Vitamine-voorziening in wintertijd
De nieuwe mode
ERIC VAN DER STEEN
Gemeubileerde
toastjes
Vervolg van pagina 4
Uit Italië stamt het verrukkelijk
warme, ruigharige tweed-mantel-
costuum met een garnering aan
kraag en manchetten van wollen
breiwerk. Uit Engeland de gedistin
geerde manteljapon van homespun,
gecombineerd met een kantwollen,
handgebreide jumper in één der
donkerste kleuren uit het weefsel;
uit Frankrijk de feestelijke wit-
zwart blouse in echt handbreiwerk,
waarvan wij u bovendien tot onze
vreugde het patroon kunnen aan
bieden.
Vraag het aan Ciska Verheul,
Harstenhoekweg 189, Scheveningen.
GRIJS HOMESPUN over zwart
jersey met lange mouwen
L1CHT-GRIJS JASJE voor
winterse dagen
XJelen had er eerst grote be-
1 zwaren tegen. Alles goed en
wel dat ik die Henk en die
Hetty min of meer kende, maar
was dat nu wel een reden om
samen, twee echtparen, op een
donkere nacht in een auto te
stappen en weg te rijden, naar
het Zuiden, naar de winter
sport, naar de sneeuw? Zij had
niets tegen de wintersport, in
tegendeel, ze had eigenlijk niets
anders dan warme gevoelens
voor die koude beweging, maar
waarom moest dit nu allemaal
zo haastig en geïmproviseerd
gaan, waarom dat wilde dóór
rijden van Henk, 's avonds be
ginnen, in de nacht verder gaan,
proberen aan het einde van de
volgende morgen ons doel te be
reiken?
Er kwam nog meer bij: ik ken
de Henk en daarmee Hetty van
vroeger, uit de sportwereld, en
om nu te zeggen, dat hij een
beminnelijk mens was, ©f dat
hij een schitterende reputatie
genoot, dat zou beslist overdre
ven zijn. Hij was een harde
zakenman, die in beginsel best
bereid was om over eventuele
hindernissen, die hij op zijn pad
tegenkwam, heen te springen,
maar die er, als dat niet anders
kon, dwars doorheen ging. Hij
had een sterke wil en een on
berekenbaar humeur. Ik (en dat
gold voor vrijwel iedereen) had
hem nooit anders dan met een
donkerbruin baskenpetje op zijn
groot, schijnbaar - goedmoedig
hoofd gezien; hij droeg dat bin
nen en buiten. Hetty was zijn
kleine, goed geklede, min of
meer lijdzame vrouw.
Ten slotte wist ik Helen over te
halen. Ik deed geen moeite om
Henk gunstiger af te schilderen
dan hij was, want ik had haar
vroeger wel eens het een en an
der over hem verteld, waardoor
het averechts zou werken als ik
hem nu opeens in rooskleurige
pasteltinten ging uitbeelden.
Maar ik betoogde, dat dit d e
kans in ons jonge leven was om
eens iets aan de wintersport te
gaan doen: de reis heen en
terug kregen we gratis en Henk
mocht zijn fouten hebben, maar
hij was een royaal gastheer, en
wij mochten ten slotte blij zijn,
dat hij, door een gril in zijn
kronkelig humeur, óns had uit
gekozen om zijn wagen te hel
pen vullen
TJenk had tot het laatste nog
11 drukke zaken te doen, daar
om vertrokken we pas om tien
uur 's avonds. Hetty zat naast
hem, Helen en ik achterin. Daar
gingen we, op weg naar de
sneeuw, maar voorlopig was het
nog regen, we reden de ene
bui in en de andere uit en wat
daartussen lag bestond ook uit
glimmende, pikzwarte wegen
en straatlantarens, die in een
lauwe maar krachtige westen
wind waarschuwend hingen te
schommelen.
Je begint zo'n reis natuurlijk in
je'beste humeur. Ik geloof dat
Helen na de eerste kennisma
king een beetje stil plezier had
over Henk. Hij had uiteraard
zijn baskenpetje op en verder
had hij zich in een overall gesto
ken en droeg hij klompen. Die
schopte hij uit zodra hij in de
auto zat: op kousevoeten kon
hij, naar hij zei, het gaspedaal
gevoeliger behandelen en dat
was van belang op een reis,
waarbij het vooral om snelheid
en stug volhouden ging. Hetty,
heel klein naast hem, was er
wat haar kleding aangaat blijk
baar van uit gegaan, dat de
wintersport vooral uit het be
zoeken van dure restaurants en
zo bestaat. Helen en ik keken
elkaar eens aan en glimlachten.
Kaarten hadden we ook bij ons;
daar ontfermde Hetty zich over.
