De verovering van
de Mount Everest
Onderdirecteur Schuddeboom
reed driemaal T.T.
Paarden, motoren en antiek
AH-FLITSEN
Zwaartepuni bleef rusfen bij de mensen
Uit het maandblad „Baas boven baas" van het Ned. Inst, voor
Efficiency nemen wij het volgende over uit een artikel, geschreven j
door Drs. D. I. da Silva:
Wanneer men echt onder de in
druk komt van een concert of
een enkele maal van een
film, divalen de gedachten onge
merkt af van het concrete ge
hoorde of aanschouwde, en men
komt er toe te peinzen over men
sen of dingen, die ons na aan het
hart liggen.
Zo ging het mij bij de magistrale
film „De verovering van de
Mount Everest". En, of ik wilde
of niet, de gedachte drong zich
bij mij op aan een vergelijking
met een „industriële expeditie"
Daar waren de vroegere expe
dities: bergbeklimmers, bezield,
neen bezeten van het onbekende.
Met de kennis en ervaring van
het Alpen—klimmen, maar on
wetend wat hen daar in Tibet
op ontzagwekkende hoogten zou
wachten.
En al hadden deze pioniers zich
naar beste weten „voorbereid",
het bleek dat zij zich toch eigen
lijk niét hadden voorbereid. Per
soonlijke onverzettelijkheid tegen
de ergste ontberingen, een onver
schrokken moed en een volkomen-
op-elkaar-vertrouwen moesten de
onvolkomenheden van uitrusting
en kennis compenseren.
En wanneer wij, met alle eerbied
en met de diepste bewondering
voor ieder, de feiten onder woor
den zouden moeten brengen, dan
was het dit: knappe vakmensen,
met een rijke ervaring in bepaal
de situaties, werden gesteld in een
andere situatie en voor andere
problemen, die zij niet meester
waren en die zij ook niet meester
konden zijn.
Maar dank zij hun mislukkingen
moed en offers, hün ontberingen
en doorzetten, kon een expeditie
worden voorbereid op wat wij zou
den willen noemen „industrieel-
wetenschappelyke wijze".
Zo werd een stuk van het „avon
turen en pionieren" veranderd in
nuchter-zakelijk experimenteren
persoonlijke meningen en voor
keuren werden door onpersoonlij
ke instrumenten geregistreerd en
getest.
Deze gedachten schoten wel
licht in een fractie van een se
conde door mijn hoofd, en
het bloed kruipt waar het niet
gaan kan ik voelde ook een
glimp van verdriet. Verdriet om
het verlies van het „ongerepte
avontuur" het mechaniseren van
zelfs het bergbeklimmen.
Is dit niet een gevoel, dat zo
velen ook in onze huidige indu
strie bekruipt
Dan was er een tweede groep ge
dachten deze hele expeditie
draagt het kenmerk van Groot-
Brittannië. Zulks in tegenstelling
tot Amerika. Zij werd voorbereid
en uitgevoerd, zoals de Engelsen
produceren: met een machtig ta
lent voor het ontwerp, met een
Europese aanpak van industriali
satie waarbij zuinigheid toch
altijd een rol blijft spelen maai'
zónder de grootsheid en royali
teit der Amerikaanse massa-pro
ductie. Men vergelijke eens de En
gelsen met de nieuwe ideeën, met
de nog gedeeltelijk op handwerk
berustende precisie en afwerking,
maar zonder de dodelijke betrouw
baarheid en ideeën-uitbuiting der
Amerikanen. Zijn immers niet bij
kans alle nieuwe ideeën in Enge
land althans van Europa
gekomen? Maar de toepassing-in-
het-groot was steeds het werk dei'
Amerikanen.
Zo gewaagt de film van de schier
onoverkomelijke moeilijkheden, die
men op 7000 m te overwinnen
had. Een hoogte, waarop een mens
al geminiseerd is in prestatie- en
denkvermogen. Zuurstofappara-
zó veel hebben meegenomen, dat
ze bij wijze van spreken een
tienvoudige zekerheid hadden ge
had. Zagen we dit totaal verschil
lend overwinnen van een moeilijk
heid ook al niet in de wijze van
oorlogvoering Waar de Ameri
kanen een tekort aan precisie en
organisatie compenseerden door
een overdaad
En tenslotte. Hoe verheffend was
het ondanks alles te ervaren, dat
zelfs bij een zodanige technisch-
wetenschappelijke voorbereiding
het zwaartepunt tóch bleef rus
ten bij de mensen. Bij het vak
manschap, de onbegrijpelijke ener
gie en volharding van een Hillary,
een Tensing en alle anderen. Bij
een volmaakt teamwork en een
wegcijfering van persoonlijke
roem ten gunste van het geza
menlijk ideaal. Mensen, zonder wie
geen hoe goed georganiseerd be
drijf ooit kan lopen en zonder wie
ook déze expeditie geen resultaat
zou hebben gehad. Mensen, die op
de vraag waarom zij de Mount
Everest toch wilden beklimmen,
antwoordden: „Omdat hij er is..."
