yZioeJiewda vmger - fLl osoplxie - rolzew verloving Zelfbedieningszaak Breda geopend Geslaagden 4 AH-FLITSEN Beste Lien, Ik wist niet wat ik zag, toen ik jou daar op de tram zag staan. Gek reageer je eigenlijk op zo een moment. Zeven jaar niets van elkaar gezien of gehoord; een halve minuut om elkaar wat toe te roepen voordat de tram weer verder rijdten wat zeggen we dan: „Hé, hoe gaat het"; allebei. En ook allebei: „goed en met jou." Gelukkig, dat je me nog net even je adres wist toe te roepen, dan kunnen wij elkaar tenminste op schrift iets vertellen. Met een Albert Heijner ben je dus getrouwd en of de duvel er mee speelt, ik ook. Wat deed jij eigenlijk in onze stad op lijn vijf, waarom had je kroost of heb je dat niet?en haardstee verlaten om je door de blikken voorwerpen, die ze hier tram noemen te laten vervoeren. Waarom had je dit twijfelachtig genoegen ver kozen boven de geneuchten van jouw eigen voortreffelijke stad. Maar (schrik niethoe gaat het nu? Ik wist niet beter of je zat ergens in Australië met Wim. Och ja, die Wimwat kon die een sterke verhalen vertellen; een beetje fantastisch voorzover ik als klein meisje van veertien jaar waar blijft de tijdhet kon bekijken. Dat heb jij blijkbaar later ook bemerkt en nog net op tijd. Je was anders we.1 weg van die Wim. Het ene moment behoorde je in de roeivereniging nog, tot, wat wij noemden de pieten, tve zeiden ook wel eens de „ouden". Je deed allesinstructie penningmeester etc. En het volgende moment hoorden wij niets meer van je. Ze is verloofd zeiden ze, verloren voor de gemeenschap. En nu zitten wij in hetzelfde schuitje. Het ziet er naar uit, dat je me weer instructie zult moeten geven, net als in onze roeitijd. Het roeien in het Albert Heijn schuitje lijkt mij heus niet altijd even gemakkelijk, vooral niet voor een nieuwbakken huisvrouwtje van nog geen drie maanden. Dus zo af en toe ben ik van plan me maar weer eens aan jou vast te klampen. Oh, wacht even, daar komt Karei met Wimpie (dat is de bediendeboven voor een kopje koffie. Even wachten, ik ben zo terug. Zo dat is gebeurd. Nee 't gaat niet om de koffie. Maar Wim pie (hij is 2.04 m. lang) had zich in zijn vingers gesneden. Een wondje, van niets. Maar ze waren allebei zo bleek als vaatdoeken. Van schrik. Karei zag Wimpie geloof ik al doodbloeden. Vlug, de verbandtrommel... riep hij. Wij zullen het moeten hechten. En toen nog zoiets van dat r mes. De zwoertjes moeten van het spek afgehaald worden en de velletjes van de worst. En och hou je vast, daar komt een mes bij te pas. Je zou er wat onder kunnen verwedden, dat, ze dus in hun vingers snijden. Enfin, ze zijn nu weer ge lukkig en tevreden aan het werk gegaan. Ik hoor het van hier. Wimpie heeft een hele boel praats tegen Stienie en Gr eet je (dat zijn de meisjes Ja sinds hij op de opleiding is geweest, weet hij alles erg best. Overigens een aardige behulpzame jongen. Ik geloof, dat hij nu zijn prestige aan het herstellen is, in verband met die vinger. Schrijf mij eens wat mij nog te wachten staat. Jij zit al zes jaar in het vak. Je bent dus eigenlijk mijn confrère. Hoe klinkt dat? Werkelijk, Karei is een schat en uitstekend voor zijn werk. Soms te uitstekend, want ik heb eigenlijk maar een halve man aan hem. Al dat schrijfwerk. Tjonge wat heeft hij het druk kruidenieren, voetballenwijkvereniging en nu nog de Tour de France. Ja, hij zit in het bestuur van de voetbalclub. Hele avonden heb ik al over het amateurisme moeten horen. Hij is kwaad over iets, dat heb ik wel gemerkt, maar het fijne van de zaak weet ik niet. Dan springt hij weer onverwacht van tafel; een reportage van de Tour de France en ga zo maar door. Toch heb ik het liever zo. Een hardwerkend mens moet afleiding hebben, dan blijf je fris Lieve kind, ik ga nu eindigen. Ik hoor, dat het beneden afgelopen is en dat betekent, dat er een vermoeide man naar boven komt. En dit zegt, zoals waarschijnlijk ook bij jou: