Wie wil, kan bij AH vooruitkomen!
Nu 2 x GRATIS bij AH-vacnum-koffie
KIJK
KIJK
Hilda
Ik
VACUUM-KOFFIE
maar naar
Ans
maar naar
neem er nu
mijn gemak van55
KOlilE
Die mensen
heb je ook
Best tevreden
met haar baan
De heer Kleij verzorgt de
inwendige mens bij AH!
ZOETIGHEID
HARTIGHEID
n
Albert Heijn
doet 't niet
„krenterig"
Maak morgen üw pffft-dag met
„Nooit gedacht,
dat hel zo
vlug zou gaan
wekt verlangen
naar
„want
Het woord is aan een
ALBERT HEIJN-VETERAAN
zegt de heer
MIDDELBEEK
GRATIS no. 2
Plastic deksel sluit het blik
na openen luchtdicht af en
verzegelt het aroma.
VERSER.
en geuriger dan elke andere,
de AH-vacuum-koffie*) die
u „pffft" hoort zeggen!
GRATIS no. 1
Bij elk blik'n handig maat-
schepje; geeft precies zetsel
voor 1 kop perfecte koffie.
KIES
uit vier pffft-melanges**)
de lekkerste vacuum-koffie
precies naar üw smaak.
DL
fWBÜffiite
TT i 1 d a Krikke en Ans M a r ij n i s s e n zijn
namen bij Albert Heijn, die wat te beduiden heb
ben. Beide meisjes namelgk hebben zich in vrij korte tijd
een mooie positie in de produktiebedrijven veroverd. Bei
den ook zijn daar stellig niet in geslaagd door zich op de
voorgrond te dringen, maar door hun bescheiden manier
van doen en door het werk dat uit hun handen kwam. Hil
da is voorjuffrouw en Ans is controleuse,
terwijl ze allehei nog niet zo heel lang geleden onder aan
de ladder begonnen zijn.
OP de Suikerwerkafdeling
werkt Hilda Krik-
k e (22) uit de Astasia-
straat in Lands
meer als voorjuffrouw. Ze
houdt daar sinds een jaar en
enkele maanden toezicht op
tien tot vijftien andere meis
jes en is verantwoordelijk
vóór de kwaliteitscontrole
van alle heerlijkheden, die op
deze afdeling worden gefa
briceerd.
Hilda (op de foto rechts) heeft een belangrijke functie.
Zij is verantwoordelijk voor de kwaliteitscontrole.
Ans Marijnissen is controleuse
op de verpakkingsafdeling.
'k W/OU dat ik hem te pakken
kreeg, de vent die het
eerst de 5-daagse werkweek
propageerde... Ik zou hem geen
standbeeld willen geven, maar
aanpakken zou ik hem wel.
Mensen, wat een sof... en ik
ezel. die aanvankelijk nog en
thousiast was ook.
Wat had ik mij er allemaal
niet van voorgesteld-
Vrienden, ik weet nu beier,
ik heb m'n eerste vrije zater
dag achter de rug.
Het begon al 's morgens
kwart voor zeven. Ik had ex
pres de wekker op die tijd ge
zet om de sensatie te beleven
nou eens een keer lekker ma
ling te kunnen hebben aan dat
misselijke, hatelijke geratel van
dat ding... ja ja. toen ik me met
een triomfantelijke grijns op
mijn andere zij draaide, ze i
m'n vrouw slaperig maar fijn
tjes: „De kachel is gisteravond
per ongeluk uitgegaan... zou je
hem niet gaan aanmaken. lie-
werd, het is straks zo koud voor
de kinderen."
Nu weet ik uit ervaring, dat
protesteren misschien ivel flink,
maar volkomen nutteloos is. dus
zat ik vijf minuten later in de
vrieskou in as en sintels te grut
ten en haalde mijn vinger open
aan een spijker, die in een
brandhoutje was blijven steken.