Een scherp getekend gezicht, licht grijzend haar en een ferme
handdruk, da£ zijn de eerste indrukken, die de bezoeker krijgt
van de heer F. Schuddeboom, onderdirecteur van Albert Heijn
I N.VZijn stem lijkt in het begin wat licht en zweverig, maar
neemt, als het gesprek niet langer over koetjes en kalfjes han
delt, een vastberaden toon aan. De vriendelijke ogen achter de
bril lijken zo rustig, maar nemen zonder twijfel ieder detail op.
Het is verwonderlijk, dat mannen met werkelijk belangrijke
zaken aan hun hoofd, altijd de prettigste mensen zijn om een
gesprekje mee te houden. Geen minuut nadat we de voordeur
van het kantoor in de Westzijde binnenkwamen, stonden we
al in de kamer van de heer Schuddeboom. In het sober inge
richte vertrek, waar onmiddellijk de wandversieringbestaande
uit oude platen met jachttaferelen opvalt, neemt het keurig
opgeruimde bureau, waarop geen enkel papier slingert, de
grootste plaats in.
Boven: de heer Schuddeboom als
prijswinnaar
Onder: de heer Schuddeboom in de
bocht op 5 P.K. en ever de hindernis
op 1 P.K.
Nofulen
van de vergadering van Di-
betreft, is het bekend dat geoefen
den, die in tarief kunnen werken,
nauwelijks minder verdienen dan
rectie en Contactcommissie op technisch geschoolden, die niet in
„Ik heb op een uurtje praten ge
rekend", is alles wat de heer
Schuddeboom zegt, alsof hij zich
wil verontschuldigen voor de wei
nige rompslomp en drukte, die in
het kantoor heersen.
Volbloed Tango
Afgaande op deze eerste indruk-
1 ken zou men de heer Schuddeboom
kunnen omschrijven als een no^
jeugdig (37 jaar) zakenman, die
volkomen opgaat in zijn werk en
zelfs 's avonds, thuis voor niets
anders oog heeft dan de productie
van de fabriek. Het tegendeel is
echter waar, slechts langzaam
kwamen wij er achter dat de on-
dex'directeur van A.H. een heel be
kend sportsman is. Thuis in Bus-
sum wacht in de garage, broeder
lijk naast de grijze snelle sport
wagen, de Solex, waarop de heer
Schuddeboom iedere avond naar
de manége rijdt, waar zijn prach
tig paard, een Franse volbloed,
Tango is gehuisvest. Iedere avond,
weer of geen weer rydt de heer
Schuddeboom te paard door het
Gooi.
Het is nog niet zo lang geleden,
dat hij voor de eerste maal op een
paard klom. Dat was in 1948, toen
hij juist het motorrijden er aan
had gegeven: „Ik werd te oud en
je moet niet proberen jezelf te
overleven".
Niet dat het betrekkelijk een
nieuweling zijn op het gebied van
de ruitersport, de heer Schudde
boom er van weerhield op talrijke
wedstrijden de prijzen in de wacht
te slepen. Angst schijnt deze op en
top sportsman niet te kennen.
„Natuurlijk gooiden de paarden
mij wel eens af, maar daar moet
je je niets van aantrekken."
Op de motorraces, waaraan de
jeugdige Schuddeboom meedeed,
van hetzelfde laken een pak.
Bangheid is een woord dat hij op
zijn dertiende jaar uit z'n woor
denboek schrapte en dat er sinds
dien bij een herziene druk nooit
weer in is opgenomen.
Kano voor motor
Samen met een vriendje (de zoon
van Clinge Doorenbos) kocht
Schuddeboom Jr., nauwelijks van
de lagere school, voor 35.een
tweedehands motor, waaraan ze
ieder vrij momentje prutsten. Hij
heeft nooit spijt gehad van de
kano, die hij verkocht om er een
motor voor te kunnen aanschaf
fen. Nauwelijks 18 jaar oud reed
de heer Schuddeboom zijn eerste
motorwedstrijd waarbij hij prompt
eerste werd en jeugdkampioen
van Nederland. Het volgende jaar
presteerde hij hetzelfde. De groten
in de motorwereld begonnen te
letten op dat stille blonde joch,
dat zijn motor door de bochten
scheurde alsof het een speelgoed
dingetje was. Hij kreeg een aan
bod voor de Eysinkfabrieken te
rijden en accepteerde. Eenmaal
vóór en twee maal na de oorlog
reed hij de T.T.-races in Assen,
samen met grootheden als Re-
nooy, Verkerke, Dick Eysink en
Van Hamersveld. Zandvoort, Tub-
bergen, Weert, overal waar motor
races waren, verscheen hij met z'n
Eysink en bijna altijd eindigden
de wedstrijden met successen.
De eerste wegrace herinnert de
heer Schuddeboom zich nog pre
cies:
„Ik stond in de voorste rij en kon
op het startsein m'n motor niet
aan de gang krygen. Ik startte
een dikke halve minuut te laat. In
de eerste ronde vloog ik 18 tegen
standers voorbij. In de tweede
ronde lag ik twee en in de derde
ronde één, wat ik bleef tot de
finish".