Maar toen we ruim een uur had
den gereden, wist ze toch niet
precies, of we nu straks, als we
dat dorp door waren, beter links
dan wel rechts konden afslaan
Henk zei een paar krachtige
dingen over haar onwetendheid,
maar hij was te ongeduldig om
te stoppen en zelf eens even de
kaart te bekijken. Het tweetal
dilettanten achter in zijn wa
gen vertrduwde hij evenmin, en
zo kwam hij er toe, midden in
het uitgestorven dorp plotseling
gierend voor het politiebureau
te stoppen, zijn klompen aan te
schieten en er naar binnen te
klossen, om de weg te vragen.
Hetty draaide zich naar ons om
en zei half lachend, half in
ernst, dat 't haar niets zou ver
bazen als ze hem daar in dat
politiebureau zouden hóuden.
Het duurde inderdaad een tijd
je, maar toen wist hij dan ook
alles Het was alleen, volgens
hem, niet zulk goed nieuws: wij
waren bezig ernstig achter te
raken op ons tijdschema, daar
om moest hij, of we dat nu pret
tig vonden of niet, er een schep
je op gooien
Helen en ik vonden dat niet erg;
wij houden wel van snelheid.
Maar de kleine Hetty kon er
niet tegen Het tempo, dat Henk
tot nu toe had gevolgd, was voor
haar blijkbaar precies de grens
geweest, en die begon hij nu
met enkele tientallen kilome
ters, voortdurend behoorlijk
boven cte honderd, te overschrij
den Helen en ik glimlachten
niet meer, zelfs niet als zij door
het bochtenwerk van Henk mij
in de armen schoof, of als ik
tegen haar aan viel Hetty was
half in tranen Ze bezwoer Henk,
toch een beetje kalmer te doen,
ze deed gevaarlijk door zijn arm
beet te pakken en het nóg na
drukkelijker te vragen hij
stoorde zich er niet aan, hij
wilde op tijd in de sneeuw zijn
hij zette door
Maar Hetty hield ook vol en op
een gegeven moment werd het
hem te machtig Hij stopte op
nieuw gierend, rukte de deur
open en stopte haar wat geld
in de hand „Ga er maar uit!"
riep hij „Neem de trein maar
naar huis!" Dat kon natuurlijk
niet; er werd wat gelachen en
gesust, ook op de achterbank,
en we reden al weer. Na dertig
of veertig kilometer herhaling
van het spel: weer de deur open.
Hetty ténslotte weer er niet uit.
„Als 't nog een keer gebeurt, ga
i k. eruit," fluisterde Helen me
in 't oor, en ik pakte voor alle
zekerheid al vast haar arm, om
haar tegen te houden. Het was
niet nodig; een half uur later
stapten we alle vier uit: motor-
pech in een aardedonkere ver
latenheid, bijna verlaten, want
er stond één huis en nadat ik
dat had verkend, kon ik niets
anders en beters doen dan Het
ty, Helen en Henk uitnodigen
ook te komen kijken
I n die kleine, warme woning
vonden we de sneeuw en, na
het donker buiten, het licht. Het
licht in de stal van Bethlehem,
de sneeuw op het dale ervan.
Het was een arbeiderswoning;
de man had alles zelf gemaakt,
wij mochten het zien en kregen
er nog een kop koffie bij. Ik
denk dat Henk in de sneeuw
van de bergen zijn baskenmuts
als steeds zou hebben opgehou
den; hier nam hij hem met een
ruk af. En Helen mag ook nu
het laatste woord hebben; ze
keek me aan en zei: „Weet je
nog van die verjaardag, die je
op jouw manier wilde vieren?"
Ik knikte. Ook deze verjaardag,
van het kindje dat bijna twintig
eeuwen geleden werd geboren,
hadden wij op onze eigen ma
nier willen vieren. Maar nu
stond Henk met zijn muts in
zijn hand heel stil naar de
sneeuw op de stal van Bethle
hem te kijken.
Van onze medische medewerker
Bij velen heerst omtrent wat die fameuze vitaminesnu eigenlijk zijn
een zeker misverstand Men denkt wel eens aan microscopisch kleine
levende wezentjes, oj aan geheimzinnige onstoffelijke energiebronnen, die
de mens een soort onkwetsbaarheid tegen ziekte zouden waarborgen.
Nu is de zaak in zoverre vrij „onromantisch"dat vitamines stoffen zijn
van precies bekende chemische samenstellingen (dit geldt althans voor de
meeste), terwijl een groot aantal van hen ook reeds in de pharmaceuti-
sche fabrieken kunstmatig bereid kan worden. Hun WERKING wijkt
echter sterk af van die van de „gewone" voedingsmiddelen, omdat ze
reeds in uiterst kleine hoeveelheid werkzaam zijn Wanneer u honger
hebt, verorbert u met gemak een paar ons brood, met de nodige tiental
len grammen boter en verder beleg. De hoeveelheid vitamines, waarmede
uw lichaam voor een gehele dag genoegen neemt, kan echter in fracties
van grammen worden uitgedrukt
U wilt enige voorbeelden? Welnu,
de dagelijkse behoefte aan vitami
ne D ligt in de buurt van een halve
n ill i gram stel u dat voor: aan
het duizendste deel van een gram
hebt u twee dagen genoeg!), die
van vitamine A omstreeks 3 milli
gram, terwijl men van vitamine C
ongeveer 50 mg nodig heeft, in dit
verband een „grote" hoeveelheid!
