De practical joke NIEUW VOOR NEDERLAND f. r. reiniger OOK VOOR EEN KOEKJE NIET"" OVER ÉÉN NACHT IJS SOMS GROOTS! FRISSE, FLEURIGE BADHANDDOEKEN EN BADLAKENS Y3 cj DE EERSTE Huius snil«z2* Albert Heijn GESLAAGD Zorgvuldige voorbereidingen waarborgen volmaakt produkt, grote omzet, lage prijs Zeg Ciska „62 werkuren? 't Valt wel mee!" U ziet wat u reinigt ideaal voor 1001 schoonmaakkarweitjes WANDEN- r Alleen bij ENKELE BEROEMDE APRIL GRAPPEN De moderne huisvrouw houdt van MAART 1963 ALLERHANDE En geen dezer mensen denkt er dan over na (ge lukkig maar) wat er alle maal vooraf is gegaan aan dit doodgewone, gezellige ogenblik in zijn leven: dit genoeglijke samenzyn bij een kopje en een koekje. Wie er wél aan denken zijn de mensen die met de pro- duktie te maken hebben gehad. Dat zijn de bakkers, de verpakkingsdeskundigen; dat zijn de mensen van het laboratorium. En dat is óók de proefbakker van Albert Heijn, de heer C. van der L e ij. Hij is, mét de leider van het grote laboratorium, de eerste man die een nieuw bakkerij- produkt in handen krijgt. Hij óók heeft de Koggetjes „ont wikkeld"; hij heeft de „Barne velders" (moeilijke koekjes omdat ze zeer bros zijn en zeer licht en gevoelig-van-aard)zo ver voorbereid dat de grote produktie van de enorme bak kerijen die „boven" bi het ge bouw aan de Zaan gevestigd zijn, begonnen kon worden. Zo'n doodgewoon koekje (het is niet zo doodgewoon trou wens!) kost heel wat werk en hoofdbrekens en experimente ren. En al die werkzaamheden, al die proefnemingen verricht de heer Van der Leij. Hij komt uit Vrouwenparochie, in de Gemeen te Het Bildt, helemaal boven in ons land, aan de rand van Waddenzee. Daar hebben zijn ouders, tot voor kort, een kruide niersbedrijfje gehad en van daar uit, is hij het bakkersvak inge gaan. Op zij.n vijftiende jaar werd hij bakkertje: tot zijn 22ste ging hij zo door, haalde de vak diploma's; volgde toen de cursus op de Bakkersvakschool in Wage- ningen, de beste opleiding die er op dit gebied beistaat en, zo al werkend en studerend, werd hij na een vormingscursus bedrijfs leider te hebben doorlopen, een centrale figuur in de bakkerijen van een grote biscuitfabriek. Daarna kwam hij naar Zaandam. proevend en bakkend, komen we dan tot een bepaald resul taat. En dat moet dan, ina proeven en nog eens proeven, na onder zoek op houdbaarheid want dat is een belangrijk punt voor een koekje! breekbaarheid ook en zo nóg het een en an der, eindelijk maar eens op de grote bakkerij worden gebak ken. Dat gaat dan nog niet meteen in een reusachtige par tij, maar het is dan toch wel een kwestie van een kilo of veertig deeg, zeg maar. De grote bakkerij werkt volgens de receptuurgegevens en de verdere aanwijzingen van het laboratorium. Die van mij dus in hoofdzaak ook. Want wij be neden in de proef bakkerij, heb ben alles precies uitgekiend. PROEFRAKSEL Zo ontstaat een flink proef- baksel. Dat wordt geproefd. Door het hele bedrijf. Het wordt bekeken, gewikt en ge- wog&i. Het wordt, als er er gens iets nog niet volmaakt is, teruggehaald naar de proefbak- kerij en dan beginnen wij er opnieuw aan. Soms zit het in een ingre diënt, in de meelsoort, in de suiker, de temperatuur of de opeenvolgimg van temperaturen en zo komen we dan ten slotte met een koekje dat beslist EXPERIMENTEREN De heer Van der Leij gaat op in zijn werk. Hij is een man die voortdurend in de weer is met nieuwe produkten. Hij werkt, met