EEN STIL BEDRIJF
MET VEEL GELUID
Zwemmende de grote
sprong wagen
Tragisch einde van eendje Floor
Een ware geschiedenis üébMBMMIMBIMUÜ
2/3
Kies uw eigen kleur! Kies uw eigen smaak!
Albert Heijn heeft de 4 lekkerste koffies!
Van „happende" garnalen
tot gierende straalmotoren
WONDERBAAR
MAAR WAAR!
EN NOG BOVENDIEN EEN ZAK
VOL GELD MEEBRENGEN
GROEN
MERK
ROOD
MERK
PAARS-
MERK
MEI ALLERHANDE3
14-20 ei pe' Pa*
goedkoper dan elk
ander kwaliteitsmerk
JN een kleine onaanzien
lijke villa, weggedoken
achter het weelderige groen
van bomen en struiken, in
de Steynlaan te Hilversum,
bevindt zich op de eerste ver
dieping in slechts twee ka
mers een „bedrijf", dat de
merkwaardigste tegenstellin
gen in zich bergt.
Bij het binnenkomen krijgt
de bezoeker zo op het eerste
„gehoor" de indruk, dat het
hier héél rustig toegaat.
Hoogstens is hij juist getuige
van een enigszins merkwaar
dig telefoongesprek van een
jonge dame. Zo in de trant
van:
„Dat heb ik wel voor u,
maar moet u het in draf of in
galop hebben? O gelukkig,
want op het galop zit wel een
beetje ruis."
Of iets dergelijks als: „Ik
heb diverse heel lieve toeter-
tjes voor u. Wenst u het met
havenecho of in volle zee met
boegwater?"
Geluidenarchief
De oplossing van deze ietwat
merkwaardige klanken ligt in
het feit, dat in deze redelijk ge
luidloze omgeving nagenoeg al
het geluid, dat door „voorwer
pen", dieren' of mensen wordt
voortgebracht, aanwezig is, al is
het dan vastgelegd op duizenden
grammofoonplaten, die het Ge
luidenarchief van de Nederlandse
Radio Unie rijk is.
„Wij zeggen „nagenoeg al het
geluid", want met dit archief is
het als met de wiskunde. Nooit zal,
zoals Simon Carmiggelt dat in een
van zijn meesterlijke stukjes be
schreef, een professor in de wis
kunde thuiskomen met de mede
deling: „Mien, ik hoef er niet meer
naar toe, we zijn klaar met de wis
kunde". Ondanks de duizenden
mogelijkheden, die het geluiden
archief biedt, kan en zal het nooit
helemaal compleet zijn.
Wij zelf zijn' er dan ook trots op,
dat wij aan de catalogus enige
nummers hebben kunnen toevoe
gen. Men beschikte nog niet over
het geluid van een tropische nacht
met duizenden krekels, het ge
kwaak van onwaarschijnlijk grote
kikvorsen en in de verte het geblaf
van een paar der vele kampong
honden. die er op Bali te vinden
zijn. Tussen twee haakjes, wist u,
dat het aantal honden op Bali het
aantal inwoners overtreft?
„Happende" garnalen
Maar dergelijke min of meer
toevallige aanwinsten zijn nog
niet te vergelijken met de gede
genheid van Amerikaanse archie
ven op dit gebied.
Dank zij de medewerking van
de NBC heeft het geluidenarchief
ook de beschikking over het zeer
gevarieerde geluid, dat sommige
zeebewoners kunnen maken. Er
bestaat b.v. een plaat van „hap
pende" garnalen en dat niet zo
maar willekeurig opgenomen,
maar op één plaat vinden wij dit
happen, zoals het klinkt van gar
nalen, die zich op verschillende
diepten bevinden, want het
klinkt natuurlijk héél anders van
een garnaal op 150 meter dan van
zijn broertje, die maar op 50 me
ter diepte aan het happen is! En
dan die bijzondere muzikale plaat
van kreeften, die met hun scha
ren aan het klepperen zijn. Zij
doen dit vooral in een verliefde
bui en het ritmisch scharenge-
klepper zou met een serenade te
vergelijken zijn.
Toegegeven moet worden, dat
deze geluiden nu niet bepaald da
gelijks door de hoorspelregisseurs
worden opgevraagd, maar het is
toch prettig te weten, dat je niet
in verlegenheid komt. wanneer er
voor een hoorspel of klankbeeld
het geluid van een „bastaard forel,
20 kilometer uit de kust" nodig is.
