't Huisje
pootjes
UITVINDEN
Nieuws over Nieuwigheden
Geeft U mij
De natuur maakt dingen
in de mens los
De stemmen der
Blauwe Kèrrels
maar
veelal kwestie van toeval
Maak zelf
iets voor
op reis
en. een tas voor uw dochtertje
Z° erg lang duurt het
niet meer of de koffers,
plunje- of rugzakken wor
den gepakt voor de zomer
vakantie. Meestal moet dat
pakken haastig gebeuren,
want niemand zou er over
denken een dag van de
kostbare vakantie af te ne
men om in alle rust de laat
ste voorbereidingen voor de
reis te treffen.
Niet alleen Inspiratie en transpiratie!
*DE
Allernieuwste machine voor
sachet-verpakking
Parijse uiensoepl
PI N D As
A
4
ALLER HANDE
JUNI
5?
5?
5?
TJ IER volgt het koele verslag van die eigenaardige gebeurtenis,
f~Ê waarin onze vriend Ruup zulk een grote rol speelde en die
een onvergetelijke indruk maakte op de aanivezigen van het
Wiet je, het centrale deel dus van het Kampeercentrum „De
ruige Ra lie", in die, door weelderig natuurschoon zo opmer
kelijke streek tussen de befaamde Woelekuule en het Muiker-ven.
Het Wietje is, zoals gij al wel begrepen zult hebben, een
dialectische verbastering van „wei'tje" en het vormt het hart van
het Kampeercentrum, dat die zomer geleid werd door een enigs
zins opgejaagd echtpaar, Woerd geheten, een nootbruin, graat
mager tweetal, waarvan de man bij een aantal kleine nerveuze
aanwensels voortdurend op de rand van een instorting scheen
te leven, hoogst waarschijnlijk veroorzaakt door de zware plicht
tot beangstigende, bovennatuurlijke monterheid en een bereidheid
om bij de geringste aanleiding los te breken in een fris gezang.
Wij zijn ervan overtuigd dat Ruupjes optreden op die avond
van het kampvuur de druppel is geweest, die de emmer van het
echtpaar Woerd heeft doen overlopen; zij hebben zich praktisch
onmiddellijk erna teruggetrokken van „De ruige Ralle".
IN DEZE kantine van het Wietje
en bij mooi weer ervóór, wist
het echtpaar Woerd bijeenkomsten
te organiseren die zich bewogen op
het vlak van de volksdans, het blij
de lied over de Toren van Zalt-
bommel en de creaties van uit het
tentzeil tevoorschijngekropen ta
lenten op declamatorisch terrein. I
„De rijkdom
van, de natuur
hier", zei de
heer Woerd dik
wijls tegen ons,
daarbij de im
mer te lage
shorts optrekkend over de benige
knieën, „maakt dingen in de mens
los. De stad verdort. De stad put
uit. De natuur maakt dingen los",
en het leek alsof hij meer zichzelf
dan ons wilde overtuigen.
Wellicht is dat „losmaken" van
de heer Woerd ook wel de verkla
ring voor het eigenaardige optre
den van Ruup tijdens die feeste
lijke kampvuuravond op het
Wietje, toen dus bij het spel van
een harmonikaspeler en een ko
misch man uit een nabijgelegen
vestingstadje, het vuur werd aan
gestoken en wij eromheen zaten in
een koortsachtige blijheid.
Bij het vrolijke opklinken van
(dus) „De Toren van Zaltbommel"
geraakten er dingen los en trok
Ruup je zich even terug.
TERUGTREKKEN
Hij verbleef daar even. Om, toen
hij het verlaten wilde, te bemer
ken dat er iets met het slotje, het
grendeltje, het haakje, aan de hand
was. Zodat hij er niet uit kon! Zo
dat hij opgesloten zat. En buiten
adem en vreemde wezens aan de
wanden. En buiten klonken vreem
de stemmenEnge stemmen
PANIEK
wedstrijd leidt. Men kijkt
toe. Men ziet hoe mevrouw
met vermoeide hand haar
pieken van het voorhoofd
veegt en hoe de lage broek
van mijnheer duidelijker dan
ooit spreekt van zijn heim
wee naar een rustig boven
huis in een drukbevolkte
buurt met een poes en gera
niums op het balkon. Maar
verneemt men ook hoe zijn
vriend Ruup met de tanden
knerst? Neen.