de oud-banketbakker Mars. een uiterst deskundig vakman, in een klein proefbakkerijtje. Het is een bakkerijtje voor een dwerg: de maehinès en ovens zijn alle aan wezig maar zó klein, dat er maar heel kleine baksels op te produ ceren zijn. Ze zijn, als het wa re, miniaturen van de enorme machines die boven in de bakke rij worden gebruikt. „Het is eert kwestie van sa menwerken", vertelt hij, leider van het laboratorium krijgt van de afdelimg Verkoop een speciaal verzoek voor een of ander soort koek. Neem nu de „Couque de Lorraine". We praten er samen eens over, kij ken eens of er recepten over bestaan en gaan dan experimen teren. Met het meel, met de soort suiker in dit geval een donkere soort suikermet de juiste hoeveelheden die ge bruikt moeten worden; met de kruiden die erin gaan en zo voort. Zo, al samenwerkend móet kunnen. Zo is het gegaan met de Koggetjes, met de Bar nevelders, met de Cocossprit- sen en met de Couque de Lor raine. Dat ging allemaal niet één, twee, drie maar we komen er. Mn hoe! Want ze blijken alle vier een succes in de winkel. De mensen vinden ze lekker. En wat nog een punt is: veel mensen willen tegenwoordig graag lichte koekjes. Koekjes dus die niet „slaan in de maag", zoals dat heet. Nu die Koggetjes el.a Barnevelders zijn zo licht als lucht. We zijn al weer bezig met het ontwik kelen van nieuwe soorten. Daar hoort u later wel van." RETTERSCOTC1I Hoe is men aan het fijne Kog- getje gekomen? Heel eenvoudig: vanwege de butterscotch. De but ter scotchrepen van AH zijn een „groot" artikel. Zij zijn een enorm succes. Door middel van een nieuwe apparatuur is men erin geslaagd de toegepaste „caramel-noiga" (de knapperende, harde stukjes in de reep) zodanig te verpulve ren en te verwerken dat men tot een veel grotere produktie kan kómen dan aanvankelijk mogelijk was toen de oude methode nog moest worden toegepast. Die butterscotch nu is een zui vere uit room, koffie en suiker samengestelde caramelpasta de smaak is verrukkelijk. MEVR. E. DE JONG uit St. Anna Parochie schrijft ons: „Toen ik Aller Hande van januari zag, moest ik 'wel lachen om de Neder landse huisvrouw die 62 werk uren maakt! Ik heb ook een huishouden, maar ik vind het alleen vervelend om 's avonds (de afwas) en 's zondags te moe ten werken. Ook vind ik. mijn man 's zaterdags een „sta in de weg" met deze vijfdaagse werk week. Als het zo erg is met de huisvrouwen, waarom gaan ze dan werken? Ik heb het vaker gevraagd en kreeg steeds te horen: Och, ik verveel me zo vaak en voor dat extra geld kopen we luxe dingen, wat we anders niet zouden doen. Mijn man ver dient wel goed maar nu is het dubbel! Hoe rijmt u dit: ver velen en 62 werkurenT Ik vind ook dat een huisvrouw genoeg te doen heeft in de huishouding en niet gemist kan worden; als men tenminste een gezellig thuis wil scheppen. Ik ben niet gek om te gaan werken. In de tegenwoordige tijd verdienen alle mannen ruim voldoende en ik hecht meer aan gezelligheid thuis dan een iveek extra naar het buitenland of wat dan ook voor extra luxe; daarvoor wil ik de gezelligheid van een heel jaar niet missen en mijn kinderen eronder laten lijden. Als man 1 èn vrouw beiden moe van het TNE EERSTE WANDELAAR die vorig jaar op 1 april op het zui- yj delijke strand van Zandvoort liep, bleef plotseling verwon derd staan: wat lag daar in het natte zand? Hij liep er heen en zag, in de vloedlijn, een merkwaardig heidens beeld