Applaus In graden
Een van de best gevulde afde
lingen van het geluidenarchief be
staat uit de applausplaten. Er zijn
er tientallen van, variërend van.
matig tot „ovatie", met kopjesge-
rinkel in beschaafd café, met ge
fluit en voetgetrappel, met gelach
en met plechtige stilte daarna, in
gesloten en in open ruimte, in
kleine ruimte en in een stadion.
Maar er is één plaat, die vooral
door samenstellers van amuse
mentsprogramma's het meest ge
vraagd wordt, want. hoe perfec-
tionistischer de techniek wordt, des
te meer bestaat er ook voor deze
producers bij de montage van hun
op de band opgenomen amuse
mentsprogramma's de gelegenheid
om het niet al te royaal uitgevallen
applaus van de live-opname hier
en daar „bij te corrigeren". Dat
gaat makkelijk door geluidsplaat
en oorspronkelijke opname te
mengen en tezamen op een nieuwe
band te copiëren.
Waar platen en banden
gemengd worden
De gespecialiseerde geluidenmakers
zijn er allang achter, dat een luci
fersdoosje. op een bepaalde afstand
van de microfoon met de hand sa
mengeknepen. een betere instorting
veroorzaakt dan welk echt huis
ook!
Een gezellig open haardvuur lijkt
nergens op, wanneer het via de
microfoon hoorbaar moet worden
gemaakt. Veel beter is het om een
knoedeltje magnetofoonband voor
de microfoon een beetje te knijpen
en in elkaar te drukken. Dat is
auditief pas een goéd vuurtje.
Waarom eenvoudig
Dat geluidenmaken wordt een
hobby, maar kan daardoor ook
overdreven vormen aannemen. Zo
gaat het verhaal, dat een geluids
technicus een hele dag bezig is ge
weest om het juiste microfoon
effect te vinden voor het geluid
van twee met de sabel duellerende
edellieden uit de 17e eeuw. Gordijn-
Het bad waarin Marat
door Charlotte Cordaxj
werd vermoord kan men be
wonderen in het Musée Gre-
vin in Parijs maar ook in
de magazijnen van het Circus
der Ringlang Brothers. Welk
is het echte
In het Kruger Nationale Park
in Zuid-Afrika hebben olifan
ten, nijlpaarden en neus
hoorns al menige brand voor
komen. Hun dikke huid maakt
hen ongevoelig voor vuur en.
wanneer zij een kampvuur
of houtstapel zien branden,
stormen zij erop af en trap
pen de vlammen uit; vuur is
een hunner oervijanden.
Prins Pückler, een steenrijke
Silezische grootgrondbezitter
hield er elf koks op na. Hij
had een Duitser voor de soep,
een Engelsman voor het ge
braden vlees, een Hollander
voor de vis, een Hongaar voor
de gestoofde vleesschotels, een
Fransman voor de tussen
gerechten, een Oostenrijker
voor de puddingen, een Na-
politaan voor het ijs. -sen
Romeinse kok voor het gebak,
een Spanjaard voor de sala
des, een Pool voor de sausen
en een Rus voor de hors
d'oeuvres.
van ons bloed bestaat uit
water. Wij kunnen anderhalf
tot twee liter bloed verliezen
zonder dat het gevaar ople
vert. Water maakt ongeveer
een derde van ons gewicht
uit. Verlies van een vijfde
van ons lichaamsvocht zou
een zekere dood betekenen.
Verlies van een tiende: een
ernstige ziekte. De electri-
citeit in het lichaam van de
mens zou een lamp van 25
watt ongeveer drie minuten
kunnen laten branden.
JN het gezin van melkhandelaar J. H. Steemeyer, Oost-
zij de 2 18 in Zaandam heerst een wat droevige
stemming. De kinderen lijken iets stiller en minder uitgelaten
dan anders, moeder ziet z o nu en dan met een tikje weemoed
in de ogen naar het grasveld naast de woning en vader zegt:
„We vinden het toch zo jammer". Ook hij kan niet nalaten
bij tijd en wijle naar buiten te kijken naar het fris-groene
gazonnetje, waar enkele dagen geleden nog een hokje stond met
een moedereend en tien kleine, grappige kuikentjes. Het hokje
met de bewoners is nu weg en dat is de reden waarom vader,
moeder en de kinderen een beetje bedroefd zijn.