(1 gram vitamine C is genoeg voor
3 weken!)
Omdat het hier om zulke bijzonder
kleine hoeveelheden gaat, zal men
bij een normaal gevarieerde voe
ding niet gauw te kort komen,
want vrijwel alle voedingsmiddelen
bevatten vitamines. Alleen voor het
vitamine, dat met de letter BI
ivordt aangeduid, ligt het gemid
delde Nederlandse menu aan de
lage kant
Dit vitamine komt in rijkelijke hoe
veelheid voor in BRUIN BROOD,
PEULVRUCHTEN (zowel in verse
als gedroogde vorm), SPINAZIE en
HAVERMOUT
Vooral, wanneer u gewoon bent,
slechts wittebrood te eten en geen
bruin, is het wel van belang regel
matig voor de bovengenoemde
voedselsoorten een plaats op uw
menu te reserveren.
Tekort aan vitamine B leidt tot
lusteloosheid, slapte, slechte eet
lust, obstipatie (verstopping), ver
minderde weerstand tegen infecties
en op den duur tot ernstige ziekte
verschijnselen
Speciaal in de winter is men vaak
bevreesd voor het tekort aan vita
mines. Ook deze angst is bij een
behoorlijk gevarieerd menu onge
grond. De moderne conserven-
industrie weet groenten, fruit, vis,
enz. met een minimaal verlies aan
vitamines in te blikken Het ge
ringe verlies, dat desalniettemin
optreedt, is ook bij het thuis be
reiden van uw groente met te ver
mijden; tijdens het koken gaat
altijd iets verloren Veel belang
rijker is het, goed op het kook
water, respectievelijk het groente-
nat, dat zich in het blik bevindt,
te letten Werp dit nooit weg. doch
verwerk het door de jus of maak
er met bindmiddel een sausje van
In dit vocht gaat namelijk een deel
der vitamines in oplossing, zodat u
„het kind met het' waswater zoudt
wegwerpen", ivanneer u het niet
gébruikte!
En dan is er nog een belangrijk
punt, bij de meesten niet bekend,
dat toch uw aandacht behoeft.
Behalve de vitamines zijn er nog
zo veel andere stoffen, die het
menselijk organisme in zeer kleine
hoeveelheid nodig heeft Dat zijn
de zgn „mineralen": ijzer, koper,
kalk, fosfor, magnesium, zwavel en
vele andere. Deze stoffen komen
o.a. in groenten, melk, vis en vlees
voor en worden nóch door koken,
nóch door inblikken aangetast; wel
gaan ook zij voor een gedeelte in
het groentenat in oplossing Dus
ook wat de mineralen betreft:
GEBRUIK DAT VOCHT!
Telkens opnieuw worden er zo stof
fen, vitamines of mineralen, ont
dekt, die de mens nodig heeft voor
zijn gezondheid Ongetwijfeld ken
nen ook wij artsen deze nog lang
niet allemaal Daarom is het niet
mogelijk pillen samen te stellen,
die alles wat nodig is, bevatten
De tijd, dat men meende eens een
volledige voeding in tabletvorm te
zullen kunnen samenstellen, is dan
ook voorbij en de huisvrouw be
hoeft zich niet ouderwets te voelen,
wanneer zij meent door een sma
kelijke maaltijd al komt deze
dan ook 's winters gedeeltelijk „uit
blik" de gezondheid van haar
gezin het allerbeste te dienen
Ten slotte dient te worden opge
merkt dat kinderen beneden 12 Jaar
veiligheidshalve wél een extra-vita-
mlnenbron behoeven, namelijk LE
VERTRAAN (rijk aan vit. A en D en
aan waardevolle onverzadigde vet
zuren) Men geve per dag 1 eetlepel
Maagpatiënten kunnen ln hun vita
mine B-behoefte niet goed voorzien,
omdat zij geen bruin brood of peul
vruchten mogen eten Voor hen. en
trouwens voor ledereen. die ziek ls.
gelden andere maatstaven dan de in
het bovenstaande genoemde; vanzelf
sprekend behoren zij dienaangaande
de raad van hun huisarts te volgen
Eén-hap Toast p. pak 28
Ovale Toast. p. pak 34
Cream Crackers 100 gr. 27
Leverpasteip. blik 49
Heinz Sandwich Spread
p. flacon 100-142
Zalm p. blik v.a. 89
Sardines. p. blik v.a. 38
Heinz Vegetable Salad
p. blik 95
Witte bonen Tomaten
saus p. blik 68
Bel. Boerenkaas 100 gr. 34
Noorse Cocktail-hapjes
p. blik 67» 48
Ansjovis p. pot 90
Schelvislever p. blik 65
Mayonnaise. p.tube 60
Livorno-saus p. fles 100
Augurken .p. pot v.a. 57
llll
IIIMIiailMIIMIII