liggen. Het leek op de beelden zoals die gevonden zijn op het Paaseiland en waarover de onderzoeker Thor Heyerdahl, na diepgaand onder zoek, een dik boek heeft geschreven. Waar kwam dit merkwaar dige beeld vandaan? Was het wéér een manifestatie van dezelfde krachten die eens, eeuwen geleden, de beelden van het Paas eiland hadden neergesmeten lang de hellingen van de centrale krater van het eiland? ver James Thurber eens, jaren geleden, op zijn vader toe paste. De knaap had, in een zeil doek. een groot aantal potten, pannen, blikken en andere la waaierige dingen gepakt en dit zeildoek onder de auto van zijn Vloeren, linoleum, colovinyl, wanden, tegels, gasfornuizen, schilderwerk, af- wasbaar behang, leder, plastics, tapij ten, vochtbestendige meubelstoffering, autobekleding, enz. enz. (gebruiks aanwijzing op flacon) SCHUIMT NIET GROTE Altijd verdund gebruiken, dus zuinig! FLACON (INHOUD V2 LITER) fJ0E HET ZIJ: er kwamen al gauw anderen kijken naar het aangespoelde beeld en de pers trad naderbij met foto toestel en blocnote en al gauw praatte heel Zandvoort erover: een raar beeldje gevonden langs het strand, een eng beeldje een beetje! Al de personen die er zich die dag ernstig mee bezighielden en dat waren er heel wat tot officiële en no tabele personen toe! verga ten dat het 1 april was. De dag dus dat men elkaar voor de mal mag houden. In dit geval had de beeld houwer E d o van Tette rode zijn gemeentenaren in het ootje genomen. Hij had in verenigde krachtsinspanning te zamen met wat vrolijke gezellen des nachts het beeld naar de kust gebracht en het daar levensecht neergevlijd. Zijn grap was geslaagd. Het ivas de best geslaagde aprilgrap van de laatste jaren. Het was, in ieder geval, een fraaie „practi cal joke". Wat is het? Wat toch is een „practical joke"? Het is een bijna onver taalbaar begrip in de taal der Angelsaksische volkeren (het En gels, om het simpeler te zeggen) dat zoiets betekent als een „poets bakken", een (vaak mechanische) grap samenstellen om anderen te bedotten. Het best kunnen we het begrip „practical joke" verkla ren met enkele voorbeelden. Op merkelijk is dat de goede grapj; in dit opzicht zich de grootste moeite getroost om zijn grap te doen slagen en dat hij voorts niet, stiekem vanuit een hoekje bijv., toekijkt hoe de zaak ver loopt. Touwtjesstunt De ware „practical joker" is iemand die zijn grap ten uitvoer legt en dan naar huis gaat en zich verkneukelt bij het idee dat er nu van alles gebeurt en dat precies zoals hij het zich had voorgesteld. Hier is het touwtjes-verhaal van de Engelsman William Ho race de Vere Cole; een vooraanstaand burger in Londen, woonachtig in een dure buurt. Op een dag was hij bezig met het ophangen van schilderijen en ont dekte toen dat hij geen touw meer bezat. Hij stapte de deur uit. ging naar een winkel in de buurt en kocht een rol touw. Toen hij zich, mét de rol touw, naar huis begaf, kwam hem een buitengewoon statig en deftig heer tegemoet. De man was zo prachtig gekleed en zo elegant dat De Vere Cole zich niet kón inhouden en op de man afliep en hem zei: ,,Ik zit een beetje in moeilijk heden; zoudt u mij kunnen hel pen. We zijn bezig de trottoirs hier te controleren en mijn hulp je is, vreemd genoeg, verdwe nen; zou u zo vriendelijk willen j zijn éven dit touwtje vast tehou- den?" „Natuurlijk", sprak de ander behulpzaam. De Vere Cole gaf hem het einde van zijn rol touw en vroeg hem