Wanneer u wilt weten wat er eigenlijk gebeurd is in en
om huize Steemeijer aan de Oostzijde en hoe nu precies deze
minder vrolijke sfeer in het gezin is ontstaan, lees dan de
geschiedenis, die volgt. Het is een kleine historie uit de wondere
wereld van de dieren, een verhaal van een eendje, dat kwam,
wegging, weer terugkwam en tenslotte wéér ging, kortom het
relaas van het eendje Floor met het wat tragische einde.
Echt huisdier
OMSTREEKS het midden van mei
vorig jaar bracht dochter Ank
van het gezin Steemeyer een kui
ken van ongeveer een week oud
mee naar huis van houtwerf Rote
in Westzaan. Men noemde het
jonge beestje Floor en nam het
als het ware op in de huiselijke
kring. Het was een heel vrolijk en
bijdehand kuikentje. Eerst zat ze
(want het bleek een vrouwtje te
zijn) in een hokje met kippegaas,
beschermd tegen hongerige katten
en wat dies meer zij.
Het duurde echter niet lang of
ze mocnt vrij door het huis en in
de tuin rondlopen en toen was het
de kat, die bang voor Floor werd.
Zo bang zelfs dat ze zich niet bij
haar kattenbrood durfde te wagen,
wanneer het kuiken, dat onder
tussen tot een eendje was opge
groeid, zich in de buurt daarvan
ophield. Dat Floor een echte huis
genoot was geworden, blijkt wel
uit het feit, dat ze 's avonds vaak
na het rondtippelen door de ka
mer bij vader Steemeyer op schoot
kwam zitten.
Met de boot mee
Ook maakte ze spoedig kennis
met het water in de vorm van de
Een beetje gelach kan er wel bij
Zaan. die vlakbij het huis aan de
Oostzijde stroomt. Bovendien
ontbrak ze nooit op de reisjes
naar het Alkmaarder meer. Het
gezin Steemeyer ging vaak (en
gaat nog steeds) op vrije dagen
en in de vakanties met het witte
motorbootje Libertynaar dat
meer om de dag op het water
door te brengen. Floor nam men
dan altijd mee in een rieten
hengselmand. Steeds was ze dus
present bij deze uitstapjes en
steeds ook keerde ze weer mee
terug naar het huis aan de Oost
zijde, nadat ze uren in haar ele
ment had rondgesparteld.
Verdwenen
Zo bracht Floor haar eerste le
vensweken door bij melkhande
laar Steemeyer. gezond en vrolijk,
omringd door de zorgen van het
hele gezin, dat steeds met veel
plezier de gedragingen van het
beestje volgde. Plotseling echter
werd Floor het zo liefderijke gezin
ontrouw. Op een goede, of liever
kwade zaterdagavond omstreeks
half juli vorig jaar (Floor was
toen dus ruim twee maanden oud)
vertrok ze met de noorderzon.
Vader, moeder en kinderen Stee
meyer stelden alles in het werk
haar terug te vinden, zonder re
sultaat echter. Floor was weg en
bleef weg.
Met z'n elven terug
Het eendje Floor is ruim negen
maanden van huis weggebleven.
Dit jaar op Koninginnedag kwam
ze warempel weer aanstappen, niet
alleen, maar met achter zich tien
piepkleine, donzige kuikentjes.
Hoewel men Floor nooit van een
merk had voorzien, een ring of
een bekmerk bijvoorbeeld, was het
gezin ervan overtuigd, dat het de
Floor van vroeger was. die daar
met haar kroost op het erf ver
scheen na zo lange afwezigheid.
Mevrouw Steemeyer vertelde:
„Ze stapte regelrecht weer
naar het hokje, waar ze vroeger
de eerste dagen in doorbracht" en
de heer Steemeyer voegde eraan
toe: „Helemaal zeker, voor hon
derd procent, waren we natuur
lijk niet, maar het kon bijna niet
missen. Ze was dadelijk zó echt
op haar gemak in het hokje en zó
rustig, dat het Floor wel moest
zijn. Bovendien, de blauwe kleur
in haar vleugels was precies die
van het vroegere eendje."
