DE ZAANSTREEK in vogelvlucht SPECULAAS Albert He fin drie jaar van bediende tot chef JOPIE KONING BLAAST HAAR PARTIJTJE MEE „VLAGGETJESDAG" ALBERT HEIJN PIET KLOMP Waar te midden van groene dreven een fel industrie-hart klopt vA SPECULAAS SPECULAAS Corry Kelder gaat dansend door het leven AMANDEL SPECULAAS Extra kwaliteit Extra voordelig maakt u het leven goedkoper! SEPTEMBER 1960 ALLERHANDE 3 /»o/c. r'ORRY KELDER, 15 jaar, slank en blond, heeft haar WORMERVEER-WANDELWEG waar meer gereden dan gewandeld wordt ASSENDELFT TN de haast naar Zaandijk te komen ontsnapte Assendelft bijna aan de aandacht. Assendelft is de lange jongen van de Zaan streek. Tussen Krommenie en het Noordzeekanaal ligt het dorp er licht kronkelend bij. Heerlijk in zijn ruime bed van honderden matrassen van het sappigste gras, dat men zich maar kan denken. Twee torens staan er als spelden in, waarmee men het middelste ge deelte lijkt te behoeden voor van zijn plaats schuiven. Bijna onmerk baar heeft Assendelft een dikker hoofd gekregen dan het vroeger had. Geen blozend gelaat, gezond door de landelijke leefgewoonten, maar heel zakelijk een harde en rechtlijnige industrie-kop. Zij het, dat de aanblik van de bedrijven die zich de laatste tijd in het noor den van de gemeente hebben ge vestigd, niet in staat was Assen delfts ware aard van agrarisch pronkjuweel te verdoezelen. WESTZAAN ziel verkocht aan het dansen. Het liefst zou zij het hele leven doorwalsen. Als zij op de chocoladeafdeling bezig is met het inpakken van repen, maakt zij van tijd tot tijd een kleine danspas. De arbeids vitaminen die tijdens het werk op de fabriek gedraaid worden, zijn voor haar een grote ver leiding om het werk in de steek te laten en een nummer in de zaal weg te geven, zoals nog nooit iemand heeft gezien. Maai de plicht roept en dus blijft Corry haar inpakmachine trouw. Brons bemachtigd Drie maal in de week heeft zij dansles. Zij leert dan de tan go, de quickstep, de slowfox, de Engelse wals en nog veel meer walsen en foxes en steps. Het vorig jaar werd haar het brons CORRY KELDER tango en slowfox. A.H. zaken in Noord-Hol- I briek had overgespaard kocht hij .Dat vind ik zonde." zegt ze, „en bovendien is het slecht voor je huid. Als ik uitga doe ik natuur- toegekendeen diploma dat je lijk wel wat lippenstift op." zonder danstalent beslist niet haalt. Nu studeert zij voor het zilverdaarna voor het goud en als zij dat allemaal heeft gaat zij op zoek naar een partner want dat is het uiteindelijke ide aal van Corry: uit te kunnen komen in danswedstrijden. Vroeg naar bed Corry maakt zich niet op tij dens haar werk op de afdeling. Behalve een hartstochtelijk min nares van de dans is Corry een goed zwemster. Daarvoor reser veert zij de donderdag- en vrij dagavond. Om al deze liefhebberijen naast haar werk vol te kunnen houden, leidt Corry een gezond leven: om half zes op en om half tien naar bed. En als je haar vraagt of ze nog meer idealen heeft, zegt ze: „Trouwen en kin deren krijgen." land boven het IJ? De man in 1 de khaki kruideniers jas, met zijn stugge haardos, de man die luistert naar de naam Piet Klomp. Hij werkt ongeveer 41 jaar bij Albert Heijn. In dit kor te tijdsbestek maakte hij car rière. Vijfentwintig jaar was hij, toen hij voor het eerst als be diende de wijk in werd ge stuurd. Daarvoor was hij wasmachi neverhuurder geweest; ook werkte hij in een melkfabriek en voor zijn diensttijd was hij al eens eerder een tijdje bij een kruidenier, in Purmerend zijn vroegere woonplaats, werkzaam geweest. Het begon anders Zijn opleiding als timmerman heeft hij moeten afbreken, omdat de verbinding tussen de plaats, waar de school stond en zijn wo ning zo enorm slecht was. Piet wilde echter vooruit komen en in de tijd, dat hij bij de kruidenier een aantal wasmachines... en stichtte een verhuurbedrijf. De mensen gingen echter steeds meer toe over op afbetaling te ko pen, zodat het bedrijfje achteruit ging. Een werknemer van Albert Heijn raadde hem toen aan te gaan solliciteren; enkele weken later zat Piet op het hoofdkantoor te Zaandam. DE hele Zaanstreek bestaat uit Zaangemeenten: