-VERKOOPSTER-
DIE is er geknipt voor
Zij gaat voor
haar klanten
door 't vuur
Eén ideaal
verkoopster
worden"
of
DAG IN DE LEER
Steffi niet alleen in
verspringen een „kei"
Waarom
„Lastige klanten? - Dat hangt van jezelf af!"
MEVR. RIGTERINK
„Je verveelt
je nooit in
een winkel
Winkelsfeer
trok haar
Niet alleen
make-up
A-
ra»pifi.'i
WIE graag met mensen omgaat, WIE van gezellige drukte lioudt,
WIE steeds de juiste toon weet te treffen
„Enig en de dag
vloog
om
M'
Sleepte medaille na medaille in de wacht
Ze welen alles
(filiaal Jan Evertsenstraat)
Weer aan 't werk
deze krant
in uw bus?
Mej. Freericks is de hele dag
bezig met haar hobby
Albert Heijn N.V. - Zaandam
Aller
HOFLEVERANCIER
Hand©
C 1
■IIIIBIIIIIUII
SAHO01000063
Allerhande apnl 1961 nummer 1
APRIL 1961
Mej. FRECH:
enige vrouwelijke
filiaalchef
van Albert Heijn
Levendige baan in een levend bedrijf
NEL BAKKER
(Sportenthousiaste
naait kleren zelf)
j^EL BAKKER (18 jaar) houdt
zóveel van Amsterdam, dat
zij er het treinreisje 's ochtends
en 's avonds van Zaandijk af
ruimschoots voor over heeft.
Ze werkt in een standaardbe-
dieningszaak in de 1ste Con-
stantijn Huygensstraat.
„Ik zou hier nooit vandaan
willen", zegt ze. „Zo'n chef
krijg ik nergens meer en bo
vendien vind ik het prettig om
mijn werk in een vreemde
stad te hebben je spreekt nog
eens andere mensen."
FIT GENOEG
Om kwart over zeven 's och
tends gaat ze de deur uit en 's
avonds om kwart voor zeven is ze
weer thuis. De avonden besteedt
zij aan haar liefhebberijen: korf
ballen, gymnastiek, zwemmen en
judo.
Of ze nooit moe is?
„Nee, daar zorg ik wel voor",
zegt ze.
„Ik ga op maandag, donder
dag en vrijdag om kwart voor
acht naar bed. Dan ben ik de
andere dagen fit genoeg voor
alle dingen waar ik zin in heb."
VERLOREN.
Met Kerstmis heeft Nel zich
verloofd en haar aanstaande echt
genoot, Bob is eveneens een
sportliefhebber.
Met z'n tweeën lopen ze alle
voetbalwedstrijden in de buurt af
en naast dat alles vindt Nel ook
nog tijd om haar kleren zelf te
naaien. Zo maakt ze al haar jur
ken.
Het werken in een
vindt zij enig. „Dolgezellig al
tijd al die mensen om je heen.
Je verveelt je hier tenmin
ste nooit. De dag is altijd zo
weer om."
„Ik zou hier niet vandaan
willen!"
UEN onsje kaas, jonge", zei de mevrouw, die net bin-
nen kwam. Ze zag er nog wat slaperig uit. Van mij
kon trouwens hetzelfde worden gezegd. Het is ook niet
eenvoudig om er op zo'n vroege winterochtend, wanneer
de straatlantaarns nog branden als je naar je werk gaat, fris
en monter uit te zien. De torenklok had net acht zware
slagen laten weerklinken en de chef had de winkel ge
opend. Ik voelde me nog wat onwennig in het lichtblauwe
schort met de donkerblauwe biezen langs de hals en aan
de mouwen.
Het ivas voor het eerst in mijn leven, dat ik in een
kruidenierswinkel hielp. Ik vroeg me dan ook af hoe ik de weg
zou leren in die grote rij van artikelen als suiker, koffie, thee,
biscuit, kaas, drop, zeeppoeder en vanillesuiker.
„Een onsje kaas. jonge", her
haalde ik. Nu moest ik kaas
snijden en niet zo maar een
paar sliertige plakjes, maar
echte, nette plakken.
Zeventien jaar is Steffi Westra
en het is nu al weer tien jaar ge
leden dat ze begon met atletiek.