Weer echt thuis
Na een verblijf van negen maan
den „in den vreemde" had Floor
dus haar oude woonplaats weer
opgezocht, versterkt met een stevig
aantal kinderen. De heer Stee
meyer sprak het vermoeden uit,
dat Floor in die nekten maanden
niet zo heel ver van huis was ge
weest. Voor het broeden had ze
waarschijnlijk een bijzonder gunstig
plekje gevonden wat af te leiden
viel uit het feit, dat de kuikens
zo vroeg in het jaar reeds uit de
eieren waren gebroken.
Hoe het ook zij, Floor zat daar
weer in het hokje, met gespreide
vleugels over haar piepend kroost,
waarvan er zo nu en dan eens een
om de hoek kwam gluren teneinde
een kijkje te nemen in de wondere
wereld buiten moeders veren. Zo
te zien maakte Floor zich niet zo
druk over haar plotselinge, won
derbaarlijke terugkeer. Ze be
schouwde het waarschijnlijk als de
gewoonste zaak van de wereld.
Mogelijk ook had ze andere, moe
derlijke zorgen aan haar eenden
hoofd.
Tragisch slot
In de week na Koninginnedag
kreeg de eendjesgeschiedenis, die
tot nu toe zo geruststellend ver
liep, een tragisch slot. Dinsdagmid
dag, 3 mei, verdronk een van de
tien geel-bruine, levendige kinde
ren van Floor in de waterkom, die
in het hokje stond. Wel jammer
natuurlijk, maar och, er waren nog
negen kuikentjes over. Van die
negen echter gingen er woensdag
met de sortering, die het archief
ons op het gebied van de garnaal
kan bieden
Speciale technicus
Maar hoe veelomvattend het ma
teriaal van het Geluidenarchief ook
is, de hoorspelstudio kan het toch
niet buiten een speciaal soort tech
nicus stellen. Dat is de geluiden
maker. die er bijna een sport van
maakt om verschillende geluiden
zo na te bootsen, dat ze helemaal
echt lijken. Er zijn nl. geluiden, die
in natura opgenomen, door de mi
crofoon vervormd worden. Boven
dien zijn er geluiden, die men niet
zomaar even op kan nemen. Een
huis, dat met oude balken en al in
elkaar stort, krijgt men niet elke
dag voor de microfoon. Geen nood!
Deze plaat, die bekend staat als r0etjes hielpen niets, een stroop-
.applaus 2458" schijnt ontstaan te tocht onder secretaressen en typis-
Ket summum
zijn tijdens een heel bijzondere op
name, waarvan wij, ook in verband
met de enorme oplage van dit blad,
geen finesses over het programma
en de desbetreffende medewerker
willen vermelden!
In deze opname met een groot
publiek hief aan het slot van een
der programma-onderdelen een be
kend en zeer populair medewerker
zijn arm om terwille van het ge
luid het applaus aan te wakkeren.
Helaas knapte er iets in het
mechaniek van het draagstel van
zijn broek, waarop deze lang
zaam doch gestaag tot op zijn
enkels daalde. Het was een ap
plaus om nooit te vergeten!
BabygeluidSchaars
ten om diverse formaten brei
naalden te proberen, gaf al even
min resultaat.
Het heeft een hele dag onderzoek
gekost, totdat de technicus tot de
conclusie kwam, dat het beste ge
luid van duellerende sabels kon
worden bereikt door twee normale
sabels te gebruiken!
LJET seizoen van de Kanaal-
-*-* zwemmenj breekt aan.
Overal ter wereld zijn reeds
zwemmers aan het oefenen om
in de warme zomermaand de
grote sprong te wagen. Ook al
is er tijdens die spronggeen
sprake van springen. Integen
deel: Kanaalzwemmen is een
afmattende en dikwijls misluk
kende aangelegenheid. Hoe het
ook zij: men blijkt het elk jaar
weer te willen proberen. Vaak
lukt het, vaker mislukt het.
Voor een technicus, die graag
gebruik maakt van rinkelende
kettinkjes in een lege fles om een
arreslee na te bootsen en gekreuk
te papierstroken om het lopen in
de sneeuw te imiteren, was dat
natuurlijk een enorme teleurstel
ling.