En toch zat Ruupje daar en
knarste bijkans oorverdovend met
de tanden. Hij balde de vuisten.
Hij mompelde voor zich uit. En
hoorde steeds duidelijker de stem
men van de Blauwe Kèrrels. De
adem van griezelig onaards leven.
De.
Wat deed Ruupje toen? Toen dus
de deur niet open wilde en de be-
nauwheid van vast-te-zitten
niet-meer-wegkunnen hem te veel
werden?
LOS
ken op een kampeercentrum.
Dat geschiedt in kleine houten op
trekjes, die voorzien zijn van een
landelijk hartje in de deur. Op
enigszins afgezonderde plaats be
vinden zich deze houten huisjes,
overdag ondragelijk heet en vol
gedierte en des avonds, onverlicht
en duister, vol geheimzinnig leven
vanwege het krimpen en het wer
ken van de houten wanden.
Wie zich des avonds terugtrekt
in zo'n huisje, bevindt zich daar
geheel verlaten van gans de we
reld. De wind suist langs het
dakje. Er ritselt iets in de den
nen erachter en het lijkt alsof
onbekende wezens langs de
wandjes ademen. Menigeen
haast zich dan ook, na zijn korte
verblijf in dit huisje gij weet
wat voor soort huisje wij bedoe
len door de kruipdennen, het
onderhout en de kleine paadjes
door het warrige struweel,, terug
naar de veiligheid van de luifel
en het komt dikwijls voor, dat
sterke, behaarde kampeerders
nog lang erna, zwaar-ademend
bij de primus neerzitten, de blik
verduisterd door donkere ge-
gedachten.
ENGE STEMMEN
ZIJ HEBBEN dan rondom het
huisje de adem van geheimzin
nig leven vernomen, zuchten en
stemmen. j.Stemmen?", horen wij
vragen. Wij antwoorden: „Ja, stem
men!". Want lezer de streek tus
sen Woelekuule en het Muiker-ven
herbergt, zoals men zich herinnert,
de vervaarlijke Blauwe Kèr
rels, lokale spoken uit verre da
gen.
Bij krimpende oostenwind of nei
gende storm, of iets in die geest,
vernemen de oude inwoners van
de streek dikwerf de stemmen
hunner Blauwe Kèrrels. Natuurlijk
lacht de kampeerder daar hartelijk
om. Om die Blauwe Kèrrels met
hun stemmen.
Hahaha, lacht de kampeerder. En
hahaha lachte ook onze Ruupje die
middag aan de maaltijd, toen wij
hem vertelden van onze ontmoe
ting met een witgeklompt manne
tje onder een zijden petje die,
scherp naar de lucht turend, de
komst van de Blauwe Kèrrels had
voorspeld.
Haha, lachte dus Ruupje terwijl
hij at en at, daarmede onbewust
de biologische oorzaak schiep van
het terugtrekken dat hij die avond
deed, toen het echtpaar Woerd
met luim en kwinkslag het Kamp
vuur leidde en zo nu en dan een
mooi woord sprak over de Natuur,
die van alles Los maakt in de
mens.
Bij een liefhebber in een polo
shirt met sterk naar-vorensprin-
gende maag die verzen voordroeg,
stond Ruupje op en begaf zich
naar het huisje. Het afgelegen
huisje met het hartje in de deur.
JUIST. En dat nu had tengevolge
dat Ruupje in paniek geraakte.
Alles bij elkaar: de geluiden, het
zuchten, de stilte, het kraken, de
nauwte, dreef
hem tot een
staat van pure
paniek. Hij riep!
Maar de „Toren
van Zaltbom
mel" belette elk
waarnemen. Hij floot. Op één
vinger. Op twee vingers. Op drie
vingers. Maar wat is fluiten als
men in het huisje zit, nietwaar?