Is het eten al klaar en waar is de krant. En dan leest hij de krant, hoewel het eten klaar is. De krant en het eten zijn nu eenmaal twee zaken, die elkaar niet helemaal dekken. Dus dat schik ik maar zo een beetje. Doe de groeten aan je man, die ik nog niet ken en aan je kinders, die je misschien hebt. Schrijf eens terug en vergeet vooral niet langs te komen als je eens hier in de buurt bent. ANS. Beste Ans, Ik vind het reusachtig leuk, dat je me zo vlot na ons weerzien schrijft. Wat zijn die jaren omgevlogen, ik kan me nog als gisteren onze tijd van vroeger herinneren. Toch is er heel wat veranderd en gebeurd sinds we elkaar voor het laatst zagen. Je bent nog altijd even nieuwsgierig, als vroeger. Of mis schien is nieuwsgierig niet het juiste woord, maar je wilt graag alles weten. Nu, ik ook, hoor en ik kan me volledig voorstellen, dat je eenvoudig brandt om te weten wat er toch met die Wim van mij gebeurde. Nee, met hem getrouwd, ben ik niet. Het was werkelijk een aardige jongen, maar hij had het altijd zo hoog in zijn hoofd. Hij had één fout. Hij wilde met één slag rijk worden. Nu, wie wil dat niet. Maar hij geloofde in het sprookje, dat zoiets voor een handige jongen, zonder enige inspanning, kon ge beuren. Zo heb je niets, zo heb je alles. Hij had altijd pro jecten, die deze droom moesten verwezenlijken en het erge was, dat hij er in geloofde ook. En met die projecten had hij hel vreselijk druk. Vele vage afspraken op caféterrassen met even zo vage mannen met dikke leren bruine tassen werden bijna iedere dag gemaakt, izn och, een vrouw denkt nu eenmaal nuchterder dan een man, dus ik moest daar altijd een beetje om lachen. Dat kwam natuurlijk ook, omdat hij mij nooit het fijne van de zaak vertelde. Het is best mogelijk, dat in één van zijn projecten wel iets gezeten zou hebben, maar ik geloof, dat hij nog niet veel succes heeft gehad. Want ik zie hem nog wel eens. Hij zit nog altijd op diezelfde terrassen met mannen te praten. Je begrijpt dat het mij irriteerde. Maar hoe is het, een ver gissing wil je niet bekennen, vooral, omdat iedereen mij al gewaarschuwd hgd. Je weel het, dan ben je volkomen tegen de draad in. En als ik Guus niet toevallig ontmoet had, was ik zeer waar schijnlijk wel mét onze Wim getrouwd en wie weet hoe het dan gelopen was. Ja, die ontmoeting met Guus ivas iels super-romantisch; ik geloof, dat ik je dal beter eens lekker uitgebreid kan ver tellen als ik bij je ben. Ja, dat doe ik. In ieder geval met deze romantische man ben ik getrouwd en hij bleek kruidenier te zijn. En het lijkt misschien gek als ik het zeg, maar dat beroep van hem viel mij niet eens tegen. Ik bedoel, dat je zo gauw geneigd bent de held van je dromen als b.v. straaljager-piloot of iets dergelijks te zien en dan zou kruidenier zo op het eerste gezicht wel eens het andere uiterste kunnen lijken. Maar tenslotte zijn het allemaal mensen, die straaljager-piloot even goed als die kruidenier. Het hangt van de persoonlijkheid van die mensen af of ze de rol van held kunnen blijven vervullen, waarbij de kruidenier het wel heel wat moeilijker heeft, ivant hij speelt in een heel wal minder romantisch décor dan de straalmijnheer. Je ziet, philosoferen kan ik ook nog altijd. Maar laat ik nu met mijn beide benen op de grond terugkomen en je wat meer vertellen over ons gezin, ons gelukkig gezin, mag ik wel zeggen. Guus is dus kruidenier en de eerste jaren moest hij verschrikkelijk veel reizen, van het ene filiaal naar hel andere, ik vond er niks aan. Maar toen kregen we plotseling onze zaak aangeboden en zijn we prompt in 't bootje gestapt. En nu nu hebben we twee heerlijke kinderen, een meisje van 2]/i jaar en een jongen van 7 maanden. Ik kan je onmogelijk vertellen, wat ik allemaal met die twee prenteboeken meemaak om de simpele reden, dat je daar per dag wel een boek van kan volschrijven, maar ik verzeker je, dat ik geen werk hoef te zoeken, want daar