Trainen, trainen en nog eens trai
nen. Ze trainde net zo lang tot
ze tot de besten van haar club
ging behoren, waarna ze medail
le na nv?daille in de wacht sleep
te.
Eerste prijzen
In verspringen was ze een kei,
maar ook bij het hardlopen en ko
gelstoten haalde ze eerste prijzen.
Totdat ze ziek werd en voor
lopig rust moest houden. Ook
Albert Heijn moest haar toen
voor geruime tijd al^ verkoopster
missen.
Gelukkig is ze nu helemaal be
ter. Ze staat weer in de AH-win-
EJ. F r e c h is de enige vrouwelijke filiaalchef van
Albert Heijn. Zij woont samen met haar trouwe hond
B o x in het achterhuis van haar filiaal aan de Amsterdamse
Fred e rik Hendrikstraat. Haar woonkamer, waar
een ouderwetse haard behaaglijk staat te snorren, geeft de
indruk van een plantentuin. Allerlei slinger- en hangplan-
ten laten hun blaadjes tierig langs de wanden groeien. In
de hoek staat een aquarium.
„Neemt u mij niet kwalijk",
zegt ze. „Door de grote drukte
van vandaag is het hier nog een
beetje rommelig." Op de piano
liggen tientallen bestelboekjes
op hun controle te wachten.
„Gisteravond zijn we tot
kwart over elf bezig geweest
met het inpakken van pak.
ketjes voor een school. Dat
gaat zo, als je bij de win
kel woont dan kun je nooit
ophouden met je werk. Maar u
moet niet denken dat ik het erg
vind. Ik houd veel van mijn
werk en mijn klanten."
Toch diploma s
Dertig jaar geleden begon mej.
Erech als verkoopster in een
kruidenierswinkel. Ze had toen
nog geen diploma's. Haar vader
was als employé van de Neder
landse Spoorwegen in het Duitse
Vervolg op pag. 3.
kei Amstelveen, Dorpsstraat, en de
avonden worden net als vroeger
besteed aan de sport.
Binnenkort begint er een hand
balcompetitie in de RAI, daar zal
zij met het elftal van haar club
aan deelnemen.
D. T. S. heet die club Door
Training Sterk.
Nog meer hobby's
Maar tegenwoordig houdt Stef
fi ook nog wat avonden vrij voor
haar verloofde, die voor accoun
tant studeert. Samen met hem
wijdt zij zich dan aan haar an
dere liefhebberijen: fotograferen
(,,een dure hobby", zegt ze zelf)
en naar grammofoonplaten luiste
ren. („Wij houden het meest van
Dixieland en Zuidamerikaanse
muziek.")
De chef had mij al een beet
je wegwijs gemaakt, maar ik
had het gevoel alsof ik alles al
lang vergeten was. „Hier, ik
zal je wel even helpen", zei
een van de andere verkoop
sters. „Ik ben klaar met mijn
klant."
Speciale cursus
Ze nam een stuk kaas uit het
rek en sneed een aantal voortref
felijke plakken. „Nu jij de vol
gende keer", zei ze met een be
moedigend knikje. De prijs schre
ven we op het zakje.
Dat gebeurde omdat we in een
„standaardbedieningszaak" ston
den, d.w.z. dat de klanten de ar
tikelen, die vóór de toonbank
staan, zelf in een mandje mogen
doen. Later wordt dan alles tege
lijk door de caissière afgerekend.
Het meisje achter de kassa
heeft hiervoor een speciale vier
daagse cursus gevolgd.
Zo, dat was dus de kaas, maar
daarmee was ik nog niet klaar.
Mijn klant had een heel lange
lijst. „Rijst die zo gemakkelijk
Kookt", lichtte ze toe
Ik zag zes verschillende soor
ten rijst. Welke zou ze bedoelen?
..Mevrouw heeft altijd Momen-
to", hielp een ander meisje me.
De mevrouw lachte.
verkopen tweede natuur
LIET is nog niet zo heel lang
geleden, dat schoonheidsbe
handelingen als een wel specia-
le en kostbare luxe golden,
Een luxe, waarvan alleen bij- i
zonder verwende vrouwen kon-1
den profiteren. De tijden zijn
(gelukkig) snel veranderd en j
de schoonheidsbehandeling is
voor de moderne vrouw en het
moderne meisje een normale en
natuurlijke zaak geworden. Het
is daarom niet verwonderlijk,
dat Albert Heijn bij de oplei
ding tot verkoopster aandacht
aan de behandeling van het
vrouwelijk uiterlijk besteedt.