Met alles, wat er verder in het
geluidenarchief te krijgen is. be
staan er ook een paar onvervulbare
wensen! Zo wacht de hoorspelre- wacht wil slepen
gisseur nog steeds op de geluids-
Merkwaardig is. dat sommige toch plaat, waarvoor hij op de bestelbon
voor de hand liggende geluiden hacj geschreven: „Geluid van hol-
niet zó uitgebreid aanwezig zijn. jende paarden, die stilstaan". i Drie en dertig kilometer zwem-
Neem het geluid van een baby: de
hoorspel- of klankbeeldregisseur
heeft dan maar de keuze tussen
twee 'anonieme) babies, een van
tien dagen en een van een half
jaar. Wanneer we dat vergelijken
Wie met de boot over het
Nauw van Calais gaat, moet
daarvoor enkele tientallen gul
dens betalen. Wie dezelfde af
stand zwemmend af wil leggen,
mag wel een drieduizend gulden
terzijde leggen. Kanaalzwemmen
is een dure sport. Voor training,
uitrusting, volgboot en afwach
ten tot het gunstige ogenblik is
aangebroken, moet men ferm
hebben gespaard. Men dient dus
wel degelijk te weten wat men
begint als men de jaarlijkse prijs
van tienduizend gulden in de
Alles moet meezitten
men, daar komt het in hoofdzaak op
neer. In hoofdzaak. Want in feite
komen tal van andere factoren
om de hoek kijken bij dit zee-
zwemmen.
Het succes van de tocht hangt af
van weer, wind, getijen, stromen,
woeligheid van de zee, het tijdstip
waarop wordt gestart en natuurlijk
de lichamelijke conditie en ge
traindheid van de zwemmer. Zel
den is hel weer echt gunstig. Toch
slagen elk jaar verscheidene zwem
mers erin en vaak zijn daar
vrouwen bij.
Engelsman de eerste
De Engelsman Webb was in
Captain Bayton met zijn zeilpak
en pagaai. Rookt hij een sigaar of
heeft hij de thermometer
aangelegd?
(1848)
Dover naar Calais af in 21 uur en
45 minuten. Hij was de enige die
in de vorige eeuw het waagstuk
leverde.
Twee personen slechts hebben
de tocht in beide richtingen vol
bracht: de Engelsen E. H. 'femme
en Tom Blower. Langer nog
deed (op 6 augustus 1923) H. Sul
livan, ook een Engelsman, er
over; hij lag 27 uur en 25 minuten
in het water. Een soort record
sloeg de Fransman Georges
Michel, die van Grisnez naar
Dover zwom in 11 uur en 5 minu
ten. Nog lang genoeg trouwens!
De jongste Kanaalzwemmer was
Philip Mickman die 18 jaar
1875 de eerste die het Kanaal oud (in 19491 23 uur en 48 minu-
overzwom. Hij legde de route van ten over de afstand zwom.
150 gulden per week
De kosten van zulk een onder
neming (trainer, onderdak, kost)
zijn ongeveer 150 gulden per week.
Het wachten op gunstig weer kan
weken, soms zelfs maanden duren
Op trainingstochten en ook op de
grote dag zelf vraagt de eigenaar
en bestuurder van de volgboot
ongeveer 25 gulden per uur. Bo
vendien gaan twee ervaren zee
lieden mee die de getijstromen op
hun duimpje kennen.
Men laat de adspirant-Kanaal
zwemmers insmeren met 10 tot :lerties-
13 pond lanolinevet dat uit
schaapsvacht ivordt gewonnen en
zeer duur is. Dan gaan er op de
grote dag een dozijn handdoeken
mee alsmede dekens en kleren.
Ook aan voedsel ontbreekt het
uiteraard niet.
Ervaren trainers adviseren: 12
broden, 3 pond glucose (druiven-
suiker), 1 pond gerstesuiker,
grote hoeveelheden chocolade en
suikerwerk, 3 kippen, 3 liter
bouillon, soep, twee vaatjes wa
ter, ponden kaas en nog 12 pond
tomaten en ander fruit voor
de meevarenden. Kanaalzwem
men is een vermageringskuur die
zijn weerga niet heeft.
„Zeilzwemmen"
Behalve zwemmen kan men ook
op andere manieren het Kanaal
Moeder Floor met haar kroost.
morgen, 4 mei, drie dood door on
bekende oorzaak. In de nacht van
woensdag op donderdag, 5 mei,
volgden er twee en op de dag van
de bevrijding zelf weer drie. Het
gezin Steemeyer stond voor een
raadsel. Waren de kuikentjes ziek,
kregen ze te veel wormen of waa
het brood met levertraan de oor
zaak van hun plotselinge einde?
„We snappen er niets van," zei de
heer Steemeyer.
