t
TANJA KOEN VAN DE TV
HEEFT VOOR ALLES TIJD
APPELMOES oen sloeg mevrouw Koest
IN BLIK het hoofd neer
Zeg, Ciska
Wonderlijk: die wonderpannen!
Jong geleerd, Hoe die vissen daar kwamen
zonder ooit haar goede humeur te verliezen
BIJ DE OPENING VAN EEN NIEUW STRANDBAD:
Ballet-tenue
Neen, pyama
Doe het
Tas voor de
herfst
BOTERKOEK
boven op het vuur:
Nog een wonderpan
Lawine brieven
oud gedaan
sfe
2
ALLER HANDE
OKTOBER
Steun en toeverlaat
van de huisvrouvrt
Y»n d« huisvrouw i i J
iPT 1JAPC uUt rny,
TJOE LANG ik haar al kenweet ik niet.
J Eens kijken Jurgen was er al, die was
toen een jaar of drie, een klein hummel
tje, dat een piepklein brilletje had en Mirjam
was vijf. Die is nu ai een jaar of negen want
ze zit al in de vierde klas en ze is nooit blijven
zitten. Het gaat hier echter niet over de. kinde
ren van Tan ja en Peter Koen, maar over
Tan ja zelf.
Toen ik haar voor het eerst ontmoette, woonden
re nog in de oude oranjerie achter het NCRV-
gebouw. Ze hadden er maar een paar slaapkamers,
een te klein keukentje en een niet al te grote
woon- en eetkamer, die echter
aan hoogte ruimschoots probeer
de te compenseren, wat ze aan
vloeroppervlakte niet kon geven.
Die kamer was maar liefst vier
en een halve meter hoog en ik ge
loof dat Tanja ongeveer 21 meter
stof voor overgordijnen nodig
had.
De grote hoogte van deze ka
mer hadden de bewoners echter
gecamoufleerd door een enorm
visnet op te hangen, zodat de
bovenste twee meter voor het oog
verborgen bleven. Dit gaf de ka
mer een apart effect en ik weet
niet precies of het daardoor
kwam of door de Brabantse ka
chel, waar we omheen zaten,
dat ik me direct thuis voelde.
Tóch was ik er met loden schoe
nen heengegaan, want ik had in
Tanja iets haaiïgs verwacht.
Tanja sprak immers regelmatig
voor de radio en hield „zo maar"
causerieën over de juiste me
thode van strijken en stofzuigen...
Dat moest dus wel het type
..beterweetster" zijn, naar wie
ik weigedwee luister, maar die ik
inwendig niet kan uitstaan.
Toen Tanja de kamer in die
oranjerie binnenkwam, leek het
wel, of ze naar binnen zweefde.
Dat zwevende lopen schijnt ze
over te hebben gehouden van bal
letlessen, maar ze staat gelukkig
niet elk ogenblik met één dwarse
voet, zoals je dat vaak ziet bij
balletmensen, die op de tram
wachten.
Omroepster,
huisvrouw
en moeder
U ZIET Tanja
Koen, N.C.R.V.-
televisie-
omroepster mis
schien regelma
tig op het
scherm. Zij
heeft een eigen stijl, een
lichtvoetige gratie, die u
bijna doen vergeten, dat
zij ook huisvrouw is en moe
der van twee kinderen. Komt
ze daarvoor geen tijd tekort?
Is ze nog «wel eens thuis?
Zien haar spruiten haar niet
te weinig? Op deze vragen
vindt ge in bijgaand artikel
een antwoord.
altijd in huis te hebben omdat
u er alle kanten mee uit kunt.
fmmers: is er een onverwachte
gaat en blijkt er net niet ge
noeg groente te zijn. een blik
appelmoes open. wat suiker er
door en klaar is Kees! De mees
te mensen zijn bovendien dol op
appelmoes als groenten.
Wilt u handig en vlug een lekker
toetje op tafel brengen, geen
nood! Beschuit met appelmoes
is zeer smakelijk, voedzaam en
in een wip klaar. U neemt een
stuk of acht beschuiten, stampt
ze fijn en vermengt ze met vier
eetlepels basterd suiker.
