Wie wil, kan bij AH vooruitkomen! Nu 2 x GRATIS bij AH-vacnum-koffie KIJK KIJK Hilda Ik VACUUM-KOFFIE maar naar Ans maar naar neem er nu mijn gemak van55 KOlilE Die mensen heb je ook Best tevreden met haar baan De heer Kleij verzorgt de inwendige mens bij AH! ZOETIGHEID HARTIGHEID n Albert Heijn doet 't niet „krenterig" Maak morgen üw pffft-dag met „Nooit gedacht, dat hel zo vlug zou gaan wekt verlangen naar „want Het woord is aan een ALBERT HEIJN-VETERAAN zegt de heer MIDDELBEEK GRATIS no. 2 Plastic deksel sluit het blik na openen luchtdicht af en verzegelt het aroma. VERSER. en geuriger dan elke andere, de AH-vacuum-koffie*) die u „pffft" hoort zeggen! GRATIS no. 1 Bij elk blik'n handig maat- schepje; geeft precies zetsel voor 1 kop perfecte koffie. KIES uit vier pffft-melanges**) de lekkerste vacuum-koffie precies naar üw smaak. DL fWBÜffiite TT i 1 d a Krikke en Ans M a r ij n i s s e n zijn namen bij Albert Heijn, die wat te beduiden heb ben. Beide meisjes namelgk hebben zich in vrij korte tijd een mooie positie in de produktiebedrijven veroverd. Bei den ook zijn daar stellig niet in geslaagd door zich op de voorgrond te dringen, maar door hun bescheiden manier van doen en door het werk dat uit hun handen kwam. Hil da is voorjuffrouw en Ans is controleuse, terwijl ze allehei nog niet zo heel lang geleden onder aan de ladder begonnen zijn. OP de Suikerwerkafdeling werkt Hilda Krik- k e (22) uit de Astasia- straat in Lands meer als voorjuffrouw. Ze houdt daar sinds een jaar en enkele maanden toezicht op tien tot vijftien andere meis jes en is verantwoordelijk vóór de kwaliteitscontrole van alle heerlijkheden, die op deze afdeling worden gefa briceerd. Hilda (op de foto rechts) heeft een belangrijke functie. Zij is verantwoordelijk voor de kwaliteitscontrole. Ans Marijnissen is controleuse op de verpakkingsafdeling. 'k W/OU dat ik hem te pakken kreeg, de vent die het eerst de 5-daagse werkweek propageerde... Ik zou hem geen standbeeld willen geven, maar aanpakken zou ik hem wel. Mensen, wat een sof... en ik ezel. die aanvankelijk nog en thousiast was ook. Wat had ik mij er allemaal niet van voorgesteld- Vrienden, ik weet nu beier, ik heb m'n eerste vrije zater dag achter de rug. Het begon al 's morgens kwart voor zeven. Ik had ex pres de wekker op die tijd ge zet om de sensatie te beleven nou eens een keer lekker ma ling te kunnen hebben aan dat misselijke, hatelijke geratel van dat ding... ja ja. toen ik me met een triomfantelijke grijns op mijn andere zij draaide, ze i m'n vrouw slaperig maar fijn tjes: „De kachel is gisteravond per ongeluk uitgegaan... zou je hem niet gaan aanmaken. lie- werd, het is straks zo koud voor de kinderen." Nu weet ik uit ervaring, dat protesteren misschien ivel flink, maar volkomen nutteloos is. dus zat ik vijf minuten later in de vrieskou in as en sintels te grut ten en haalde mijn vinger open aan een spijker, die in een brandhoutje was blijven steken. Een half uur later bracht ik m'n vrouw wel thee op bed, maar het woordje „alsjeblieft" kon ik niet over de lippen krij gen. zodat zij slaperig, maar weer fijntjes vroeg of het mis schien met gegund was en waar het lepeltje bleef. Tijdens het ontbijt bracht m'n afgunstige oudste zoon het gesprek op de twee fietsen, die met lekke banden stonden en zo zat ik dan na de afwas om 10 uur met stijve vingers in een ijskoude schuur aan vastgeroes te ventielmoertjes te peuteren. Nu is een band maken voor tl misschien een peuleschilletje maar met mijn kapaciteiten zat ik vlak voor de warme maaltijd nog in de schuur met een leeg koffiekopjeeen omgevallen bak water en een stuk of 5 mislukte, omgekrulde plakkertjes naast tnij. Ik zal u maar niet vertellen hoe ik tegen alle regels in, het laatste stukje buitenband op de velg geprutst heb. maar nadat mijn kantoorhandjes verbonden waren, kwam er nog geen eind aan de beproevingwant toen ik na het eten in de luie stoel kroop, kwam mijn jongste