goed vast te hou den omdat het nogal belangrijk was. waarna hij, zijn kluwen af- windend, van de man wegliep. J Deze bleef doodstil staan, het touw strak gespannen. Het ging zo door tot De Vere Cole. o m de hoek van de straat, was verdwenen; aan dié kant van de straat ging hij verder met afwinden. Zó lang tot het touw niet- verder reikte. vader opgehangen maar zo, dat het, met een klein rukje aan een touwtje, met luid rumoer op straat kon vallen. Het grapje ontstond omdat de vader van Thurber altijd meende dat de auto op een dag nog eens uit elkaar zou springen. i Het lukte prachtig. Ze reden I heerlijk en de vader zat, met ontbloot hoofd, in de koele wind. Toen trok Thurbers broer aan het touwtje. Met verschrikkelijk lawaai viel alles op straat. ..Stoppen!", schreeuwde de va der. „Dat kan niet", zei de jon gen, „want de motor is eruit ge vallen". vakantiegangers die, in een ski kamp, het volgende deden. Zij kregen de beschikking over de uitgeholde poot van een nijl paard, een soort paraplubak, en maakten daarmee 's nachts om het gebouw waar zij verble ven een diep spoor in de sneeuw dat leidde naar een be vroren meer, waarin zij een bijt hakten alsof daarin het dier was verdwenen. Zoals spreekt zorgden zij ervoor dat de eigen voetstappen onzicht baar werden gemaakt. Er ontstond grote opschud ding toen men vernam dat zich bepaald een nijlpaard in zo noordelijke streken moest heb ben opgehouden en nu in het meer zat. De dierentuinen wer den afgebeld: niemand miste zijn nijlpaard. De kranten schreven erover en geleerden kwamen de sporen bekijken..,. W erkverschaffing Dezelfde De Vere Cole van het touwtje waarover wij al spraken, was zwager van de Engelse eer ste minister Neville Chamberlain en (hij leek sprekend op de staats man Ramsay MacDonald. Hij is de man die, in een opwelling, toen hij een groepje straatwer kers niets zag doen. op hen toe ging en hun streng het bevel gaf met hem mee te gaan omdat hij wel iets voor hen te doen had. Hij liet ze in een zeer druk deel van de stad. een flink gat graven midden in de straat en zei ze dat ze de volgende dag niet terug hoefden te komen om dat een andere ploeg het werk wel af zou maken. De mannen zetten Ihun karwei af met vlaggen en touwen en trokken die avond, nogal pips, naar huis. Dagen later pas ging een agent zich afvragen wat dat gat toch moest.... „Een hom!'* De practical joke in het huwe lijk kan moeilijkheden geven. Nog niet lang geleden wilde een Mrs Dennis echtscheiding omdat haar man, op een avond, haar kamer binnen was gekomen met een schrikwekkend en eng voorwerp in handen en dat onder haar bed had gegooid met de kreet: „Een bom!" Zij was het huis uitgehold en toen had haar man haar uit het raam uitgelachen en haar verwe ten dat zij geen gevoel voor hu mor had. Natuurlijk was de bom geen bom geweest maar de rech ter vond het toch een raar soort grapje. Toen de heer Dennis het woord kreeg, vertelde hij waarom hij op het idee was gekomen. Zijn vrouw had hem eens erg aan het schrikken gemaakt cjoor een soort voetzoeker aan te brengen aan de onderkant van de bril van de Toen hij er gebruik van maakte was de bom ontploft: pang! De rechter wendde zich tot Mrs Dennis en zei: „En dèt dan?" „Dat was een grapje", zei ze lachend „dat was gewoon een grapje. Erg leuk". PTT -schoonmaak De telefoon wordt, nogal laf en bovendien vaak bijna misdadig, dikwijls gebruikt voor een prac tical joke. Ofschoon