In een schaal legt u een laag.ie
gestampte beschuit, bedekt die
met een laag appelmoes, waar
u suiker naar smaak heeft door
geroerd, strooit daarop weer een
laag gestampte beschuit en ein
digt met appelmoes.
Zet de schaal op een koel# plaats
weg en dien het gerecht op met
een vanille saus.
CISKA VERHEUL.
DE ingewikkelde reeks ge
beurtenissen welke aan de
opening van het nieuwe
strandbad in ons Boldersbos
voorafging, vergt van de per
soon die er in koele woorden
Van wil verhalen zulk een bijna
bovenmenselijke concentratie,
dat daarmee dan het feit ver
klaard is waarom ivij zo lang
mei het samenstellen van dit
verslag hebben gewacht. Het ge
beurde allemaal op de dag vóór
de opening: een ongeluksdag,
lezer, waarin ook wij een kleine
rol speelden en een dag die in
het dorp wordt aangeduid als
die toen mevrouw Roest
het Hoofd neersloeg
Feestelijk
TT/IJ beginnen bij het begin. Bij
VY het nieuwe strandbad dus. dat
flaar heldergroen in een rijkdom
Deze foto is wal lager genomen
dan hel de televisiecamera toe ge
slaan was. Men ziet Tanja tijdens
een kinderuurtje, waarop uiteraard
de spoorwegen aan hod kwamen.
Het grappige bij Tanja Is, dat
ze „volmaakt" lijkt in alles en
daarbij niet irritant is. Ze is
charmant als geen ander en
daarbij nooit tè, zodat je zou
kunnen denken, dat ze iets an
ders zegt dan ze meent. Ze is
een prima gastvrouw en haar
huishouden loopt op rolletjes.
Onlangs kwamen we bij Tanja
en Peter in hun nieuwe huis. dat
ze sedert april bewonen. En wat
vj-j. een nuis.' Een bevriend ar
chitect. Herman Hahn uit
Rotteidam, heeft het hun „op
het lijf geschreven".
Modern, zonnig huis
Ik weet niet, of u van modern
houdt, maar u zult er de voor
delen niet van kunnen ontken-
\/ILT is de stof, waarvan
de tas op de foto is ge
maakt. maar u kunt haar
van alle mogelijke soorten
stof maken. U kunt haar
een geheel laten vormen met
uw winterjas, met uw nieu
we jurk voor de herfst of
met het mantelpakje, waar
van u nog een lapje hebt
liggen.
U weet het, een brief
kaartje naar Ciska Ver
heul, Harstenhoek-
w e g 18 9, Schevenin-
g e n en zij stuurt u gratis
patroon en beschrijving van
de tas.
nen. In het huis van Tanja en
Peter is alles blij en zonnigHet. I
lacht je als het ware toe! Koud?
Je hoort vaak zeggen, dat mo
derne inrichtingen zo koud zijn,
maar bij Tanja houden de ge
lenen andere felle kleuren de
zon gevangen, ter
wijl ze buiten
reeds verdwenen
Als je binnen
komt. sta je in een
hall(etje) met een
rode tegelvloer. In
het midden van
die vloer is een
rooster, waaronder
een kachel, die van
de winter het hele
huis zal verwar
men. Dan ga je
rechts een open
trapje van slechts
enkele treden op en
ben je in de woon-
eetkamer, die zo
ruim is, dat een
vleugel in de hoek
niet bijzonder veel
plaats inneemt.
Van een eelhoek is niets te
zien, want die komt uit een gro
te wandkast. U kent het wel: er
wordt een blad naar beneden ge
klapt, dat een tafel blijkt en dan
staan de borden, messen, vorken
en glazen keurig in het gelid in
de kast voor u. Stoelen kwamen
uit een ander vak in de muurkast.
Deze grote muurkast voor
al droeg mijn bewondering
weg. Ook al, omdat ze er het
televisietoestel in onderge
bracht hebben. In een moder
ne omgeving is zo'n plompe
televisiekast vaak een naar
obstakel, vind ik, maar zij
hadden hem op ca 20 cm
van de grond ingebouwd en
de voorkant iets hoger laten
plaatsen, zodat het beeld voor
je ligt als een opengeslagen
boek. Prettig om uit je lage
stoelen naar te kijken en een
sta-in-de-weg opgeruimd!