er mij aan herinneren, dat ik hem in een dom ogenblik had beloofd de eendjes te gaan voeren in het park. Ik wilde het nog met een reep chocolade afkopen, maar mijn vrouw maakte (al weer fijntjes) een opmerking, die mij als een mes door de ziel gleed. Ditmaal ageerde ik echter zo fel, dat zij er werkelijk even ran schrok. Enfin... een kwartier later in het park was ik er nog trots op. Om een lang verhaal toch kort te makende eendjes konden mijn bakker waarschijnlijk niet waarderen en mijn zoon dreinde kouwelijk, dat ie naar huis won. Toen ik om vier uur een kapot te stekker van de schemerlamp repareerde (bij de tweede maal al O.K.. 't kostte slechts één slop), dacht ik'met voldoening aan het veelbelovende televisie programma van die avond. Dat zou in ieder geval toch nog een goed besluit worden van die eer ste vrije sof-zaterdag. 's Avonds half negen bij de T.V. Dochter: „Ha, ha, ha, pa, zag u dat?..." Moeder: ,,Sssssst!... je vader slaapt (en alweer fijntjes)... hij droomt van de 60-urige werk weekr PRIKKEL DE negentienjarige Ans Mar ij nissen W i n- gerdweg 10 7, Am sterdam-Noord) is tweeëneenhalf jaar bij Al- bert Heijn werkzaam. Ze heeft het er ver gebracht. Ze begon als inpakster op de koekbakkerij en heeft nu als controleuse een bijzonder be langrijke en afwisselende functie. Op de verpakkingsafdeling: (VA) eontroieert ze artikelen zo als peulvruchten, custard en bloem, rijst, maïzena en pinda kaas we noemen er maar en kele op allerlei eigenschap pen waaraan ze moeten voldoen. Door hele bedrijf Neemt ze hier een steekproef om speciaal de verpakking aan een nauwkeurige studie te onderwer pen, daar pikt ze er een potje heer lijke chocoladepasta tussen uit om het gewicht te bepalen. Letterlijk niets ontgaat haar. want elke onjuistheid (ook wat betreft de prijs en het stempel) bespeuren haar argusogen. Na afloop van de controletochten zet ze zich aan haar bureau, waar ze de verkregen gegevens gaat verwerken. Ans is best tevreden met haar baan. „Er is afleidingvertelt ze, „èn ik ben steeds in beweging". Ze blijft overdag alleen in de verpakkingsafdeling: maar wanneer ze avonddienst heeft ver schijnt ze Ier controle in alle afdelingen door het hele produkUe- bedrijf. De ijverige Ans uit Amsterdam-Noord, begon, zoals we reeds zei den, in de koekbakkerij. Daarna werd ze te werk gesteld op het labo ratorium. als assistente en in de keuken. Ruim een half jaar geleden werd ze controleuse, nadat ze eerst haar type-diploma had gehaald. Ze aanvaardde haar nieuwe functie graag, hoewel ze het ook in haar andere werkkring best kon vinden. Wat haar liefhebberijen betreft, ja, dat zijn er nogal wat. Ze is dol op korfbal en basketbal en verder mag ze bijzonder graag op de planken staan als amateur-actrice. Ze is daarom ook lid van een to neelvereniging in haar woonplaats. Ten slotte heeft ze haar hart ver pand aan de dans en wat dit betreft kunnen we nog wel even ver tellen, dat ze geen enkele dansavond van de personeelsvereniging overslaat. Ze zegt: „Ik had nooit gedacht, dat ik dit zo vlug zou bereiken", maar op onze vraag- hoe het dan komt dat het toch is gebeurd, moet ze het antwoord schuldig blijven. Als u het ons vraagt, komt het misschien wel omdat ze zo onopvallend en serieus haar weg is gegaan temidden van de anderen. Vier jaar geleden begon ze op de koekbakkerij. Niet lang daarna veranderde ze van afdeling om te verhuizen naar de plaats waar ze ook nu nog werkt. Helemaal vrij dat is haar van harte Al spoedig werd ze daar de rech terhand van voorjuffrouw mevr. Westers (beter bekend als „tante Tilly"), voor wie ze wel eens inviel als deze ziek was. Later ten om precies te zijn 13 oktober 1959 gegund na haar leidinggevende volgde ze tante Tilly als voor- taak overdag doet ze wel graag juffrouw op die afdeling op. Het als ze weer thuis is, maar dan bevalt Hilda prima op de Suiker- liefst met een mooi boek of een werkafdeling, Het werk vindt ze handwerkje, erg