Die taak wordt vervuld door
mevrouw Visser. Tijdens de
vierdaagse cursus in Zaandam
geeft zij één ochtend les.
Belangrijk
„Ik ben heel toevallig mijn
vak ingerold", zegt mevrouw
Visser. „Ik had namelijk een
aantal jaren geleden zelf een
slechte, en dus verkeerd ver
zorgde huid. Dat intrigeerde me
en ik wilde er meer van we
ten. Zo kwam ik tot mijn stu
die.
Ik vind het een vitale kwes
tie, dat een verkoopster weet
hoe prettig het is. dat zij er
goed verzorgd uitziet.
En dat betekent niet alleen
haar make-up. Haar kapsel
speelt een rol en van haar hou
ding kan veel afhangen.
Het leuke is, dat mijn cursus
onmiddellijke resultaten heeft.
Ik vertel de meisjes hoe een ge
zicht dient te worden behan
deld.
En om een aantal andere
voorbeelden te noemen: het
wassen, het dragen van de juis
te kleren, het kiezen en kopen
van kleding, de verzorging van
haar en handen.
Leven lang
Het is beslist dankbaar werk
om de meisjes dat bij te bren
gen", meent mevrouw Visser,
die - zelf moeder van twee ru
moerige kleuters van twee en
vijf jaar in haar vrije tijd so
ciale psychologie studeert.
*Het is vooral dankbaar om
dat de meisjes hun leven lang
van enkele lessen genoegen kun
nen beleven."
„Ik hoef hier maar één let
ter te zeggen dan weten
ze de rest al. Heel plezierig
binnenkort hoef ik helemaal
niet meer te komen, dan
krijg ik alles zonder zelfs
een boodschappenlijstje achter
te laten thuisbezorgd. Ze
weten vaak beter dan ik, wat
ik nodig heb."
Mijn respect voor de meisjes
steeg nog meer. Wat een geheu
gen hadden ze. Niet alleen dat
ze met hun ogen dicht alle arti
kelen konden vinden, maar ze
kenden ook de meeste klanten
bij naam, plus hun wensen.
Gave plakken
De tijd vloog om. En na een
paar uur merkte ik, dat ik al
aardig ham kon snijden. Rook
vlees lag me weliswaar nog „wat
zwaar op de maag", maar wie
weet wat voor dunne, gave plak
ken ik aan het eind van de dag
te voorschijn zou kunnen toveren.
Om II uur tikte de chef mij op
de schouder: „Kom maar even
mee naar achteren", zei hij. „Er
is koffie". Op een blad stonden
zes dampende kopjes.
Na de koffie scheen iedereen uit
de buurt op de gedachte te zijn
gekomen om eens een bezoekje
aan Albert Heijn te brengen.
Vrolijke stemming
Er kwamen steeds meer men
sen de winkel binnen, de stem
ming werd vrolijker. Je kon mer
ken. dat de klanten bijzonder ge
steld waren op het winkelperso
neel.
Het deed me eigenlijk allemaal
oen beetje denken aan een spel
letje. Alle meisjes probeerden de
klanten zo vlot mogelijk te hel
pen, ze adviseerden hen bij het
kiezen van bepaalde menu's en er
werd vrolijk gepraat over de ko
mende feestdagen.
Klant Koningin
Deze eerste dag leerde ik ook
de wapenspreuk van de Albert
Heijn kruidenier. „De klant is
koning", of liever gezegd „konin
gin".
Een grote vrouw kwam de
zaak in. Direct stevende ze op
de chef af, maar die was net
druk bezig. „Ach wil jij me
vrouw even helpen?", vroeg hij.
„Een onsje jonge belegen", be
stelde ze. „Maar niet zulke dun
ne plakken".
„Zeker mevrouw", zei ik en
liet haar nog zeven heerlijke soor
ten zien. Maar de één was te
jong, de ander te pittig, op ieder
stuk kaas had ze haar op- en
aanmerkingen. Ik voelde me ten
einde raad. Wat moest ik doen?
Toen kreeg ik de juiste inval. Ik
pakte een stuk kaas, sneed er een
plakje af en vroeg: „Wilt u dit
misschien even proeven me
vrouw?", vroeg ik
Ze proefde, ik wachtte gespan
nen...