Een tweede open trapje leidde
naar een z g. halve etage, waarop
een enorm breed bureau voor Pe
ter en een boekenwand hierach
ter. Zo kan Peter televisie
regisseur van de NCRV 's-
avonds nog wat werken, zonder
over. Ik heb er trouwens
enorm veel plezier in gehad. Je
kunt er zo heerlijk bij denken;
het is echt een ontspanning. Hei
is alleen maar jammer, dat ik
er nooit langer dan een paar
uren aan kan blijven; dan ko
men de kinderen weer uit school
of ik moet naar de studio of zo,
er is altijd wel wat", zei Tanja.
Bezoekers....
Op dat moment werd er gebeld
en even later leidde Tanja twee
heren binnen. Zij hadden de T.V.-
kinderuurtjes van Tanja gezien en
kwamen nu vragen of Tanja niet
een paar uurtjes kon vrijmaken
voor wat jeugdwerk. Die paar
uurtjes maar
Of Tanja dit er nu ook al bij
heeft, weet ik niet. lïet is te hopen
voor het jeugdwerk, maar haar
gun ik het beetje vrije tijd, dat ze
over heeft.
Gezellige moeder
Overigens is die vrije tijd niet
van haar, maar van de kinde
ren. Wie die kinderen mee
maakt, merkt aan alles, dat ze
niets tekort komen. Jurgen met
zijn zeven hele jaren zal zich
heus niet vergissen en de be
zoeker vóór de bezoekstèr een
hand geven en de kinderen ma
ken ook verder niet de indruk,
dat er te weinig aandacht aan
hen besteed zou worden.
Tanja verstaat de kunst hard
te werken, te vliegen van huis
naar de studio en terug en toch
nog de indruk te wekkendat ze
overal tijd voor heeft. Als de
kinderen met al hun vragen en
vraagjes komen, vinden ze een
moeder, die belangstelling voor
hen heeft en geduldig antwoord
geeft. Een moeder, kortom, die
nog tijd vindt om gezellig te
zijn.
LENI SCHMIDT
woordig tech
nisch zo knap dat
ook voor haar die
geen oven bezit
het bakken van
cake en taarten
heel wel mogelijk
is, dank zR ver
schillende soorten „wonderpan
nen".
Daar is in de eenvoudigste vorm
bijv.: de door Platinal uitgebrachte
cake-pan, Nopjespan geheten en
goedgekeurd door de Ned. Vereni
ging van Huisvrouwen. Het is zo'n
feilloos op elkaar sluitende dubbel-
pan die met een flinke klem ge
sloten wordt en die het mogelijk
maakt boven op het vuur een
fraaie cake of boterkoek te bakken.
LJIERBIJ kneedt men zeer
zot gvuldig door elkaar:
165 gram bloem, 125 gram
boter of margarine, een snuifje
zout en 125 gram basterdsuiker.
Het gladde deeg wordt in de
beboterde wonderpan uitge
spreid, de andere helft van de
pan wordt ook met boter iti-
gewreven.
Het gebruik van basterdsui
ker bevordert het zacht blijven
van het gebak, kristalsuiker
daarentegen maakt de bakpro-
dukten harder. De baktijd van
deze boterkoek is 20 minuten
voor iedere kant op een zacht
vuurtje.
Met een breinaald kimt u
voor alle zekerheid controleren
of de koek gaar is.
DE Alho-wonderpan bestaat uit
vier delen en is eveneens goed
gekeurd door de Ver. van Ned.
Huisvrouwen. Er is een plaat
ijzeren voet welke op de vlam ge
plaatst wordt, daarop komt een
onderpan met gaatjes, waarin dan
de tiübandvorm gezet wordt. Er
wordt een deksel overheen gezet
waarin een mica kijkglaasje: bijzon
der praktisch, omdat men op deze
wijze makkelijk de stand van
zaken kan opnemen.
In deze typische constructie kun
nen behalve cakes, gebak enz. ook
vis- en vleesgerechten worden
klaargemaakt.
Mag ik hier een recept voor een
simpele luchtige cake laten volgen?
De benodigdheden zijn: twee
ons boter, een half pond zelf
rijzend bakmeel, een half pond
suiker, een pakje vanillesuiker
een snuifje zout en eieren,
minimaal drie stuks. U weet
het wel, de cake wordt luchti
ger naarmate m er meer eieren
indoet.
