Aller
Hande van januari zag, moest
ik 'wel lachen om de Neder
landse huisvrouw die 62 werk
uren maakt! Ik heb ook een
huishouden, maar ik vind het
alleen vervelend om 's avonds
(de afwas) en 's zondags te moe
ten werken. Ook vind ik. mijn
man 's zaterdags een „sta in de
weg" met deze vijfdaagse werk
week. Als het zo erg is met de
huisvrouwen, waarom gaan ze
dan werken?
Ik heb het vaker gevraagd
en kreeg steeds te horen: Och,
ik verveel me zo vaak en
voor dat extra geld kopen we
luxe dingen, wat we anders niet
zouden doen. Mijn man ver
dient wel goed maar nu is het
dubbel! Hoe rijmt u dit: ver
velen en 62 werkurenT
Ik vind ook dat een huisvrouw
genoeg te doen heeft in de
huishouding en niet gemist kan
worden; als men tenminste een
gezellig thuis wil scheppen.
Ik ben niet gek om te gaan
werken. In de tegenwoordige
tijd verdienen alle mannen
ruim voldoende en ik hecht
meer aan gezelligheid thuis
dan een iveek extra naar het
buitenland of wat dan ook voor
extra luxe; daarvoor wil ik de
gezelligheid van een heel jaar
niet missen en mijn kinderen
eronder laten lijden. Als man
1 èn vrouw beiden moe van het
TNE EERSTE WANDELAAR die vorig jaar op 1 april op het zui-
yj delijke strand van Zandvoort liep, bleef plotseling verwon
derd staan: wat lag daar in het natte zand? Hij liep er heen en
zag, in de vloedlijn, een merkwaardig heidens beeld liggen. Het
leek op de beelden zoals die gevonden zijn op het Paaseiland
en waarover de onderzoeker Thor Heyerdahl, na diepgaand onder
zoek, een dik boek heeft geschreven. Waar kwam dit merkwaar
dige beeld vandaan? Was het wéér een manifestatie van dezelfde
krachten die eens, eeuwen geleden, de beelden van het Paas
eiland hadden neergesmeten lang de hellingen van de centrale
krater van het eiland?
ver James Thurber eens,
jaren geleden, op zijn vader toe
paste. De knaap had, in een zeil
doek. een groot aantal potten,
pannen, blikken en andere la
waaierige dingen gepakt en dit
zeildoek onder de auto van zijn
Vloeren, linoleum, colovinyl, wanden,
tegels, gasfornuizen, schilderwerk, af-
wasbaar behang, leder, plastics, tapij
ten, vochtbestendige meubelstoffering,
autobekleding, enz. enz. (gebruiks
aanwijzing op flacon)
SCHUIMT NIET
GROTE
Altijd verdund gebruiken, dus zuinig! FLACON
(INHOUD
V2 LITER)
fJ0E HET ZIJ: er kwamen
al gauw anderen kijken
naar het aangespoelde beeld en
de pers trad naderbij met foto
toestel en blocnote en al gauw
praatte heel Zandvoort erover:
een raar beeldje gevonden langs
het strand, een eng beeldje een
beetje! Al de personen die er
zich die dag ernstig mee
bezighielden en dat waren
er heel wat tot officiële en no
tabele personen toe! verga
ten dat het 1 april was. De dag
dus dat men elkaar voor de
mal mag houden.
In dit geval had de beeld
houwer E d o van Tette
rode zijn gemeentenaren in
het ootje genomen. Hij had
in verenigde krachtsinspanning
te zamen met wat vrolijke
gezellen des nachts het beeld
naar de kust gebracht en het
daar levensecht neergevlijd. Zijn
grap was geslaagd. Het ivas de
best geslaagde aprilgrap van
de laatste jaren. Het was, in
ieder geval, een fraaie „practi
cal joke".
Wat is het?
Wat toch is een „practical
joke"? Het is een bijna onver
taalbaar begrip in de taal der
Angelsaksische volkeren (het En
gels, om het simpeler te zeggen)
dat zoiets betekent als een „poets
bakken", een (vaak mechanische)
grap samenstellen om anderen te
bedotten. Het best kunnen we het
begrip „practical joke" verkla
ren met enkele voorbeelden. Op
merkelijk is dat de goede grapj;
in dit opzicht zich de grootste
moeite getroost om zijn grap te
doen slagen en dat hij voorts
niet, stiekem vanuit een hoekje
bijv., toekijkt hoe de zaak ver
loopt.