Een half uur later bracht ik
m'n vrouw wel thee op bed,
maar het woordje „alsjeblieft"
kon ik niet over de lippen krij
gen. zodat zij slaperig, maar
weer fijntjes vroeg of het mis
schien met gegund was en waar
het lepeltje bleef.
Tijdens het ontbijt bracht
m'n afgunstige oudste zoon het
gesprek op de twee fietsen, die
met lekke banden stonden en zo
zat ik dan na de afwas om 10
uur met stijve vingers in een
ijskoude schuur aan vastgeroes
te ventielmoertjes te peuteren.
Nu is een band maken voor tl
misschien een peuleschilletje
maar met mijn kapaciteiten zat
ik vlak voor de warme maaltijd
nog in de schuur met een leeg
koffiekopjeeen omgevallen bak
water en een stuk of 5 mislukte,
omgekrulde plakkertjes naast
tnij.
Ik zal u maar niet vertellen
hoe ik tegen alle regels in, het
laatste stukje buitenband op de
velg geprutst heb. maar nadat
mijn kantoorhandjes verbonden
waren, kwam er nog geen eind
aan de beproevingwant toen ik
na het eten in de luie stoel
kroop, kwam mijn jongste er
mij aan herinneren, dat ik hem
in een dom ogenblik had beloofd
de eendjes te gaan voeren in
het park. Ik wilde het nog met
een reep chocolade afkopen,
maar mijn vrouw maakte (al
weer fijntjes) een opmerking,
die mij als een mes door de
ziel gleed.
Ditmaal ageerde ik echter zo
fel, dat zij er werkelijk even
ran schrok. Enfin... een kwartier
later in het park was ik er nog
trots op.
Om een lang verhaal toch kort
te makende eendjes konden
mijn bakker waarschijnlijk niet
waarderen en mijn zoon dreinde
kouwelijk, dat ie naar huis won.
Toen ik om vier uur een kapot
te stekker van de schemerlamp
repareerde (bij de tweede maal
al O.K.. 't kostte slechts één
slop), dacht ik'met voldoening
aan het veelbelovende televisie
programma van die avond. Dat
zou in ieder geval toch nog een
goed besluit worden van die eer
ste vrije sof-zaterdag.
's Avonds half negen bij de
T.V.
Dochter: „Ha, ha, ha, pa, zag
u dat?..."
Moeder: ,,Sssssst!... je vader
slaapt (en alweer fijntjes)... hij
droomt van de 60-urige werk
weekr
PRIKKEL
DE negentienjarige Ans
Mar ij nissen W i n-
gerdweg 10 7, Am
sterdam-Noord) is
tweeëneenhalf jaar bij Al-
bert Heijn werkzaam. Ze
heeft het er ver gebracht. Ze
begon als inpakster op de
koekbakkerij en heeft nu als
controleuse een bijzonder be
langrijke en afwisselende
functie.
Op de verpakkingsafdeling:
(VA) eontroieert ze artikelen zo
als peulvruchten, custard en
bloem, rijst, maïzena en pinda
kaas we noemen er maar en
kele op allerlei eigenschap
pen waaraan ze moeten voldoen.
Door hele bedrijf
Neemt ze hier een steekproef om
speciaal de verpakking aan een
nauwkeurige studie te onderwer
pen, daar pikt ze er een potje heer
lijke chocoladepasta tussen uit om het gewicht te bepalen. Letterlijk
niets ontgaat haar. want elke onjuistheid (ook wat betreft de prijs en
het stempel) bespeuren haar argusogen.
Na afloop van de controletochten zet ze zich aan haar bureau, waar
ze de verkregen gegevens gaat verwerken.
Ans is best tevreden met haar baan. „Er is afleidingvertelt
ze, „èn ik ben steeds in beweging". Ze blijft overdag alleen in de
verpakkingsafdeling: maar wanneer ze avonddienst heeft ver
schijnt ze Ier controle in alle afdelingen door het hele produkUe-
bedrijf.