U begint de boter te laten
smelten en roert in die tijd de
eieren met de suiker, u klopt
zelfs deze beide zaken geduren
de vijf minuten met forse hand
door elkaar. Dan roert u er de
gesmolten boter, het zout en de
vanille suiker door. Tenslotte
werkt u er de bloem doorheen,
u vet de tulbandvorm met boter
in en als ik boter zeg, dan weet
u wel dat u deze cake ook met
margarine kunt bakken.
U vult de vorm met de deeg-
massa, zet de wonderpan in el
kaar en bakt de cake gedurende
een uur op een kleine vlam
Laat de cake uitdampen op een
cake-rek.
U kunt garneren met poeder
suiker, geconfijte vruchtjes, gla
zuur of wat uw fantasie u
ingeeft.
CISKA VERHEUL.
van nieuwe tegels, neerlag in het j
Boldersbos en waar op de dag der
opening allerlei feestelijks zou j
worden gedaan. Er zouden water
balletten worden gegeven door de
meisjes van de Vereniging; grap
pige duikers zouden hun kunsten
Vertonen en ook zouden er zwem
wedstrijden gehouden worden.
En daar nu, lezer, zien wij de j
heer Jols in dit verslag bin
nentreden: een welgevoed agra-
risch persoon met degelijke
zwarte sokken en een geheel
zwarte pet op die, daar hij zit-
ting had in het uitvoerend comi
té, de taak had gekregen, teza
men met badman Huik, de
wedstrijdbanen
uit te zetten.
Hij zou dit
gaan doen op de
zonnige middag
voor de ope
ning.
Het is misschien van belang
hier even te vermelden dat de
heer Jols de zwemkunst niet
meester is en, voorzover men
dat bij ons in het dorp kan over
zien, nog nooit geheel te water
is gegaan. Kleine onbelangrij
ke details ogenschijnlijk: in het
verband van wat later voorviel
van groot belang.
Twee bloemen
ZO is er meer, dat op het eerste
gezicht van weinig betekenis
lijkt, maar achteraf bezien, uit
groeit tot feiten van groot ge
wicht. Bijvoorbeeld het feit, dat
onze beide logeetjes, M i e p j e
en J o o p j e, twee bloemen van
meisjes, juist dié middag voor het
eerst die geheel nieuwe zonne-
pakjes hadden aangetrokken.
Zij genoten van het leven, van
hun jeugd, van het feit, dat zij
knap en gezond waren, vakantie
hadden, dat menig mannenoog
krachtig twinkelde bij haar aan
blik en., zij geheel nieuwe zonne-
pakjes hadden.
Daarjuist had ook het oog vin
een goedgevoede persoon met een
zwarte pet op het hoofd bij het
passeren in de richting van het
bassin op die wijze getwinkeld. Het
was de heer Jols geweest op
weg naar zij" taak.
Waar zij zaten? Wel, zij zaten
in het nieuwe strandbad dat dus j
de volgende dag geopend zou wor- j
den. Dat mocht. Wij hadden
vanwege onze functie in de Ver
eniging toestemming gekregen
met de logeetjes eens fijn te ga«n
zwemmen. Joop je en Miepje wa
ren alvast vooruitgegaan en wij
zouden volgen.
Wij zouden volgen
yO speelt het Lot met de mens:
l-i Wij zouden volgen. Want
waren wij meegegaan dan zou er
niets zijn voorgevallen. Dan zou
nimmer het praatje zijn ontstaan
dat mevrouw Roest het Hoofd der
School had neergeslagen. Dan zou
den ook wij hebben geweten dat
men, ten behoeve van Jols en
Huik, het bad leeg had laten lo
pen
Maar goed, wij zouden dus na
komen. Want er moest nog een
kleine reparatie
verricht wor
den aan de
stofzuiger. Wij
herstelden het
ding en haast
ten ons toen
naar het bosbad. Alwaar wij
ons met grote snelheid in het bad
pak staken en toen, met vlugge
sprongen, naar Joop je en Mie
snelden
D« haan In de ren
JEZER, gij kent de natuur van
de man. De man i* bij wijze
van spreken, de haan in de ren.