Touwtjesstunt
De ware „practical joker"
is iemand die zijn grap ten
uitvoer legt en dan naar huis
gaat en zich verkneukelt bij
het idee dat er nu van alles
gebeurt en dat precies zoals
hij het zich had voorgesteld.
Hier is het touwtjes-verhaal van
de Engelsman William Ho
race de Vere Cole; een
vooraanstaand burger in Londen,
woonachtig in een dure buurt. Op
een dag was hij bezig met het
ophangen van schilderijen en ont
dekte toen dat hij geen touw
meer bezat. Hij stapte de deur
uit. ging naar een winkel in de
buurt en kocht een rol touw.
Toen hij zich, mét de rol touw,
naar huis begaf, kwam hem een
buitengewoon statig en deftig
heer tegemoet. De man was zo
prachtig gekleed en zo elegant
dat De Vere Cole zich niet kón
inhouden en op de man afliep
en hem zei:
,,Ik zit een beetje in moeilijk
heden; zoudt u mij kunnen hel
pen. We zijn bezig de trottoirs
hier te controleren en mijn hulp
je is, vreemd genoeg, verdwe
nen; zou u zo vriendelijk willen
j zijn éven dit touwtje vast tehou-
den?"
„Natuurlijk", sprak de ander
behulpzaam. De Vere Cole gaf
hem het einde van zijn rol touw
en vroeg hem goed vast te hou
den omdat het nogal belangrijk
was. waarna hij, zijn kluwen af-
windend, van de man wegliep.
J Deze bleef doodstil staan, het
touw strak gespannen. Het ging
zo door tot De Vere Cole. o m
de hoek van de straat,
was verdwenen; aan dié kant
van de straat ging hij verder
met afwinden. Zó lang tot het
touw niet- verder reikte.
vader opgehangen maar zo, dat
het, met een klein rukje aan een
touwtje, met luid rumoer op
straat kon vallen.
Het grapje ontstond omdat de
vader van Thurber altijd meende
dat de auto op een dag nog eens
uit elkaar zou springen. i
Het lukte prachtig. Ze reden I
heerlijk en de vader zat, met
ontbloot hoofd, in de koele wind.
Toen trok Thurbers broer aan
het touwtje. Met verschrikkelijk
lawaai viel alles op straat.
..Stoppen!", schreeuwde de va
der.
„Dat kan niet", zei de jon
gen, „want de motor is eruit ge
vallen".
vakantiegangers die, in een ski
kamp, het volgende deden. Zij
kregen de beschikking over de
uitgeholde poot van een nijl
paard, een soort paraplubak,
en maakten daarmee 's nachts
om het gebouw waar zij verble
ven een diep spoor in de
sneeuw dat leidde naar een be
vroren meer, waarin zij een
bijt hakten alsof daarin het
dier was verdwenen. Zoals
spreekt zorgden zij ervoor dat
de eigen voetstappen onzicht
baar werden gemaakt.
Er ontstond grote opschud
ding toen men vernam dat zich
bepaald een nijlpaard in zo
noordelijke streken moest heb
ben opgehouden en nu in het
meer zat. De dierentuinen wer
den afgebeld: niemand miste
zijn nijlpaard. De kranten
schreven erover en geleerden
kwamen de sporen bekijken..,.
W erkverschaffing
Dezelfde De Vere Cole van het
touwtje waarover wij al spraken,
was zwager van de Engelse eer
ste minister Neville Chamberlain
en (hij leek sprekend op de staats
man Ramsay MacDonald. Hij is
de man die, in een opwelling,
toen hij een groepje straatwer
kers niets zag doen. op hen toe
ging en hun streng het bevel gaf
met hem mee te gaan omdat hij
wel iets voor hen te doen had.
Hij liet ze in een zeer druk
deel van de stad. een flink gat
graven midden in de straat en
zei ze dat ze de volgende dag
niet terug hoefden te komen om
dat een andere ploeg het werk
wel af zou maken.
De mannen zetten Ihun karwei
af met vlaggen en touwen en
trokken die avond, nogal pips,
naar huis. Dagen later pas ging
een agent zich afvragen wat dat
gat toch moest....
„Een hom!'*
De practical joke in het huwe
lijk kan moeilijkheden geven. Nog
niet lang geleden wilde een
Mrs Dennis echtscheiding
omdat haar man, op een avond,
haar kamer binnen was gekomen
met een schrikwekkend en eng
voorwerp in handen en dat onder
haar bed had gegooid met de
kreet: „Een bom!"
Zij was het huis uitgehold en
toen had haar man haar uit het
raam uitgelachen en haar verwe
ten dat zij geen gevoel voor hu
mor had. Natuurlijk was de bom
geen bom geweest maar de rech
ter vond het toch een raar soort
grapje.