öf ze liggen aan de Zaan öf ze hebben wel het woord Zaan in hun namen. Op Krommenie en Assendelft na, die de namen van andere wateren eer aan doen, te weten de Crommenije en de Delft. WORMERVEER enige Zaangemeente, waar de Zaan langs de stenen voeten van een der hoofdstraten loopt èn er is te zien, is W o r- merveer. Denkt nu niet. dat de Wormerveerders tegen ieder een daarover opscheppen. Zij aanvaarden het als een van zelfsprekendheid, dat hun Zaan- weg, hun Noordeinde en hun Zuideinde ieder die er loopt of rijdt een zeer openhartige kijk op het water gunnen. Openhar tig, omdat er in de veel bezon gen Zaan ook wel eens allerlei zaken drijven, waarop men niet zo trots is als op het stoere water zelve. Toch is het wel zo, dat Wormer- veer in de Zaan zichzelf als het ware de spiegel voorhoudt, 's Avonds bijvoorbeeld, als de lich ten branden in de tientallen etala ges langs Zaanweg en een gedeelte Noordeinde, twinkelt uit het water een feestelijk beeld van de ge meente van burgemeester Lyckla- ma de wandelaar toe. Hij ziet er dan Wormerveer weliswaar op zijn kop staan, maar dit optische grapje neemt hij gaarne voor lief. Er zullen trouwens genoeg men sen zijn, die de Zaanweg alleen maar nemen als niet meer dan „een" straat. Behalve dan waar het de twintig meter trottoir betreft, die uitkomt op de hoek die de Zaanweg maakt met de Markt straat. 's Zomers en 's winters staan daar 's avonds mannen. Oudere mannen, die in hun forsheid of door hun tanig uiter lijk doen denken aan het Wormerveer van een halve eeuw terug, toen het gevecht om het naakte bestaan zich ook daar in al zijn hardheid de monstreerde. Er zouden, als men in de goede hoek zou staan, daar verscheidene historische notities zijn te maken. Maar er worden ook zeer actuele gesprekken gevoerd. Want een jongere generatie is er eveneens altijd present, er mede voor zorgend, dat een door de jaren heen karakteristiek ge worden plekje nog steeds ken merkend is gebleven voor Wor merveer. Wormer. Daarin hebben ze in zo verre gelijk, dat langs de Veerdijk te Wormer verscheidene fabrieken staan van industrieën die te Wor merveer zijn ingeschreven. Vorig jaar nog lachten de Wormers alle andere Zaankanters uit, omdat in enkele dagen hun gemeente wereldvermaard werd door een gat. „Het gat van Wor mer" werd een begrip, dat bijna zo bekend raakte als de Gor diaanse knoop. Met dien verstan de, dat men met die knoop door middel van doorhakken tot een soort oplossing kwam, maar dat het gat van Wormer een nimmer ontward raadsel is gebleven. Of ze er nog wel eens praten over deze affaire? Nauwelijks. Alleen bij wijze van grapje nu en dan, omdat ze er wel van ple zier houden en omdat ze er enorm gemoedelijk zijn. KROMMENIE De lucht kan er bij oostelijke winden echter ook vol zijn van een geheel ander aroma, dat bij de een wrevel maar bij de ander een plezierige tinteling verwekt. Dat is het zware, maar desondanks on zichtbare waas van lijnolie, waar mee een der plaatselijke indus trieën nogal royaal omgaat om tot een zo goed mogelijk eindprodukt te komen. TAE meer dan rechte ljjn van de Nauernasche Vaart houdt In het oosten Assendelft keurig-Hol- lands gescheiden van het erf van buurvrouw Westzaan. West- zaan, de gemeente die er zich op kan beroemen de enige in het Zaanse land te zijn die een burge meester met een dubbele naam heeft: de heer R. van Zinderen Bakker. Het is bovendien een plaats met een tweeledige functie. Ten eerste de huisvesting van wie er al wo nen en ten tweede het onder dak brengen van degenen die prijs stel len op wat men zou kunnen noe men exclusief wonen. Daar waar de pluimen van het riet zich laten beroeren door de zuidwester en kittige golfjes in de sloten een vrij wel eeuwig durend spelletje met elkaar spelen, staan in Westzaan kleine villa's en bungalows. Enigs zins het Gooi van de Zaanstreek dus, maar dan in een zeer water rijke versie. TOPIE KONING (16 jaar), die J overdag aan de hopjesma chine staat, loopt 's avonds mee in een drumband. Jopie blaast daarbij op de hoorn. Met zijn veertigen lopen ze in de band, die 12 hoornblazers telt. Onlangs waren ze met