Dat is het
Haar gezicht klaarde op
.Dit is het", zei ze. „Echt jong
belegen. Geeft u me eigenlijk
maar meteen drie ons aan een
stukje.'
De chef gaf me een compli
mentje en zo begon ik het vak
al aardig te leren.
Toen ze my 's avonds dan ook
thuis vroegen: „En hoe was het?
kon ik van harte zeggen
en de dag vloog om."
„Enig
IN HET
s t r a a
CAISSIÈRE MET
VAARDIGE VINGERS
Een caissière in een zelfbedie
ningszaak van Albert Heijn tikt
nét zo vaardig op haar cijferbord
als een typiste op haar type
machine Op de caissière-cursussen
in Zaandam leren de meisjes na
melijk „blind" de cijfertoetsen aan
te slaan. Dat gaat vlugger en zonder
fouten. Bovendien zijn de caissières
in wezen de gastvrouwen van het
bedrijf en dat brengt z'n plichten
met zich mee.
Een van die caissières is de 21-
jarige mej. A. Krijnen, die in
de AH-zelfbedieningswinkel aan de
Stadionweg in Amsterdam-Zuid
werkt.
FILIAAL aan de Amsterdamse Jan Evertsen-
a t staat een vrouw achter de toonbank die helemaal
vergroeid is met haar werk en haar klanten. G e r K i g t e -
i n k-d e K 1 o n i a heet ze. Alle kinderen, die een rolletje zuur-
;jes of een ons drop in de winkel komen halen, kennen haar,
maar ook voor vele getrouwde mannen en vrouwen die vroeger
als kind al voor hun moeder boodschappen moesten doen, is zij
geen vreemde. Want het is nu al zeventien jaar geleden, dat
Ger Rigterink (toen Ger de Klonia) als veertienjarig meisje in
de winkel meehielp.
nen. Mijn man vindt het best,
hij is zo langzamerhand -niet
anders van me gewend. Hij
knutselt graag, hij heeft dus al
tijd wel iets om handen. De za
terdagmiddag benut hij ervoor.
In die tussentijd is zij getrouwd.
De eerste jaren bleef zij thuis.
Tóén hield zij het niet meer uit.
„Want", zegt ze, „wat moet je
zo'n hele dag alleen doen?"
Mijn man werkt bij een let
tergieterij. 's Ochtends om
kwart over zeven gaat hij de
deur uit, 's avonds om half ze
ven komt hij er pas weer in.
Ik ben er geen type naar om
kopjes koffie te gaan drinken
bij vriendinnen.
En de huishouding? Ach in
een paar uur neb ik alles weer
piekfijn. Dus dacht ik: maar
weer aan het werk.
Nou, ik kon zó weer begin-
Dan sta ik in de winkel.
Maandag en diytsdag heb ik
vrij, dan geef ik mijn huis een
goede beurt en in de tijd die
overblijft naai ik of brei ik:
Na de lagere school bezocht
Ger de Klonia een modevak
school. Het werd geen succes.
Ze kon niet, zoals ze zegt, te
gen dat gepriegel van patroon
tjes tekenen. Haar enige wens
was: weg van school, en ver
koopster worden. Na lang aan
dringen stemden haar ouders
Albert heijn's produktie-
bedrijven en winkels
maken al jarenlang een
enorme groei door. AH heeft
zich hierdoor in het levens-
middelenbedrijf een zeer
vooraanstaande plaats weten
te verwerven.
Deze ontwikkeling zet zich
door. Gesteund door de over
tuiging, dat levensmiddelen
altijd, dus ook in minder
goede tijden, noodzakelijk
blijven, werkt men bij Albert
Heijn op gedurfde wijze aan
de toekomst. Nog maar kort
geleden bijvoorbeeld heeft
iedereen in de kranten
kunnen lezen, dat AH een
der grootste Distributiecentra
voor levensmiddelen in
Europa aan het bouwen is.
Een voor Nederland onge
kend grote stap.
Een dergelijk grote opzet
van zaken stelt hoge eisen
aan het aantal medewerkers.
Voor iedere uitbreiding is
tenslotte personeel nodig.