De man moet dus pralen. Hij
moet de kuif opsteken. Hij moet
de staartvederen uitzwaaien in
de wind. De man moet met de
sporen slepen. De man moet
kraaien tot hem het keeltje
zwelt. De man moet Doen. Da
den Stellen. Optreden.
Nimmer voelden wij de nood
zaak van deze oerwet duidelijker
dan die middag tegenover onze
logeetjes, de zwakke, maar mooie
Joopje en Miepje in hun zonne-
pakjes: zij vroegen om mannen
kracht zoals zij daar zaten met
de zon op het blonde haar, de
schouders glanzend gebruind, de...
Wij slaakten één grote Tarzan-
achtige schreeuw. En riepen ter
wijl wij ze, hevig-stuivend voor
bij liepen: „Ik gad'«r ma-
deen in!" En renden toen
zeer snel, sterk en «toer naar het
lage springplank]e. Nu, dit ge
drag maakte duidelijk indruk op
In d*z» rubriek laten wij onze lezeresten
het woord over allerhande enderwerpen,
de huisvrouw interesseren.
Ciska Verheul ontvangt gaarne uw brieven. Zij
verzocht echter dringend deze te richten aan
haar adres: Harstenhoekweg 189, Scheveningen.
SUCCES-SURPRISES
„Wat neem je mee voor een
zieke, die meer vers fruit krijgt
dan ze op kan eten?", vroeg
mevr. B. Dalstr a-S legt,
Voorstraat 14, Middel-
harnis, zich af.
„In de eerste plaats dank ik u
hartelijk voor het plaatsen van
de oproep in „AllerHande" voor
mijn Panorama-plaatjes", schrijft
mevr. M.Witt e-N a n n i n g a,
Wouwermanst raat 31,
Amsterdam.
„Toen ik van vakantie terug
kwam", zo gaat zij verdei-, „laL
er een lawine van brieven voor
Ze pakte verschillende blikjes
met vruchten in een witte plastic
dat hij helemaal uit de gezellig- sjerpot- geheel ging in een grote
heid weg is Zon beetje een j j zak met een rood iint er
compromis tussen werk en ont-Jmheen en zij had een alleraar-
spannmg dus dat in die paar Uj surprise. De inhoud van de
maanden praktijk nogal blijkt tel.,",.,-.. „.Lrr] 1p apWpnertiid ee-
V°ld°en- coi^sumeeiai en d pof 2^1 f prijkte „gelzeeland.mg
In die woonkamer zaten we dus j later met een bloeiende azalea in Ontzettend leuk vond ik
en blikten elkaar voor het eerst de vensterbank. dit. Het ruilen heb ik inmiddels
sedeit jaien weer in de (onüou-j Eenzelfde vindingrijkheid spreid- met die dames en kinderen ge-
we) Qgep. Tanja ï&in al me (vieu de zij ten toon met een plastic daan. Maar nu komt het. zou ik
jaren niets veranderd. Haar op-doosjei waarin een das had ge-1 nog éénmaal een beroep op ti
ïlblüb „rif clminL- wSroi zeten. Het doosje werd gevuld met j mogen doen. zoudt u alle leze-
toch ergenswel schmink ^F*1" stukjes buitenlandse kaas. de gaat- j ressen mijn hartelijke dank over
fj m* een raadsel' hoe haar huid ,es °PSevuld met zoute bolletjes, wjuen brengen in uw krant? Ik
dan zo mooi kan blij'ven kaAjes en stengeltjes Ook hier- heb het namelijk erg druk en zie
omheen ging een lood lint en geen kans die brieven allemaal
0/>izo j omdat het Kerstmis was nog een te beantwoorden. Mijn boek is op
lk heb haai toen eens ge- lakje llujst en 0ok deze sur- no 53 na vol maar ik heb nu noc
vraagd. wat ze. daar eigenlipc prise was een groot succes. Harte- - -
aan dééd.Gewoon wassen en lijk dank, mevrouw.
dan een vleugje poeder".
Nog eens: rijsttafel
Mevrouw A. A. M. Evers,
Okeghemstraat 611, Amster
damZ., schrijft:
„Hierbij zend ik u twee foto's
van onze dochter Anita. Het
heeft veel geduld gevergd, want
zo'n 11 maanden oude peuter
zit geen moment stil. Een ge
ringe onscherpte was dan ook
niet te vermijden. Dat ze zo
enthousiast voor dat AH-blaad-
je was, zal wel gelegen hebben
aan de vrolijke kleurtjes."