Hij bonkte tegen de houten wand
jes. Maar wie hoorde bonken op
een huisje als men luistert naar
een dame uit Wijk C met een vi
brato dat een os kan vellen.
Hij sprong als een diertje
omhoog in zijn huisje. Hij
zong zelfs even in een bloed
rood waas. Hij trippelde in
zijn huisje. Wie echter be
merkt dat, als hij tweehon
derd meter verder toekijkt
hoe het echtpaar Woerd bij
een kampvuur in vreugde
loze pretachtigheid een yell-
beet met een dierlijke grauw
en wrong met bovenmenselijke
krachten. En slaagde: hij trok het
gehele bouwseltje van zijn funda
menten. Het schoot los uit de
grond. Even stond Ruupje. Met het
huisje over zich. Toen snelde hij
heen. Met het oóg voor het hartje
van de deur gedrukt, vloog hij in
blinde paniek langs de dennen,
door de paadjes en in de richting
van het Wietje, waar immers de
tent stond.
Op het ogenblik dat de komische
man uit het vestingstadje zijn li
mericks voordroeg, kwam hij met
het huisje door de bosjes breken.
Het was een vreselijk schouwspel
en de komische man zweeg met
klauwende handen. Even rende het
huisje recht op het vuur af. Toen
stopte het, gaf een vogelachtige,
doordringende kreet af en wendde
zich om. Waarna het opnieuw, met
zeer snelle pootjes in de wouden
verdween.
Enkele sterke persoonlijkhe
den hebben het nog geruime tijd
trachten te achtervolgen, maar
zij raakten het spoor bijster bij
de grote weg. „Ik heb het bij de
burgemeester op het grasveld
gezet", zei Ruup later, „en ben
er gewoon onderuitgekropen"
.Dat had je ook meteen kun
nen doen", zeiden wij koel.
„Nog wel bij de burgemeester,
daar gaan mijn subsidies'.", riep
de heer Woerd toen het hem ter
ore kwam.
DE winkel was leeg, op een
dame na die in een ver
hoekje principieel alle stukken
zeep welke de verkoopster haar
voorhield, van de hand wees.
„En wal had meneer gehad
willen hebben?", sprak de an
dere juffrouw.
Ik voelde mij ineens weer
verschrikkelijk gelukkig een
redeloze gewaarwording, die ik
nou eenmaal héb tegenover
meisjes achter de toonbank:
alsof ze tijdelijk van mij zijn,
mij toegewezen door het kruide-
niersbedrijf met de bijzondere
taak het mij aangenaam te
maken. Als het goed is, ge
beurt dat ook, en dat is dan
de mooie roeping van winkel
meisjes. E" zijn mannen die bij
de kruidenier binnenkomen en
gedachteloos aan zo'n meisje
hun bestelling opgeven, waarna
ze zich terstond weer het pand
uit haasten Men kan zeggen
dat ze hun doel bereikt hebben;
maar de poëzie hebben ze ge
mist. Mensen die zeggen dat
een pak vermicelli een pak
vermicelli is, hebben gelijk
doch ze weten niet wat het
leven te bieden heeft.
„En wat had meneer gehad
willen hebben?", sprak dus de
andere juffrouw.
De inleiding
Ik liet het even tussen ons
in hangen, als een inleiding. Ze
stond pront en dienstvaardig in
haar schone witte jas, en ik
keek de winkel door om iets
moois uit te zoeken, iets waar
aan ook zij plezier koo hebben.
Kopen doe je tenslotte nooit iets
alleen: je doet het samen met
zo'n winkeljuf. Je noemt iets, en
zij verbetert het. Je vraagt
naar kosten, en zij beveelt een
duurdere kwaliteit aan, omdat
ze weet dat meneer een fijn
proever is en zich niet terwille
van een paar dubbeltjes tevre
den zal stellen met een artikel
dat hij exquiser gehad had
kunnen hebben. Winkelen is
spel, het is bijna een toneelspel
met dialogen en momenten van
rust, een één-acter om een
pakje boter of een pond koffie
en slechts lompe geesten
kunnen menen dat het er om
gaat tegen een handvol geld
snel en efficiënt een hoeveel
heid koopwaar te verwerven.