prettig, omdat ze, naar ze zegt, zo „helemaal vrij" ia. Even di, nog. HM> raakt op de afdeling suikerbakkerij geen fon- Cursus gevolgd dantje, schuimpje of andere lek kernij meer aan. Dat is ook geen Ze laat het er overigens niet bij wonder als men er bijna vier jaar zitten, want onlangs nog heeft ze werkt. Ze geeft ons echter toe dat met succes de cursus statistische ze een doodgewoon dropje af en kwaliteitsbeheersing gevolgd. Zit- toe heel lekker vindt. gezellige, rumoerige druk te... van lopende mensen, van metaal op aardewerk en van pratende en lachende meisjes; we zijn beland in het Ont span ning s g e b ouw, waar juist een groep meisjes, nog wit geschort, binnenkomen, om hun meegebracht twaalfuurtje te verorberen. De lange tafels, die de gehele ruimte in beslag ne men, staan netjes gedekt met borden, vorken en messen. De geur van een pittige soep prik kelt ons reukorgaan en verlan gend kijken wij de meisjes aan, die met een soepkom in twee handen, de tas bungelend aan hun arm, terugkomen van de soepcentralewaar zij iedere middag bij hun twaalfuurtje een hartig hapje kunnen krijgen, tegen kostprijs. OPFRISSERTJE Dit dagelükse „opfrissertje" is in het leven geroepen omdat de meis jes en ook de mannen iedere dag omringd zün door zoetigheid. Deze traktatie In het middaguur is dan ook iedereen zeer geliefd. „Nu eens hebben we soep. dan weer croquetten. We trachten zoveel mogelyjk afwisseling in het menu te krijgen", vertelde ons de heer W. Kle ij. Wie kent hem niet. de conciërge van het Ontspanningsgebouw? Het is de man, die zijn woning boven het gebouw heeft en die met alles, at er in het Ontspanningsgebouw gebeurt, te maken heeft. De heer Kleij is 59 jaar en reeds van de op richting van het gebouw af (in 1937) is hij daaraan verbonden. 2100 KOPJES! De foto, die u bij dit artikel ziet, geeft de karakteristieke houding van de heer Kleij weer. Want weet u, dat hij per dag zo'n 2100 of 2200 kopjes koffie of thee inschenkt? En na de middag ongeveer 350 borden heeft af te wassen? Vanzelfsprekend krijgt de heer Kleij hiervoor hulp van een aantal meisjes. Hij voelt zich met deze baan uitstekend op zijn gemak, al is het een enorm drukke werk kring. Gelukkig krijgt hij zeer bin nenkort een automatische afwasma chine en men is bezig een ruimte bij de koffiekeuken als kookkeu- ken bij te bouwen. OOK WARM ETEN Een nieuwe, ruime, moderne kookkeukenjadat was het eigenlijk wat het ontspan ningsgebouw miste. Dc overwer- kers en de mensen, die in late dienst zijn, krijgen immers als ver goeding een maaltijd aangeboden Ergens moet dit warme eten toch worden bereid! Zo'n warme maaltijd bestaat uit aardappelen, groenten en vlees, gevolgd door fruit of een ander „toetje". Voor het bereiden hiervan heeft men zich tot nu toe met een kleine ruimte weten te behelpen. De enorme groei van het bedrijf en dus ook van het aantal personeels leden vroeg om uitbreiding en ver betering. Nog maar even en „de kok in de keuken" zal meer clan tevreden zijn. I in de winkel in O o s t z a a 11. de zaak waar de heer Albert Heijn zelf indertijd de grondslag legde voor het bedrijf van nu. 's Winters. brrr De ouderen onder ons kunnen zich waarschijnlijk nog wel voor stellen hoe het boodschappenbren- gen daar in die tijd werd gedaan. „We gingen er met de boot op uit", vertelde de heer Middelbeek ons, naar Den lip, Landsmeer en andere plaatsen, want vervoer over de weg was zeer moeilijk." Hij trok een rimpel bij deze ge dachte en voegde eraan toe: „Ja, 's zomers, dan was het wel ge zellig, maar 's winters brrr." Na een verblijf van acht jaar in Oostzaan de heer Middelbeek vertelde nog dat de heer Gerrit Heijn omstreeks die tijd juist in dienst moest en dat de heer Jan Heijn nog op de H.B.S. zat werd hij aangesteld als chef te Gor- k u m. een stad. waarover hij nog bijzonder graag spreekt. „Ik dwaalde er graag langs de brede rivier en uren kon ik aan de kant zitten met het gezicht op slot