TN ONS VORIGE NUMMER heeft HeVa verteld van een bergmeer
I in Zwitserland op een hoogte van 2130 meter, waarin zich vissen
bevinden. „Hoe komen die vissen daar?" was de vraag, die aan de
lezers (essen) werd voorgelegd. Hierop zijn verschillende brieven
binnengekomen.
een hele stapel plaatjes over
Mochten er nu nog dames zijn
die nlaatjes missen kunnen ze mij
schrijven, misschien heb ik ze.
,,Kijk mijn handen
Onze vriend Hendrik heeft
I Rijsttafel in Midden-Java is iets
aparts; bij de bereiding daarvan
wordt trassi gebruikt en daardoor
krijgt deze rijsttafel een zeer spe
ciale smaak, aldus de heer B. H.
Prior, De Sa
M e v r, R. I» ij k s t r a. 'd Ho n-
deco ii terstraat 5 5. Leeu-
w a r d e n, vraagt voor haar
Panorama-aihnni nog de nummers
62. 65. 68, 70 en 71.
gezegd; „Vrouwen zijn slechte Loh manlaan 292 te Den
verkoopsters; als je iets van haar Haag. die bovendien nog een
bewondert, gaan ze het onmiddel- tweetal* titels van Indische kook-
lijk afkammen". In zekere zin boeken opgeeft: W. C. Keynei
maakt Tanja hierop geen uitzon- Buku masakan. uitgave Koiff-
dering. want toen ze. terecht. Bandung, thans van Dorp Co.,
mijn vraag naar haar huidverzor- Bandung-Den Haag; Chinese
ging als een compliment opvatte, Cookery Secrets, by Esther Chan,
sprak zij «Oh, Hendrik!) ..Maar uitgave" Tiger Press, Singapore,
kijk eens naar mijn handen
toonde ons een paar gruwelijke
werkhanden, die vol kloven en
zwarte groeven zaten.
„Een poosje geleden moest ik
in avondkleding omroepen en toen
had ik een tule stola om. Wat
ik een moeite gehad heb om met
die hakende vingers niet telkens
aan die stola te blijven kleven!"
„Maar hoe kom je in vredes
Frisse vla (6 personen)
Mevr, A. V e r h a g e-S c h o u t.
(Lange Noordstraat 68 t e
Middelburg, geeft de volgende
tip;
Met de warme dagen maakte ik j
van onderstaande ingrediënten een
Me'i H. J. Ven h u i s, j heerlijk frisse vla voor zes per- I
Mid d'engeestweg 4 te sonen
Bergen N.Hschrijft:
Het gezicht wil ook wat
1 blikje citroensap.
Sunkist
Hetzelfde blikje
vol water
3 ons witte suiker
1 groot ei
1 pakje witte gelatine
42 een
..Naar aanleiding van het
recept in AllerHancle van
augustus voor citroensaus bij
naam aan zulke handen?", vroeg; pudding wilde ik u even mee-
ik stomverbaasd. Toen liet Tanja i de]en dat ;k deze saus nogal[
uns bet hele huis zien. De gele k wmne„ ik gcen
muur in de slaapkamer, d:e ze
zelf had ingescbuurd en geverfd bessesap in huis heb. Eigenlijk
De kamer van Mirjam, waarvan vind ik het nog wel zo fris
één wand zwart was en de andere maar 'l staat een beetje raar
groen. De kamer van Jurgen, met zo'n lichte pudding met die HJ cent
één grijze wand. De houten vloer j lichte saus.
in de woonkamer, die een behan-
deling met olie had nodig gehad Daarom doe ik er tegenwoor- El- «uker. later ook citroensap
en last but not least al het schil-; dig een blaadje rode gelatine *n roeren, tegen de kook
derwgrh wat zo bijkomt. I d<wr Dat df eet
prachtige kleur en l staat veel i anes giad js ^es vlaschaaltjes vul-
..Die handen trekken wel weer aardiger dan die ongekleurde iPn en desgewenst garneren met
&V en dan heb ik die muren nog i saus." i slagroom.