Ik ken persoonlijk niet meer
dan tien mensen die werkelijk
een boodschap kunnen doen; ik
ben de elfde.
Bonbons
„In welke kwaliteit zocht u
de bonbons?", vroeg het meisje,
en ik keek haar glimlachend
aan, omdat het er verder niet
toe deed: Spaanse of Italiaanse
bonbons, Griekse of hazelnoot
achtige, met kersen of brande
wijn, met crème of met niets
gevuld: als het spel maar open
bleef. Zij ijlde weg, en kwam
terugzwevcn met verschillende
dozen waarin ik mocht kijken.
In werkelijkheid zag ik slechts
haar, en ik merkte dat voor
haar op dit geweldige ogenblik
niets in dc wereld bestond dan
mijn bonbons. Zij dacht niet
aan haar verloofde, niet aan de
bioscoop, met aan haar week
loon of hc.or zondagse mantel.
Al haar gedachten waren bij
mij, de klant en méér dan de
klant: de Koning. Haar koning.
Er maakte zich een enorme
ontroering van mij meester
toen ik daar over haar dozen
veel plaats inneemt en dat
op de plaats van bestem
ming de vergaarbak is voor
sieraden, boordeknoopjes en
geldstukken.
£)E boven afgebeelde tas
is geknipt voor uw
dochtertje of kleindochter,
wanneer die tenminste zo
tussen de 7 en 14 jaar oud
is. U doet er haar veel ple
zier mee, vooral wanneer
u de tas maakt van een
kleur leer, die past bij haar
zomermantel. Stukjes leer,
coltex, molton, katoen, ga
ren en twee leren knopen
zijn de bestanddelen waar
uit deze tas wordt opge
bouwd.
i U weet het, een briefkaartje haar Ciska Verheul,
Harstcnhoekweg 189, Scheveningen, met vermelding „Voor
op reis" (als u het toilettasje, enz. bedoelt) en met ver
melding „Zomertas" (als u de tas voor 714 jaar op het
oog hebt) en u krijgt het betreffende patroon plus de
beschrijving gratis thuis gestuurd. Schrijft u uw naam in
blokletters? Wel bedankt.
Brengt u daar dit jaar
eens verandering in en be
gin nu al met die voorbe
reidingen. Ciska Verheul
helpt u daarbij en maakte
voor u een handig toilet
tasje, een bijbehorende
kleerhanger en een „reis-
doosje". Zo'n handig geval
letje, dat in de koffer niet
UITVINDINGEN zijn dik.
wyls te danken aan het
toeval. Want puur toeval
heeft tot nu toe evenveel
bijgedragen tot 's werelds
ontdekkingen als weldoor
dacht zoeken.
Zo is het gegaan met de
ontdekking van radio-bui
zen, verdovende middelen,
plastica, de telescoop, de
eerste electrische battery en
nog veel meer.
Een voorbeeld: Röntgen
TT OEN in de herfst van 1895
Röntgen aan het experi
menteren was met electrische
ladingen in met gas gevulde bui
zen (ontladingsbuizen), deed hij
hetzelfde als Faraday en Crookes
reeds jaren eerder hadden ge
daan. Hij deed natuurkundige
proeven die geen moeilijkheden
opleverden. Maar doordat er toe
vallig enkele ongebruikte foto
grafische platen naast zijn ont
ladingsbuizen lagen, verkreeg
Röntgen zijn onsterfelijke naam.
De platen waren als gebruike
lijk verpakt en lagen in een lade.
Toen hij ze echter in een foto
toestel 'gebruikte, bemerkte hij
dat ze wazig waren, alsof ze
reeds gebruikt waren. Op die ma
nier kwam Röntgen letterlijk
door het toeval (en niet te ver
geten doordat hij de inspiratie
had dit eigenaardige verschijnsel
in verband te brengen met zijn
proeven) tot de ontdekking dat
zijn buizen niet alleen zichtbaar
licht uitzonden, maar ook een
eigenaardig soort van straling die
door papieien en hout heen
drong en daarna het fotografi
sche materiaal aantastte.