de telefoon- grap bepaald te veroordelen ls, Is er toch wel een aardige telefoon- grap te vertellen. Een grapjas die zijn stem goed kon verdraaien, belde een zestal kennissen op en vroeg ze, telkens met een andere stem. of ze er aan wilden denken dat de PTT die middag de lijnen zou schoon maken. „Wij raden u aan", zei hij, „uw toestel af te dekken met een laken of een kussen of een stevig stuk papier want het ligt in de bedoeling de lijnen door te blazen en zo voorkomt u stof en vuil in uw kamer". Nadat hij de zes personen had gebeld, wachtte hij een uurtje en ging toen eens bij hen op be zoek. Hij zag dat ze allemaal hun toestel bedekt hadden. En dat niet alleen: ze hielden het toestel goed in de gaten en bleven in de buurt. De meesten werden ge beld die middag, maar ze moch ten. dat was een ander voor schrift. niet aannemen. Aan een van zijn kennissen had wegliep, j de grapjas niet gezegd dat hij niet u"f mocht luisteren als er gebeld werd Toen hij hem belde hoor de hij de man aan de andere kant roepen: „Dit nummer met bel len, alsjeblieft; u weet toch dat de lijnen doorgeblazen worden. Hij wilde juist zijn uiteinde aan een deurknop binden toen er een tweede heer naderde. Kon mijnheer hem even helpen? Ze ker! De Vere Cole gaf deze twee de heer zijn uiteinde van de klu wen en vroeg hem stil te blijven staan en het touw goed te span nen. Hijzelf maakte zich vervol gens uit de voeten langs een steeg- Een typische „practical joke"! Autoverhaal Niet alle practical jokes zijn geestig of fijn. Integendeel. Op het randje af is die welke de broer van de Amerikaanse schrij BADHANDDOEKEN en badla- kens, wie wil er geen stapels van in de linnenkast hebben? Maar weet n eigenlijk wel waar u op let als u artikelen van badstof koopt? En weet u dat er veel meer badstof verwerkt wordt dan vroeger? Denkt u maar eens aan fonteindoeken, aan keukenhand doeken, die waren vroeger alle maal glad en die keukenhanddoe ken waren bont geblokt en eigen lijk toch erg saai. Nü worden deze doeken van plezierige badstof ge maakt. Hoe dikker de draad is van de lusjes van de badstof des te groter is het opname-vermogen van de doek en dat is de aller- belangrijkste factor. Die lusjes behoren bovendien zeer dicht naast elkaar te liggen en vooral ook naar verhouding niet te groot te zijn; korte, dicht- geweven lusjes geven dat bijzon der fluwelige karakter dat de vrouw zo bijzonder weet te waar deren! Zo'n handdoek behoort als het ware „poezelig" te zijn. En natuurlijk zorgen de fabrikanten voor fraaie dessins en verrukke lijke kleuren in harmonische com binaties. Denkt u zich eens in dat - u aan het strand zou liggen zon en, in eigen land, de geniale en nebaden op een „wit" badlaken, met grote zorg uitgevoerde imi het zou echt geen gezicht zijn, tatie van een eeuwenoud hand- want het zou in een wip onoge- schrift in een ogenschijnlijk nir üjk van smoezeligheid zijn! Ver te ontcijferen taal. beeldt u zich dat in uw keuken een witte badhanddoek bij de Op een dergelijk niveau ligtgootsteen zou hangen, of dat zo'n de practical joke van de twee 1 wit exemplaar naast het fonteintje Verdachte sporen Zoals de grap van de beeld houwer Tetterode uit Zandvoort een wetenschappelijke basis heeft, zo zijn ook die practical jokes die de geleerde wereld soms jaren lang hebben bedot. Befaamd zijn in dit opzicht de bedriegerij met de zogenaamde schedelvondst in Engeland die de geleerden