V-
L et op de ktcul it at
bestudeer de prijzen..
„Lees het scheppingsverhaal
er maar op na", schreef de heer
S. J. P. J an s e, N o o r de n-
dijk 461 te Dor dr e ch t. „Bij
de zondvloed werd alles wat
leefde gedood, behalve de vis-
sey. En het water steeg boven
dé bergen uit. zodat het zeer
goed mogelijk is. dat die vis
sen na de zondvloed in dat
bergmeer zijn achtergebleven",
aldus deze zegsman. Een tweede
mogelijkheid noemt hij de ver
spreiding van kuit door vogels.
Vogels de verspreiders
Dit laatste wordt ook gesugge
reerd door de heer H. M. H o z e e,
Van Die men straat 120 t e
's - Graven h age. „Dat vissen
op de vreemdste plaatsen voorko
men. is een bekend feit. Eierbroed
wordt veel overgebracht door vo
gels. die kroos meenemen, enz.
Ook. wel in niet verteerd voedsel,
dat weer spoedig geloosd wordt".
Hierop wijst tevens de heer A.
Melai. Bilde rd ij kstraat 11,
Almelo, een vergelijking trek
kende met stekeltjes die hij aan
treft in drinkputten midden op de
hei. Die drinkputten zijn betonnen
ringen die een eind in de grond
ziftten en waar alleen regen- of
pompwater in gebracht wordt.
Hier moeten de vogels de versprei
ders van het bevruchte kuit zijn.
Deze veronderstelling wordt be
vestigd door de heer T. Franse,
Pr. Henriklaan 46 in A m-
sterdam, die zelf heeft gezien,
dat watervogels mei kuit aan de
poten van de ene plas naar de
andere vlogen. Een soortgelijke
verklaring ontvingen van de heer
J. Hons. P. Niemvlandstraat 731
te Amsterdam.
0E meest fantasievolle oplos
sing komt van m e v r. A.
L a n d to i e r-W e e r s. Prins
Be r nh a r d la an 382, H a ar-
l e in. Zij vertelt het volgende
verhaal:
„Hebt U nooit gehoord van
die Hollandse palinkjes? Héél
lang geleden gebeurd, zegt men...
Een schooltje eigenwijze palin
gen uit Hollands modder beland
de eens in de Rijn. Daar g/mten
ze uit pure verveling «en wed
strijd houden. „Tegen J# stroom
in zwemmen wie h'èt het lang
ste volhoudt" Nu, toen ze aan het
eind waren, daar waar de Rijn
nog 'n stroompje is, toen waren
er nog maar twee over. Twee
zwarte dunne Hollandse palinkjes.
Wat werden die twee uitgejoeld,
daar onder aan die Gotthard!
Met kieuwen, vinnen en staarten
werden ze afgetuigd. Van pure el
lende en schaamte kropen ze toen
de rotsen in, werkten er zich dooi
de harde massa, en zagen na dagen
en weken weer daglicht; ze wa
ren boven op het topje van de St.
Gotthard!
Ze jankten samen een meertje
bij elkaar; eerst van vreugde om
het daglicht, toen van verdriet,
omdat hun zwarte velletje volko
men door de rotsen was afge
schaafd. Blank waren ze. Naakt
en rond. van de builen en meppen.
Maar zij lieten de vissenkoppen
niet hangen. Oh nee! Zij staken
de vinnen uit de builen, en met on
gelofelijke snelheid zetten zij zich
over hun verdriet heen. Zij huw
den en kindervisjes op kindervis
jes zagen het meerwater; en zij
allen verheugden zich om de rust
daar boven op de Gotthard.
Maar hun rust duurde niet lang.
Er kwamen ook hier toeristen.
En als" zij horen dat het Hol
landers zijnworden zij extra
gul met hun offerande aan de
hengel. En ze zeggen onder
elkaar..Het Visserslatijn moet
blijven levenm'ct waar?? Heb
ben ze weer wat om over te
poe-hen".
Men zégt dat het zo gegaan is...
Al deze lezers hartelijk dank
voor hun brieven. Het raadsel
lijkt ons volkomen opgelost.
-g. Het Engelse modehuis
Greenman ontwierp voor de
herfst 1957 deze bakvis-
pyama, van een soort jersey,
voor 100 van orlon ge
maakt. (Foto „Modenieuws")
de twee; even waren zij geheel
stil. Toen klonk één schelle gil.