De ijverige Ans uit Amsterdam-Noord, begon, zoals we reeds zei
den, in de koekbakkerij. Daarna werd ze te werk gesteld op het labo
ratorium. als assistente en in de keuken. Ruim een half jaar geleden
werd ze controleuse, nadat ze eerst haar type-diploma had gehaald.
Ze aanvaardde haar nieuwe functie graag, hoewel ze het ook in haar
andere werkkring best kon vinden.
Wat haar liefhebberijen betreft, ja, dat zijn er nogal wat. Ze is
dol op korfbal en basketbal en verder mag ze bijzonder graag op de
planken staan als amateur-actrice. Ze is daarom ook lid van een to
neelvereniging in haar woonplaats. Ten slotte heeft ze haar hart ver
pand aan de dans en wat dit betreft kunnen we nog wel even ver
tellen, dat ze geen enkele dansavond van de personeelsvereniging
overslaat.
Ze zegt: „Ik had nooit gedacht,
dat ik dit zo vlug zou bereiken",
maar op onze vraag- hoe het
dan komt dat het toch is gebeurd,
moet ze het antwoord schuldig
blijven. Als u het ons vraagt,
komt het misschien wel omdat
ze zo onopvallend en serieus haar
weg is gegaan temidden van de
anderen.
Vier jaar geleden begon ze op de
koekbakkerij. Niet lang daarna
veranderde ze van afdeling om te
verhuizen naar de plaats waar ze
ook nu nog werkt.
Helemaal vrij
dat is haar van harte
Al spoedig werd ze daar de rech
terhand van voorjuffrouw mevr.
Westers (beter bekend als
„tante Tilly"), voor wie ze wel eens
inviel als deze ziek was. Later ten
om precies te zijn 13 oktober 1959 gegund na haar leidinggevende
volgde ze tante Tilly als voor- taak overdag doet ze wel graag
juffrouw op die afdeling op. Het als ze weer thuis is, maar dan
bevalt Hilda prima op de Suiker- liefst met een mooi boek of een
werkafdeling, Het werk vindt ze handwerkje,
erg prettig, omdat ze, naar ze zegt,
zo „helemaal vrij" ia. Even di, nog. HM> raakt op de
afdeling suikerbakkerij geen fon-
Cursus gevolgd dantje, schuimpje of andere lek
kernij meer aan. Dat is ook geen
Ze laat het er overigens niet bij wonder als men er bijna vier jaar
zitten, want onlangs nog heeft ze werkt. Ze geeft ons echter toe dat
met succes de cursus statistische ze een doodgewoon dropje af en
kwaliteitsbeheersing gevolgd. Zit- toe heel lekker vindt.
gezellige, rumoerige druk
te... van lopende mensen,
van metaal op aardewerk en van
pratende en lachende meisjes;
we zijn beland in het Ont
span ning s g e b ouw, waar
juist een groep meisjes, nog wit
geschort, binnenkomen, om hun
meegebracht twaalfuurtje te
verorberen. De lange tafels, die
de gehele ruimte in beslag ne
men, staan netjes gedekt met
borden, vorken en messen. De
geur van een pittige soep prik
kelt ons reukorgaan en verlan
gend kijken wij de meisjes aan,
die met een soepkom in twee
handen, de tas bungelend aan
hun arm, terugkomen van de
soepcentralewaar zij iedere
middag bij hun twaalfuurtje een
hartig hapje kunnen krijgen,
tegen kostprijs.
OPFRISSERTJE
Dit dagelükse „opfrissertje" is in
het leven geroepen omdat de meis
jes en ook de mannen iedere dag
omringd zün door zoetigheid. Deze
traktatie In het middaguur is dan
ook iedereen zeer geliefd.
„Nu eens hebben we soep. dan
weer croquetten. We trachten
zoveel mogelyjk afwisseling in
het menu te krijgen", vertelde
ons de heer W. Kle ij.