U vindt deze krant in uw
bus om u een beeld te geven
van het leven en werken bij
Albert Heijn. Wanneer u
eventueel meer van een be
paalde positie bij AH zoudt
willen weten, dan kan deze
krant u wegwijs maken.
toe. En Ger vond haar bestem
ming.
Tweede ik
„Het is zo'n beetje mijn
tweede ik geworden", zegt ze.
,J)eze zaak gaat mij zeer ter
harte. En weet u wat zo
grappig is? Ik heb mijn man
hier ook leren kennen. Toen we
trouwden kregen we van talrij
ke klanten prachtige bloem
stukken."
Aanvankelijk werkte Ger maar
voor drie dagen in de week in
een ander filiaal, totdat zij op
een morgen werd opgebeld door
de divisieleider, de heer Van
Ro o y.
Een fijne zaak
„Er was hier een nieuwe be
drijfsleider", vertelt ze, „over
geplaatst uit Maastricht. Nou
die wist in het begin van geen
hoed en geen rand. Met het
Amsterdamse publiek moet je
zo heel anders omgaan.
Nu, om kort te gaan, mijn
heer Van Rooy vroeg me of ik
vier dagen in de week wilde
komen helpen.
„Hallo, dat is me een op
gaaf", dacht ik. Ik was er echt
niet zo blij mee. Maar ik heb
het toch gedaan, ik wilde die
man erdoorheen helpen en ik
heb er geen spijt van gehad.
Want het is en blijft hier een
'ijne zaak".
Dubbel inkomen
„Je wordt anders wel ver
wend als je allebei werkt. Je
hebt een dubbel inkomen en er
blijft dus wat over om opzij te
leggen.
We hebben het ene nog niet
bij elkaar gespaard, of we den
ken al weer aan het volgende.
En zo ga je maar door.
Je hebt een naaimachine no
dig, je koopt direct een goede,
bij de wasmachine koop je met
een een combinatie met centri
fuge.
Verder hebben we een auto
nu ja we hebben eigenlijk
alles wat ons hartje begeert.
En als we volgend jaar 121
jaar getrouwd zijn, schaffen
we ons weer een nieuw ameu
blement aan. Op afbetaling
koop ik nooit daar houd ik
niet van.
Goed geregeld
Mijn man en ik hebben het
best geregeld samen. Tussen
de middag ga ik naar huis
ik woon hier twee minuten van
daan ik schil de aardappe
len vast, maak de groente
schoon en 's avonds heeft mijn
man niet anders te doen dan
het eten op te zetten. Als ik
thuis kom kunnen we zó aan
tafel.
Dan wassen we af en om
zeven uur, halfacht, zitten we
achter de koffie. Dan hebben
we nog een hele lange avond
voor ons om te doen waar we
zin in hebben.
Veel gebrek aan vrije tijd
heb ik dus ook niet."
MEJ. FREERICKS
TTET IS NU alweer dertig jaar
geleden dat mej. L o e s
Freericks in het kruide
niersvak ging. Haar besluit om
verkoopster te worden in een
levensmiddelenzaak was in die
dagen niet zo eenvoudig uitvoer
baar. Want alle meisjes van het
gezin Freericks zaten bij het
onderwijs en de ouders zagen
niet graag dat dochter Loes
zich sterker tot een ander vak
voelde aangetrokken. Maar ten
slotte stemden zij toch toe.
Loes noch haar ouders-heb
ben er ooit spijt van gekregen,
hoewel het kruideniersvak in
die dagen een vermoeiende aan
gelegenheid was.
Van 8 uur 's ochtends tot 8
uur 's avonds bleven de ver
koopsters op hun post en op za
terdag tot 10 uur 's avonds.
Neen, toch heb ik dit vak
nooit vermoeiend gevonden. U
moet weten: dit vak is een
liefhebberij van me, dus ik ben
eigenlijk de hele dag bezig met
mijn hobby.
Vijfdaagse werkweek
Toch vind ik het wel heerlijk
dat de vijfdaagse werkweek is
ingevoerd. Je hebt 's avonds
eens wat meer tijd voor je
eigen dingen. Zo ben ik dol op
mooie boeken en mooie concer
ten.
Lastige klanten ken ik niet.
Het hangt allemaal van jezelf
af, als je maar vriendelijk en
beleefd bent.
Ten slotte kom je altijd het
verst met beleefdheid.