EZELLIG publiek ontmoet men ^trouwens ook in Krommenie, de bloemrijkste van de Zaange meenten. De verklaring daarvoor is burgemeester J. C. A. I* r o v i 1 y. Hij is een man die van moderne dingen, hard werken, maar boven al van de natuur en van het vrije leven buiten houdt. Waar men in zijn gemeente maar een plekje vindt, dat Flora een kansje zou kunnen geven, plant men bloemen, struiken of bomen. Vooral in de nieuwe wijken kan men na een frisse regenbui of tijdens een hel dere zonnige dag het zuivere par fum van wat maar bloeien wil in de neus voelen prikkelen. ZAANDIJK AN Krommenie met een zeer de aandacht trekkende brede uitbreidingsuitloper in het westen naar Z a a n d ij k is op dit papier slechts een kwestie van een enkele zin. In feite is het tenslotte ook niet meer dan een zaak van een kilo meter of wat, omdat de Zaanstreek nu eenmaal niets anders is dan een reeks plaatsen, die stevig gearmd naast elkaar staan. Waar de ene gemeente een beetje breder of langer wordt naar links port zij al spoedig in de rechter zij van de andere. En Zaandijk is druk bezig met een uitgroeien in de richting van Wormerveer. Waar eens molen De Koperslager een volkomen vrij uitzicht had op de drassige zode van het weiland, moet hij sinds enkele jaren al een beetje op de tenen gaan staan om nog iets te kunnen zien van de grenzen van het groen-voor-de-koeien. Een mo derne school en huizen in het wes ten van Zaandijk zijn hem daar in de weg gaan staan. Omdat hij zo lang en slank is, ziet hij echter nog wel iets van de kern van Zaandijk. Met name van de vele oude paden, die door hun vervallen toestand al jaren een doorn in het oog van de bestuur deren van de gemeente zijn. Mei zou er de sloper graag zijn kan. geven, maar ook in Zaandijk loopl men natuurlijk net zo lang op zijn oude schoenen tot men nieuwe heeft. WORMERVEER in de Zaanbocht KOOG 1MET een benauwd gezicht kijkt Koog aan de Zaan wel eens naar zijn verre nicht West zaan, die een dame is van ruimte alom. Koog aan de Zaan voelt dagelijks het knellen van een onwrikbare hand om de nek. De ijzeren hand van de spoorweg. Tussen de dijk, waarover van 's morgens vroeg tot diep in de nacht de treinen zich haasten en het water van de Zaan ligt de gemeente gekluisterd. Graag zou men er, al bouwen de. een sprongetje over de spoor dijk willen maken, zomaar in het wijde land van het Westzijder- veld. Maar het mag niet. Al vele jaren niet, omdat hogerhand nu eenmaal anders heeft beslist. Er zou toch nodig een beetje lucht moeten komen, want de plaats is als een dambord, waarop men ook de witte velden in gebruik heeft genomen. Een nauwelijks te tellen aantal woonstraten be wijst het. OOSTZAAN DEZE flits van de Zaanstreek zou nog minder volledig zijn dan nu al het geval is, wanneer Zaandam niet aan de orde kwam. Een bescheiden doorsnee van die stad vindt u echter elders in deze editie. Maar dan Oost- zaan nog zult u zeggen. Vandaag volstaan wij ermee te vermelden dat Oostzaan niet alleen heerlijk rustig een echt dorp is, maar ook springlevend en op zijn hoede. Het voelt elke dag de pols kloppen van het grote Amsterdam. En het is een tikkeltje bang voor die hoofd stad van het land. Men weet na melijk, dat de Amstelstad met loe rende annexatie-ogen uitkijkt naar het oude dorp, dat door de eeuwen heen een trouwe uitloper is ge weest van de Zaanstreek. droegen ze haar zo maar op de vlag te dragen. Van het een kwam het ander: eerst spaarde ze voor een hoorn daarna studeerde ze avond-in, avond-uit hoorn en tenslotte speelde ze zo goed dat ze haar vroegen zich als hoomblaasster bij de band te voegen. Sinds dien heeft zij één maal in de week repetitie en studeert zij iedere dag minstens een half uur. Interesse Zij houdt van haar werk en nog steeds kijkt zij met verbazing naar de machines, die zonder dat zij er veel voor hoeft te doen hopje voor hopje inpakken. Ze praat onder haar werk wat met de meisjes, maar toch schiet ze flink op. Alleen als de Blue Diamonds door de radio spelen, heeft zij moeite om niet alles in de steek te laten en fijn een nummertje met ze mee te blazen. Want de Blue Dia monds zijn haar