Ether-fuifjes
DEEDS eerder waren, al even
onverwacht, de verdovende
eigenschappen van ether gevon
den. In 1842 hadden enige vro
lijke Amerikanen de gewoonte om
„ether-fuifjes" te geven. Het wa
ren partijtjes, waarop de gasten
een roes zochten door het inade
men van wat zwavelether. Dit
bleek een soortgelijke uitwerking
te hebben als het drinken van
gebukt voor de toonbank stond.
Het was alsof wij alleen op de
wereld waren, voor ons leven
aan elkaar geklonken door de
lange rijen bonbonnetjes, en heel
ver op de achtergrond hoorde
ik nog immer de dialoog over
zeep en toiletartikelen. Ik wist
dat dit het hoogtepunt was
het enige deel waarvoor ik nou
in een winkel stap, en dat het
nu bijna voorbij zou zijn. Er
schoot een brok in mijn keel,
zoals ik dat altijd heb, en
voor het eerst keek ik recht in
het gezicht van deze dienende
winkeljuffrouw. En in m'n ver
warring zei ik:
.Geeft u me maar een flink
stuk huishoudzeep."
Luchtmiljonairs
De nijverheid van de bijen
wordt ons niet voor niets als voor
beeld gesteld. Om één potje ho
ning te verzamelen moeten zij op
niet minder dan drie miljoen bloe
men neerstrijken. Al vliegende
leggen ze daarbij een afstand af,
die gelijk is aan tweemaal een
reis om de aarde.
ZIJ SCHILT EN SCHRAPT
EN WAST
ste aardappelmachi
ne voor huishoudelijk ge
bruik. Zij kost 49.75, is
gemaakt van plastic en
schilt en wast de aardap
pelen tegelijkertijd. Mét
behulp van een rubberslang
wordt het apparaat, dat men
in de gootsteen zet, op de
kraan aangesloten. De wa
terstraal zet de aardappel
schiller in werking en be
weerd wordt, dat de Orbis
niet meer water gebruikt
dan iedere huisvrouw nodig
heeft om de aardappelen en
daarna haar handen te was
sen.
Handelsondern. B e t h e
e n C o. N.V., VanAlke-
made1 a an 23 5 in Den
Haag importeert deze
Duitse aardappelmachine.
moderne oliekachel
n de N.V. Reijenga's
Apparatenbouw te Am
sterdam is niet, zoals wij
vermeldden, bij Bas van
Pelt te koop, maar bij de
firma Nell en Stutter-
helm N. V., Smidswa
ter 23 te Den Haag. De
ze firma heeft de alleenver
koop voor Nederland van
deze kachels.
SJOUWERTJE-VAN-ALLES
FAE TRANSPORTO is
I--' een handig wagentje
op twee wieltjes en met
een lang handvat, dat uw
vuilnisbak en uw bood
schappen vervoert en dat
ook tuiniersters onschatbare
diensten kan bewijzen. Het
kost 16.en de bijbeho
rende boodschappenmand
9.U kunt het wagentje
bestellen bij H. B ij ke r k
Borculoseweg 40,
N e e d e, als het niet in uw
woonplaats te koop is. De
Transporlo is goedgekeurd
door het Instituut tot voor
lichting bij huishoudelijke
arbeid.
Kunst a la Vallauris
FR ZETELEN heel
T-t wat pottenbak
kers van naam in het
Franse plaatsje Vallau
ris, waar men ook Pi
casso geregeld kan tegen
komen. De directie van
het Rotanhuis, V ij-
zelgracht 40 in Am
sterdam haalt een
deel van de produfctie
uit Vallauris naar Neder
land. Er zijn heel aan
trekkelijke staaltjes van
pottenbakkerskunst tus
sen, die een bezoek aan
het Rotanhuis recht
vaardigen.
Eetkamer in de kast
Kleinbehuisden opgelet!
De firma Kappelhof,
Schiedamseweg 184
in Schiedam, maakt
een compleet eetkamer
ameublement in één kast,
ontdekten wü op de Huis
houdbeurs.