Van medicijnen tot meel
De heer Schuddeboom vertelt lie
ver over zijn motoren en zijn
paarden dan over zichzelf. Na het
eindexamen van het Lyceum in
Bussum, studeerde hij een jaar
medicijnen. Een studie, die hem
toch niet trok bij nader inzien-
Hij kreeg zijn kantooropleiding
in een betrekking op een meelim-
portkantoor, werkte in Engeland
op een meelfabriek en belandde
via het kantoor van de Neder
landse Handelsmaatschappij op
een meelfabriek in Holland, waar
na hij tot 1951 in de havermoutin-
dustrie werkzaam was.
Na ruim anderhalf jaar productie
leider bij A.H. te zijn geweest,
werd hij aangesteld als onderdi
recteur.
Behalve A.H., de paarden en mo
toren, vult het verzamelen van an
tiek het leven van de heer Schud
deboom. Oude paardengravures
nemen uiteraard een belangrijke
plaats in deze verzameling in.
„Nee geen moderne kunst, daar
kan ik nog steeds niet aan wen
nen". B.
12 Augustus 1954.
tarief kunnen werken.
Aanwezig Mej. C. Moederzoon en De Contactcommissie bepleit, te
de heren Ir. J. van Wijk, J. C.
Berghege, J. W. Hekkert, J. Over
meer, J. Sikkes,
Engel.
1. De paar kinderen, die nog geen
trachten, toestemming te verkrij
gen tot betaling van een hogere
Vos en H. K. waarderingspremie op de techni
sche lonen, teneinde aan deze be
zwaren tegemoet te komen.
8 jaar waren toen de excursie j Het zijn n.l. juist onze technische
naar Madurodam plaats had, 1 medewerkers, die, soms werkend
maar wel de leeftijdsgrens gepas- buiten ons bedrijf, daar gesteld
seerd zijn wanneer dit jaar het St. I zijn boven mensen uit een aanne-
Nicolaasfeest plaats vindt, mogen mersbedrijf, die zwarte lonen ver-
vanzelfsprekend wel het Sint-feest dienen die uitgaan boven het loon
dat onze mensen vei'dienen.
ten zouden daar al ongemeen de hoort thuis in de commissies, die thuis op hoog niveau. Aan het jes soms wordt toegepast. Dit kan
problemen hebben vergemakke- daartoe zijn samengesteld, be- i werk, waar deze zwarte lonen be- j niet toegezegd worden Toen "rK
lijkt, maar„men m1-*•- U--,J 1
nig zijn met de zuurstof
,men moest zui- staande uit werkgevers- en werk- taald worden, zijn echter ook na- 1 met tarieven begonnen is dit be-
uurstof en wilde I nemersvertegenwoordigers. Uit de delen verbonden, zoals minder ze- zwaar duideliik naar vnrpn p-p.
ment kon ik het gevoel niet van nen momenteel weer een onder-
me afzetten, dat dit de Amerika- werp van grondige studie uit-
maakt in de looncommissie van
nen „niet was
zouden van de -
overkomen." Zij
door de Engel
sen zo uitnemend ontworpen en Sociaal Economische Raad.
2. De lonen in onze industrie zijn I Deze tegenstelling is algemeen
vastgelegd in een rechtens gelden- bekend, maar het is niet mogelijk
de loonregeling. Een bespreking deze in ons bedrijf alléén op te en niet de waarderingspremie, een ook in tarief staat maar waar
van de^ hoogte van deze lonen be- ^°ssen- Ook dit probleem behoort gelijke regeling dus als bij de meis- men nog moet inwerken, een leer
lingentoeslag te betalen.
4. Personeelsleden, die aangeno
men zijn boven de 45-jarige leef
tijd, zullen voortaan, nadat zij 1
jaar in dienst zijn, vallen onder
de spaarregeling van 2.per
week, aangezien zij niet in ons
pensioenfonds opgenomen worden.
Algemeen.
Geïnformeerd wordt naar de spe
ciale bel of claxon bij de liften,
Z.O.Z. Ie kolom
die bewaren tot het laatste stuk couranten hebben wij kunnen ver- kerheid.
vertelt de film. Op dit mo- j nemen dat de kwestie van de lo-
eveneens bepleit om in gevallen,
waarin personeelsleden, wanneer
liet productieprogramma dit ver-
de Stichting van de Arbeid en de I eist, werk moeten verrichten dat
zwaar duidelijk naar voren ge
bracht maar heeft het pex-soneel
3. Aansluitend aan punt 2 wordt zelf gekozen, dat het toch wense-
nu eenmaal niet in tarief kan ge-
beproefde zuurstofapparaten er j Wat onze lonen in het bijzonder beuren, gemiddeld tai'ief te betalen
lijk was om in ieder geval in ta
rief te gaan werken, ook al is dat
dan niet bij alle werkzaamheden
mogelijk. Wel is het in uitzonde
ringsgevallen mogelijk om bij
ovex-gaan naar ander wex-k, dat