jaren lang op een dwaalspoor bracht T)IT FANTASTISCHE badla- ken: fantastisch van kwali teit en prijs (slechts f 6.75!) zal u het zonnebaden tot een nog intenser genoegen maken. De badhanddoek waardoor u zo goed droog wordt, kost slechts: f 4.50 aan PMC-cheques. zou bengelen. Een paar keer han den drogen en iedereen zou den ken met een vuile handdoek te doen te hebben. Door kleuren wordt deze indruk weggenomen. Bij de keuken-baddoeken: panne lappen die bijpassend zijn, fleurig en gezellig; bij uw badhanddoe ken en -lakens, bijpassende was handjes. Beter kan het al niet. Al deze badstofartikelen, flanel len lakens en nog veel meer kunt u bij AH vinden als Premie-van- de-Maand-Club-aanbieding. U kunt zelf uw pakket samenstellen, het dient een minimum waarde van 20 te hebben en u betaalt geheel in PMC-chèques. Overigens, dit nummer van AllerHande staat in het teken van komende „camping"-vakan- ties. Denkt u in dit verband eens aan die prachtige, donzige fla nellen lakens waar u zulke practische binnenslaapzakken van kunt maken. Een éénper- soonslaken (150 breed) is meer dan voldoende. Eén naad op de machine en klaar bent ul T^R ZIJN WEER een aan- tal nieuwe koekjes voor bjj de thee en bij de koffie. Lichte, fijne koekjes: ban ketbakker skoekj es kortom. Het zijn Koggetjes en Barnevelders, om er maar eens een tweetal te noemen. Beide zijn luchtig en licht en heide hebben volkomen het karakter van het „koekje uit de fijne zaak". Ineens liggen zij in de winkel en ineens ook ver sieren zij op prettige wijze het gezellige samenzijn van mensen die een kopje thee drinken of een kopje koffie. Daarom ook kwam men op het idee eens te kijken of er geen banketbakkerskoekje mee ge maakt kon worden. Dat lukte. Niet meteen. Bepaald niet! Want de caramel-brokjes lieten niet ge makkelijk met zich werken; ze plakten vast hier en daar en dat gaf moeilijkheden. Het zijn moei lijkheden die werden overwon nen. Dat blijkt wel: de Koggetjes zijn een heerlijk koekje. En leuk verpakt: in een taartjesdoosachti- ge verpakking, zitten ze binnen rood rlbbelpapier, heel veilig en onbreekbaar geborgen. Hetzelfde is (het geval met de Barnevel ders, eierkoekjes van een 'heel fijne samenstelling en ook weer heel licht en -bros. Op de doos staat een bruin Barnevelds kipje. PLEZIER De heer Van der Ley is een man met plezier in zijn werk. „Daar gaat het om", zegt hij, „plezier in je werk, anders heb je geen leven. Ik ben al tijd aan het experimenteren. Proeft u dit maar eens. Wie weet kunt u het nog eens in de winkel kopen. Maar zóver is het nu beslist nog niet." /10K vóór „Het Dorp" was S Mies Bouwman al actief bij allerlei feestelijke gelegenheden. zoals hier, waar zij in gezel- schap van de beeldhouwer E do van Tetterode, burgemeester mr. H. M. van Fenema en VVV- 5 directeur, de heer H. Hugen- holt(v.l.n.r.) vorig jaar zomer l de officiële onthulling verricht- te van het Kon-Tiki"-beeld aan het Zandvoortse strand. De bekroning van een practical joke. die in lang zijn weerga in Nederland niet vond. werk thuis komen en dan nog moeten aanpakken, wat heb ben ze dan aan het leven? En dan praat u over 62 werkuren? Ik vind AllerHande 'n gezel lig blad maar dit vond ik 'n klein tikkeltje overdreven." Tot zover mevr. De Jong. Voor hen die er ook zo of an ders over denken: Het correspondentie-adres is: Ciska Verheul, Harstenhoekweg 189, Schevenimgen.

Allerhande | 1963 | | pagina 5