Wie kent hem niet. de conciërge
van het Ontspanningsgebouw? Het
is de man, die zijn woning boven
het gebouw heeft en die met alles,
at er in het Ontspanningsgebouw
gebeurt, te maken heeft. De heer
Kleij is 59 jaar en reeds van de op
richting van het gebouw af (in
1937) is hij daaraan verbonden.
2100 KOPJES!
De foto, die u bij dit artikel ziet,
geeft de karakteristieke houding
van de heer Kleij weer. Want weet
u, dat hij per dag zo'n 2100 of 2200
kopjes koffie of thee inschenkt?
En na de middag ongeveer 350
borden heeft af te wassen?
Vanzelfsprekend krijgt de heer
Kleij hiervoor hulp van een aantal
meisjes. Hij voelt zich met deze
baan uitstekend op zijn gemak, al
is het een enorm drukke werk
kring. Gelukkig krijgt hij zeer bin
nenkort een automatische afwasma
chine en men is bezig een ruimte
bij de koffiekeuken als kookkeu-
ken bij te bouwen.
OOK WARM ETEN
Een nieuwe, ruime, moderne
kookkeukenjadat was
het eigenlijk wat het ontspan
ningsgebouw miste. Dc overwer-
kers en de mensen, die in late
dienst zijn, krijgen immers als ver
goeding een maaltijd aangeboden
Ergens moet dit warme eten toch
worden bereid!
Zo'n warme maaltijd bestaat
uit aardappelen, groenten en vlees,
gevolgd door fruit of een ander
„toetje". Voor het bereiden hiervan
heeft men zich tot nu toe met een
kleine ruimte weten te behelpen.
De enorme groei van het bedrijf en
dus ook van het aantal personeels
leden vroeg om uitbreiding en ver
betering. Nog maar even en „de
kok in de keuken" zal meer clan
tevreden zijn.
I in de winkel in O o s t z a a 11. de
zaak waar de heer Albert Heijn
zelf indertijd de grondslag legde
voor het bedrijf van nu.
's Winters. brrr
De ouderen onder ons kunnen
zich waarschijnlijk nog wel voor
stellen hoe het boodschappenbren-
gen daar in die tijd werd gedaan.
„We gingen er met de boot op
uit", vertelde de heer Middelbeek
ons, naar Den lip, Landsmeer en
andere plaatsen, want vervoer
over de weg was zeer moeilijk."
Hij trok een rimpel bij deze ge
dachte en voegde eraan toe: „Ja,
's zomers, dan was het wel ge
zellig, maar 's winters brrr."
Na een verblijf van acht jaar in
Oostzaan de heer Middelbeek
vertelde nog dat de heer Gerrit
Heijn omstreeks die tijd juist in
dienst moest en dat de heer Jan
Heijn nog op de H.B.S. zat werd
hij aangesteld als chef te Gor-
k u m. een stad. waarover hij nog
bijzonder graag spreekt.
„Ik dwaalde er graag langs de
brede rivier en uren kon ik aan
de kant zitten met het gezicht
op slot Loevestein", zei hij.
Tot 1926 bleef hij daar, waarna
hij tot het uitbreken van de oor
log B e v e r w ij k als standplaats
had.
Neemt z'n gemak
Toen kwam hij in Zaandam,
waar hij tot zijn pensionering toe
in het centraal magazijn werkte.
Maar ondanks zyn pensionering
gebeurde het verleden jaar toch,
dat hij inviel bij grote drukte
in het bedrijf. Voor 't overige kun
nen we het beste zijn eigen woor
den citeren: „Ik neem er nu mijn
gemak van, want nu kan het."
De heer W. Kleij schenkt een heerlijk kopje koffie
Het is 's morgens half tien. Dc
deuren van het bedrijf gaan open
en twee mannen, gehuld in pro
pere witte jassen duwen een wa
gentje, waarop vier containers
(koffle-apparaten). Op dit voor
velen in het bedrijf magische
tijdstip stopt het wagentje op
verschillende centraal gelegen
plaatsen.