De kast, in allerlei sit-
voeringen beschikbaar, is
1.68 m hoog. 1.75 m breed.
45 cm diep en kost
880.—. Uit die kast ko
men tevoorschijn: 1 tafel
en 2 banken, die na ge
bruik weer worden inge
klapt. Behalve deze on
misbare onderdelen biedt
de kast ruimte aan ser
viesgoed, levensmiddelen,
kortom aan alles wat
men daarin pleegt op te
bergen.
AH-NIEUWTJES van deze maand
-jf Aan de nieuwigheden, die u in deze rubriek aantreft,
voegt Albert Heijn er deze maand ook weer enige toe
en wel de nieuwe Mokka-reep. de frisse, aparte
Toeback-zeep, de practische koffiefilters, de nieuwe
chocolade hagel-strooier en de limonadesiroop in tubes.
De A H-M okka-
r e e p is bereid
uit de fijnste
Delicata chocolade
en met zuivere ex
tract van de AH-
Oranjemerk koffie.
U koopt zes
van deze
zware repen
voor 1,
De 100 koffie
filters, waarvoor u
bij AH 0,45 betaalt, bie
den allerlei voordelen.
Leg er één onderin uw
filter, doe de koffie er in,
druk deze even aan en
giet daarna langzaam ko
tend water op. Zo raakt de
filter in uw pot niet meer
verstopt, hebt u geen be
zinksel meer in uw kopje
en u krijgt een sterker
engeuriger kopje kof
fie: zuiver extract tot en
met de laatste druppel.
In de AH-filialen vindt
u de echte chocolade
hagel (nooit verwar
ren met boterhamkor
rels!) verpakt in een aan
trekkelijk uitziende kar
tonnen strooier.
Deze strooiers hebben een
rode kleur ten teken dat
er pure chocolade hagel-
inzit. (Straks komen er
ook nog met een blauwe
kleur, gevuld met melk-
chocoladehagel.)
De voordelen van deze
strooiers zijn legio: u
hoeft de choc, hagel niet
in een speciaal potje op
tafel te zetten, u bespaart
u het werk van het over
gieten van zak in potje,
waarbij er altijd korrels
over de vloer rollen, enz.
Zo'n kartonnen strooiertje
met 150 gram pure choco
ladekorrels kost 0,50.
Bent u met een paar
mensen, dan zijn er nu
de handige plastic tubes
met limonade
siroop. Twee tubes
met siroop, per tube
voor twee glazen
limonade, kosten
0,35. De smaak is
sinaasappel. Handig
ook voor tochtjes en
op reis, omdat ze
haast geen plaats in
nemen.
De nieuwe AH-
Toeback - zeep
zal* om haar heel
aparte beschaafde
geur niet alleen bij
de dames, maar ook
bij de heren der
schepping in de
smaak vallen. Voor
zo'n fors stuk zeep
betaalt u slechts
0,50.
TUIST vóór de Internationale Verpakkingsbeurs in Amsterdam geopend
zou worden, heeft Albert Heijn een stoere en ingenieuze machine
ten behoeve van de sachet-verpakking van hooggevulde drups in Italië
gekocht. Het was de eerste machine van deze soort, die naar Nederland
gebracht zou worden en de fabrikant zag daar een schone gelegenheid
in om er tijdens de Verpakkingsbeurs demonstraties mee te geven.
Duizenden men
sen uit heel Europa
hebben derhalve in
het Amsterdamse
R.A.I. - gebouw te
aanschouwen ge
kregen hoeveel
ernst Albert Heijn
maakt met de hy
giëne in zijn be
drijf. Wit-gehand-
;choende A H.-meis
jes demonstreerden
de nieuwe en zeer
moderne verpak-
kingsvorm, waarbij
de lekkernijen stuk
voor stuk met ma
chinale grijpvin
gers in een eello-
faan-zakje worden
gevouwen, dat ten
slotte met een en
kelvoudige twist
wordt gesloten.