Toen de heer Dennis het woord
kreeg, vertelde hij waarom hij op
het idee was gekomen. Zijn
vrouw had hem eens erg aan het
schrikken gemaakt cjoor een soort
voetzoeker aan te brengen aan de
onderkant van de bril van de
Toen hij er gebruik van
maakte was de bom ontploft:
pang! De rechter wendde zich tot
Mrs Dennis en zei: „En dèt
dan?"
„Dat was een grapje", zei ze
lachend „dat was gewoon een
grapje. Erg leuk".
PTT -schoonmaak
De telefoon wordt, nogal laf en
bovendien vaak bijna misdadig,
dikwijls gebruikt voor een prac
tical joke. Ofschoon de telefoon-
grap bepaald te veroordelen ls, Is
er toch wel een aardige telefoon-
grap te vertellen.
Een grapjas die zijn stem goed
kon verdraaien, belde een zestal
kennissen op en vroeg ze, telkens
met een andere stem. of ze er
aan wilden denken dat de PTT
die middag de lijnen zou schoon
maken.
„Wij raden u aan", zei hij,
„uw toestel af te dekken met
een laken of een kussen of een
stevig stuk papier want het
ligt in de bedoeling de lijnen
door te blazen en zo
voorkomt u stof en vuil in uw
kamer".
Nadat hij de zes personen had
gebeld, wachtte hij een uurtje en
ging toen eens bij hen op be
zoek. Hij zag dat ze allemaal hun
toestel bedekt hadden. En dat
niet alleen: ze hielden het toestel
goed in de gaten en bleven in de
buurt. De meesten werden ge
beld die middag, maar ze moch
ten. dat was een ander voor
schrift. niet aannemen.
Aan een van zijn kennissen had
wegliep, j de grapjas niet gezegd dat hij niet
u"f mocht luisteren als er gebeld
werd Toen hij hem belde hoor
de hij de man aan de andere kant
roepen: „Dit nummer met bel
len, alsjeblieft; u weet toch dat
de lijnen doorgeblazen worden.
Hij wilde juist zijn uiteinde
aan een deurknop binden toen er
een tweede heer naderde. Kon
mijnheer hem even helpen? Ze
ker! De Vere Cole gaf deze twee
de heer zijn uiteinde van de klu
wen en vroeg hem stil te blijven
staan en het touw goed te span
nen. Hijzelf maakte zich vervol
gens uit de voeten langs een steeg-
Een typische „practical joke"!
Autoverhaal
Niet alle practical jokes zijn
geestig of fijn. Integendeel. Op
het randje af is die welke de
broer van de Amerikaanse schrij
BADHANDDOEKEN en badla-
kens, wie wil er geen stapels
van in de linnenkast hebben?
Maar weet n eigenlijk wel waar u
op let als u artikelen van badstof
koopt? En weet u dat er veel
meer badstof verwerkt wordt dan
vroeger? Denkt u maar eens aan
fonteindoeken, aan keukenhand
doeken, die waren vroeger alle
maal glad en die keukenhanddoe
ken waren bont geblokt en eigen
lijk toch erg saai. Nü worden deze
doeken van plezierige badstof ge
maakt. Hoe dikker de draad is van
de lusjes van de badstof des te
groter is het opname-vermogen
van de doek en dat is de aller-
belangrijkste factor.
Die lusjes behoren bovendien
zeer dicht naast elkaar te liggen
en vooral ook naar verhouding
niet te groot te zijn; korte, dicht-
geweven lusjes geven dat bijzon
der fluwelige karakter dat de
vrouw zo bijzonder weet te waar
deren! Zo'n handdoek behoort als
het ware „poezelig" te zijn. En
natuurlijk zorgen de fabrikanten
voor fraaie dessins en verrukke
lijke kleuren in harmonische com
binaties. Denkt u zich eens in dat
- u aan het strand zou liggen zon
en, in eigen land, de geniale en nebaden op een „wit" badlaken,
met grote zorg uitgevoerde imi het zou echt geen gezicht zijn,
tatie van een eeuwenoud hand- want het zou in een wip onoge-
schrift in een ogenschijnlijk nir üjk van smoezeligheid zijn! Ver
te ontcijferen taal. beeldt u zich dat in uw keuken
een witte badhanddoek bij de
Op een dergelijk niveau ligtgootsteen zou hangen, of dat zo'n
de practical joke van de twee 1 wit exemplaar naast het fonteintje
Verdachte sporen
Zoals de grap van de beeld
houwer Tetterode uit Zandvoort
een wetenschappelijke basis heeft,
zo zijn ook die practical jokes die
de geleerde wereld soms jaren
lang hebben bedot. Befaamd zijn
in dit opzicht de bedriegerij met
de zogenaamde schedelvondst in
Engeland die de geleerden jaren
lang op een dwaalspoor bracht
T)IT FANTASTISCHE badla-
ken: fantastisch van kwali
teit en prijs (slechts f 6.75!) zal
u het zonnebaden tot een nog
intenser genoegen maken. De
badhanddoek waardoor u zo
goed droog wordt, kost slechts:
f 4.50 aan PMC-cheques.