Floor zelf zag er waarschijnlijk
ook geen gat meer in. Toen het
merendeel van haar kort tevoren
nog zo levenslustig kroost was
doodgegaan en haar taak als moe
der dus min of meer ten einde
was, vloog ze weg in de richting
van de Zaan. Dat gebeurde op don
derdag 5 mei. Eén kuikentje was
er toen nog in leven. Het trok zich
kennelijk weinig aan van de dood
van haar broertjes en zusjes en
het plotselinge vertrek van haar
moeder. Het was een en al leven
digheid en dartel rende het door
de huiskamer rond tot vreugde
van de familie, die in dat laatste
kuiken de Floor van vroeger weer
zag. In de nacht van donderdag
op vrijdag. 6 mei, echter kwam
ook deze laatste vertegenwoordi
ger van het Floor-geslacht (door
een ongelukje) om het leven.
Dit nu was de geschiedenis van
het eendje Floor, dat kwam, ging,
terugkwam en tenslotte weer weg
vloog enkele dagen geleden. En
het laatste met het doodgaan van
de tien kuikentjes is de reden
van de wat droevige stemming in
gezin Steemeyer. Het was toch zo
grappig om Floor daar te zien
zitten met al dat kleine, piepende
grut onder zich en om zich
heen. Daarom kan moeder niet
nalaten af en toe naar buiten te
kijken naar de lege plek op het
grasveld en daarom zegt vader
telkens: „We vinden het toch zo
jammer".
In het huis aan de Oostzijde
in Zaandam hoopt men nu nog op
één ding en dat is dat Floor nóg
eens terug zal komen, misschien
wel weer met kuikens. De broed
tijd is namelijk nog niet voorbij
en het zou toch leuk zijn als het
oude vertrouwde eendje weer
voor de gastvrije deur kwam te
it aan met achter zich wéér zo'n
koppel donzige, piepende kin-
Voor de liefhebbers ran
vol-aromatische koffie
Voor de liefhebbers van
mild-geurige koffie
Voor de liefhebbers van
mild-krachtige koffie
Voor de liefhebbers van
pittige koffie
pak 250 gram
pak 250 gram
pak 250 gram
pak 250 gram
Er zijn 4 groepen koffie
drinkers in ons land de
liefhebbers van vol-aro
matische, van mild-geuri
ge, van mild-krachtige en
van pittige koffie.
Daarom heeft AH uit de
beste koffiesoorten de
juiste mélanges samenge
steld, voor alle vier de
smaken, dus ook voor
uw smaak Deze vier
mélanges hebben alle de
zelfde kwaliteit: de beste
en maar één verschil
de smaak
Albert Heijn Koffie - de
koffie precies naar uw
smaak en
„Geluidsmotor" No. 1 Jan Oradi (derde van links), die het
geluid van krakende of piepende deuren, kuikens, alle motoren
en wrikkende roeispanen prompt op „bestelling" levert.
Kanaal-kanonnen
De tijd komt weer, dat glibbe
rige mannen en vrouwen, met
kilo's vet ingesmeerd, langs de
stranden van Het Kanaal staan
te trappelen van zwemeneryie.
oversteken. Zo deed de Amerikaan
Captain Bayton het in een soort
waterdicht zwempak dat voorzien
was van een zeiltje. Hij roeide
zich met een pagaaitje rustig naar
de overkant (1848).
Een „acht" van de Oxfordse uni
versiteit stak eens roeiend over
(in 4 uur en 22 minuten); dat was
in de jaren zeventig van de vorige
eeuw.
Dominee Sidney Swann
deed het alleen in een skiff in
3 uur en 50 minuten.
Natuurlijk was de eerste tocht
door de lucht ook een grote op
merkelijkheid in vroeger jaren:
B 1 r o t wipte, op 25 juli 1909,
het Kanaal over.
Opnieuw komt nu nóg een moge
lijkheid ter sprake. Eens heeft
men plannen gemaakt een tunnel
onder het Kanaal aan te leggen.
De eerste gedeelten werden, aan
de Franse kant, zelfs gegraven.
Onlangs was er in Engeland weer
sprake van uitvoering dezer plan
nen. Nu is de kans groot dat men
onder water kan oversteken. Zal
dat de Kanaalzwemmers weerhou
den? Wij denken van niet. Zij be
schouwen het als een moedig»
sport En dat is het ook.