Uit alle afdelingen komt een van
de personeelsleden met een kof
fiepot, om deze onder een con
tainer te laten vullen, met het
zo gewaardeerde lichtbruine
vocht. Op de afdeling wordt de
koffie verdeeld in eigen kopjes.
's Middags om half drie herhaalt
zich dit op precies dezelfde ma
nier. Het is dan echter geen kof
fie maar thee, waarnaar iedereen
verlangend uitziet.
Er z\jn meer voordelen verbonden
aan een werkkring bij Albert
Hetfn; wH denken hier bUv. aan
de wekelijkse verstrekking, die
uit koek en suikerwaren be
staat.
Ook krijgen de personeelsleden
met Kerstmis, dus eens in het
jaar, een geldelijke kerstgratifi
catie en een prachtig kerstpak
ket.
Dat kerstpakket ziet er ieder jaar
weer even verzorgd uit. De in
houd bestaat veelal uit een kerst
brood, kerstkrans, koffie, thee,
pudding, chocolade en nog vele
andere artikelen.
YV'IE vijftig jaar en
maanden precies de
zeven
belan
gen van een bedrijf heeft ge
diend, is stellig een „oude ge
trouwe" in die zaak. Zo ook de
heer H. Middelbeek (27
december 69 jaar geworden), die
langer dan een halve eeuw op
zijn post stond in talrijke AH-
winkels in het hele land. Nu ge
niet de heer Middelbeek, zoals
men dat noemt, van zijn welver
diend pensioen in zijn woning
aan de Heyermansstraat in Zaan
dam, maarvoor het zover was
heeft hij eerst nog zijn gouden
jubileum mogen vieren bij het
bedrijf, waaraan hij van 11 mei
1908 af zijn beste krachten heeft
gegeven, waaraan hij verknocht
was als 't ware.
Dat moet ook wel, want wie
zo lang bij dezelfde baas werkt,
heeft echt nog iets meer dan
alleen maar plichtsgevoel.
Reizen en trekken
Het verhaal van de heer Middel
beek is een verhaal van hard wer
ken. vooral vroeger, van 's morgens
vroeg tot 's avonds laat. Het is ook j
een verhaal van reizen en trekken,
het hele land door.
Het begon in 1908 toen hy zes
tien jaar oud als jongste be
diende werd aangesteld in het fi
liaal in Deventer.
„U begrijpt", vertelde de heer
Middelbeek, „dat zo'n filiaal in
vroeger jaren heel anders was
dan nu in deze tijd. Alles was nog
echt ouderwets. Conserven en
vleeswaren? Geen sprake van!
We verkochten peulvruchten en
grutterswaren."
Zijn stem was vrolijk, toen hij
dat vertelde. Zijn gedachten toef
den in een hard, maar geenszins
somber verleden, toen de koffie
molen nog maalde in de winkel en
de antieke weegschaal op de toon
bank stond.
Na Deventer was de heer Middel
beek jongste bediende ojm. in
Hoorn. Enkhuizen en Bre
da. In het jaar 1913 werd hij chef
MBtKf
GDlRlSt
«M KI HUP*
Dl ALBERT HEIJN
vacuum-koffie is bintien
een half uur na hel bran
den precisie-gemalen
en luchtledig verpakt -
in het blik dal „pffft"
zegt als het opengaat.
Lucht kan er niet in, aroma
kan er niet uit. De meest
verse koffie van alle. Haal
een blik en proef het
AH koffie experts ontdekten:
er zijn 4 groepen koffiedrinkers in
ons land. Daarom creëerde AH de
juiste melanges voor alle 4 de
groepen.
vol-aromatisch
1.78
1.50
1.SO
1.30
4 Exclusieve melanges die Ending
gemeen hebben: de kwaliteit. Die
is voor eike smaak de allerfijnste.
mild-geurig
mild-krachtig
pittig
Albert Heijn
FEBRUARI 1961 ALLERHANDE