zou bengelen. Een paar keer han
den drogen en iedereen zou den
ken met een vuile handdoek te
doen te hebben. Door kleuren
wordt deze indruk weggenomen.
Bij de keuken-baddoeken: panne
lappen die bijpassend zijn, fleurig
en gezellig; bij uw badhanddoe
ken en -lakens, bijpassende was
handjes. Beter kan het al niet.
Al deze badstofartikelen, flanel
len lakens en nog veel meer kunt
u bij AH vinden als Premie-van-
de-Maand-Club-aanbieding. U kunt
zelf uw pakket samenstellen, het
dient een minimum waarde van
20 te hebben en u betaalt geheel
in PMC-chèques.
Overigens, dit nummer van
AllerHande staat in het teken
van komende „camping"-vakan-
ties. Denkt u in dit verband eens
aan die prachtige, donzige fla
nellen lakens waar u zulke
practische binnenslaapzakken
van kunt maken. Een éénper-
soonslaken (150 breed) is meer
dan voldoende. Eén naad op de
machine en klaar bent ul
T^R ZIJN WEER een aan-
tal nieuwe koekjes voor
bjj de thee en bij de koffie.
Lichte, fijne koekjes: ban
ketbakker skoekj es kortom.
Het zijn Koggetjes en
Barnevelders, om er
maar eens een tweetal te
noemen. Beide zijn luchtig
en licht en heide hebben
volkomen het karakter van
het „koekje uit de fijne
zaak". Ineens liggen zij in
de winkel en ineens ook ver
sieren zij op prettige wijze
het gezellige samenzijn van
mensen die een kopje thee
drinken of een kopje koffie.
Daarom ook kwam men op het
idee eens te kijken of er geen
banketbakkerskoekje mee ge
maakt kon worden. Dat lukte.
Niet meteen. Bepaald niet! Want
de caramel-brokjes lieten niet ge
makkelijk met zich werken; ze
plakten vast hier en daar en dat
gaf moeilijkheden. Het zijn moei
lijkheden die werden overwon
nen. Dat blijkt wel: de Koggetjes
zijn een heerlijk koekje. En leuk
verpakt: in een taartjesdoosachti-
ge verpakking, zitten ze binnen
rood rlbbelpapier, heel veilig en
onbreekbaar geborgen. Hetzelfde
is (het geval met de Barnevel
ders, eierkoekjes van een 'heel
fijne samenstelling en ook weer
heel licht en -bros. Op de doos
staat een bruin Barnevelds kipje.
PLEZIER
De heer Van der Ley is een
man met plezier in zijn werk.
„Daar gaat het om", zegt hij,
„plezier in je werk, anders
heb je geen leven. Ik ben al
tijd aan het experimenteren.
Proeft u dit maar eens. Wie
weet kunt u het nog eens in
de winkel kopen. Maar zóver is
het nu beslist nog niet."
/10K vóór „Het Dorp" was
S Mies Bouwman al actief bij
allerlei feestelijke gelegenheden.
zoals hier, waar zij in gezel-
schap van de beeldhouwer E do
van Tetterode, burgemeester mr.
H. M. van Fenema en VVV-
5 directeur, de heer H. Hugen-
holt(v.l.n.r.) vorig jaar zomer
l de officiële onthulling verricht-
te van het Kon-Tiki"-beeld
aan het Zandvoortse strand. De
bekroning van een practical joke.
die in lang zijn weerga in
Nederland niet vond.
werk thuis komen en dan nog
moeten aanpakken, wat heb
ben ze dan aan het leven? En
dan praat u over 62 werkuren?
Ik vind AllerHande 'n gezel
lig blad maar dit vond ik 'n
klein tikkeltje overdreven."
Tot zover mevr. De Jong.
Voor hen die er ook zo of an
ders over denken:
Het correspondentie-adres is:
Ciska Verheul, Harstenhoekweg
189, Schevenimgen.