ode aan moeder
MOEDER LAURENTINE
DOCHTER JOYCE
PASTELS 'OOK AL GA
IKUITHUIS, IKWILWEL
BIJ HAAR IN DE BUURT
BLIJVEN WONEN'
Joyce Wildschut en moeder Laurentine Kiba
Woonplaats: Weesp
Laurentine is huisvrouw en Joyce zit
in de zesde klas van het vwo.
Joyce: 'Zolang ik me kan herinneren, maakt mijn
moeder Senegalese pastels [kleine, gefrituurde,
hapjes, red.]. Maar ze maakt ze alleen als we iets te
vieren hebben, bijvoorbeeld met verjaardagen of
als we bezoek hebben van onze familie uit het bui-
tenland. Als ze pastels maakt, brengt het meteen
enorm veel sfeer in huis; het is voor ons echt een
heel feestelijk gerecht. Ik help haar wel eens,. dan
maak ik op het laatst met een vork mooie afdruk-
ken in het deeg. Soms vullen we ze met gehakt of
kip, maar meestal met kabeljauw.'
Toen moeder Laurentine-geboren in Niger-nog
in Senegal woonde, maakte ze regelmatig pastels.
En dan geen twintig stuks, maar meteen ruim hon-
derd. 'Samen met mijn zussen en jongere broer-
tjes rolden we op grote, lange tafels het deeg uit.
We waren er uren mee bezig, heel gezellig. Ik heb
daar veel goede herinneringen aan. Nog steeds
vind ik koken ontzettend leuk.'
Joyce: 'Doordeweeks komt het vaak voor dat
mijn moeder rond drie uur's middags begint met
koken en we pas om halfacht aan tafel gaan. Dan
staan we kibbelend in de keuken, omdat ik denk
dat het veel sneller gaat als ze gewoon het vuur
hogerzet. Maar we lachen vooral veel, we hebben
een heel goede band.'
Binnenkort doet Joyce eindexamen en daarna
zou ze het liefst een pilotenopleiding gaan vol-
gen. 'Jammer genoeg vindt mijn moeder dat
maar niks: veel te gevaarlijk. De kans is trouwens
groot dat ik tegen die tijd op kamers ga. Wel bij
mijn moeder in de buurt hoor, ik wil niet te ver uit
elkaar wonen.'
Laurentine: 'O nee, dat wil ik ook absoluut niet.
En mochten we ooit weer naar Afrika of Suriname
verhuizen, dan gaan we met het hele gezin.
Anders niet.'
AllerHande 87