zorgen zij wel voor. Vanmiddag nog kwam Marrie me in de keuken op zoeken, in de ene hand bloemen, in de andere hand de vaas met water waar ze in thuis hoorden. Mooie boeme. Mama," zegt ze en met keert ze de vaas met water om. Dat ziet ze mij ook wel eens doen natuurlijk, zij het ook niet daar. Geen drie minuten later hoor ik in de kamer een onbestemd geluid. Blijkt ze haar broer in de box verrast te hebben met een enorme ballon, die zij van Jan (onze bediendeheeft ge kregen. Kleine Guus haalde er, door er met zijn vingers langs te strijken een erbarmelijk geluid uit en ik stond in doodsangst, dat het ding zou ontploffen. Niettemin, we leven nog. Zeg, we hebben van de week zo'n enige avond gehad. Dat komt zó. Jan was in Zaandam op de cursus geweest. Guus ziet iets in die jongen en had het voor Jan gevraagd. Komt me die jongen toch opgetogen terug! Guus vertelde me, dat hij koud binnen was of hij begon al te vertellen. Op het laatst zei Guus, jongen we moeten aan de slag. Jan mag van de week een hele avond praten. Eens gezegd, blijft gezegd en zo zat Dinsdagavond het hele span, drie jongens, vier meisjes, Guus en ik boven in de huiskamer achter (Je thee met koek. Eerst zat Jan natuurlijk vreselijk te houteren, maar Guus gooide er eens een vraag tussen door en zo kwam het jong los. Hel duurde geen half uur of ze waren verhit aan het debatteren, ook al over worslvelletjes en zwoerd en zo. Ja, zei Jan, je mag een klant beslist geen worst met vel of mager spek met zwoerd geven. De meisjes mopperden zo'n beetje er tegenin van hel is zo vervelend en houdt zo op om steeds weer het velletje eraf te moeten halen. En toen ik er tussen (je ziet, ik ben nog niets veranderd). Ik zeg: „En ik, als huisvrouw, vindt het reuze als jullie het er voor mij afhalen. Het is vreselijk, als je aan tafel met die velletjes en zwoerdjes zit te worstelen. Je stikt er soms in. Vooral die kunstdarm en dat zwoerd is verschrikkelijk." Guus zei toen, dat de Klant Koning was en ik dus gelijk had en het zo moest gebeuren. Bovendien was ik behalve Koning Klant ook nog de Koningin in Huis vervolgde hij, waarop ik maar weer een rondje gaf, want daar ging het om. Jan was niet meer te houden wat is dat jong in die paar weken flink geworden, zeg). Hij moest en zou nog een ontzwoerddemonstratie houden, want we deden het niet goed, zei hij. Hij hield niet op voor hij een stuk van dat ontbijtspek en een zwoerdmesje had. Eerlijk is vals, maar hij deed het keurig. Niet de vlakke hand op het zwoerd, zei hij, want dan krijg je ongelukken! Heel voorzichtig een hoekje zwoerd héél dun lossnijden, flink tussen de vingers omhoogtrekken en zo rustig een bijna doorzichtig dun laagje zwoerd lossnijden. Wat hij er af haalde woog haast niets. O, Annetje, ik schrik me een hoedje, ik heb veel te lang zitten schrijven. Hartelijke groeten ook aan de onbekende Karei en vergeet me toch vooral niet te schrijven. LIEN. Enorme belangsielling Zie je ze vliegen Op 22 Juli werd filiaal Lange Brugstraat in Breda als Z.B. her opend. Zes weken heeft de ver bouwing geduurd en is van allen het uiterste gevergd om de zaak normaal te laten doordraaien. Dit gebeurde in het magazijn, dat als noodwinkel was ingericht; een gang naast het pand vormde de „oprit" naar deze noodwinkel. Zo werd er onder weinig geriefe lijke omstandigheden vele weken gewerkt, maar uiteindelijk kwam dan toch de beloning: een hyper moderne Z.B., een van de mooi ste winkels, die Breda telt. De kijkmiddag op Woensdag 21 Juli was een groot succes en er was enorm veel belangstelling. Onze demonstratrice schonk honderden kopjes heerlijke Boffie-koffie, die gretig werden geconsumeerd. De openingsdag, waar allen zo lang reikhalzend naar hadden uitge zien, was niet minder succesvol. De hele dag ratelden de kassa's als mitrailleurs. De Kaas- en de Vleeswarenafdeling werkten in ijl tempo ze hadden de grootste moeite de vraag bij te houden. Maar wat