Even ingenieus
als verbluffend on
gecompliceerd is
deze nieuwe ma
chine. Schoksgewijs worden de
drups op een cirkelvormige tril-
zeef naar de grijpers gevoerd. Met
grote nauwkeurigheid en omzich
tigheid worden ze vervolgens met
een snelheid van 250 a 300 per mi
nuut in een bepaalde stand door de
grijpers van de zeef getild om zich
vouw voor vouw hun kleurige
papier- en/of cellof aan jasje aan te
laten trekken.
Een electrisch oog zorgt er ten
slotte voor, dat de signatuur A.H.
op het „jasje" precies in het mid
den van de drups komt. Zodra die
signatuur naar de kant schuift,
stopt de machine automatisch.
Op de verpakkingsbeurs te
Amsterdam demonstreerde AH
de nieuwste sachet-verpak
kingsmachine, die in ons land
werd ingevoerd.
Ja, u moet er eens op letten,
wanneer u die drups in sachet
verpakking ziet die drups in
een zakjes-model verpakking met
een feestelijke twist aan slechts
één kant hoe feilloos die in
gewikkelde wikkel om dat snoep
je is gelegd, zonder dat er een
mensenhand aan te pas behoefde
te komen anders dan om de ma
chine op gang te brengen.
m
Hier is
klassiek
een
ge
recht dat u in
ieder Frans res
taurant kunt eten,
maar dat eigen
lijk speciaal thuis
hoort in de res
taurants om de
Hallen, de immense Parijse markt,
waar des nachts de levensmiddelen
aangevoerd worden, die het moge
maken de Parijzenaars te voeden.
Het zwaarwerkende personeel van
de Hallen houdt er de inwendige
mens mee op pijl en omdat die
soep zo geurig en heerlijk en voed
zaam is, behoort het op het ogen
blik tot de genoegens van de uit
gaande wereld, na theater- of ca-
baretbezoek, deze soep in de min
of meer pittoreske Hallen-restau
rants te gaan nuttigen.
Thuis maakt u ze zo:
Bak een paar fijngesneden
uien in ruim boter goed bruin,
maar beslist niet zwartVoeg
er de gewenste hoeveelheid
water bij, wat zout en vers ge
malen peper en laat de soep
een half uur doorkoken. Klop
in de soepterrine een eierdooier
los en roer er langzaam de
kokende soep door. Tot slot
voegt u er een eetlepel of drie
a vier geraspte oude kaas bij
en een paar sneetjes brood, éven
voor het opdoen.
Zet verder nog een schaaltje
met geraspte kaas op tafel en
geniet van deze eenvoudigste
vorm van culinair kunnen.
U hebt natuurlijk wel be
grepen dat de uien waar u deze
soep van maaktgeen uitjes
zijn, maar wel die van de for
sere soort l m.
Gillende
damesschoenen
Een Parijs modehuis heeft een
schoentje gelanceerd, dat de man
nen de schrik om het hart kan
doen slaan. Niet zozeer vanwege
de prijs, maar meer door het ge
luid dat dit schoentje maakt, als
een dame zich op de teentjes ge
trapt voelt. In het schoentje is na
melijk een gilmachientje in de
neus gebouwd.
HFT IS gebruikelijk om
te beweren, dat uit
vinden voor één percent
uit inspiratie bestaat en
voor negen en negentig
percent uit transpiratie
en men legt die uitspraak
gaarne de uitvinder Tho
mas Alva Edison in de
mond. Ten onrechte trou
wens want deze grote
man sprak over „genie"
en niet over „uitvinden".
Desondanks schuilt er
veel waarheid in de ver-
keerd-geciteerde uit
spraak: uitvinden is hard
werken, nadat de flits
van de inspiratie als een
bliksem is ingeslagen.
champagne, maar het was veel
goedkoper.
Een jonge tandarts uit Georgia,
een zekere Crawford Long,
bemerkte dat onder de invloed
van ether hardhandig stoeien en
zich bezeren (dat geen zeer bleek
te doen) geen afbreuk deed aan
het genoeglijk samenzijn. Long
nam wat ether mee naar
huis en gebruikte het met suc
ces bij het trekken van kiezen
en tanden.