favorieten. „Ik vind ze geweldig," zegt ze. „Als ze voor de televisie zijn, ga ik altijd kijken." PIET KLOMP niet van zelf gegaan. werkte behaalde hij zijn vakdiplo ma. Als je de heer Klomp nu vraagt waarom hij dat deed zal hij ant woorden: „ach, ik weet het eigen lijk niet. Ik vond het jammer niets te leren, daarom behaalde ik mijn vakdiploma maar." Toen hij uit dienst vandaan kwam en hij op de melkfabriek werkte behaalde hij om dezelfde reden zijn middenstandsdiplo maook omdat hij zijn vrije tijd nuttig wilde gebruiken. Van het geld, dat hij op de fa- „Vlug gegaan" ,J)e rest is allemaal vlug ge gaan" vertelde Piet ons. De tijd dat ik bij Albert Heijn ben, kan je verdelen in drie maal ander half jaar. De eerste anderhalf jaar werkte ik in een filiaal te Nieuwendam. Ik begon er in de wijk en het bevoorraden van de winkel Zodoende leerde ik de prijzen kennen en wist ik pre cies waar alles stond. Na ongeveer vier maanden mocht ik mijn eerste klant hel pen. Veertien dagen ben ik eer ste bediende geweest; toen stel de men mij aan tot assistent chef; „invaller" zeggen wij al tijd. Denk nu niet, dat alles van zelf is gegaan.... Ik heb er hard voor gewerkt en enorm veel te danken aan mijn strenge chef C. Alberts, de vroegere bedrijfs leider van de AH-winkel in Nieuwendam, nu bedrijfsleider van de AH-SuperMart in de Middenweg Amsterdam-Oost. Strenge leermeester De heer Alberts was streng in de goede zin van het woord. Als ik iets wilde leren zei hij: Alles wil ik je leren, nu heb ik geen tijd, kom na sluitingstijd maar te rug. Dan leerde ik alles, wat ik dien de te weten. Dit alles duurde anderhalf jaar. Toen kreeg ik mijn aanstelling tot assistent-chef. Ik reisde door geheel Noordholland boven het IJ. Bij mijn weten, ben ik in alle filialen op vier na geweest. Ook dit duurde anderhalf jaar Men had mij toen nodig voor beheerder van het filiaal in de v. d. Pekstraat, waar ik nu ook al weer anderhalf jaar inzit. Ik heb in het begin een moeilijke tijd gehad; moeilijk met het personeel en ook met de klan ten, waar ik een beetje aan moest wennen. Nu loopt echter alles ge smeerd. Ik heb een fijn ploegje perso neel. Wij zijn helemaal aan elkaar gewend en werken als echte colle ga's. Het is net of deze zaak van ons allemaal een beetje is JOPIE KONING .12,3 in de maat. zijn tachtigen. Toen had zich een drumband uit Schotland bij hen aangesloten. Hoe ze ertoe gekomen is hoomblaasster te worden? Al vanaf haar prille jeugd liep zij als klein meisje achter de drumband aan. Dat lopen op de maat trok haar enorm. Je kreeg dan het gevoe} dat het hele le ven alleen maar bestond uit vrolijke drie- en vierkwartsma ten. Voorop met de vlag! Ze werd ouder en eigenlijk voelde ze zich zo langzamer hand te groot om altijd maar nutteloos mee te lopen, straat in straat uit. Ze vroeg zich af of ze niet iets zou kunnen doen in het orkest. En toen voor de Ze is er weer, de speculaas-van-het-nieuwe-seizoen! Gebakken in Albert Heijp's eigen banketbakkerijen. Ovenvers, overfijn, sprook jesachtig lekker! En (om de traditie te handhaven) fabelachtig laag geprijsd! Niet vergeten morgen meteen proevenl „door en door'7 met échte amandelen per pak 240 gram) geurig gekruid, een AH-specialiteit per pak (r= 500 gram) Wormerveer wil niet alleen zeg gen de Zaan gezellig voor huis, maar ook de Zaan als een last. Als een obstakel, dat aanlei ding is tot veel wachten en veel gemopper. Deze verschijnselen kan men waarnemen op dè verbinding tussen Wormerveer en Wormer: de Zaanbrug. Deze heeft de vorm van een zandloper: de opritten vrij breed, maar de brug zelf smal en knellend voor alle verkeer. Wie weet, dat de brugwachters er in hun ploegendienst weinig gelegen heid hebben tot het maken van een praatje, zal begrijpen, hoe deze brug hoewel uiteraard onmis baar vaak onderwerp is van veel onhartelijke commentaren. Zonder diezelfde brug zou Wor mer, de wat landelijke buur van Wormerveer. echter nergens zijn. Hoewel ze er zelf zeggen, dat Wor merveer zijn reputatie van indus- j triegemeente goeddeels dankt aan voor de boterham per pak 500 gram) m SSP

Allerhande | 1960 | | pagina 3