Samuel (10) heeft
last van een gluten-
intolerantie. Het
werd ontdekt toen
hij twee jaar oud was
en sindsdien waakt
moeder Herma de Wit
over zijn glutenvrije
dieet. 'Gluten opsporen
is onze tweede natuur.'
lrijweet
elf precies
wat nij wel
en niet mag9
Als baby was Samuel vaak hangerig; hij was gewoon
geen vrolijk kind,' vertelt Herma. 'Ook had hij
langdurig last van diarree. Ik had geluk met onze
huisarts, die de zaak serieus nam. Hij zei: "Jij bent
de moeder en als jij voelt dat er iets niet in orde is
met je kind, dan klopt dat." Met bloedprikken in
het ziekenhuis waren ze er snel achter. Samuel had
een glutenintolerantie, rnaar met het juiste dieet
zouden de klachten snel verdwijnen. Ik had binnen
een paar weken een vrolijk mannetje terug. Ik kan
iedereen aanraden om bij het geringste vermoeden
van glutenallergie, bijvoorbeeld bij veel buikpijn en
darmklachten, direct een onderzoek te laten doen.
Dat is tegenwoordig heel eenvoudig en het voor-
komt een hoop ellende voor je kind.'
Rugzak vol glutenvrije producten
Glutenintolerantie houdt in dat je geen granen
kunt verdragen. In de dagelijkse praktijk betekent
het: geen gewoon brood, geen koekjes, geen pasta,
oppassen met snoep, vleeswaren en kant-en-klare
sauzen. 'Bij het ontbijt heeft Samuel zijn eigen pot
pindakaas en zijn eigen botervloot. En wist je dat
zelfs in leverworst vaak tarwemeel wordt verwerkt?
In het begin was ik overbezorgd en las ik ieder
etiket drie keer.Jarenlang heb ik zelf brood, koekjes
en cake gebakken. Gelukkig heeft de supermarkt
tegenwoordig bijna altijd glutenvrij brood op voor-
raad in de vriezer. Je gaat ook zelf allerlei oplos-
singen zoeken. Inmiddels hebben Samuel en ik het
recept voor glutenvrije slagroomtaart bedacht. Die
vinden we nog lekkerder dan gewone!
Als we op vakantie gaan, gaat er voor de zekerheid
een rugzak vol glutenvrije producten mee. Vooral
in Zuid-Europa is lang niet alles verkrijgbaar. Wat
Samuel het meest mist? Een vers croissantje. Die
ruiken zo heerlijk als ze vers gebakken zijn.'
Meer bekendheid
'Wij zijn nu tien jaar verder en de verkrijgbaarheid
van glutenvrije producten wordt steeds beter. Laatst
zag ik zelfs ergens glutenvrije speculaas. Ook op
de verpakkingen wordt steeds vaker aangegeven of
een product sporen van gluten bevat. Wij zijn daar
heel blij mee; dat scheelt ons een hoop etiketten-
onderzoek.
Desondanks is "gluten opsporen" nog steeds onze
tweede natuur. Want je moet altijd blijven opletten.
Een frietje van de snackbar? Dat mag Samuel alleen
eten als we zeker weten dat de kroketten in een
andere frituur gaan.
Gelukkig neemt de bekendheid van glutenallergie
snel toe. Op school weten de meeste ouders en
kinderen inmiddels wel wat glutenintolerantie is.
En Samuel heeft daar altijd een eigen trommeltje
met lekkers staan, voor het geval er iets getrakteerd
wordt wat hij niet mag hebben. Hij heeft dit jaar
een werkstuk over glutenallergie geschreven en
weet zelf precies wat hij wel en niet mag. Bijna nog
beter dan ik dat weet.'
56 AllerHande