Ongetwijfeld, dachten wij, een
kreet van bewondering
Ontzetting
HET was geen kreet van bewon
dering.... Het was een kreet
van ontzetting. Want zij, Joopje
en Miepje, wisten wat wij niet
kónden weten, namelijk dat men
even tevoren het bad geheel leeg
had laten lopen.
Wij bemerkten dit ontstellen
de feit iets te laat. Dat was
toen wij, na een ge weldi-
ge afzet op het lage
drukkende vlucht-
plankje reed» in de
lucht zweefden.
Wij slaakten toen die ene ont
zettende gil en klapten toen
fladderig samen (aldus vertel
de men ons later). En vielen
geheel bovenop Jols en Huik
die van niets wisten en het
werd een langdurig gerol op
de gladde tegels voordat Jols
»ich wist los te maken en
blind van de paniek door het
onverwachtse toeslaan van
iets groots en zwaars, als een
muisje In een leeg aquarium,
heen en weer begon te rennen
en tegen de wanden begon op
te springen.
„Het water!", riep hij, „het wa
ter!". Later werd duidelijk dat
hij gemeend had dat men het bad
ineens, met een eigenaardige
klap, dacht hij, vol had laten lo-
Feesfcomiti
HET zal niemand verwonderen
dal Joopje en Miepje in hun
zonnepakjes krachtig schrokken
van dit alles: zij hoorden verward
gerucht en het hulpgeschrei van
Jols. Even zaten zij met klauwen
de handen terneder.
Toen sprongen zij op en snelden
naar het restaurant waar de laat
ste vergadering van het Feestco
mité werd gehouden die juist weer
uitliep in een der talloze woord
wisselingen tussen mevrouw Roest
en het Hoofd, welke al deze ver
gaderingen tot dan toe hadden ge
kenmerkt. Juist op het moment
dat het Hoofd dus sprak: „Kijk
eens, mijn beste mevrouw, zó
kunnen wij niet verder met u ar
beiden; op deze wijze lijkt het mij
maar het beste u te verzoeken..",
toen klonk onze schreeuw en ver
schenen onmiddellijk Joopje en
Miepje voor de grote ruiten en
gilden als ingestudeerd zo gelijk
tijdig: „Help! Help!", daarbij
choreografisch in de verten wij
zend, waar Jols galmend en echo
end riep.
Spiegelglad
TOEN sprong de ganse vergade
ring op. Ook het Hoofd. Ook
Mevrouw Roest die woest was. En
iedereen vergat in de verwarring
der emoties dat éne feitje: dat
de nieuwe vloer van het
nieuwe restaurant nog
spiegelglad was. Wat ten
gevolge had, dat het Hoofd, zich
omwendend, als een beginnend
schaatsrijdertje onderuit schoot,
en neerviel evenals Woerden en
de Secretaris.
„Ja, maar hóór er eis, dat mag
u nooit doen, mevrouwzei
het Hoofd geschokt van de
grond omhoogkijkend, .,U kunt
ons hier niet gaan neerslaan.
Dat gaat niet., mevrouw Dat
is geen argument."
Afijn: het bad werd geopend de
volgende dag. Het Hoofd liep
enigszins gemaakt te hinken. Huik
ook. „Me rug, me rug!", riep hij
heel die blijde dag. En wij? Wel,
men is een man. nietwaar? Men
stelt zich niet graag aan. Zeker
niet als men als voorbeeld van
ware mannelijkheid staat tegen
over een aantal zwakke vrouwen,
zoals Truus en Wies.
En natuurlijk Miepje en Joopje
die er op de openingsdag ook weer
alleraardigst uitzagen met die
leuke bloesjes en die wijde gol
vende rokken en die petticoats...
Men stelt zich dan niet graag aan,
als echte man.
Toen men de heer Jols die avond
vroeg of hij er al in was geweest
in het nieuwe bad. antwoordde
hij: „Gisteren ja. Dat was eens
maar nooit weer! Ik ben niet
zo'n watermens".
Dat heeft nót een gerucht doen
ontstaan: „Jols is in het bad ge
weest, wat zeg je daarvan!"