het belangrijkste was: alle klanten waren enthousiast over de nieuwe zaak en de vreem de gezichten waren niet te tellen. We wensen chef Huis in 't Veld en zijn medewerkers veel succes in hun nieuwe zaak! Vervolg helicoptère motor draait, enz. enz., dingen, waarvan je als leek totaal niets snapt, houden je bevangen met de vraag of alles wel goed zal gaan. De piloot, een en al rust, zit naast je, de motor wordt door hem aan gezet, een hels lawaai, de stuur- knuppel in de juiste stand en na een poosje warm draaien, zie je plotseling de bodem van je ge liefde Vaderland onder je verdwij nen. Dat is het critieke moment, waarop je voor jezelf tot de con clusie komt van had ik maar lie ver thuis gebleven. Eenmaal daar overheen, is het een groot genot, zo rustig en frank over Neerlands dreven te vliegen. Het uitzicht is wonderbaarlijk mooi, naar voren, links en rechts heeft men een on beperkt uitzicht. Er wordt met een snelheid gevlogen tussen 50 en 90 km, terwijl de hoogte va rieert van 20 tot en met 400 m. Zo ondergingen voor de eerste maal onze beide onderdirecteuren, de heren Schuddeboom en Ligten- stein hun luchtdoop. Men startte van Schiphol en met als einddoel Ypenburg. Schrijver dezes volgde hen van Schiphol naar hetzelfde doel per auto, waarbij gekscherend de vraag werd gesteld, of hij gelijktijdig met hen op Ypenburg zou arriveren. Eerlijk gezegd werd de auto op volle snelheid gezet, maar zoals te verwachten, was de helicopter, al scheelde het maar 10 minuten, eerder ter plaatse. De vlucht SchipholYpenburg had ca. drie kwartier geduurd. Zaterdagmiddag 31 Juli startte ondergetekende 's middags 4 uur op Ypenburg voor een vlucht naar Oostvoorne, ter opluistering van een groot strandfeest aldaar. O, die eerste ogenblikken, hoogte vrees en de opwelling „wat ben ik begonnen". Maar spoedig wa ren we dit vergeten en in ons element. Een prachtig schouw spel ontrolde zich voor onze ogen. Groene weiden, met stipjes, welke het grazende vee aangaven, jui chende mensen in de steden. De Waterweg, de trots van Neder land en Rotterdam kwam in zicht. Wat was het allemaal nietig en klein, maar toch zo verrukkelijk mooi. De grote zeestomers leken als uit een speelgoeddoosje te zijn weggehaald. Lager gingen wij en ter ere van en een groet aan ons filiaal Brielle, doken wij heel laag over dit stadje. Wij dachten aan 1572, wanneer men toen over een helicopter had beschikt, was nooit het lied van Den Briel, met „doe open de poort" tot stand gekomen. In Oostvoorne stonden de bewo ners en badgasten reeds te wach ten en na daar wat parachutes en waardebonnen te hebben uitge worpen, werd de terugtocht over Deift aanvaard. Waarschijnlijk heeft bij het lezen van dit nieuws, de Nationale Re- clamevlucht met de Albert Heijn Helicopter reeds plaats gevonden. Wij meenden de lezers van ons blad deze eerste indrukken echter niet te moeten onthouden. In een volgend nummer komen wij ech ter zeker en meer uitvoerig op deze vlucht terug. Aan de vooravond van deze tocht besluiten wij gaarne met de wens. dat een en ander prima mag sla gen, omdat ook door deze pre mière nog weer eens extra wordt bewezen dat Albert Heijn is en blijft Het beste en meest vooruitstre vende kruideniersbedrijf in Ne derland. H. VALK. Lakschrijven F. C. M. Overmars, fil. 29; A. J. v. d. Knaap, fil. 227; W. Stig- ter, fil. 8; R. Kadijk, fil. 20; J. Bijster, fil. 31; B. Haenraetz, fil. 183; R. v. Breukelen, fil. 27; L. Jonker, fil. 17; C. Jutte, fil. 37; C. Vermeulen, fil. 2; H. Meinen, fil. 109; E. H. J. Bos ton, fil. 211; R. Kalsbeek, fil. 91; W. Meyer, fil. 257; J. Rit- sema, fil. 224. Onze felicitatie! Persoonlijk ontvangt U nog een briefje. Ook de helaas niet geslaagden sturen wij deze week een mede deling waarom zij deze keer nog niet tot de gelukkigen be horen. Bij de meesten komt het wel hierop, neer: Iedere metho de van lakschrijven is nog geen AH schrift!

Personeelsbladen | 1954 | | pagina 4