Vliegtuig-echo
UOE GING HET MET DE RA-
DAR? Een technicus van de
Engelse posterijen, die werkzaam
was bij de draadloze diensten,
experimenteerde met een korte-
golfverbinding met vliegtuigen.
Hij bemerkte toen, dat hij een
echo te horen kreeg als het vlieg
tuig niet meer dan een mijl van
hem verwijderd was. En'wat meer
is: hij bemerkte het niet alleen,
hij rapporteerde het ook. Met
andere woorden: hij kreeg inspi
ratie en herkende hier iets be
langrijks.
Hij had het geluk, dat ook
de wetenschapsmensen die
zijn ontdekking moesten be
kijken er iets belangrijks
in herkenden: zij begrepen
dat het toestel de signalen
van de technicus terugkaatste
en dat werd toen de grond
slag van het radarsysteem.
Toen de Slag om Engeland
begon was de uitvinding dus
danig ontwikkeld, dat de
Duitsers er lelijk de neus te
gen stootten.
Spartelende muis
f)OK EEN MUIS en een mui-
zenval hebben eens een be
langrijke rol gespeeld in de we
reld der uitvindingen. En,
vreemd genoeg, ook in die der
olifanten.
Voor het vervaardigen van
pianotoetsen etc. wordt ivoor ge
bruikt. Ook voor mesheften, bil
jartballen etc. Dit is kunstmatig
ivoor. Voordat het bij toeval uit
gevonden werd, gebruikte men
de slagtanden van olifanten.
Hoe vond men dit kunstma
tige ivoor uit? Een chemicus,
die veel last van muizen had,
zette eens een muizenval op
zijn laboratoriumtafel. Een
gevangen muis spartelde zo dat
hij een fles omgooide die dicht
bij de val stond. Deze was ge
vuld met formaline, een vloei
stof die van eiwitstoffen een
harde elastische massa maakt.
Deze vloeistof liep over een
stukje kaas.
Toen de chemicus d$ volgen
de dag kwam kijken, vond hij
de kaas keihard. Dat bracht
hem op een idee.
Wat Nobel overkwam
^OBEL (van de Nobelprijs)
liet eens op een dag een door
hem uitgevonden nitro-glycerine
(een verschrikkelijk explosief
middel) uit zijn verkleumde han
den vallen. Het viel op een hoop
kieselgoer en ontplofte niet.
De dodelijk geschrokken Nobel,
die door dit niet-ontploffen aan
een wisse dood ontsnapt was, had
door een enorm toeval meteen
het middel ontdekt om de ont
plofbare vloeistof in vaste toe
stand te krijgen.
Hij had reeds lang gezocht naar
een middel om de nitro-glycerine
vast te maken zodat het met
minder gevaar en gemakkelijker
vervoerd zou kunnen worden.
Eerste kunsthars
ZO zijn er meer toevalsuitvindin-
gen. Maar wél dit: men moet
het toeval helpen. Dat blijkt uit
de uitvinding van het bakeliet. Een
Engels chemicus, op zoek naar ont
smettende middelen, verhitte een
mengsel van phenol en formalde
hyde. Het resultaat was een rose
gummi-achtige stof, die zo vast
bleef zitten aan zijn bekerglazen,
dat hij alles weg moest gooien.
Een Belgische chemicus deed in
1910 precies hetzelfde. Inplaats
van de rose stof weg te gooien,
zag hij er onmiddellijk de moge
lijkheden van in: hij begreep dat
hij de eerste kunsthars had ge
maakt. Hij verkocht zijn uitvinding
onder de naam bakeliet, naar zijn
eigen naam Baekeland.
Ze horen er bij
Tas open, een paar zakjes
pinda's er in en dan straks
maar uitdelenen lof
oogsten. Want met pinda's
kunt u altijd aankomen -
thuis en buiteif, bU jong
en oud. Koop kwaliteit,
koop ze bij A.H. Steeds
vers gebrand, steeds laag
geprUsd. Zo bent u nog
voordelig „uit" ook
Vers gebrande
grote pinda's
250 gram
Gezouten pinda
grote zak
lil
ÜP
I