Loevestein", zei hij. Tot 1926 bleef hij daar, waarna hij tot het uitbreken van de oor log B e v e r w ij k als standplaats had. Neemt z'n gemak Toen kwam hij in Zaandam, waar hij tot zijn pensionering toe in het centraal magazijn werkte. Maar ondanks zyn pensionering gebeurde het verleden jaar toch, dat hij inviel bij grote drukte in het bedrijf. Voor 't overige kun nen we het beste zijn eigen woor den citeren: „Ik neem er nu mijn gemak van, want nu kan het." De heer W. Kleij schenkt een heerlijk kopje koffie Het is 's morgens half tien. Dc deuren van het bedrijf gaan open en twee mannen, gehuld in pro pere witte jassen duwen een wa gentje, waarop vier containers (koffle-apparaten). Op dit voor velen in het bedrijf magische tijdstip stopt het wagentje op verschillende centraal gelegen plaatsen. Uit alle afdelingen komt een van de personeelsleden met een kof fiepot, om deze onder een con tainer te laten vullen, met het zo gewaardeerde lichtbruine vocht. Op de afdeling wordt de koffie verdeeld in eigen kopjes. 's Middags om half drie herhaalt zich dit op precies dezelfde ma nier. Het is dan echter geen kof fie maar thee, waarnaar iedereen verlangend uitziet. Er z\jn meer voordelen verbonden aan een werkkring bij Albert Hetfn; wH denken hier bUv. aan de wekelijkse verstrekking, die uit koek en suikerwaren be staat. Ook krijgen de personeelsleden met Kerstmis, dus eens in het jaar, een geldelijke kerstgratifi catie en een prachtig kerstpak ket. Dat kerstpakket ziet er ieder jaar weer even verzorgd uit. De in houd bestaat veelal uit een kerst brood, kerstkrans, koffie, thee, pudding, chocolade en nog vele andere artikelen. YV'IE vijftig jaar en maanden precies de zeven belan gen van een bedrijf heeft ge diend, is stellig een „oude ge trouwe" in die zaak. Zo ook de heer H. Middelbeek (27 december 69 jaar geworden), die langer dan een halve eeuw op zijn post stond in talrijke AH- winkels in het hele land. Nu ge niet de heer Middelbeek, zoals men dat noemt, van zijn welver diend pensioen in zijn woning aan de Heyermansstraat in Zaan dam, maarvoor het zover was heeft hij eerst nog zijn gouden jubileum mogen vieren bij het bedrijf, waaraan hij van 11 mei 1908 af zijn beste krachten heeft gegeven, waaraan hij verknocht was als 't ware. Dat moet ook wel, want wie zo lang bij dezelfde baas werkt, heeft echt nog iets meer dan alleen maar plichtsgevoel. Reizen en trekken Het verhaal van de heer Middel beek is een verhaal van hard wer ken. vooral vroeger, van 's morgens vroeg tot 's avonds laat. Het is ook j een verhaal van reizen en trekken, het hele land door. Het begon in 1908 toen hy zes tien jaar oud als jongste be diende werd aangesteld in het fi liaal in Deventer. „U begrijpt", vertelde de heer Middelbeek, „dat zo'n filiaal in vroeger jaren heel anders was dan nu in deze tijd. Alles was nog echt ouderwets. Conserven en vleeswaren? Geen sprake van! We verkochten peulvruchten en grutterswaren." Zijn stem was vrolijk, toen hij dat vertelde. Zijn gedachten toef den in een hard, maar geenszins somber verleden, toen de koffie molen nog maalde in de winkel en de antieke weegschaal op de toon bank stond. Na Deventer was de heer Middel beek jongste bediende ojm. in Hoorn. Enkhuizen en Bre da. In het jaar 1913 werd hij chef MBtKf GDlRlSt «M KI HUP* Dl ALBERT HEIJN vacuum-koffie is bintien een half uur na hel bran den precisie-gemalen en luchtledig verpakt - in het blik dal „pffft" zegt als het opengaat. Lucht kan er niet in, aroma kan er niet uit. De meest verse koffie van alle. Haal een blik en proef het AH koffie experts ontdekten: er zijn 4 groepen koffiedrinkers in ons land. Daarom creëerde AH de juiste melanges voor alle 4 de groepen. vol-aromatisch 1.78 1.50 1.SO 1.30 4 Exclusieve melanges die Ending gemeen hebben: de kwaliteit. Die is voor eike smaak de allerfijnste. mild-geurig mild-krachtig pittig Albert Heijn FEBRUARI 1961 ALLERHANDE

Allerhande | 1961 | | pagina 3